İdarəetmə mədəniyyəti
117
dələrinin - Şefferlərin qədim məhkəmə sistemi belə yarandı.
Azad alman
şəhərlərində məhkəməni şəhərlilər aparırdılar və hətta hakim şəhər tərəfin-
dən təyin edilirdi, lakin “Blutbann” cinayət məhkəməsini icra etmək hüqu-
qu krala qalırdı. Mühakimə üsulu vasitələri kimi – şahidlərin ifadələri, an-
diçmə, “mərc”, məhkəmə çəkişməsi, püşk, kahinin qərarı, ordaliyalar və iş-
gəncə tətbiq edilirdi. Orta əsrlər dövründə Avropada, xüsusən İspaniya və
Romada mühakimə olunanın günahının Allaha qarşı cinayət olduğunu sü-
but etmək üçün “Müqəddəs inkvizisiya” tərəfindən işgəncə geniş istifadə
edilməyə başladı.
Özündə patriarxal məhkəmənin ənənələrini mənimsəyən yeni məhkəmə,
kral məmurları və Şefferlərin birgə fəaliyyətini təşkil edirdi. Onun mahiyyəti
bunda idi ki, cinayətkara qarşı münasibətdə zərərçəkənin ailəsinin intiqam al-
masına icazə verərək məhkəmə eyni zamanda “zərər vurulmuşun qisasının
yeni bir qisasa səbəb olmaması” arzusunu irəli sürürdü. Bunun əvəzində ci-
nayətkar cəmiyyətin ona verdiyi bütün hüquqlar və faydalardan – su, od, ailə,
əmlak, həyatını qoruma imkanlarından məhrum edilirdi. Bu zaman məhkum
zərərçəkənin ailəsinə ona vurduğu zərərin əvəzini verməli idi, cəmiyyətə isə
“pozulmuş asayişə görə” cərimə ödəməli idi, bu da qan qisası almaq borcu
olan qohumlara pul kompensasiyasını ifadə edirdi.
Bəşəriyyətin ilk sivilizasiyalarında dövlətçilik
mədəniyyəti tarixindən
Bəşəriyyət öz inkişafında bir sıra tarixi pillələr keçmişdir. Onların hər
birində sosial-mədəni tərəqqinin, ictimai münasibətlər və iqtisadi inkişaf
mədəniyyətinin, dövlətçilik və dövlət idarəçiliyi mədəniyyətinin müəyyən
səviyyəsinə nail olunmuşdur. İlk sivilizasiyaların quldarlıq cəmiyyəti şərai-
tində ictimai siniflərin, silklərin yaranması ilə dövlətlərin yaradılması, zid-
diyyətli ictimai münasibətlərin, insanların dini və istehsal həyatının tənzim-
lənməsi zərurəti meydana çıxdı. Sonrakı tarixi dövrdə insan cəmiyyəti inki-
şafının başlanğıc nöqtəsi olan ümuməhəmiyyətli mədəni ənənələr və eta-
lonlar qədim dünyanın məhz quldarlıq cəmiyyətində əmələ gəlmişdir.
Dünya mədəniyyəti tarixində qədim cəmiyyət mədəniyyətinin yeni sosi-
al institutu olan dövlət ilk dəfə Şumer və Misirdə formalaşmışdır. Dövlətçi-
lik tarixi b.e.ə. IV minilliyin ikinci yarısından, yəni Şumer və Misirdə ilk
şəhər-dövlətlərin meydana gəlməsindən başlayan Qədim Şərq coğrafi ba-
xımdan bir çox ölkələri əhatə edirdi. Onlara Şumer, Misir, Het şahlığı, Babi-
listan, Aşşur, Finikiya, Suriya, Fələstin, Frigiya və Lidiya şahlıqları, Aratta,
Manna, Midiya, Urartu, dünya Persiya monarxiyası, Mərkəzi Asiya, Hindistan,
Çin və Cənub-şərqi Asiya dövlətləri aiddir. Bu ölkələrin mədəniyyət və sivili-
Fuad Məmmədov
118
zasiyalarının formalaşması əsasən onların yerləşdiyi təbii-coğrafi şəraitdən və
xalqın mədəni-genetik kodundan asılı idi. Eyni zamanda mədəni mübadilə, ta-
rixi şərait və hakim rejimin ideologiyası, dini, ənənələri və siyasətindən asılı
olan sosial mühit də çox böyük əhəmiyyətə malik idi.
Qədim Şərq dövlətləri etnik cəhətdən müxtəlif görünüşlü olsalar da, on-
ların dövlətçiliyinin əsas formalaşma qanunauyğunluqları bir çox ümumi
cəhətə malikdir. İlk Qədim Şərq dövlətləri kiçik vilayətləri – nomları təşkil
edən bir neçə yaşayış məntəqələrinin birləşməsi yolu ilə yaranmışdır. Bura-
da başçının iqamətgahı və ali qəbilə səcdəgahının müqəddəs məbədi yerlə-
şən şəhər mərkəzi formalaşırdı. B.e.ə. IV minillikdə başlayan ilk sivilizasi-
yalar dövründə Yaxın Şərq regionunda mədəni mübadilə, mədəniyyətlərin
yaxınlaşması və qarşılıqlı faydalı əməkdaşlığın tədrici prosesləri baş verir-
di. Kulturoloji nöqteyi-nəzərdən bu - mutasiyalı, təcrid olunmuş inkişafdan,
mədəni artefaktların birbaşa mənimsənilməsinə və stimullaşdırılmış trans-
formasiyasına əsaslanan kulturogenezə doğru hərəkat prosesi idi.
B.e.ə. IV minilliyin ikinci yarısında Şumer və Misirdə şəhərlərin əmələ
gəlməsi ilk sivilizasiyaların formalaşmasında inqilabi əhəmiyyətə malik idi.
Şəhərlər dövlət idarəçiliyinin və dini ibadətin ilk mərkəzləri oldu. İlk əvvəl
burada, hökmdarın və onun administrasiyasının, din xadimlərinin, şəhər,
həm də kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan əhalinin ehtiyaclarını təmin edən
sənət istehsalı cəmləşmişdi. İstehsal qüvvələrinin, sosial həyatın və dövlət-
çilik mədəniyyətinin inkişafı ilk növbədə hakim siniflərin idarəetmə mədə-
niyyəti, enerjisi, təşəbbüskarlığı və intellektual mədəniyyət səviyyəsindən
asılı idi. İstehsalın və ticarətin aşağı səviyyəsində məhsullara və xammala
malik olan ölkələr arasındakı qarşılıqlı faydalı əlaqələr çox vaxt qarət mü-
haribələrinə çevrilirdi.
İlk dövlətlərin təşəkkül tapmasında köləlik mühüm rol oynamışdır.
Onun yaranması fərdin cəmiyyətin inkişafı üçün zəruri olan əlavə məhsulu
verə bilməməsi ilə şərtlənirdi, bunun nəticəsində bütün hüquqlardan məh-
rum olmuş qullar əməyə məcbur edilirdilər. Köləlik cəmiyyətin əmlak təbə-
qələşməsi və özünün sosial statusu, əmlak vəziyyəti, əməyin ictimai təşki-
lində yeri və rolu, həmçinin ictimai sərvətdən aldığı payla fərqlənən siniflə-
rin formalaşmasına böyük təsir göstərirdi. Bununla əlaqədar ictimai inkişafı
idarə edən və ictimai münasibətləri tənzimləyən subyekt kimi dövlətin rolu
çox mühüm əhəmiyyət kəsb etməyə başladı.
Qədim Şərq ölkələrində dövlət idarəçiliyinin mühüm obyekti yalnız müxtə-
lif siniflər və sosial qruplar arasında münasibətlərin tənzimlənməsini tələb edən
istehsal və maddi nemətlərin bölgüsü deyil, həm də onların arasında yaranan
ziddiyyətlərin aradan qaldırılması idi. Quldarlıq cəmiyyəti üç sinfə bölünürdü.
Mülkədarlar, saray əhli, xidmətdə olmuş zadəganlar, kahinlər, ordunun koman-