Microsoft Word Hazir secilmis eserleri mir celal doc

122 
 
Qəlyanaltısını, dərmanlarını, borjom butulkasını sumkaya yığınca, 
geyinib çıxınca bir xeyli vaxt çəkdi. Avtobusdan səs gəlirdi: 
- Ay mirzə, tez ol, gün-günorta oldu ki!.. 
Mirzə  Əsgərin  əlindən yapışıb içəriyə saldılar. Avtobus sürətlə yoluna 
davam etdi. Mirzə  Əsgər sağa-sola yırğalanaraq düşünürdü. "Necə eləyim 
ki, uçot işini mənə versinlər!" 
  
* * * 
  
 Stansiya tikinti ləvazimatı yol boyu dağ kimi tökülmüşdü. İdarələrdən 
səfərbərliyə alınmış dörd tonluq maşınlar nəfəs almadan dolub şəhərə 
yollanırdılar. 
Abasəli trest işçilərini sahələrə paylaşdıranda, hərəyə bir iş tapşıranda 
Mirzə Əsgər sevinirdi. Görürdü ki, bunu çağıran, taxta daşımağa göndərən 
yoxdur. "Deyəsən elə mənimki uçot olacaq" - deyə şadlanırdı. 
O, bu fıkirdə ikən Abasəli uzun bir dirəyin başından tutub çağırdı: 
- Mirzə, bura gəl, yapış, ataq maşına! 
Mirzə  Əsgərin gözü bərələ qaldı. "Onu götürməyə  məndə can hanı" - 
deyə həyəcanla düşündü: Abasəli macal vermədi: 
- Qolum düşdü, tez ol, ay mirzə! 
Mirzə  Əsgər istər-istəməz dirəyi götürməli oldu. Beş addımlıqda 
dayanan maşına aparanacan bəlkə ürəyində yüz dəfə Abasəliyə söydü. 
Dirəyi qoyandan sonra ona elə gəldi ki, bu saat yıxılıb özündən gedəcəkdir! 
Özünü yoxlamaq istəyirdi ki, Abasəlinin səsi eşidildi: 
- Mirzə, tez ol, bizim maşın geri qalır, biabır olarıq, yaxın gəl! 
Mirzə Əsgər dirəyin ikincisini, üçüncüsünü də götürüb maşına tullamalı 
oldu. 
Axşam yorğun, əzgin bir vəziyyətdə evə dönən kimi zarıldadı:  
- Arvad, mənim yerimi sal! Məndən bir də adam olmaz! Baisin evi 
yıxılsın! 
Yatağa uzanan kimi onu şirin yuxu apardı. Arvad onun qoltuğuna 
termometr qoydu. Nəbzini yoxladı. Bircə şeyə heyran idi ki, həmişə yuxuya 
həsrət olan, yuxusuzluqdan şikayətlənən adam, indi, deyəsən div yuxusuna 
getmişdir! 

---

123 
 
Neçə saatdan sonra Mirzə Əsgər yuxudan qalxdı, yemək stoluna yanaşıb 
tələb elədi: 
- Arvad, mənə yemək ver, yaman acmışam! 
Qadın kişisinin ömründə görmədiyi şirin bir iştahla xörək yediyini görüb 
sevindi. 
- Ay Mirzə, - dedi, - ağır iş  sənə düşüb, gəlsənə hesab-kitabı buraxıb, 
stansiyada iş götürəsən? 
 
1954 
  
 
İCLAS QURUSU 
 
 
Əncir qurusu, ərik qurusu, zoğal qurusu - bunlar çox olur, iclas qurusu 
isə tək-tək olur. 
Bir var ki, gün altında quruyan, bir də var ki, iclaslarda quruyan, suyunu 
çəkən, həyat hisslərini itirən. 
İclas qurusunu siz tanıyırsınız. Adını bilməsəniz də, özünü yaxşı 
tanıyırsınız. Arıq bədənini qabağa  əyib, dizini bükərək sürətli addımlarla 
gedən adamı siz küçədə, idarə qapılarında, pilləkənlərdə çox görürsünüz. 
O haraya tələsir. İclasa! 
Qoltuğundakı boz, sürtülmüş qovluq səliqəsiz yığılmış kağız-kuğuzla 
doludur. 
Bunlar nədir. Protokol! O bütün ömrü boyu başı  aşağı, dünyadan 
bixəbər, qaşqabaqlı, sifəti bulud kimi tutulmuş, fikirli gəzir. 
Nəyi düşünür. Qərarı!.. 
İclas qurusu üçün gecənin-gündüzün, yazın-payızın, istinin-soyuğun, 
yerin-göyün heç bir fərqi,  əhəmiyyəti yoxdur. Suların səsindən, çiçəklərin 
ətrindən, quşların mahnısından, musiqidən, gülüşdən,  şənlikdən uzaq olan 
bu qaradinməz adamı görəndə kimisi heyrət edir, çoxunun da acığı gəlir. 
Güman etməyin ki, iclas qurusu ancaq ictimai yerlərdə belədir. Siz 
düşünürsünüz ki, evinə qayıdıb papağını  çıxardanda, arvadı, uşağı ilə 
görüşəndə iclas qurusunun halı  dəyişmiş olur, üzündə  işıq, dodağında 
təbəssüm doğur. 

---

124 
 
Yox! Səhv edirsiniz! O iradəli, prinsipli, müstəqim adamdır. Onun şəxsi 
ailə  həyatı özü də bir növ iclasdır. O, bir dəfə  qət etmişdir ki, iclas üçün 
yaranmışıq, başımız qərar hazırlamaq, barmaqlarımız protokol yazmaq, 
əllərimiz çəpik çalmaq, səsimiz çıxış etmək üçün bizə verilmişdir. Onun 
fıkrincə, bütün kainat da mühüm bir iclasdan sonra yaranmış və imzalanmış 
bir qərar üstündə dayanır.  İnanmırsan, başını qaldır göyə bax. Gör neçə 
milyonlarla ulduzlar sədrlik edən ayın başına toplanmışdır. Min illərdən bəri 
göydə elə qızğın iclas gedir ki, bəzən gurultusu yerdə qulaqlara düşür. 
İclas qurusu arvadı Meyransa ilə belə danışır: 
- Yoldaş Meyransa, təklif var ki, mənim corablarımı yuyub qurudasınız! 
Meyransa dinməyəndə o ayağa qalxır, qələmin küt ucunu stola döyüb 
danışır: 
- Cavab üçün söz verilir yoldaş Meyransaya! 
İclas qurusunun iclaslar, qərarlar, nitqlər içində keçən və asanlıqla 
keçməyən həyatı neçə dəfə ailədə də silkələnmişdir. 
On səkkiz il əvvəl Quru, axşam, iclasdan qayıdanda arvadını evdə 
görmədi. "Bu hansı iclasdadır gecənin bu vaxtında" - deyə ürəyində 
fıkirləşdi. Çox keçmədi qonşu qadın gəlib Qurunu təbrik etdi: 
- Quru 
qardaş, gözünüz aydın, bir yaxşı  qızımz oldu. Meyransa 
xanım xəstəxanada sizi gözləyir. 
Quru qadına nə muştuluq verdi, nə də cavab. Qəzəb və dəhşət yağan üzü 
bir az da qaraldı, gözündə ildırımlar oynadı: "Bu nəyə lazımdır. Görəsən bu 
barədə nə qərar olacaq. Eşidənlər nə deyəcəklər". 
Uşağı  bələyib evə  gətirdilər. Quru kağızlar aləmindən baş qaldırıb 
baxmadı da. Meyransa ərindən xahiş etdi ki, bir yaxşı ad tapsın.  İclas 
qurusu bu məsələni kluba iclasa keçirdi. Orada çox ad təklif olundu, ata razı 
olmadı, öz təklifində təkid etdi: 
- Məruzə! 
İclasdakılar qəhqəhə çəkib gülüşdülər və sonra çəpik çaldılar. 
Qızın adı qaldı Məruzə. 
Məruzə bəsləndi, Məruzə böyüdü. Məruzə oxumağa, nəhayət, diqqətləri 
cəlb etməyə başladı. 
Məruzəyə kitab, dəftər almaq lazım gələndə  İclas qurusu bütün 
rəsmiyyəti gözləyirdi. Əvvəlcə qız atasına ərizə yazırdı. Sonra ərizə 
 
 
  

---