119
olunmuşdu. Əməliyyata SSRİ-nin Ankaradakı səfirliyinin mətbuat attaşesində
jurnalist kimi işləyən Daxili İşlər Komissarlığının xüsusi xidmət zabitləri İvanov
və Kornilov başçılıq edirdilər. Bu aksiyanı bir türk həyata keçirməli idi. Mənim və
digər çekistlərin vəzifəsi həmin yoldaşların təhlükəsizliyini təmin etmək idi. Qatil
rolunu yerinə yetirən namizədi tapmaq üçün bu zabitlər eyş-işrət yerlərinə,
qumarxanalara getməyə başladılar. Aşxanaların birində onlar borca düşmüş
qumarbaz Əbdülrəhman adlı birisini tapdılar ki, o, yaxşı haqq müqabilində ov
tüfəngindən fon Papenə atəş açmağa razılıq verdi. Lakin gizli mənzildə keçirilən
sonuncu görüşdə Əbdülrəhman pəncərədən qaçdı. Çekistlər ona atəş açdılar və
öldüyünü zənn etdilər. Türkiyə xüsusi xidmət orqanları onları həbs edəndən sonra
məhkəmə başlayanda Əbdülrəhman Türkiyə əks kəşfiyyat kapitanı formasında
zalda peyda oldu və Sovet zabitlərini ölkədə qarışıqlıq yaratmaq cəhdində
günahlandırdı. Çekistləri həbs etdilər, lakin həbsxanadan da onları Türkiyə
hakimiyyət dairələri ilə yaxın əlaqələri olan bizim kəşfiyyatçı tərəfdaşımız
Məmməd Tağıyev buraxdırdı" (34). Bundan əlavə, Türkiyə Sovetlərlə
münasibətləri normallaşdırmaq üçün almanlarla əməkdaşlıq etmiş xarici ölkə
vətəndaşlarına ölkəyə gəlməyi qadağan etmişdi. Sovet qoşunları Bolqarıstana
daxil olduqdan sonra Türkiyəyə sığınmış Bolqarıstanın daxili işlər naziri Qarovski
19 sentyabrda öz ölkəsinə geri göndərilmişdi. Alman işğalı dövründə faşistlərlə
əməkdaşlıq etmiş və sonradan Türkiyəyə qaçmış, milliyyət etibarı ilə türk olan
köhnə Sovet vətəndaşları eyni ilə SSRİ-yə verilmiş, Rumıniyaya sığınmış 20-30
min Krım tatarlarının Türkiyəyə gəlmək xahişləri isə Sovetlərə bəhanə
verilməmək üçün rədd edilmişdi.
Həmin görüşdə Molotovla türk səfiri arasında Türkiyə və Sovet mətbuatına
dair söylənilən qarşılıqlı ittihamlar və fikirlər ayrıca mübahisə predmeti oldu.
H.Baydur Moskvada olduğu son bir il ərzində Sovet mətbuatında Türkiyəyə
dəfələrlə hücum edilməsindən narahatlığını bildirdi. O hesab edirdi ki, Türkiyəyə
münasibətdə Sovet mətbuatının belə mövqeyi yanlışdır. H.Baydurun bu fikri ilə
bağlı V.Molotov bildirdi ki, Sovet mətbuatında yazılanlar Türk mətbuatında SSRİ-
yə edilən hücumların ancaq onda biri qədər ola bilər. Türkiyədə hər gün Sovet
İttifaqı əleyhinə yazılar çap olunur. O əlavə etdi ki, Sovet İttifaqının çətin
günlərində Türk mətbuatı onun məhv edilməsi barədə məqalələr verirdi. SSRİ-nin
mövcud olduğu 27 il ərzində Baydur bir yazı tapa bilməz ki, orada Türkiyənin
məhv edilməsinə çağırışlar olsun. Baydur qeyd etdi ki, Türk mətbuatında sovet
İttifaqı ilə bağlı yazıların 90 faizi müsbətdir, qalan 10 faiz elə də muhüm deyil,
ona heç kim əhəmiyyət vermir: "Türkiyədə elə qəzet var onu bir adam buraxır.
Bunlar qəzet deyil, "kələm yarpağıdır". Belə qəzetləri "İzvestiya" ilə müqayisə
etmək olmaz". Baydur təklif etdi ki, o,Sovet İttifaqından bir neçə jurnalisti özü ilə
Türkiyəyə apara bilər. Qoy
120
onlar özləri Türkiyədəki reallığı görsün, real və doğru məlumatlar yazsınlar.
Molotov bildirdi ki, Sovet jurnalistləri indi hamısı cəbhələrdədir və müharibədən
yazırlar (35).
V.Molotovla bu görüşdən az sonra, 1944-cü ilin oktyabrında Türkiyə Xarici
İşlər Nazirliyi sistemində böyük nüfuzu olan və Türkiyənin təcrübəli səfirlərindən
sayılan H.Baydur SSRİ-dəki bir illik fəaliyyətini tamamlayaraq Moskvanı tərk etdi
(36). Onun yerinə Türkiyənin yeni səfiri təyin edilən Selim Sarper oktyabr ayının
16-da Ankaradan Tbilisi vasitəsi ilə Moskvaya gəldi. S.Sarper noyabr ayının 3-də
etimadnaməsinin surətini V.Molotova təqdim edərkən bildirdi ki, müharibənin
bütün çətinliklərinə baxmayaraq Sovet Ordusunun və müttəfiqlərin yaxın
vaxtlarda qələbə çalacağına, dağıntıları aradan qaldırılacaqlarına ümidlidir. Bunun
cavabında V.Molotov qeyd etdi ki, Türkiyə müharibədən kənarda qaldı, lakin o da
müharibənin doğurduğu çətinlikləri hiss edir. S.Sarper bunu təsdiqləyib əlavə etdi
ki, əgər təhlükə Türkiyə sərhədlərindən uzaqlaşdısa, bu ancaq Qızıl Ordunun
Türkiyəyə yaxın olan rayonlarda uğurları sayəsində mümkün olmuşdur. Bu görüş
zamanı V.Molotov ikinci cəbhənin açılmasını çox yüksək qiymətləndirdi (37).
Sovet orqanlarının məlumatına görə, S.Sarper əvvəllər də SSRİ-də diplomatik
işdə çalışmışdı. Təxminən beş ilə yaxın o, Odessadakı Türkiyə konsulluğuna
rəhbərlik etmiş və Moskvadakı Türk səfirliyində işləmişdi. Sonra S.Sarper bir
müddət Türkiyənin Buxarestdəki səfirliyinin müşaviri olmuş, SSRİ-yə səfir təyin
olunduğu ərəfədə Türk mətbuatının baş katibi olmuşdu. Sovet məlumatlarında
S.Sarperin 16 iyul 1942-ci ildə türk jurnalistləri ilə birlikdə Berlinə səfər etməsinə
xüsusi diqqət yetirilirdi (38).
1944-cü ilin payızında Boğazlar rejiminə dair Montrö sazişinin dəyişdirilməsi
Türkiyəyə münasibətdə Sovet İttifaqının siyasətinin çıxış nöqtəsini təşkil edirdi.
Bu məsələ 1944-cü ilin oktyabrında SSRİ-yə səfər edən Böyük Britaniyanın Baş
naziri Çörçill ilə İ.Stalin arasında geniş müzakirə edildi. Nəzərə almaq lazımdır ki,
Sovet İttifaqı bu məsələyə hələ Tehran konfransı ərəfəsində hazırlaşırdı. 1943-cü
ilin noyabr ayının 26-da Moskvada, xüsusilə Xarici İşlər Komissarlığında olan
arxiv sənədləri əsasında Komissarlığın Adamov, Qarmaş və Koblyakov familiyalı
əməkdaşları "Montrö konfransında Boğazlar haqqında məsələ" adlı 12 səhifəlik
arayış hazırlamışdılar. Arayışda Lozanna konfransında Sovet Rusiyasının
Boğazlara münasibətdə müdafiə etdiyi prinsiplər, Montrödə konfransa hazırlıq və
həmin mərhələdə Boğazlar məsələsində Sovet İttifaqının mövqeyi, Sovet
təkliflərinin Türkiyə Xarici İşlər Nazirliyi ilə razılaşdırılmasına dair çoxsaylı
yazışmalar, Montrö konfransının başlanması və gedişi, Britaniya nümayəndələri
ilə qarşıdurmalar, Boğazlar rejimi haqda sazişin məzmunu və nəhayət, sazişin
tətbiq edildiyi dövrdə onun pozulmasına dair faktlar təhlil edilirdi (39). Montrö
sazişi imzalandıqdan