117
haqqında danışıqlar aparan Amerika firmaları ingilis firmaları ilə "bərabər
imkanlara" malik olacaqlar. Tərəflər razılığa
gəldilər ki, ingilis və Amerika
şirkətləri İranın şimal rayonlarında, SSRİ ilə həmsərhəd ərazilərdə konsesiya
açmağa maraq göstərməyəcəklər. Bunun əksinə olaraq Sovet rəhbərliyi belə
təhlükənin mümkünlüyünü istisna etmirdi və ondan ehtiyatlanırdı (28). Məhz bu
məqsədlə İ.Stalin hələ 1944-cü ilin martında müvafiq orqanlara tapşırıq vermişdi
ki, İranın şimalında kəşfiyyat işləri aparılması və neft konsesiyası alınması ilə
bağlı danışıqlar aparmaq üçün zəruri materiallar hazırlasınlar. Bu tapşırığın
nəticəsi kimi 16 avqust 1944-cü ildə İ.Stalin və V.Molotova təqdim edilmək üçün
L.Beriya tərəfindən hazırlanmış arayışda göstərilirdi ki, ingilis və amerikanlar
Sovet İttifaqının Şimali İranda neft konsesiyası almaq imkanını pozmaq məqsədilə
gizli iş aparırlar. Bu sənəddə ABŞ-ın Yaxın Şərqdə yeni neftli əraziləri
mənimsəmək və hələ istifadə olunmayan ərazilərə nüfuz etmək siyasəti geniş
şəkildə əsaslandırılmışdı. L.Beriya prezident F.Ruzveltin neft üzrə yeni idarəçilik
aparatı yaratmasını Amerikanın Yaxın Şərqin enerji ehtiyatları ilə zəngin
olan rayonlara nüfuz etməsi ilə əlaqələndirirdi. Onun fikrincə, ABŞ-ın Yaxın
Şərqə ekspansiyası gələcəkdə Britaniya tərəfindən müqavimətlə qarşılana bilərdi.
L.Beriya tövsiyə edirdi ki, SSRİ bu ziddiyyətlərdən istifadə edib beynəlxalq neft
işləri sahəsində öz maraqlarını təmin etmək məqsədilə amerikanlarla ingilislər
arasında neft barədə aparılan danışıqlara daxil ola bilər (29).
Nəzərə almaq lazımdır ki, Sovet rəhbərliyi bu istiqamətdə işləri gücləndirmək
üçün müvafiq orqanlara göstəriş vermişdi. Əslində, tələsik olaraq 1944-cü ilin
sentyabr ayının 10-da xarici işlər komissarının müavini S.Kavtaradze başda
olmaqla İrana Sovet dövlət komissiyasının göndərilməsi bir tərəfdən
müttəfiqlərdən ehtiyatlanmaq, digər tərəfdən ingilis-amerikanları qabaqlamaq
zərurətindən irəli gəlirdi (30).
1944-cü il avqustun 4-də V.Molotova təqdim edilən ABŞ Dövlət
Departamentində hazırlanmış və İliçev vasitəsi ilə əldə edilmiş gizli bir sənəd
Sovet rəhbərliyinin ciddi marağına səbəb olmuşdu. Dünyanın müxtəlif
regionlarında ABŞ-ın maraqlarını əks etdirən bu sənəd beş bölmədən ibarət idi.
Sənədin beşinci bölməsi "Sovet İttifaqının regional siyasətindən və SSRİ-nin
təhlükəsizlik zonası yaratmağa cəhd göstərməsindən bəhs edirdi. Sənəddə qeyd
edilirdi ki, öz hərbi təhlükəsizliyini möhkəmləndirmək və dənizə çıxışını
genişləndirmək məqsədilə Sovet İttifaqı Mərkəzi-Şərqi Avropa Ölkələrində
(Finlandiya, Latviya, Estoniya, Litva, Polşa, Çexoslovakiya, Macarıstan,
Rumıniya, Yuqoslaviya, Bolqarıstan, Almaniya və Yunanıstan), Türkiyədə, İranda
və Əfqanıstanda bilavasitə maraqlıdır. Yaxın Şərqdəki vəziyyət təhlil edibrək
Dövlət Departamenti bu qənaətə gəlirdi ki, digər böyük dövlətlərin də müväfiq
qaydada maraq göstərdiyi Türkiyə və İran Sovet təhlükəsizlik zonası üçün xüsusi
əhəmiyyət kəsb edir(31).
118
Görünür, 1944-cü ilin əvvəllərində Xarici işlər komissarının müavini
İ.Mayskinin qeydlərində Türkiyənin güclənməsinin qarşısını almaq tövsiyəsi ilə
1944-cü ilin payızında Dövlət Departamentinin Yaxın Şərq və Afrika işləri üzrə
idarəsmin hazırladığı memorandumun gizli hissəsində qeyd edilən "Şərqi Aralıq
dənizi problemi müharibədən sonrakı şuralarda müzakirə edilməyə başlayanda
güclü Türkiyə yəqin ki, bizim üçün və Böyük Britaniya üçün faydalı dost
olacaqdır" fikri tərəflərin müharibənin son mərhələsində özünü büruzə verən fərqli
strateji maraqlarından irəli gəlirdi (32).
1944-cü ilin payızından başlayaraq müttəfiqlərin tədricən Türkiyəyə təzyiqdən
çəkinməsi Sovet-Türk münasibətlərində gərginliyin artması ilə müşayiət olunurdu.
İndi Sovet tərəfi guya almanpərəst əhvali-ruhiyyəsinə görə türklərə daha çox
atmacalar atır və onların Almaniya ilə əlaqələrini şişirtməyə çalışırdı. 1944-cü il
sentyabr ayının 30-da Moskvadakı türk səfiri H.Bayduru qəbul edərkən
V.Molotov bunu artıq açıq şəkildə ifadə edirdi. Bu görüş zamanı H.Baydur
bildirdi ki, gələcəkdə Sovet İttifaqı ilə Türkiyə arasında münasibətləri daha isti,
daha sıx görmək istəyir. Türkiyəyə gəldikdə səfir əlavə etdi ki, ola bilsin müəyyən
anlaşılmazlıqlar olub. Lakin o, Molotovdan xahiş etdi ki, bu anlaşılmazlıqları
ümumiləşdirməsin və yadda saxlasın ki, Türkiyə Sovet İttifaqının dostu olub,
dostudur və dostu olacaq. İki ölkə arasındakı anlaşılmaz məqamları Baydur Sovet
İttifaqı ilə Türkiyə arasında isti münasibətlərin çatışmaması ilə izah etdi.
V.Molotov cavabında dedi: "elə şeylər var ki, ona göz yummaq olmaz. Qəbul
etmək lazımdır ki, Türkiyəyə münasibətdə Sovet İttifaqının mövqeyi müdafiə
xarakterində olub... Müharibə zamanı biz baxırdıq ki, bitərəf dövlət Almaniyaya
və Sovet İttifaqına necə münasibət bəsləyir. Sovet-Türk münasibətlərində elə
məqamlar vardır ki, onlar çox xoşagəlməz izlər qoyub" (33). H.Baydur razılaşdı
ki, qəzetlər, mətbuat, ayrı-ayrı şəxslər nə isə ediblər. Onun fikrincə, hökumətlər
arasında, Türkiyə ilə Sovet İttifaqı arasında yetərincə əlaqələr olsaydı, bu
anlaşılmazlıqlar da meydana çıxmazdı.
Nəzərə almaq lazımdır ki Sovetlərə münasibətləri normallaşdırmaq üçün
Türkiyə tərəfi praktik olaraq bir sıra addımlar atmışdı. Türkiyə Böyük Millət
Məclisinin 1944-cü ilin avqustunda qəbul etdiyi xüsusi bir qanunla Almaniya
səfiri fon Papenə qəsdlə bağlı həbs edilmiş Sovet səfirliyinin əməkdaşları İvanov
və Kornilov azadlığa buraxılmışdılar.Qeyd etmək lazımdır ki, Ankaradakı Sovet
səfirliyində mətbuat attaşesı adı altında işləyən SSRİ Daxili İşlər Komissarlığının
xüsusi xidmət idarəsmin əməkdaşları olan İvanov və Kornilovun günahı
məhkəmədə tamamilə sübuta yetirilmişdi. Həmin əməliyyatın iştirakçısı olan
Sovet kəşfiyyatçısı Rəşid Qurbanbəyov çox sonralar bu hadisəni xatırlayaraq
yazırdı: "Alman-türk münasibətlərini pozmaq üçün Kremldə Ankaradakı alman
səfiri fon Papenin aradan götürülməsi haqqında qərar qəbul