109
SSRİ arasında qüvvədə olan iqtisadi-ticarət, sərhəd, nəqliyyat və digər müqavilə
və sazişlər haqında arayışdan ibarət idi. Əslində bu müqavilə və sazişlərin
öyrənilməsinə 1944-cü ildə yeni qayıdış Sovet-Türkiyə münasibətlərinin
təftiş edilməsi arzusundan irəli gəlirdi. Arayışın iqtisadi-ticarət bölməsində 1934-
cü il kredit protokolu, 1937-ci il ticarət və gəmiçilik haqqında müqavilə, sərhəd
sazişləri bölməsində SSRİ Türkiyə birgə sərhəd komissiyasının dövlət sərhədləri
və sərhəd nişanlarının qurulması haqqında 1926-cı il protokolu, sərhəd çaylarının
suyundan istifadə haqda 1927-ci il Konvensiyası, SSRİ ilə Türkiyə arasında
sərhəd münaqişələrinin tənzimlənməsi haqqında 1937-ci il Konvensiyası,
nəqqliyyat və rabitə bölməsində 1922-ci il poçt-teleqraf və dəmiryol
Konvensiyaları, bir ölkənin hərbi gəmilərinin digər ölkənin limanlarına səfəri
barədə SSRİ Müvəqqəti işlər vəkili ilə Türkiyə Xarici İşlər Nazirliyi arasında
1930-cu il notalar mübadiləsi, hüquqi sazişlər bölməsində Türkiyədə Sovet
vətəndaşlarının əmlakının sekvestrinin yolverilməzliyi haqqında 1928-ci il sazişi,
vərəsəliyin leqallaşdırılması haqqında 1936-cı il Türkiyə səfirliyi ilə SSRİ Xarici
İşlər Komissarlığı arasında notalar mübadiləsi əks olunurdu (6).
Qeyd edilən istiqamətdə aprel ayının 22-də hazırlanan "15 aprel 1944-cü il
üçün SSRİ ilə Türkiyə arasında həll edilməmiş məsələlər üzrə arayış" adlı ikinci
sənəd daha maraqlı idi. SSRİ Xarici İşlər Komissarlığının Yaxın Şərq şöbəsinin
müdiri vəzifəsini icra edən A.Fedosovun hazırladığı 21 səhifəlik geniş arayışda
diqqəti çəkən ən mühüm məsələ hər həll edilməmiş məsələnin təsvirindən sonra
Yaxın Şərq şöbəsinin həmin məsələ ilə bağlı təklifləri idi. Hər bir təklifdə baş
verən hadisədən Türkiyəyə qarşı təzyiq vasitəsi kimi istifadə olunması irəli
sürülürdü (7). Bütövlükdə bu təkliflər az sonra Sovetlərin Türkiyəyə qarşı irəli
sürəcəyi iddialarının rəsmi başlanğıcı kimi səslənirdi.
Krım yarımadası Alman qoşunlarından azad edildikdən sonra, 1944-cü ilin
mayında heç bir zərurət olmadan Krım türklərinin öz tarixi torpaqlarından sürgün
edilməsi Türkiyə ilə münasibətlərin pisləşmə fonunda baş verir və Sovetlərin Qara
dəniz boyunca sərhədlərini türk əhalisindən təmizlənməsi xarakteri daşıyırdı.
Krım türklərinin departasiya edilməsi haqqında əməliyyatın keçirilməsinə razılılıq
1944-cü ilin aprel ayının 2-də verildi. Bu məsələ ilə bağlı 10 may 1944-cü ildə
Xalq Daxili İşlər Komissarı L.Beriya Dövlət Müdafiə Komitəsinin sədri İ.Stalinin
adına üç səhifəlik məruzə göndərmişdi. Orada deyilirdi: "Daxili İşlər və Dövlət
təhlükəsizliyi Komissarlıqları düşmən agenturasını, vətən xainlərini, alman-
faşist işğalçıları ilə əlbir olanları və digər antisovet ünsürləri aydınlaşdırmaq və
aradan götürmək üçün Krımda əməliyyat tədbirləri həyata keçirib. May ayının 7-
nə olan vəziyyətə görə 5381 nəfər belə şəxs həbs edilib. Əhalidə qeyri-qanuni
saxlanan 5995 tüfəng, 337 pulemyot,
110
250 avtomat, 31 minomyot, böyük həcmdə qranat və patrondan ibarət silahlar
yığılıb.
Qızıl Ordu sıralarından 1944-cü ilə qədər 20 mindər artıq tatar vətənini
sataraq və almanların xidmətinə keçərək fərarilik etmişdir. Daha sonra L.Beriya
yazırdı ki, alman faşist işğalçıları Almaniyadan VM Türkiyədən gəlmiş
ağqvardiyaçı-müsəlman mühacirlərin köməyi ilə filialları demək olar ki,
Krımın tatarlar yaşayan bütün rayonlarında mövcud olan "Tatar Milli
Komitəsi" adlanan təşkilatın kəşfiyyat şəbəkəsini yaradıblar. "Tatar Milli
Komitəsi" alman polisi ilə birlikdə 50 min Sovet vətəndaşının Almaniyaya zorla
aparılmasında, Alman ordusu üçün əhali içərisində vəsait toplanınasında, yerli
qeyri-tatar əhalisinə qarşı, onların hər cür sıxışdırılması istiqamətində
geniş miqyaslı xəyanətkarlıq işlərində fəal iştirak etmişdir. Krım tatarlarının
Sovet xalqına qarşı satqınçılıq hərəkətlərini əsas götürərək və bundan sonra Krım
tatarlarının Sovet İttifaqının sərhəd rayonlarında yaşamalarının
arzuolunmazlığından çıxış edərək SSRİ Xalq Daxili İşlər Komissarlığı Dövlət
Müdafiə Komitəsinin bütün tatarların Krım ərazisindən sürgün edilməsi haqqında
qərarını baxılmaq üçün Sizə göndərir".
L.Beriya yazırdı ki, Krım tatarlarının xüsusi sürgün olunanlar kimi həm kənd
təsərrüfatında - kolxozlarda və sovxozlarda və həm də sənayedə və tikintidə
istifadə etmək üçün Özbəkistan SSR-in rayonlarında yerləşdirilməsini
məqsədəuyğun sayırıq. Tatarların Özbəkistan SSR-də yerləşdirilməsi məsələsi
Özbəkistan Kommunist (bolşeviklər) Partiyası Mərkəzi Komitəsinin katibi yoldaş
Yusupovla razılaşdırılıb. İlkin məlumatlara görə, hal-hazırda Krımda 140-160 min
tatar əhalisi yaşayır. Sürgün əməliyyatı 20-21 mayda başlayacaq və 1 iyunda başa
çatdırılacaq. Bununla bağlı Dövlət Müdafiə Komitəsinin qərar layihəsini təqdim
edirik. Xahiş edirəm fikrinizi bildirəsmiz (8). L.Beriyanın müraciətindən bir gün
sonra may ayının 11-də Krım türklərinin sürgün edilməsi haqda İ.Stalinin imzası
ilə Dövlət Müdafiə Komitəsinin qərarı qəbul edildi. Krım türklərinin sürgün
edilməsi əməliyyatı müəyyən edilmiş vaxtdan əvvəl başa çatdırıldı. Artıq may
ayının 20-də Daxili İşlər Komissarının müavini İ.Serov və Dövlət Təhlükəsizliyi
Komissarının birinci müavini B.Kobulov Krım türklərinin sürgün edilməsi üzrə
tədbirlərin başa çatdırıldığı haqqında L.Beriyaya məruzə etdilər. İyul ayının 4-də
L.Beriya Krım əməliyyatının başa çatması haqqında İ.Stalinə hesabat göndərdi.
Orada göstərilirdi ki, Krımdan bütövlükdə 225009 adam sürgün edilmişdir, bunun
183155 nəfəri tatar, 12422 nəfəri bolqar, 15040 nəfəri yunan, qalanları isə digər
xalqların nümayəndələridir. Dövlət Müdafiə Komitəsinin 21 may 1944-cü il
qərarına uyğun olaraq tatarların 151604 nəfərinin Özbəkistan SSR-in vilayətlərinə,
31551 nəfərinin isə Rusiya Federasiyasının vilayətlərinə sürgün olunduğu
bildirilirdi. Ümumiyyətlə, XIX əsrin sonlarından 1944-cü ildə deportasiya