135
doğru yarıb keçməsələr, Almaniya ilə də eyni şey baş verəcəkdir". Türkiyə
hökuməti mətbuatda bu tipli yazıların getməsində maraqlı deyildi.
Ona görə
mətbuat və təbliğat idarəsi hökumətə yaxın olan türk mətbuatına tövsiyə etmişdi
ki, müttəfiqləri müdafiə edən yazılara üstünlük versinlər. Krım konfransı
dövründə Sovet İttifaqına münasibətdə türk mətbuatında açıq bir ehtiyatlılıq hiss
edilirdi. Fevral ayının ilk günlərindən başlayaraq, xüsusilə mətbuatda tez-tez
Türkiyənin müttəfiqlərə yardımını xatırlanır, o cümlədən qeyd edilirdi ki,
Almaniyanı Qafqaza və İrana, İtaliya donanmasını Qara dənizə buraxmamaqla
Türkiyə Sovetlərə böyük xidmət göstərmişdir. Ehmet Şükrü Esmer ingilis-türk
ittifaqını Türkiyə xarici siyasətinin məhək daşı hesab etməklə yazırdı: "Türkiyə öz
xarici siyasətinə belə istiqamət verməklə yanaşı, bir dəqiqə də köhnə dostluq
telləri ilə bağlı olduğu Sovet İttifaqı haqqında unutmamışdır. Sovet İttifaqı və
Türkiyənin hər iki ölkədə inqilabın ən böhranlı günlərində başlayan sülhsevər
və möhkəm dostluq siyasətinə heç nə mane ola bilməz" (70).
Nəhayət, Krım konfransının sona çatmasına bir gün qalmış İ.Stalin Boğazlar
məsələsi haqqında Sovetlərin baxışlarını açıqladı. Bu açıqlama SSRİ Xarici İşlər
Komissarlığının konfrans ərəfəsindəki hazıqlıqlarına uyğun deyildi. Görünür,
İ.Stalin Qərb müttəfiqlərinin bu məsələ ilə bağlı fikirlərinə bələd idi və eyni
zamanda Avropada müharibənin başa çatdığı mərhələdə hələ müzakirə üçün tam
hazır olmayan Boğazlar məsələsini daha münasib bir vaxtda müzakirə etməyə
üstünlük verdi. O. Boğazlarla bağlı məsələyə yalnız müttəfiqiərin qəbul edə
biləcəyi və 1944-cü ilin oktyabr ayında Britaniya Baş naziri U.Çörçillə müzakirə
etdiyi formada toxundu. O, Millətlər Cəmiyyətinin artıq mövcud olmadığı və
Yaponiyanın sazişi imzalayan dövlətlər sırasından çıxarılmasının zəruriliyi ilə
bağlı Montrö sazişinə dəyişiklik etmək məsələsinə toxunub dedi: "Bu saziş
köhnəlib və öz ömrünü yaşayıb. Türkiyəyə hüquq verilib ki, nə vaxt istəsə
Boğazları bağlasın. Türkiyənin suverenliyinə ziyan vurmadan Montrö sazişində
dəyişiklik etmək zəruridir. Burada söhbət hər hansı vaxtda Sovet hərbi gəmilərinin
Boğazlardan azad şəkildə keçməsinin zəruriliyindən gedirdi. U.Çörçill bu
məsələdə İ.Stalini müdafiə etdi və bildirdi ki, hələ 1944-cü ilin oktyabrında
Moskvaya səfər etdiyi zaman verdiyi sözə sadiqdir və İngiltərə Montrö sazişinə
baxılmasına müsbət yanaşır. Lakin, Çörçill ingilis-türk ittifaq müqaviləsinə görə,
Türkiyənin maraqlarına toxunan məsələ haqqında ona məlumat verilməsinə aid
öhdəliyi olduğunu və eyni zamanda Boğazlar məsələsinə baxmağın Aralıq
dənizində ABŞ-dan fərqli olaraq Birləşmiş Krallığın mənafeyinə daha çox
toxunduğunu xatırladıb Türkiyənin suverenliyi məsələsində bir daha Stalinin
fikrini öyrənmək istədi. İ.Stalin təsdiq etdi ki, əgər Birləşmiş Krallıq və ABŞ
Sovet təkliflərinin qəbul olunmasına razılıq
136
verərlərsə, Türkiyənin suverenliyi ziyan çəkməyəcəkdir. ABŞ prezidenti F.Ruzvelt
müttəfiqlərin məsələni belə qoyması ilə razılaşdı (71). Krım, konfransında qərara
alındı ki, Montrö sazişinə baxılması ilə bağlı Sovet təklifləri üç ölkənin xarici işlər
nazirlərinin London görüşündə müzakirə edilsin və bu müzakirələr barədə Türkiyə
məlumatlandırılsın (72). Eyni zamanda Krım konfransında razılığa gəlindi ki, işə
başlaması aprel ayının 25-i üçün nəzərdə tutulan Birləşmiş Millətlərin konfransına
1945-ci ilin mart ayının 1-nə qədər ümumi düşmənə müharibə elan etmiş ölkələr
dəvət edilsin.
Krım konfransının Türkiyə və Boğazlarla bağlı qərarları açıqlanmasa da, onun
yekunları türk mətbuatında və siyasi dairələrində geniş müzakirə edildi. Lakin
bütövlükdə konfransın rəsmi qaydada açıqlanan qərarları Türkiyənin bütün
nüfuzlu qəzetlərində çap olundu. Türk mətbuatı dairələrində belə söz-söhbət
gedirdi ki, konfransda müzakirə edilən məsələlərin çoxu ilə bağlı Sovet nöqteyi-
nəzəri qələbə çalmışdır. N.Sadakın 14 fevralda "Akşam", F.R.Atayın və
A.Ş.Esmerin elə həmin gün "Ulus" qəzetində Krım konfransının qərarları ilə bağlı
geniş yazıları getmişdi. Atay konfransın mühüm nailiyyətlərindən birinin
müttəfiqlərin Atlantika Xartiyasına söykənərək azad olunmuş ölkələrdə birgə
siyasət yeritməsində görürdü. Onun fikrincə bu, azad olunmuş ölkələrə birbaşa,
yaxud dolayısı ilə hər hansı rejimin sırınmasına imkan verməyəcəkdi. A.Ş.Esmer
isə yazırdı: "Konfransda qəbul olunmuş birgə məlumatın ən mühüm mənası ondan
ibarətdir ki, Yalta konfransında həm qələbə məsələsinə və həm də dünyanın
düzəni məsələsinə münasibətdə hər üç dövlətin birliyinə nail olundu".
Türk jurnalistləri Krım konfransında Türkiyə ilə bağlı məsələ müzakirə edilib-
edilməməsindən xəbərsiz idilər. Lakin birgə məlumatda Balkan məsələləri
haqqında ümumi fikir mübadiləsi haqqında qısa bir ifadənin getməsi Türkiəyədə
müxtəlif dairələrin narahatçılığına səbəb olmuşdu. Fevral ayının 14-də C.Yalçın
"Tanin" qəzetində yazırdı: Biz başa düşürük ki, konfransda bizə aid məsələlər
müzakirə edilib. Lakin birgə məlumat Balkan məsələlərinin müzakirə olunduğu
haqqında yalnız ümumi informasiya ilə kifayətlənir. Yalçın öz yazılarında
Balkanlarda slavyan xalqlarının ittifaqının yaranmasının təcavüzkar əhvali-
ruhiyyədən qidalanacağından ehtiyatlanır, türk-yunan blokunun bu təhlükəyə qarşı
həmişə hazır olmağını zəruri hesab edirdi. O yazırdı: "Böyük dövlətlərin
təsirindən kənar, Balkan xalqları arasında sülh və əməkdaşlıq əsasında müstəqil
Balkan federasiyasının yaradılması üçün hər hansı yolun qaldığını biz görmürük"
(73).
Krım konfransından sonra türk mətbuatının materialları və siyası dairələrinin
fikirləri haqqında Moskvaya geniş məlumat hazırlayan Ankaradakı Sovet səfirliyi
bildirirdi ki, türklər Sovet-Amerika və Sovet-