8 Щикмят
larında v
ə bəyənilmiş əxlaqında şəkk-şübhə yaratdılar. İş o yerə çatdı ki, onların
şəxsiyyətlərini eybəcərləşdirdilər. Onların şücaətini xəyanət və yalançılığa,
İslama olan məhəbbətini heyvani nəfsi məhəbbətə çevirdilər.
Bütün bunlar
xristianların hicri-q
əməri 5-ci əsrdə Şama, eləcə də tatarların və monqolların
hücumuna z
əmin yaratdı.
Seyid Camal
əddin həmin fəsad dolu təlimlər vasitəsilə formalaşmış
u
ğursuzluq nəticəsində insanların İslamdan uzaqlaşmasına işarə edir və belə
n
əticə çıxarır: tarixçilər müsəlmanların zəifləməsi və süqut nöqtəsini səlib
yürü
şündən saysalar da, yaxşı olar ki, onun başlanğıcını həmin fəsadlı təlimlərin
v
ə batil fikrlərin yayılmasından hesab edək.
Seyid
ilk müs
əlmanları öz dövrünün müsəlmanları ilə müqayisə etdikdən
sonra
İslam ümmətinin nicat yolunu İslama qayıdışda və onun həyatverici
əmrlərinə əməl etməkdə görür. Buna görə də din islahatçılarının sözlərinə qulaq
asma
ğı və onların dəvətini qəbul etməyi istəyir.
Onun fikrinc
ə, dünya müsəlmanları əsl İslama qayıtmaq üçün lazımi
hazırlı
ğa malikdirlər. Buna görə də, hər kəs İslamı və İslam ümmətini diriltmək
üçün
qiyam etm
əlidir və belə olduqda az bir müddət ərzində onların şüurlarında
dini t
əfəkkür oyana bilər. Xalqlar özlərinin nicatı üçün İslama söykənməklə
qiyam etdikl
əri zaman son mərhələyə və qalib olana qədər mübarizə aparacaqlar.
Seyid öz z
əmanəsinin ziyalılarına xəbərdarlıq edir: "Müsəlmanlara nicat
verm
ək istəyən hər bir şəxs bizim təklif etdiyimiz yol ilə öz ümmətini islah
etm
əlidir, yoxsa lazımi nəticəni əldə edə bilməz və tərbiyə prinsiplərinin əksinə
h
ərəkət etmiş olar. O öz ümmətinə bədbəxtlikdən başqa heç nə verə bilməz".
Seyid Camal
əddin sözünün davamında ərəb xalqının tarixi təcrübəsini
xatırladır v
ə müsəlmanların və bütün bəşəriyyətin nicatı üçün İslam potensialın-
dan yararlanma
ğı vurğulayır.
O, lazımi z
əmin hazırlanandan sonra İslama qayıdış yolunu belə təsvir
edir:
1.
İ
slamın hə
qiqi simasını tanıtmaq
2.
İ
slamı xurafat və
bidə
tlə
rdə
n tə
mizlə
mə
k.
(davamı var)
Ə
də
biyyatş
ünaslıq
9
Ə
də
biyyatş
ünaslıq
Elmira M
ə
mmə
dova
N
İ
ZAMİ
Nİ
N Ə
Xİ
Lİ
K
KONTEKST
İ
NDƏ
İ
CTİ
MAİ
GÖRÜŞ
V
Ə
OBRAZLARI
Nizami G
ə
ncə
vinin ə
xiliklə
ə
laqə
sinə
dair m
ə
nbə
lə
r və
mülahizə
lə
r
Dünya
şöhrətli şair və mütəfəkkir Nizami Gəncəvi (XII əsr) haqqındakı
ara
şdırmaların əhatəsi və sayı böyükdür. Bu araşdırmalarda onun həyatından,
mühitind
ən bəhs ediləndə çox zaman əxiliklə əlaqəsindən də söz açılmışdır. Bu
c
əhətə Azərbaycanlı, İranlı, Rusiyalı, Türkiyəli müəlliflərin əsərlərində rast
g
əlirik. Ümumiyyətlə, son iki əsrdə aparılan araşdırmaların istinad etdiyi əsas
qaynaq “T
əzkireyi-Dövlətşah”dır. Təzkirədəki “Şeyx Nizami, Əxi Fərəcəyi
Z
əncaninin (Tanrı onun əziz sirrini təqdis etsin) müridlərindən idi” (Dövlətşah,
1990: 213) cüml
əsi araşdırıcıların mübahisəsinə səbəb olmuş, bəziləri bu şəxsin
onun h
əqiqi (birbaşa)
mürşidi olduğunu, bəziləri isə yaşam tarixləri uyğun
g
əlmədiyi üçün sadəcə onu özünə xəyali olaraq mürşid qəbul etdiyini qeyd
etmi
şlər. Nazir Akalın (1998: 73-74) “Nizami Gəncəvinin həyatı, ədəbi
şəxsiyyəti və əsərləri” başlıqlı məqaləsinin “Mürşidi” adlı bölümündə bəzi
t
əzkirələrə və Vilhelm Baxer, Ahmed Atəş kimi araşdırıcıların yazdıqlarına
istinad
ən Şeyx Əxi Fərəci-Zəncaninin onun mürşidi olması ehtimalını şübhə
altına alır: “Dövl
ətşah, Lütfəli Azər, Məhəmməd Qüdrətullah Qupaməvi və Rza
Kulixan Hiday
ət kimi təzkirə müəllifləri ilə ədəbiyyat tarixçisi Şibli Nu’mani
şairin sülûk aləmində, məşayihin məşhurlarından Şeyx Əxi Fərəci-Zəncaninin
irad
əsinə təslim olduğunu qeyd edirlər.
Ahmed Atəş, bu şeyxin “Həft İqlim”
10 Щикмят
əsərindən Zəncandan kənara getmədiyinin bəlli olduğunu və ölümünün
557/1181-1182-ci il
ə təsadüf etdiyini, yenə Gəncədən çıxmayan Nizaminin də
onunla görü
şüb müridi olmasının həm zaman, həm də məkan baxımından
imkansızlı
ğını vurğulayır. Ancaq Atəşin qeyd etdiyi bu tarix, Nizaminin adı
ç
əkilən Şeyxin müridi olması tezisini ortadan qaldırmağa yetərli bir dəlil
deyildir.” Akalın
şairin ümumiyyət tərəfindən qəbul
edilmiş doğum tarixi ilə
(1135-1145)
Şeyxin yaşam tarixində zaman uyuşmazlığı olmadığını qeyd edir.
Amma “Tarixi-Güzid
ə”də adı çəkilən şeyxin ölüm tarixinin 457/1064-cü il
oldu
ğunu və belə olan halda Nizami Gəncəvinin əxi şeyxinə müridlik edə
bilm
əyəcəyi həqiqətinin üzə çıxdığını yazır.
Bu probleml
ə bağlı Claud Cahen adlı müəllifin əsərində isə aşağıdakı
m
əlumatlar verilir: “...bildiyim qədər indiyə kimi bir əxi haqqında ən dəqiq və
əski söz 460/ 1068-9-cu ildə Qullabi Hucvirinin dediyi sözdür. O, Əxi Fərəc
Z
əncani adlı birisindən: “Bir az öncə öldü”, - deyərək bəhs edir. Daha sonrakı
ill
ərin müəllifi kimi Cami də qaynaq göstərmədən bu Əxinin 457/1065-6-cı ildə
öldüyünü deyir...
Əxi Fərəcin yaşadığı dövrdə çox böyük şöhrət qazandığı
şübhəsizdir. Çünki Dövlətşah tərəfindən qeyd edildiyinə görə, Nizami Gəncəvi
onun mürididir. Bu iki
şəxs arasında birbaşa əlaqənin mövcudluğu imkansızdır.
Çünki
Nizami miladi XII
əsrdə yaşamışdır. Amma o, mütəsəvvüf olduğu üçün
Əxi Fərəcin müridləri ilə əlaqədə ola bilərdi”. (Cahen, 1987: 591-592)
Bu m
əsələyə Rusiyalı araşdırıcılar da toxunmuşlar. Bu baxımdan Krımski
v
ə Bertelsin araşdırmalarında diqqəti çəkən məqamlar vardır. A.E.Krımski onun
Əxi Evrənin müridi olmasını və digər böyük sufilər kimi həyatdan üz döndərib
x
əlvətə çəkildiyini ifadə etməkdədir. O, “Nizami və onun çağdaşları” adlı
kitabında dahi
şairin müridlərinə və Əxiliklə bağlantısına toxunarkən avropalı
t
ənqidçilər tərəfindən aparılan tədqiqatlardan bəhs etməklə yanaşı, onlardan
b
əzilərinin yanlışlarına da diqqət çəkir. Bu baxımdan Baxer və Broun kimi
tanınmı
ş şərqşünasların “mürid” və “əxi” sözlərini səhv oxumaları və ya şərh
etm
ələri nəticəsində Qərb şərqşünaslığında Nizami ilə bağlı yanlış bilgilərin əks
olundu
ğunu qeyd edir. Sprenqerin bununla əlaqədar
daha doğru məlumatlar
verdiyini, y
əni Nizaminin tərcümeyi-halından bəhs edərkən Əxi Fərrux
Z
əncaninin (
Bu
şəxsin adını kimiləri Fərəc, kimiləri də Fərrux şəklində oxumuşlar
) müridi
oldu
ğunu qeyd etməsini vurğulayan Krımski Hammerdəki məlumatları əks
etdir
ən Brounu hər kəsə yaxşı məlum olan “mürid” kəlməsinin mənasını
bilm
əməkdə və birincini Dövlətşahdakı izahı təhrif etməkdə günahlandırır. O,