_____________ Milli Kitabxana_____________
165
hərbi tərbiyənin analoqudur. Əgər uşaq təsadüfən darıxıb
valideynlərinin yanına qaçsa, bu zaman zəmanət vermiş varlı
şəxs külli miqdarda cərimə ödəməlidir. Məktəblərdə hər şey
sərt qayda-qanunlara tabedir. Şagirdlər bu məktəblərdə asketik
həyat tərzi keçirirlər: qonaq getmək, hətta tərbiyəçilərlə
gəzintiyə çıxdıqları vaxt bir-birlərilə danışmaq belə onlara
yasaqdır. Bunun əvəzinədə uşaqlar hər gün tamaşaya baxırlar
və oyun üslubunu mənimsəməyə çalışırlar. Sərt qayda-qanun
çərçivəsinə salınmış gündəlik həyatda şagirdin, böyük mənada,
boş vaxtı yoxdur: o gün ərzində xanəndəlik, deklamasiya,
pantomima, gimnastika, ritmika və
səs tellərinin
möhkəmlənməsinə yönəlmiş təlimlərlə məşğul olur. Pekində
qış mövsümündə şagirdlər hər gün səhər, daha doğrusu, sübh
ala-qaranlığında səf-səf düzülüb şəhərin divarlarına doğru
gedirlər və orada üzü divara dayanıb vokal sənəti üzrə məşq
edirlər. Uşağın hansı ampluada ixtisaslaşacağı müəllimlər
tərəfindən şagird məktəbə qəbul edilərkən müəyyənləşdirilir.
Ənənəyə görə uşaqlar məktəbə götürülərkən onlara təxəllüs
verilir və hər yeni kursda bu təxəllüslər dəyişdirilir. Ona görə
də hansı şagirdin hansı kursda oxuduğu çox asanlıqla onun
adından bilinir. Məsələn, I kurs üçün əsas təxəllüs “si”dir. “Si”
sevinc deməkdir. Tutalım, Yan-si-lin. II kursdan ötrü “lyən”
təxəllüsü xarakterikdir. Bu sözün mənası “vahidlik”,
“birgəlik” kimi çözülür. Nümunə üçün Xe-lyən-çou. III
kursun tələbəsi “fu” təxəllüsünü daşıyır. “Fu” sözü
“zənginlik”, “dövlət” bildirir. Misal üçün Şen-fu-quy.
Məktəbi qurtarmağa yaxın tələbələr tamaşada artıq çıxış
etməyə başlayırlar. Çin teatrının uzun müddət qadın aktrisaları
olmayıb və bütün rollar kişilər tərəfindən oynanılıb. Hətta Mey
Lan-fan və Şan Syao-yun kimi akyorlar qadın rollarının
ifaçılığı üzrə xüsusi dəst-xətt, üslub yaradıblar. Lakin əsrin
əvvəllərindən etibarən Çində qadın truppaları meydana gəlir.
_____________ Milli Kitabxana_____________
166
Burada isə əksinə, kişi rollarının ifası qadınlara tapşırılır. XX
yüzilin I rübündən Çində qarışıq truppalar görünməyə başlayır.
Çində kişi truppalarına “Syan-ban”, qadın truppalarına “Kun-
ban”, qarışıq truppalara “Dza-ban” deyilir. 4-cü kateqoriya
uşaq truppalarıdır. Bütün kateqoriyalardan olan truppaların
repertuarı, demək olar ki, hər yerdə eynidir. Aktyorların səhnə
fəaliyyətinin ömrü müxtəlifdir. Lakin elə Çin aktyorları var ki,
onlar 85 yaşında da səhnəni tərk etmirlər. Ancaq Çində aktyor
tərbiyəsi sisteminin də öz qüsurlu cəhətləri möcuddur. Belə ki,
çox vaxt aktyorların məktəb qurtarmasına baxmayaraq onların
əksəriyyəti ömürlük savadsız qalır. Mümkündür ki, aktyor heç
səhnədən söylədiyi mətnin mənasına varmasın, onu anlamasın.
Çində aktyorlar müəyyən bir zümrədə, kastada birləşirlər.
Onlar qapalı həyat tərzi keçirirlər və bu həyatın öz qanunları,
yasaqları, qadağaları olur. Çin aktyorunun teatrda yaşayışı
müxtəlif inanclarla, şakər və vərdişlərlə doludur: burada hər bir
ifadə, əlamət bir cürə mənalandırılır və aktyorun sənət həyatı
ilə əlaqələndirilir.
Çin tearında hər bir rolun öz davranış tərzi mövcuddur.
Pozalar və jestlər bu davranış
qəliblərinə görə
müəyyənləşdirilir. Çin sənət nəzəriyyəsi həqiqi oyun tərzi üçün
“8 psixoloji kateqoriya” və “4 əsas emosiya” konkretləşdirir.
“Psixoloji kateqoriya” ifadəsi Avropa sənət nəzəriyyəsinin
qondarmasıdır. “Nurlanmış ruhun aynası” risaləsinin müəllifi
aktyor Xuan Fan-ço isə bunları “ba sin”, yəni “8 qiyafə”
adlandırır, “4 emosional vəziyyət” isə “sı-çjuan”dır. “Sin”
çin dilində “fiqur”, “forma”, “qiyafə”, “görkəm” deməkdir.
Bu səkkiz qiyafə aktyorun səhnə davranışının əsas
modelləridir:
1) Alicənab - görkəmi samballıdır, baxışları dikdir, səsi pəsdəndir,
sinədən gəlir, yerişi ağayanadır;
2) Zəngin - özündənrazı qiyafəsi var, sevinc bildirən gözləri
_____________ Milli Kitabxana_____________
167
həmişə gülür, barmaqlarını tez-tez şaqqıldadır,
səsi yumşaqdır;
3) Kasıb - görkəmcə çaşqındır, baxışları donuqdur, yeriyəndə
boynunu əyir, burnunun altı daima yaşdır;
4) Alçaq - qiyafəsinə söz ola bilməz, hər şeyə kəc baxır, becid
yerişi var, çiyinlərini çox vaxt boynuna qısır;
5) Axmaq - iyrənc görkəmlidir, gözləri bərəlib, ağzı açıqdır, elə
hey başını tərpədir;
6) Dəli - görkəmi qəzəblidir, qışqırır və gülür, qarışıq
məntiqsiz hərəkətlər edir, gözləri ifadəsizdir;
7) Xəstə - görünür ki, bezikib, cana doyub: yaşarmış gözləri var,
çətin nəfəs alır, bədəni əsir;
8) Kefli - görkəmcə yorğundur, gözləri bulaşıqdır, ayaqları
sözünə baxmır, bədəni torba kimidir.
Dörd emosional vəziyyətsə bunlardır:
1) Sevinc - başını tərpədir, gözlərini geniş açır, üzü gülür,
səsi cingiltili və şaqraqdır;
2) Qəzəb - baxışları kinlidir, ayaqlarını yerə döyür, sinəsi
qabağa verilib, səsi kaldır;
3) Kədər - gözləri nəmdir, burnu yığışıb, üzü donuqdur,
səsi qəmlidir;
4) Qorxu - ağzı açıqdır, üzü qırmızıdır, qorxudan səksənir,
səsi batıb.
Bu konkretləşdirmələrin hamısı uzun əsrlərdən qalma
ənənələrin nəticəsidir və XVIII əsrdə qəlib şəklinə salınıb.
Çin teatrında texniki personal həmişə səhnədədir və
aktyorlara lazım olan məqamdaca onların köməyinə yetişir.
Texniki personal səhnədə çıxış edən aktyorlara hətta çay da
gətirə bilər; seyirçilərsə sanki bunu görməzlər. Çünki onların
fikri bir qayda olaraq yalnız iştirakçılarda, səhnə fəaliyyətində
cəmlənir.
Dostları ilə paylaş: |