E R M Ə N İ ( Y A D ) E L ( L İ ) N A Ğ I L L A R I
265
vaxtı çəkdiyi ağrılara görə “bundan sonra Nuh peyğəmbər ona Ağrı
dağ adı verir”, “Dağın oğluna isə Bala Ağrı - uşaq Ağrı adı verir-
lər...” Onlar gəmidə olanların hamısına
yer verir və onlara hörmət,
ehtiram göstərirlər. O vaxtdan Ağrı dağla Bala dağın zirvəsi göylərə
dirənir”.
Diqqətinizi nəyə yönəltmək istərdik? Hər şeydən əvvəl, onu
bilmək lazımdır ki, rəvayət “hadisə haqqında xatirə”ni nəzərdə tutur,
əfsanə isə “hadisə haqqında inanc”dır, onlar əsatirlərdən bu xüsusiy-
yətlərinə görə fərqlənirlər, xalq yaddaşı Gəmiqayanın Ağrı dağla mü-
bahisə etməyə hazır olduğunu da unutmamışdır. Deməli, bunu da ay-
dınlaşdırmaq lazımdır. İkincisi, əfsanə formasında da olsa, Ağrı dağ
Nuhun gəmisində olanların hamısına sığınacaq vermişdir.
Bu hadisələrin mərkəzində Böyük tufan olduğuna görə bir neçə
kəlmə də onun haqqında demək istəyirik. Dinindən asılı olmayaraq
demək olar ki, bütün xalqların rəvayət və əfsanələrində Nuh peyğəm-
bər və onun dövründə olan tufan əhvalatı əks olunmuşdur. Onların
sayı 500-dən çoxdur. Bu əhvalata ermənilərdə də rast gəlinir, ancaq
o, erməni lətifəsinə çevrilmişdir. Ermənilər özlərini sadəcə olaraq,
birbaşa Nuh peyğəmbərin nəslinin davamçıları kimi
elan etmirlər,
həm də onlar onun müqəddəs sayılan “əşya– yadigarlarından” muzey
“yaratmışlar”. Ən vacib hesab etdikləri guya Nuhun gəmisindən qop-
muş ağac parçası, yaxud tir sayılır. Guya hansısa erməni keşişinin
dağın zirvəsindən Nuh peyğəmbərin gəmisinə aid tapdığı əşyaların
şübhəliliyi üzərində dayanmayaraq, diqqətimizi daha çox Nuh pey-
ğəmbərin gəmisinin ilk əbədi dayanacaq yeri haqqında olan əfsanəyə
yönəldirik. Erməni mifinə əsasən, ermənilərin özününküləşdirdiyi
Ararat dağı (Ağrı dağı) toponimik cəhətdən erməni mənşəli deyil. Er-
mənilərdə bu, Masis adlanır. Ancaq Nuh peyğəmbrin xəritəsi haqqın-
da xristian rəvayəti oyununu oynayan ermənilərin təşəbbüskarlığına
haqq qazandırmaq olmur. Axı İncil “Ararat dağları” nı, Quran-Cudi
yüksəkliyini, şumerlər də təpəni, yalnız Nisir adı ilə göstərirlər.
Bununla yanaşı, “Ararat dağları” adı altında, mütəxəssislərin ço-
xu
belə güman edirlər ki, söhbət Azərbaycanın, birinci növbədə,
K A M R A N İ M A N O V
266
Naxçıvan diyarının tarixi ilə sıx bağlı olan qədim Aratta səltənətin-
dən gedir. Ancaq bunun haqqında bir az gec söz açacağıq. İndi isə
Sasseksdə misirşünaslar cəmiyyətinə rəhbərlik edən məşhur ingilis
mütəxəssisi professor Devid Rolun bu sahəyə aid açıqlamasını misal
gətirək: “İncildəki Ararat elə Şumer Aratta səltənətinin özüdür... Bu,
erkən xristian rəvayətlərində xatırlanan Ararat deyil... Nuh gəmisinin
yan aldığı nə Araqas, nə də Ağrı dağı deyil, Mesopotomiya düzənliyi
yaxınlığında yerləşən hansısa başqa bir dağdır”.
Giriş hissəsində ermənilərin misal çəkilən iddialarını xatırlayaq
və qeyd edək ki, mütəxəssislərin rəyinə görə, Nuh peyğəmbərin
gəmisinin Ararat dağındakı “əbədi dayanacağı” şübhəlidir. “Ararat
dağları”ndakı Nuh peyğəmbərin gəmisinin yadigar “tapıntıları”, eləcə
də burada-“Ararat dağları”nda ermənilərlə əlaqələndirilən nə varsa
hamısı şübhə doğurur.
Bundan başqa, “Ararat” və ya Ağrı dağ adı er-
məni toponimi deyil və mütəxəssislərin fikrincə, son milyon il ərzin-
də Cənubi Qafqaz suyun altında qalmamışdır.
İndi isə, erməni redaksiyasında ömürlərini Nuh tufanı ilə bağlı
axtarışlara həsr etmiş tədqiqatçıların gəldikləri qənaətlərə müraciət
edək.
1922-1934-cü illərdə dünyanın qədim şəhərlərindən birinin-Ur
şəhərinin yerində qazıntı aparan məşhur ingilis arxeoloqu L.Vulli
“Xaldeylərin Uru” (“Ur xaldeev”, İVL AN, M., 1960) kitabında ya-
zılmışdır: “Nuh peyğəmbərin gəmisi haqqında hamıya məlum olan
əfsanə mənşəyinə görə tamamilə qədim yəhudi mifi deyil. Onu yə-
hudilər Mesopotomiyadan mənimsəmiş və müəyyən işləmələrdən
sonra onların müqəddəs kitabına daxil edilmişdir”. Sonra alim gös-
tərir ki, “belə bir əhvalat İbrahim peyğəmbər dünyaya gəlməmişdən
əvvəl gil lövhəciklər üzərində yazılmışdır, bununla belə hər iki
versiyada
nəinki faktlar, həm də çoxlu obrazlar uyğun gəlir”.
Söhbət
Nineviyada Aşşurbanipalın saray kitabxanasının qazıntıları zamanı
tapılmış 394 gil lövhəcikdən gedir. Həmin lövhəciklər şumerlərin
epos qəhrəmanı Gilqamış haqqında olmuşdur. Burada dini poema ki-
mi verilən şumer əfsanəsi bütpərəstlərin etiqadını əks etdirir”. Belə-
E R M Ə N İ ( Y A D ) E L ( L İ ) N A Ğ I L L A R I
267
liklə, eposun Qilqamış epizodlarının birində Nuh əyyamında olan tu-
fandan danışılır. Vullinin fikrinə görə, əgər qazıntı zamanı müəyyən
dəllilər olmasa idi, Nuh tufanına adi bir mif kimi baxılardı. O qeyd
edir ki, əfsanənin əsası vardır. Bu, sonralar Nuh tufanı adlandırdığı-
mız şumer miqyaslı tufan olmuşdur.
Mütəxəssislərin rəyinə görə, şumer çarlarının siyahısında çatış-
mazlıqlar vardır və onlar da tufanın tarixini üzə çıxarmışlar, çünki
çarların siyahısını tərtib edən Şumer müəllifləri tufana onların ölkəsi-
nin tarixində olan hansısa bir fasilə kimi baxırlar və bu tufandan
sonra Uranın birinci sülaləsinə qədər onun daha iki sülaləsi olmuşdur.
Vulli belə yazır: “Biz əmin olduq ki, tufan,
doğrudan da olmuş-
dur. Həmin Şumer əfsanəsində çarların siyahısında məhz bu tufan
barədə söhbət getdiyini sübut etməyə heç bir ehtiyac yoxdur... lakin
bu, o demək deyil ki, əfsanədəki təfsilatlar həqiqətdir. Onun kökündə
tarixi bir fakt durur”. Sonra “bu iki sülalə” ilə müvafiq olaraq Uruk
və Cəmdət Nəcr mədəniyyətinin iki uyğun arxeoloji dövrünü müqa-
yisə etdikdə..., tufan zamana görə ənənəvi şumer xronologiyası ilə
uyğun gəlir.
Beləliklə, bu deyilənlərdən belə nəticəyə gəlmək olur ki, söhbət
Nuh tufanından deyil, əl-Obeyd dövrünün sonunda Dəclə və Fərat
vadisində dağlar və düzənlik arasındakı ərazini su altında qoyan daş-
qından gedir. Vulli belə yazır ki, “burada
yaşayanlara görə vadi onlar
üçün bütöv bir dünya idi”. Çox yəqin ki, vadinin sakinlərinin çox his-
səsi ölmüşdür...Ona görə burada qəribə heç nə yoxdur, onlar [salamat
qalanlar] bunu günah edən nəslin pis əməllərinə görə Allahın cəzası
kimi görmüş və onu dini poemada belə təsvir etmişlər. Bununla ya-
naşı, əgər hansısa ailəyə bu çökəkliyi basan daşqından xilas olmaq
müyəssər olmuşsa, təbii ki, həmin ailənin başçısını əfsanəvi qəhrə-
man kimi tərənnüm etməyə başlamışlar.
Qeyd edək ki, bu haradasa təxminən b.e. 3 min il əvvəl qədim
Şumerdə, Mesopotamiyada olmuşdur. Bu, ermənilərin yaranışından
1,5-2 min il, onların Kiçik Asiyada meydana gəlməsindən isə 2,5 min
il əvvəl olmuşdur. Bütün bunlara əsasən məlum olur ki, Nuh peyğəm-
K A M R A N İ M A N O V
268
bərin “əfsanəvi” davamçıları öz nəsil şəcərəsi ilə bağlı çox gecik-
mişlər.
Bununla bağlı Şumer üzrə məşhur mütəxəssislərin
fikirlərini və
görkəmli şumerşünas amerikalı S. Kramerin “Tarix Şumerdən başlanır”
(S. Kramer “İstoriya naçinaetsya v Şumere”, M., İzd. “Nauka”, 1965)
adlı məşhur kitabını qeyd etmək yerinə düşərdi. Bu nəşrdə verilən ən
yaxşı hekayələrdən biri məhz Gilqamış haqqındadır, ancaq biz oxucu-
ların diqqətini Şumer epopeyasının başqa bir cəhəti üzərində cəmləş-
dirmək istərdik. Alimlərin fikrinə görə, Ararat dağının adı Aratta döv-
lətinə gedib çatır. Əlbəttə, bu dövlət haqqında danışmamaq olmaz.
Hələ yuxarıda istinad etdiyimiz L.Vulli Şumer şəhəri Urunun qa-
zıntıları ilə əlaqədar yazmışdı: “Şumer lövhəciklərinin dili Mesopota-
miya ovalığında məskunlaşan digər xalqların dilindən kəskin şəkildə
fərqlənmiş və bu günə qədər onun hansı dil qrupuna aid olduğunu tə-
yin etmək mümkün olmamışdır... Şumer mədəniyyəti üç mədəniyyə-
tin elementlərindən yaranmışdır: Əl-Obeyd, Uruk və Cəmdət Nəsr.
Yalnız
üçünün birləşməsindən sonra o, tamamilə formalaşmışdır”.
Bəzi alimlər öz fikirlərini daha dəqiq şəkildə ifadə etmişlər: Mi-
sal üçün, məşhur alim D. Reder “Qədim
Mesopotamiyanın əsatir və
əfsanələri” (D. Reder, “Mifı i leqendı drevneqo Dvureçya”, M.,
“Nauka”, 1963) əsərində yazırdı:
“Dəclə və Fərat vadisinin bizə mə-
lum olan qədim sakinləri şumerlər olmuşlar... Piktoqrafiyadan yara-
dılan və sonralar Ön Asiyanın bütün ərazilərinə yayılan mixi yazı-
ların yaradıcıları məhz onlar olmuşlar. Şumerlərin dili ayrıca bir
dildir. Onu bizə məlum olan dillər ailəsi ilə bağlamaq cəhdləri hələ
möhkəm və mübahisəsiz nəticələr verməmişdir. Yalnız şübhəsizdir ki,
o, aqqlyunativ dillər qrupuna aiddir, yəqin ki, o, öz quruluşuna görə
türk dilləri ilə müqayisə oluna bilər” (kursiv bizimdir). Aydınlıq
üçün qeyd etmək lazımdır ki, aqqlyutinasiya-sözün kökünə şəkilçi-
lərin artırılması yolu ilə yeni söz əmələ gətirmə üsuludur. Türk dillə-
rinin xüsusiyyəti belədir.
Alman alimi R.Vinqler isə “Qərbi Asiya bəşər tarixinin qədim
dövründən bəri” (“R.Vinqler “Zapadnaya Aziya s drevneyşeqo vre-