Azərbaycan SSR sovet gömrük sistemi şəraitində (1920-1991)
45
keçirilirdi. Bir işə birbaşa rəhbərlik və gömrük müəssisələrinin
fəaliyyətinin
nəzarət və təftiş edilməsi Gömrük nəzarəti şöbəsinin rəisinin səlahiyyətinə
daxil edilirdi. Rəisin köməkçiləri (onlardan biri müavin statusunda idi)
gömrük nəzarəti şöbəsinin gömrük hissəsinin idarə edilməsi üzrə onun
birbaşa əməkdaşı hesab edilirdi.
Gömrük müəssisələrinin vəzifələri aşağıdakılar idi: a) xüsusi qayda-
lara uyğun olaraq, fiziki şəxslərin əl yüklərinin və baqajlarının xüsusi
qaydalara müvafiq sərhəddən xaricə və ya əksinə yoxlanılaraq buraxılması;
b) Xalq Xarici Ticarət Komissarlığının sərəncamlarına
uyğun olaraq idxal
və ixracına icazə verilmiş malların qəbulu, qeydə alınması, mühafizəsi və
yola salınması, eyni zamanda bu hallarda nəzərdə tutulan gömrük rüsum-
larının tutulması; c) gizli daşınmasına cəhd edilən malların qəbulu, qey-
diyyatı və mühafizəsi, belə hallarda aid cinayət işlərinin açılması və Xalq
Xarici Ticarət Komissarlığının sərəncamlarına uyğun olaraq müsadirəsi
nəzərdə tutulan mallara aid işlərin istiqamətləndirilməsi. Gömrük müəs-
sisələri gördükləri işin həcmindən asılı olaraq birinci, ikinci, üçüncü dərəcəli
gömrükxanalara və gömrük postlarına bölünürdü.
Bundan əlavə, Xalq Xarici Ticarət Komissarlığına gömrükxanaların
aşağı dərəcədən yuxarı dərəcəyə və ya əksinə, gömrük postlarını gömrük-
xanaya və ya gömrükxananı gömrük postuna dəyişdirmək hüququ verildi.
Gömrük postlarından yalnız sərnişinlər və əl yükləri keçirilə bilərdi.
Malların idxalı və ixrac əməliyyatları mütləq
gömrükxanalarda keçirilməli
idi. Gömrükxanaların və buraxılış postlarının şəxsi heyəti rəisdən (gömrük-
xana), həmçinin müdirdən (gömrük postu) və zəruri sayda məmurlardan
təşkil edilirdi.
Əsasnaməyə görə hər bir müəssisədə məmurların sayı Gömrük nəza-
rəti şöbəsinin təqdimatı əsasında Xalq Xarici Ticarət Komissarlığı tərə-
findən dəyişdirilə bilərdi. Gömrük müəssisəsinin qanunauyğun fəaliyyətinə
rəis cavabdehlik daşıyırdı, heç bir mülki və ya hərbi icra hakimiyyətinin və
idarələrin gömrük işinə aid sərəncamların yerinə yetirilməsinə müdaxilə edə
bilməzdi. Əksinə, bütün icra hakimiyyətləri bu müəssisələrin qanuni
tələblərinə əməl etməli, gömrük işi ilə bağlı məsələlər istisna edilməklə,
digər məsələlər barəsində Xalq Xarici Ticarət Komissarlığına
müraciət
etməli idi.
Əsasnamədə gömrük məmurları haqqında göstərilirdi ki, gömrük
xidmətinin bütün şəxsi heyətinin, o cümlədən gömrükxana rəisləri və
köməkçiləri, post müdirləri, gömrükxana müfəttişləri və nəzarətçiləri,
birinci dərəcəli gömrükxanalarda pakhauz və gəmi nəzarətçilərinin təyinatı
və vəzifədən azad edilməsi Xalq Xarici Ticarət Komissarlığı tərəfindən
həyata keçirilir. Digər qulluqçuların işə təyini
və azad edilməsi Gömrük
nəzarəti şöbəsinin səlahiyyətinə daxildir. Xüsusilə çətin həyat şəraiti olan
ərazilərdə yerləşən gömrük müəssisələrinin ştat cədvəlində müəssisənin
Azərbaycan dövlətçiliyi tarixində gömrük işi
46
dərəcəsindən asılı olmayaraq qulluqçuların əmək haqlarının artırılması üçün
əlavə mükafat tətbiq edilirdi [118, 426-428].
Maraqlıdır ki, həmin dövrdə nəşr olunan bəzi jurnallarda Azərbaycan
SSR-in 1920-1922-ci illərdə yürütdüyü iqtisadi siyasətinin nəticələri, o
cümlədən gömrük siyasətinin əsas xüsusiyyətlərinin təhlil olunduğu yazılar
verilirdi. Məsələn, Azərbaycan SSR Ali İqtisad Şurasının orqanı olan
“Ekonomiçeskiy vestnik” (İqtisadi xəbərlər) aylıq jurnalının
həmin illərə aid
bir neçə nömrəsində Azərbaycanın ticarət və sənaye sahələrində vergi
siyasəti, xarici ticarət və maliyyə məsələləri ilə yanaşı gömrük siyasətinin
vəziyyəti haqqında müxtəlif müəlliflərin yazıları dərc olunurdu. Məcmuənin
1922-ci l 15 avqust tarixli nömrəsində dərc edilmiş
“Gömrük siyasəti
məsələlərinə dair” adlı məqalədə Azərbaycan
SSR-in yeritdiyi gömrük
siyasətinin bəzi xüsusiyyətləri araşdırılmışdır.
“M.D” imzası ilə çıxış edən
müəllif mövcud gömrük siyasətinin azad ticarət prinsipləri üzərində
qurulduğunu, lakin qəbul edilmiş sistemdə bəzi təxirəsalınmaz dəyişiklik-
lərin həyata keçirilməsinin tələb olunduğunu qeyd edirdi. gömrük siyasə-
tində aşağıdakı meyllər müşahidə olunurdu:
1) “inhisara alınan mallar” məsələsi azad ticarəti məhdudlaşdırmaqda
davam edirdi;
2) xarici ticarətlə məşğul olan əhali hansı malların idxal-ixracının
qadağan edildiyi və ya hansı mallara kimin icazə verməsi haqqında dolğun
məlumatı yoxdur və bu vəziyyət müvafiq qaydaların ümumiləşdirilib dərc
edilməsi
ilə həll edilə bilərdi;
3) sovet respublikalarından Azərbaycan SSR-ə malların idxalı tama-
milə sərbəstdir və heç bir gömrük yığımına cəlb edilmirdi;
4) qonşu sovet respublikalarına ərzaq malları və texniki materiallar
istisna olmaqla ixrac əməliyyatları sərbəst surətdə həyata keçirilə bilərdi;
Lakin burada təşkilatı cəhətdən uyğunsuzluq yaranmışdır. Qeyd edilən
malların ixracına icazə verilməsi iki orqandan – bir tərəfdən Sənaye və
Ticarət Komissarlığı, digər tərəfdən isə Ərzaq Komissarlığı məşğul olurdu;
5) ərzaq mallarının ixracından gömrük rüsumu tutulur. Bu səmərəli
üsuldur,
ona görə ki, indiki vaxtda bizim respublikadan ərzaq məhsulları ilə
bərabər, texniki materialların, maşın və avadanlıqların ölkədən daşınmasının
məhdudlaşdırmalıdır. Lakin xüsusi icazələrin ayrı-ayrı təşkilatlar tərəfindən
verilməsi tamamilə qeyri-rasional üsuldur. Ərzaq Komissarlığı ərzaq
mallarının mübadiləsini qurmaqda maraqlı olsa da, öz siyasətini gömrük
orqanı vasitəsi ilə həyata keçirməlidir;
6) gömrük siyasətini vahid ticarət aparatı vasitəsilə həyata keçirmək
lazımdır. Belə ki, indi bir çox müəssisə və təşkilatlar lisenziyalar verilməsi
və ya qadağan etmə işinə girişmişlər. Hətta Maarif Komissarlığı belə, iri
həcmli musiqi alətlərinin İrana daşınmasına
lisenziya verirdi;