66
rəngdə olub, yetişdikcə qaralır və getdikcə tozlanan spor kütləsinə
çevrilir (Şəkil 18).
Qovuqlu sürmə əvvəlcə bitkinin aşağı hissələrində, cavan yar-
paqlarında, yarpaq qınında, bəzən də bitkinin üzərində olan hava
köklərində əmələ gəlir və getdikcə bitkinin daha yuxarı hissələrində,
buğum, buğumaraları, qıça və süpürgələrində yayılır. Xəstəliyin
gövdə forması daha qorxulu hesab edilir. Bu formada güclü sirayət-
lənmiş gövdələr əyilir, bəzən də qırılır. Zədələnmiş gövdənin yuxarı
hissəsində maddələr mübadiləsi pozulur, böyük həcmdə fırlar əmələ
gəlir və bitki get-gedə quruyub tələf olur. Göbələyin teliosporları
23-25°C temperaturda yaxşı cücərir, 15-18°C-də zəifləməyə baş-
layır, 12°C-də isə sporların cücərməsi dayanır.
Xəstəliyin inkişaf şəkili aşağıdakı qaydada gedir. Bitki üzərinə
düşmüş teliosporlar cücərdikdən 15-20 saat sonra göbələyin meyvə
bədəni-bazidi və onun üzərində 3×1,2 mkm böyüklükdə uzunsov
bazidisporlar əmələ gəlir. Bazidispolar yenidən tumurcuqlama yolu
ilə çoxalaraq külli miqdarda sporidilər - ikincidərəcəli konidilər ve-
rir. Bitki üzərinə düşmüş sporidi və bazidisporlar, bəzən də bazidi-
nin özü cücərərək toxuma daxilinə yoğun hiflər-zoğlar buraxır və
20-24 gün sonra göbələyin daxil olduğu ayrı-ayrı orqanlarda şişkin-
liklər və qovuqlar əmələ gəlir. Beləliklə, yuxarıda qeyd etdiyimiz
əlamətlər təkrarlanır.
Qovuqlu sürmənin törədiciləri bitki daxilində diffuz şəklində
yayıla bilmir, onlar ancaq bitkiyə daxil olduğu yerdə olan vegetativ
hüceyrələri sirayətləndirir. Göbələk qıçada olan dənlərin ancaq qa-
bığını zədələyir, onların rüşeym və endosperminə daxil olmur.
Yəni, bitkinin göbələklə sirayətlənməsi yerli xarakterdə olur. Qo-
vuqlu sürmə Azərbaycanda qarğıdalının əsas xəstəliklərindən biri-
dir, Şəki-Zaqatala və Quba-Xaçmaz bölgələrində geniş yayılır.
Qovuqlu sürmənin teliosporları quru halda 4 ilə qədər öz həyat
qabiliyyətini saxlaya bilir. Təbii şəraitdə onlar yağıntı və şeh damla-
larının təsiri ilə tez cücərib məhv olur. Ancaq qovuqların içərisində
qaldıqda mühafizə olunub qışdan sağ çıxırlar. Törədicinin inkişafı
torpaq nəmliyi ilə sıx bağlıdır. Torpaqda 60% nəmliyin olması gö-
67
bələyin inkişafı üçün optimal hesab edilir. 40%-dən aşağı, və 80%-
dən yuxarı nəmlikdə patogenin inkişafı zəifləyir.
Qovuqlu sürmənin məhsuldarlığa vurduğu ziyan bitkilərin er-
kən fazada xəstəliyə tutulmasından və bir gövdə üzərində əmələ gə-
lən qovuqların sayı və böyüklüyündən asılıdır. Xəstəliyin bitki inki-
şafının erkən fazasında başlaması mayalanmanın əksər hallarda po-
zulmasına və qıçaların dənsiz qalmasına, son nəticədə məhsuldarlı-
ğın 10-50% azalmasına səbəb olur.
Qovuqlu sürmənin substrata toksin ifraz etməsi yayıldığı bitki-
lərin tərkibində zəhərləyici madələrin yaranması ilə nəticələnir. Bir
çox müəlliflərin fikrincə becərilən qarğıdalının bu xəstəliklə sirayət-
lənmiş olması hələ bitkinin tam zəhərlənməsi demək deyil. Zəhərlə-
yici toksinlərin kəsafətinin artması göbələyin tam inkişafı-teliospor-
ların əmələ gəlməsi mərhələsi zamanı müşahidə olunur. Ona görə
də xəstəliklə sirayətlənmiş qarğıdalı biçindən qabaq toksiki cəhət-
dən qiymətləndirilməlidir. Əks halda qovuqlu sürmə ilə sirayətlən-
miş qarğıdalı bitkisinin nə təzə, nə də siloslaşdırılmış halda heyvana
verməkolmaz.
Mübarizə tədbirləri. Qarğıdalının xəstəliklərdən qorunub mü-
hafizə olunmasında aparılacaq bütün tədbirlər xəstəlik mənbələrinin
ləğv edilməsinə və bitkilərin xəstəliklərə qarşı davamlılığının artırıl-
masına yönəldilməlidir. Əlbəttə, bu tədbirlər eyni zamanda növbəli
əkin sistemlərinin tətbiqi ilə birlikdə daha səmərəlidir.
Qarğıdalının eyni sahədə fasiləsiz becərilməsi torpaqda bir çox
xəstəlik törədicilərinin həddən artıq çoxalıb artmasının təbii səbəbi
olur və bu halda aparılan mübarizə tədbirləri də istənilən nəticəni
vermir. Odur ki, torpağın xəstəlik törədicilərindən bioloji təmizlən-
məsi üçün qarğıdalının 2-3 il eyni sahədə əkilməsinə yol verilmə-
məlidir. Tozlu sürmə, kökçürüməsi, diplodioz və s. xəstəliklərlə
güclü sirayələnmiş sahələrdə isə hətta 4-5 il müddətinə qarğıdalı
əkilməsi tövsiyə olunmur.
Qarğıdalı əkiləcək sahələrin bitki qalıqlarından təmizlənməsi,
dərin dondurma şumu (20-25 sm) aparılması, alaqların məhv edil-
məsi kimi aqrotexniki tədbirlərin torpaqda sürmə ehtiyatının mini-
68
muma endirilməsində və yüksək məhsul alınmasında mühüm əhə-
miyyəti vardır.
Səpinqabağı şum altına fosfor və kalium gübrələri, erkən yazda
isə yemləmə şəklində azotla birlikdə (qarışıq) mikroelementlər
(manqan, sink, mis, bor və s.) verilməsi bitkilərin qovuqlu sürməyə
davamlılığını artırır.
Hər bir bölgənin torpaq-iqlim şəraitinə uyğun səpin müddəti və
normasına, həmçinin toxumun optimal dərinliyə basdırılmasına
düzgün əməl olunması sahədə sağlam və normal sayda cücərti alın-
masını təmin edir. Yerli şəraitdə erkən yazda torpağın temperatu-
runun 12-13°C-ə çatdığı dövr qarğıdalı üçün optimal səpin vaxtı
hesab olunur və bu zaman torpağa düşmüş toxumlar kütləvi şəkildə
cücərir. Toxumlar bundan tez aparılmış səpinlərdə kif göbələkləri
ilə, gec səpinlərdə isə qovuqlu və tozlu sürmə ilə güclü sirayətlən-
dikləri üçün bitiş seyrək, cücərtilər isə xəstə olur.
Qovuqlu sürmə sıx səpinlərə daha çox ziyan vurur. Qarğıdalı
toxumunun basdırılma dərinliyi gilli torpaqlarda 4-5 sm, yüngül tor-
paqlarda isə 6-8 sm-dən çox olmamalıdır. Dərinə düşmüş toxumlar
kif göbələkləri ilə sirayətlənir və onların cücərtilərinin çoxu
torpağın səthinə çıxa bilmir.
Vegetasiya dövründə xəstə bitkilər və ya onların xəstə orqanla-
rı, teliosporlar yetişib yayılanadək mexaniki yolla-əllə yığılıb kənar-
da basdırılımalı və məhsul yığımı çox qısa vaxtda başa çatdırılmalı-
dır. Səpin üçün sağlam toxumlardan istifadə olunmalıdır. Toxumluq
sahələr əvvəlki il əkilmiş qarğıdalı sahələrindən 500-1000 m aralı
yerləşməli, xəstəliyə davamlı, yaxşılaşdırılmış “Zaqatala”, “Ağ
dişvarı”, ”Zaqatala-68”, ”Zaqatala-515” sortlarından istifadə olun-
malıdır.
Toxumların səpinqabağı 75%-li Vitavaks 200 (2 kq/t), 2,5%-li
Premis (1,2 kq/t) preparatları ilə dərmanlanması səmərəlidir və
hazırda təsərrüfatlarda istifadə olunur.
Dostları ilə paylaş: |