371
Olmuşam əsir, bağlanub qolum,
Dəstgir edüb ləşkəri‐zəlum,
Cismi‐pakuva mən fəda olum,
Gör nə növ`i naçarəm, ağlaram.
Ey Hüseyn, olub Zeynəbün əsir,
Şimri‐nabəkar etdi dəstgir,
Ay kimin başun nizədə gəzir,
Başuva necə zarəm, ağlaram.
Eşqün eyləyüb dərbədər məni,
Kufəyə çəkər xuncigər məni,
Yaxşı eylədün bəxtəvər məni,
Ruzigardə xarəm, ağlaram.
Eyləmə, Xuda, xar Nadimi,
Bimüinü biyar Nadimi,
Öldürür yəqin ar Nadimi
Asiyəm, günəhkarəm, ağlaram.
Səlam olsun sənə, sədparə qardaş
Səlam olsun sənə, sədparə qardaş,
Əsir oldı bacun əğyarə, qardaş.
Sən öldün gülşənim soldı, pozuldı,
Qətarım Kufəvü Şamə düzüldi,
Hüseyn, qardaş, əlim səndən üzüldi,
Qalubdur Zeynəbün avarə, qardaş.
372
Sənün sinəndə var Əbbas dağı,
Məni də odlayur Əkbər fərağı,
Bu çöldə keçdi Peyəmbər çırağı,
Sitəmlə seyd olub gül xarə, qardaş.
Sənün Əsğər əlində batdı qanə,
Məni dərdü mühən gətdi fəğanə,
Vırar başimə Şimr taziyanə,
Rəvandur göz yaşım rüxsarə, qardaş.
Sənə gər yardür şəhzadə Qasim,
Hüseyncan, var mənim çoxlı hərasim,
Sən öldün, tazədən başlandı yasim,
Əsirəm ləşkəri‐xunxarə, qardaş.
Səni tənha qoyub gər Övnü Cə`fər,
Tiküblər göz mənə nazlı hərəmlər,
Soyub yeksər bizi Şimri‐sitəmkər,
Misali‐gül əsirəm xarə, qardaş.
Sən öldün, şövkətim, malım talandı,
Təmamən xeymələr suzanə yandı,
Bu bikəslər sənün axır balandı,
Olublar xövfdən dilparə, qardaş.
Sən öldün rövnəqim sənsiz pozuldı,
Qətarım Kufəvü Şamə düzüldi,
Əyağə dur, əlim əldən üzüldi,
Təsəlli ver məni‐biyarə, qardaş.
373
Əfrad
Gözüm yaşı yüzümə caridür, cigər dağlı,
Əyağə dur, gedirəm Kufəyə qolum bağlı.
Ürək yəralı, gözi yaşlı, bağrıqan gedirəm,
Mənə olubdur Hüseyn dərdi pasiban, gedirəm.
Yoxumdı çarəm, Hüseyncan, müaf eylə məni,
Edüb hənutü kəfən, qoymadım məzarə səni.
Sənə doyunca edüb növhə, qardaş, ağlamadım,
Verəndə can, bacun ölsün, gözüvi bağlamadım.
Təmamiyi‐növhə
Əsir oldum, Hüseyn, əhli‐inadə,
Rəvanəm Kufəyə sənsiz piyadə,
Yaralı başuvı növki‐cidadə,
Görüb gəlləm, mən ahü zarə, qardaş.
Qələm əldə yaza şərhi‐müsibət,
Cəhandə qüssədən olmaz fərağət,
Çəkər cəm`i ziyarətgəh şəmatət,
Nəzər qıl Nadimi‐biyarə, qardaş.
374
Həzrət Zeynəb dilindən
Ey Hüseyn, qardaş, mənə rəhm eylə, giryan olmuşam,
Al səlamım, gör, necə zarü hərasan olmuşam.
Altı qardaşım ölüb, qardaş, ürəkdən dağlıyam,
Dəstgirəm, acizəm, qeydi‐tənabə bağlıyam,
Şimri‐kafər qoymadı, bari, gözüvi bağlıyam,
Odlanub nari‐bəlayə, qəlbi suzan olmuşam.
Təngə düşdüm cövr əlindən, zülm edər hər kəs mənə,
Səndən özgə, ey bəradər, yoxdı dadirəs mənə,
Ağlamaqdan göz yaşım qan oldı, bir ver səs mənə,
Seydvəş çün dəstgiri‐ceyşi‐üdvan olmuşam.
Xeyməgahun od dutan vəqtə, Hüseyncan, yanmışam,
Abidi‐bimarun ilən bir oda odlanmışam,
Halimə et bir nəzər, zəncir ilə bağlanmışam,
Başun üstə baş açub, dur gör, nəvaxan olmuşam.
Ərşə çıxdı ağlamağlıqdan fəğanım, ya Hüseyn,
Bəs neçün dillənmisən,
∗
arami‐canım, ya Hüseyn,
Səndən özgə bir kəsə gəlməz gümanım, ya Hüseyn,
Qətligahunda sənə gözyaşlı mehman olmuşam.
Kufəvü Şamə rəvan oldı qətarım bağlanub,
Xişü əqvamım ölüb, zülm ilə sinəm dağlanub,
Sən özün agahsən, babi‐Peyəmbər bağlanub,
Qürbət eldə bir kəsim yox, xanəviran olmuşam.
∗
Dillənmirsən
375
Az qalub qəmdən həlak olsun, Hüseyn, canım mənim,
Döndərüb al qanə əşkin çeşmi‐giryanım mənim,
Şimri‐laməzhəb olub imdi necə yanım mənim,
Baş açub, zülfüm yolub, sinə giriban olmuşam.
Vadiyi‐eyməndə qüslün olsa qan, sənlən varam,
Kufəyə tənsiz başun olsa rəvan, sənlən varam,
Görməgə gül ləblərində xeyzəran, sənlən varam,
Çün əzəl sənlən şəriki‐əhdü peyman olmuşam.
Əfv elə, gər gəlməsəm mətbəxdə Zəhra didinə,
Səndən ayrıllam gedəndə deyrə İsa didinə,
Sən də gəl viranədə biz Ali‐Taha didinə,
Gör, necə başsız qalan ətfalə dərban olmuşam.
Xeyli müşkildür, Hüseyn, bəzmi‐Yəzidə gəlməgim,
Ardür İslamə bəzmi‐ammdə xar olmağım,
Mümkin olsa bu məzarun üstə bir də gəlməgim,
Ərz qıllam, gör, necə məhzuni‐dövran olmuşam.
Dildə bu bəhri‐bəla daşdı genə dərya kimi,
Ağlaram əldə qələm, dürdaneyi‐Zəhra kimi,
Göz yaşım cari olubdur Zeynəbi‐Kübra kimi,
Nadimi‐məhzunü xarəm, zarü giryan olmuşam.
Dostları ilə paylaş: |