Qrem Huley, Con Sonders, Naycel Pirsi
116
olur və etibarlı adlanır (risksiz). Bu situasiya fərdi şəsxin tikinti cəmiy-
yətinə və ya bank depozit hesabına pul qoyaraq etibarlı, lakin, kiçik
həcmli mənfəət əldə etməsinə bənzəyir. Vəsaitin qiymətli kağızlar baza-
rında dövriyyədə olan müxtəlif səhmlərə yatırılması daha riskli inves-
tisiya olardı. Bu halda investor iqtisadi tsikldən asıl olaraq gah artan, gah
da azalan qeyri-sabit dividenddən əziyyət çəkir və əgər səhmlərin qiyməti
tamamilə düşərsə, öz kapitalını itirmək riskini daşıyır. Lakin, investor
daha böyük risk səviyyəsini (rm), daha yüksək mənfəətlə (Rm)
kompensasiya etməyi düşünür. Ayrıca firmalara investisiya daha riskli
hesab edilir: səhmlərin qiymətlərində tərəddüd bazarda olan tərəddüddən
daha güclü olduğunu nəzərə almaq lazımdır. Bu halda dividendlərin
qeyri-sabit olması ehtimalı daha yüksək olur. Buradan belə nəticə çıxar-
maq olar ki, investisiya uğurlu olduğu təqdirdə yatırılmış investisiya daha
böyük mənfəət gətirəcək. Aydındır ki, investisiyanın daha riskli olması
(rc) səbəbindən investor daha yüksək mənfəət (Rc) tələb edir. Müəyyən
mənada şəkil 3.10-da risk səviyyəsini mənfəət norması ilə əlaqələndirən
xətt fərqsizlik əyrisidir, çünki, risk səviyyəsindən və mənfəətdən asılı
olmayaraq bütün investisiyalar sahibkar üçün eüyni dərəcədə faydalıdır.
CAPM düsturu vasitəsilə konkret investisiyaların risk səviyyəsini
vermək olar:
b = (Rc – R0) / (rc – r0)
C qiymətli kağızı üçün b əmsalını hesablamağa imkan verir. Bu
investorun sistematik riski hesab olunur.
Buradan portfeli idarə edənlər üçün maraqlı nəticələr çıxartmaq
olar. Aydındır ki, hər bir şəxs məhsuldarlığa R* xəttindən yüksək olan
investisiya həyata keçirməyə çalışırlar, yəni, həmin risk səviyyəsində
gözləniləndən daha yüksək mənfəət gətirən investisiya qoymağa çalışır-
lar. Əlbəttə, bunu iş qurtarandan sonra təyin etmək mümkündür. Bir çox
maliyyəçilər sübut etmişdilər ki, bazarın qeyri-sabitliyinin yüksəlməsi ilə
sistematik risk (b) arasında ümumi əlaqə mövcuddur. Misal üçün, bu o
deməkdir ki, yeni müəssiəyə qoyulan investisiya yetkin məhsulla bağlı
investisiyadan daha risklidir. Bunlara əsaslanan Frenks və Broyls (Franks
and Broyles, 1979
) təklif etmişdilər ki, məhsulları aşağı səviyyəli risklə
və xərclərin azalması xüsusiyyətlərinə malik A qrup layihələrinə; bilik və
vərdişlər diapozonunu genişləndirən orta risk səviyyəli B qrup layihə-
lərinə; yüksək risk səviyyəsi ilə xarakterizə olunan yeni C sinif layihə-
lərinə bölmək lazımdır. Artım matrisi – xüsusi çəkinin terminologiya-
sından istifadə etsək maraqlı nəticələrə gəlmək olar, çünki, “sual
işarələri” və “ulduzlar” yəqin ki, yüksək inkişaf edən və qeyri-sabit
bazarlarda yerləşirlər və burada, səriştəlilik səviyyəsini yüksəldən, yeni C
sinif layihələri və B sinif layihələrinin olması ehtimal olunur. Sonra belə
təqdim etmə marketinq portfeli nəzəriyyəsindən götürülmüş nəğd
investisiyaların tsiklliyi anlayışına bağlanılır, bu nəzəriyyəyə görə, “sual
Marketinq strategiyası və
rə
qabə
tli mövqeləş
dirmə
117
işarələrinə” və “ulduzlara” qoyulan böyük riskli investisiyalar “sağmal
inəklərə” qoyulan investisiyadan daha yüksək mənfəət gətirir. Bu daha
çox reallığa bənzəyir, çünki, həyat tsiklinin ən başlanğıcından bazar payı-
nın artması kompaniyanın bazarla bir yerdə inkişaf etməsinə və
gələcəkdə nəğdiyyə şəklində uzunmüddətli gəlir əldə etməsinə imkan
yaradır.
lk baxışdan, CAPM metodundan asanlıqla nəticə çıxarmaq olar
ki, korporativ rəhbərliyin vəzifəsi portfelə daxil olan müxtəlif məhsul
bazarlarına investisiya yatırtmaq və bütövlükdə investisiyanın riskini
aşağı salmaqdan ibarətdir. Xüsusilə də, risklərin bir-birini tarazlaşdırdığı
və orta mənfəət səviyyəsinin yüksək olduğu təqdirdə yüksək spesifik
riskə (b) malik bir sıra investisiyaların yatırılması ideyası cəlbedici
görünə bilər. Əslində CAPM modelinin təhlili göstərir ki, səhmdarın
rifahı firmanın bir sıra xüsusi məhdudlaşdırılmış investisiyalar həyata
keçirilməsi zamanı deyil, investora portfeli müxtəlifləşdirməyə imkan
verdiyi zaman maksimal olacaq. Buradan da belə nəticə çıxır ki,
rəhbərlik, əsas diqqəti portfelin müxtəlifləşdirilməsinə deyil, uyğun risk
səviyyəsində mənfəətin əldə edilməsinə yönəltməlidir. Digər sübutlar da
bunu göstərir, çünki, portfelin inkişafı məqsədilə kifayət qədər müxtəlif
olan və müstəqil yerdəyişmə qabiliyyətinə malik məhsullar bazarına
investisiyalar firmanı bir-birindən asılı olmayan biznes növlərindən ibarət
konqlomerata çevirir. Hərçənd müxtəlif biznes istiqamətli belə konqlo-
meratlar, firmanın çoxlu nəğdiyyəsi olduğu və səhmlərinin qiyməti
yüksək olduğu artım vaxtında çox tez formalaşırlar, lakin, sübut olunub
ki, belə firmalar iqtisadiyatda tsiklik böhran zamanı tez sıradan çıxır və
nəhayət qeyri-kafi məhsuldarlığın və ya daha mühafizəkar və ağıllı
hərəkət edən yırtıcı-müəssisələrin hücumunun qurbanı olurlar.
Maliyyə nəzəriyyəsindən doğan portfelin təhlilinin CAPM me-
todu artım matrisi –xüsusi çəki və ya portfelin təhlilinin çoxamilli matris
metoduna nisbətən daha yaxşı əsaslandırılıb. Empirik məlumatlar CAPM
metodunun əsaslı olduğunu göstərir, lakin, praktikada b əmsalının ilkin
müəyyənləşdirilməsi ilə bağlı ciddi çətinliklər var. Nəhayət, Uenslinin
fikrincə (Wensley, 1981), faktiki investisiya qərarları investisiyanın
pozitiv təmiz dəyərinin qiymətləndirilməsi sərhədlərindən kənara çıxır.
Resursların bölüşdürülməsi barədə istənilən qərarı qəbul edərkən CAPM
metodunun tətbiqi ilə rəqabət üstünlüklərinin strateji təhlilini müqayisə
etmək lazımdır.