81
təsəlli verir. Qədir də doğma yurdunun düşmən tapdağı
altında inləyəcəyini, Qarabağ həsrətiylə əriyəcəyimizi
qabaqcadan hiss edib duymuşdu sanki. Sənətkar ürəyi,
aşiq ürəyi susa bilməmişdi. Dilə gəlmişdi oxuduğu mu-
ğamlarda, inləmişdi, sızlamışdı öncədən hiss edib duy-
duğuna inanmaya-inanmaya. Sən demə Qədirin səsində-
ki yanğı, ah-nalə bu gün həqiqətə çevrilib, Laçın dağla-
rında əks-səda verəcəkmiş. Qədirin sona bülbülləri fə-
ğan edəcəkmiş.
Qədir, sənin əbədi yaşamağın üçün təkcə “Sona bül-
büllər”in bəs edər. Sənin “Sona bülbüllər”in həmişə nalə
çəkəcək, dinlədəcək, Qədirə olan sevgisiylə alışıb-yanan
ürəkləri göynədəcək, inlədəcək.
Xoşbəxt o insandır ki, bu dünyadan köçəndə yaratdı-
ğı, düzüb-qoşduğu, əbədi varlığının möhürünü vurduğu
əsərləri ona yas tutur. Xoşbəxtdir o insanın yaşadığı mə-
nalı ömrü də, bənzərsiz ölümü də...
Mən elə ölümlərə qibtə edirəm; - ölümüylə ölümsüz-
lüyə yol açan aşiq-sənətkar ömrünün əbədiliyinə. Sən də
yaşayırsan Qədir, yaşadırsan, Qədir. Yaşayacaqsan, ya-
şadacaqsan, Qədir. Səsin gəldikcə, sona bülbüllərin dərd
çəkib ah-fəğan etdikcə, Qədirin varlığını bu gün də, sa-
bah da, gələcəkdə də hiss etdirdikcə, sənin qəlb dünya-
nın, sənət dünyanın, eşq dünyanın vurğunu olanlar sənin
sənətə olan dərya eşqinin qarşısında baş əyəcək, varlığı-
na, ruhuna qibtə eləyəcək.
Ağlat bu dünyanı, Qədir. Sən məhəbbət, sevgi atə-
şində ağlada bilən aşiqsən. Ağlat bu dünyanı ki, sənə
olan sevgisindən axan göz yaşlarında qüdsiyyətə qovuş-
sun. Qədir dünyasının ağuşunda Qədir dünyasının sevgi
atəşində.
82
SEVGİ ŞAİRİ
Raqif Nazimoğlu. Nə qədər ki, bu adı, simanı mətbu-
at səhifələrində, ara-sıra əlimə düşən kitablarında görür-
dümsə, mənə sərt, daxili aləmi buludlu bir insan təsiri
bağışlayırdı. O zaman ki, özünü həyatda gördüm, fikir-
lərim dəyişdi. Mən özümü o cəhətdən xoşbəxt adam sa-
yıram ki, insanların daxili aləmini görə və duya bilirəm.
Raqif Nazimoğlunu görəndə təsəvvürümdəki dünya də-
yişdi. O sərtliyin arxasından mülayimlik, buludlar arxa-
sından sevgi dolu bir günəş boylanırdı. Bu haqsız dün-
yamızda yaşamağa güc, qüvvət verən sevgi günəşi. Bu
günəşin istisində iradəsinə, qətiyyətinə sığınıb, inamına
sarılıb bu dünyamıza kömək etmək eşqilə döyünən şair
ürəyi.
Hər bir insan dünyaya sevgiylə gəlir. İllər keçdikcə,
yaşının üstünə yaş gəldikcə sevgisinə aldandığını, dün-
yanın möhnət yuvasında qonaq olduğunu dərk edirsən.
Kimi bu vəfasızlığın qarşısında söz tapmayıb susur, ki-
mi də Raqif Nazimoğlu kimi “Bələnmişəm dərdlərinə
dünyanın” deyib etirazını bildirir. Beş günlük vəfasız
dünyaya beş kəlmə sözünü deyə bilir:
Ay vəfasız olan dünya,
Şərti şumda kəsmədikmi?
Bir göy altda qərar tutub,
Bir can üstdə əsmədikmi?
Dərdlərinə bələndiyi dünyanın ən göynədici dərdi yük-
lənir şair qəlbinə. Vətəninə, torpağına olan haqsızlıq,
83
namərd düşmənin xəyanəti, tapdalanmış namus-qeyrəti-
miz, mərd oğullarımızın namərdcəsinə ölümü, harayı qə-
həriylə boğulan torpaqlarımız... Bu dərdləri duyan şair
qəlbi “Mən belə dünyadan necə küsməyim” şeirində deyir:
Analara övlad dağı çəkilir,
Ataların vaxtsız beli bükülür,
Torpağıma haqsız qanlar tökülür,
Mən belə dünyadan necə küsməyim?
İnsanın özü kimi sirli-sehrli dünyanın nə yazından, nə
yayından, nə payızından, nə qışından baş açmayan şair
dünyadan hey gileylənir. Şair Raqif Nazimoğlu üçün
Vətən, Torpaq, Ana müqəddəsliyi danılmazdır. Əzab
verən dünya hayına yetməyəndə yenə ana yetər dada.
Ana özü də bir dünyadır. Lakin qəddar dünyamızdan
fərqli olaraq mərhəmətli, doyulmaz, isti qoynunda övlad
bəsləyən dünya.
Şair Raqif çək bu qəmi,
Alışdın, yandın yenəmi?
Vətən kimi, Torpaq kimi,
Allah kimi birdi Ana...
Şairin dərd qoxuyan gecəsinin gözlərindən ümüd do-
lu yuxu süzülür. Yenidən ümüd dolu səhərə göz açmaq,
sabahı salamlamaq üçün şairin gecəsi də dincini almalı-
dır. Ən azından “sabahın borcunu” daşımaq üçün. Şair
doğulmaq da dünyanın bir möcüzəsidir. Mən şairlərə
sevgi günəşi deyirəm. Onların qəlbinin hərarəti adi həra-
84
rət deyil. Sevgi günəşi insanlara yalnız xeyirxahlıq, sev-
gi bəxş edə bilər.
İşığa inandım hələ uşaqkən,
Od-ocaq gəzdirib köksümdə ürək.
İşıq axtarmışam ürəklərdə mən,
Səmtim Günəş olub günəbaxan tək.
Şair Raqif Nazimoğlu da günəş taleyi yaşayır. Nə qə-
dər ki, dünya var, nə qədər ki, insanlar var, Raqifin də
sözü yaşar... Günəş taleli, Günəş ömürlü insan! Sevgiyə
möhtac dünyamızla birgə yaşayacaqsan!
İŞIQ HƏYATDIR
Müasir həyatımızı bu gün işıqsız təsəvvür etmək
mümkün deyil. Hər şeyin elektrikləşdiyi zamanda sanki
işıqdan asılı qalmışıq. Hətta adi məişətimizdə bir gün
işıqsız qalanda elə bil qaranlıq bir dünyaya düşürük və
qaranlıqda işığın nə demək olduğunu daha yaxşı başa
düşürük. Gözlərimizdə ilahinin bəxş etdiyi nur, evləri-
mizdə Allahın bəndələrinə verdiyi neməti idarə edən in-
sanların vasitəsilə yandırdığımız işıq. Allah-təala gözü-
müzdən nuru, evimizdən işığımızı əksik etməsin. Ömrü-
nü, gününü bu sahəyə həsr edən insanların xalq üçün də-
yəri böyükdür. Enerji sahəsi üzrə ixtisaslaşıb, bu sahədə
həvəs və maraqla çalışanlardan biri də Vüqar Tahir oğ-
ludur. Cəmiyyətdə yeri, sözü, adı çəkilən Vüqar Tahir
oğlu kimdir?
Dostları ilə paylaş: |