14
qiymətlərin səviyyəsi nəzərdə tutulur. Ailənin (ev təsərrüfatının) əldə etmək
imkanlarında olan gəlirlərə daha çox əhəmiyyət verilir.
stifadə (istehlak) -
onun iki aspekti nəzərdə tutulur: sosial - iqtisadi və bioloji.
Ə
rzaq məhsulları kəmiyyət və keyfiyyətcə mövcud olduqda və əldə etmək
imkanına malik olduğu hallarda ailə (ev təsərrüfatını) hansı məhsullardan istifadə
edilməsinin məqsədəuyğunluğu seçimini edir.
1.2. Dünyanın ərzaq istehsalının tarixi mərhələləri və onun
müasir inkişaf istiqamətləri
Ə
rzaq təhlükəsizliyi - ərzaq çatışmazlığı təhlükəsi ilə bağlıdır. Hələ 200 il
bundan əvvəl ingilis iqtisadçı Tomas Robert Maltus (1766 - 1834) 1798 - ci ildə
“əhali qanunu haqqında təcrübə” adlı əsər yazaraq, anonim ad ilə nəşr etdirmişdir.
O göstərirdi ki, hər 25 ildən bir əhalinin sayı 2 dəfə (həndəsi silsilə üzrə) artdığı
halda əhali üçün yaşayış vasitələri ədədi silsilədə olduğundan tez arta bilməz.
Beləliklə o, ərzaq məhsullarının çatışmazlığını təbii hal hesab edirdi. Maltus əhali
artımı ilə ərzaq çatışmazlığı ilə bağlı olaraq xəstəlikləri, müəyyən nöqsanları,
müharibələri qanunauyğun hesab ediridi. Maltusun fikirləri özünü tam doğrultmasa
da, hər halda təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə edilməsi, kənd təsərrüfatının
quruluşunda dəyişiklik aparılması, islahatlar keçirilməsi, bəzi ölkələrdə əhali artımı
barədə yeni siyasət yeridilməsi və bu kimi problemlərə olan məsuliyyəti artırmışdır.
Ərzaq probleminin vəziyyəti həmişə dünya alimlərinin, beynəlxalq
təşkilatların və dövlət orqanlarının diqqət mərkəzində olmuşdur. Ayrı - ayrı
dövrlərdə bu sahədə müzakirələr, təhlillər, geniş araşdırmalar aparılmışdır. Demək
olar ki, bütün mütərəqqi bəşəriyyət cəmiyyətin ərzaq təhlükəsizliyinin təmin
edilməsinə dair öz qüvvələrini birləşdirmişdir. Belə ki, 1996 - cı ildə Vaşinqtonda
“Dünyanın gələcəyini öyrənən cəmiyyət” yaradılmışdır. [32] Həmin illərdən ABŞ-
ın 15 institut və onların tərkibində minlərlə alim bəşəriyyətin çağdaş və gələcək
inkişaf meyllərini tədqiq edir. Vyanada (Avstriya) “Gələcəyin problemləri
15
institutu”, Niderlandda “Bəşəriyyət 2000-ci ildə” beynəlxalq fondu yaradılmışdır.
1968-ci ildə “Ümumdünya sisteminin inkişafını modelləşdirən və proqnozlaşdıran
“Roma klubu” beynəlxalq təşkilatı yaradılmışdır və bunun üçün 5 qlobal problem
və həlli nəzərdə tutmuşlar.
Bunlar aşağıdakılardır:
1.
Sürətli sənayeləşmə;
2.
Əhalinin sürətli artımı;
3.
Aclıq və ərzaq çatışmazlığının geniş yayılması;
4.
Təbii ehtiyatların tükənməsi;
5.
Məskunlaşma mühitinin pisləşməsi;
Bu problemlərin tədqiq edilməsi üçün müəlliflər 4 ümumiləşdirilmiş
göstəriciyə əsaslanmışlar:
1. Dünyanın potensial əkin sahəsi (3.2 mlrd. hektardır);
2. 1970 - ci ilə nisbətən məhsuldarlığın 3 dəfə artırılması mümkünlüyü;
3. 1970 - ci illə müqayisədə əldə edilə bilən ehtiyatların 200 dəfə artırılması
mümkünlüyü;
4. Yer üzündəki müxtəlif çirklənmələrin qarşısının alınması (əks halda, bu
1970-ci ildəkindən 25 dəfə çox ola bilər). [32]
Beləliklə, müəlliflər əhalinin sayının təqribən 33 ilə, sənaye istehsalının isə
10-15 ilə 2 dəfə artması ehtimalını qəbul etmişlər.
Ə
rzaq təhlükəsizliyi ilə bağlı olaraq 1974 - cü ildə Romada BMT
“Ümumdünya ərzaq konfransı” keçirilmişdir. Bu konfransda ərzaq qıtlığına və
aclığa qarşı birgə mübarizə üçün ümumbəşəri bəyannamə qəbul edilmişdir.
Bəyannamədə belə halların yaranma səbəblərinin öyrənilməsi, xəbərdarlıq edilməsi,
qarşısının alınması üçün tədbirlər görülməsi məsələlərinə diqqətin artırılması
tövsiyə edilmişdir. Elə bu məqsədlə də 1974 - cü ildə “Ümumdünya Ərzaq Şurası”
yaradılıbdır. Bu şura ümumdünya ərzaq proqramı təşkilatı kimi fəaliyyət göstərir.
Təməli 1963-cü ildən qoyulmuşdur. Belə beynəlxalq tədbirlərdən biri də 1992 - ci
ildə keçirilmişdir. Dünyanın ən qabaqcıl 1600 alimi (o cümlədən, 102 Nobel
laureatçısı) beynəlxalq yığıncaqlar keçirərək elmi təhlillər, hesablamalar aparmış,
16
ə
rzaq probleminin güclü sosial - siyasi mahiyyətə malik olmasını göstəriblər.
Beləliklə, bu alimlərin hazırladıqları sənədlərdə aşağıdakı problemlərə diqqətin
artırılması ön plana çəkilmişdir:
1) Əsas ərzaq növü olan taxılçılığın əkin sahəsinin azalması məsələsi. 1980 -
ci illərdə taxıl əkini sahələri 735 mln. hektar olduğu halda, 2003 - cü ildə 666 mln.
hektar təşkil etmişdir (69 mln. hektar azalaraq 1960 - cı illərin səviyyəsinə
enmişdir).
Bu vəziyyəti 3 əsas səbəblə əlaqələndirmək olar:
-
torpağın böyük bir qismi əkin dövriyyəsindən çıxarılaraq sənaye
məqsədlərinə, infrastrukturanın inkişafına cəlb edilmişdir;
-
60-80-ci illdərdə kənd təsərrüfatının intensiv inkişafının nəticəsi olaraq
torpaqların eroziyası artmışdır. Ona görə də bir çox ərazilərdə yeni meşə salınması
və çəmənliklər yaradılması zərurəti meydana çıxmışdır;
-
Dünya üzrə əhalinin sayının artması, şəhərlərin, qəsəbələrin, bağ
təsərrüfatlarının, müvafiq infrastrukturanın genişlənməsini tələb edir.
2) çməli su qıtlığı problemi. Etiraf etməliyik ki, hazırda dünya əhalisinin
50 %-ə qədəri içməli su ilə qeyri qənaətbəxş təmin olunur.
Bir çox hallarda sudan qənaətlə istifadə olunmur. Sənaye məqsədləri üçün
sudan istifadə artır, bu isə su mənbələrini çirkləndirir. Bəzi regionlarda suvarılan
torpaqların artması da içməli suların azalmasına səbəb olur. Məsələn, XX əsrin
ə
vvəllərində süni suvarılan əkin sahələri 40 mln. hektar olduğu halda 50 - 60 - cı
illərdə bu göstərici 99 mln. hektar, 2003 - cü ildə 273 mln. hektar təşkil etmişdir.
[32]
Dünya okeanının qlobal problemi də ərzaq problemini çətinləşdirir.
Okeanlarda (Atlantik və Sakit okeanda) balıqçılıq hövzələrindən həddindən artıq
balıq tutulması, dəniz məhsullarının mənimsənilməsi bir çox balıq növlərinin yox
olmasına gətirib çıxarmışdır. Balıq ehtiyatlarının belə vəziyyətə düşməsi üzündən
Avropa ttifaqı 2003-2004-cü illərdən balıq tutulmasına 40 % qadağa qoymuşdur.
3) Ətraf mühitin çirklənməsi problemi də kənd təsərrüfatı və ərzaq təminatına
böyük zərər vurur.
Dostları ilə paylaş: |