Mirzə İbrahimov və xalq yaradıcılığı
81
düşürlər. Koroğlu “Özünü saxlaya bilməyib...
mən heç kəsi
burada güclə saxlamıram”- deyir. Dəlilər Çənlibeldən getməyə
hazırlaşanda Nigar ayağa durur. Onlar Nigarın bir sözünü iki
etməzdilər.
Koroğlunun rəftarından inciyən Nigar da ondan küsür,
üzdöndərir, sazı götürüb deyir:
Utan, qoç Koroğlu utan!
Dağların damənin tutan!
Sənin kimi başa çatan
Elin qədrini nə bilər” (45,141).
Koroğlu peşman olur. Nəhayət, Nigar xanım onu
dəlillərlə barışdırır. Səkinə də əri Rüstəmin el gözündən
düşməsini istəmir, onun ötkəmliyindən , xalqa yuxarıdan
baxmağından narazı qalır. Rüstəm kişinin vəzifəyə artıq
yaramadığını hər kəsdən əvvəl dərk edir və vəzifəni təhvil
verməyi ona məsləhət görür: “-Sən başlamısan, başqaları başa
çatdırar. Dədə-babadan belədir, biri biçib biri yeyib. Bir də ki,
üzü sulu getsən yaxşıdır. İndi ki, camaatla dil tapa bilmirsən,
çəkil kənara” (97, 447).
“Böyük dayaq” romanında tədqiq olunmuş folklorizmlər-
atalar sözləri, məsələlər, xalq sınamaları, qoşma, bayatılar,
əfsanə-rəvayətlər, dastan qəhrəmanlarına məxsus obrazların
təsirində folklor üslubunun mühüm yer tutduğunu göstərir.
Folklor üslubu əsərdə bədii dilin fərdiliyinə, emosional
olmasına, aydınlığına səbəb olmuş, ana dilimizin təravətli,
qüdrətli, həzin bir dil olduğunu üzə çıxarmışdır.
Professor A.Axundov yazır: “Mirzə İbrahimovun dili elə
bil ki, Səməd Vurğunun dili ilə bir ailədə bəslənib boya-başa
çatmışdır. Səmədin dili bədii dilimizin bərli-bəzəkli, abırlı-
həyalı romantik gəlindirsə, Mirzə İbrahimovun bədii dili bu
gəlinin ağıllı və tərbiyəli, gözəl və alicənab qardaşıdır” (19,17).
Tədqiqata əsasən inamla demək olar ki, M.İbrahimovun
bədii dili romanında folklor qaynağında cilalanmış xalq deyim
tərzinin, hikmətli ifadələrin, odeomatik səpkili deyilişi
Fazil Əliyev
82
üstünlüyü ilə fərqlənmişdir. Çoxçeşidli folklor nümunələrindən
bəhrələnmək əsərin dilinin təbii və axıcı olmasına mühüm təsir
göstərmişdir. Belə çoxçeşidli folklor nümunələri ilə bağlı təsvir
və ifadələr, folklor tərzli deyilişlər bol-bol işlənmişdir.
Aparılmış araşdırmada belə qənaət oyadır ki, əsərin bədii
dilinin yüksək səviyyədə olmasını təmin edən cəhətlərdən
birincisi xəlqiliklə bağlıdır. Xəlqilik əsərdə milli-mənəvi ovqat
yaratmış, onun daha təbii olmasına mühüm təsir göstərmişdir.
Əsərdə istifadə edilmiş, xalq deyim tərzindən qidalanmış bəzi
ifadələrə diqqət yetirək: “Saqqalını subaylıqda ağartmayacaqdı
ki, “Qara gözlərindən qığılcım çıxır”, “Görünür sənin məcazın
tənqidləşib, saqqalın ağardıqca yerişini itirirsən”, “Lap anasının
burnundan düşüb, “Sən niyə marıtlayıb durmusan, üzümdə ərik
ağacı bitməyib ki”, “Yığıb gora aparmayacağıq ki? ”, “Xasiyyət
don deyil ki, təzəsini tikdirəsən”, “Arvadın bu cür quyruğunu
düydüyünü heç görməmişdim”, “Daşı bizim bostana atırsansa,
bil ki, nahaqdır”, “Ələkçinin qıl verəni”, “Ay arvad, sən niyə
yuyulmamış çömçə kimi düşmüsən ortalığa”, “Mən sən deyən
xoxlardan deyiləm”, “Onda mən göstərərəm, ağ üz hansıdır,
qara üz hansı”, “Qəlbdən-qəlbə salırıq”, “Rüstəm kişi kəndə
qayıdanda bıçaq vursan qanı çıxmazdı, “Ər arvadın qiyamət
yoldaşıdır, “Toydan sonra nağara?!, “Qiybət olan evdə
məhəbbət olmaz”, “İpini qırmış dana kimi qaçdın kəndə”,
“Adını çək, qulağını bur, “Qanacaq varlı-kasıblıqnan olmur ha,
südnən ana döşündən əmirlər! ”, “Boynu armud saplağı kimi
uzanmışdı”, “Danışmağın yeri deyildi, susanda isə dişi
bağırsağını kəsirdi”, “Karın könlündəki özünün olsun”, “Əli
boş, üzü qara”, “Rüstəm kişinin ipinin üstünə odun yığmaq
olmazdı”, “Ağır günlərin ömrü az olar”, “Başımızın altına
yastıq qoymuşuq”, “Papağı qoy qabağına, gör nə qayırırsan”,
“Səni mən göydə axtarırdım, yerdə əlimə düşmüsən”, “Sən
qurd ürəyi yemisən”, “Dırnağınan ət kimiyik”, “Mən çörək
itirən adam deyiləm”, “Qulağım döyənək olub, ay rəhmətlik
oğlu”, “Bir-birinin kölgəsini qılınclayırlar”, “Bu nə qırsaqqız
Mirzə İbrahimov və xalq yaradıcılığı
83
olub, yaxama yapışdı”, “Adamın bəxti yolüstündə olar”,
“İslanmış yağışdan nə qorxusu”, “Vaxt var ikən cilovu
çəkilməlidir”, “Bir sözün daşdan keçər”, “Ahın dağlara-
daşlara”, “Ay aman, adamın canına üşütmə düşür”, “Qızılgül
kimi pardaqlanıb açılmışdı”, “Az aşın duzu deyil ha”, “Zər
qədrini zərgər bilər, nə bilər hər divanə”, “Həmişə döşünə
döyənlərin əskisini tüstülü görmüşəm”, “Sən də mənə mollalıq
eləmə!”, “Uzun sözün qisası, əl-ayağını biraz yığışdır, otur
evdə”, “Elə bil suyu sovrulmuş dəyirmandır, nə gələn var, nə
gedən”, “Əlini qoy ürəyinin üstünə, lap xətirnən get”, “Öküzün
gönü qalar, igidin adı!”, “Qibləm də olsan üzümü sənə tutub
namaz qılmayacağam”, “Üzü sulu getsən yaxşıdır”, “Abırımı
tökdülər ətəyinə”, “Lal Hüseyn gözdən pərdə asır”, “İlanı
quyudan çıxaran Fatmadan pisdir”, “Atalar deyir ki, ağıl yaşda
deyil, başdadı”, “Haramzadə arvad etibarsız olar”, “Sən
gələndən əriyib çöpə dönüb”, “Atalar deyib ki, gecənin
xeyrindən, gündüzün şəri yaxşıdır”, “Ağlamayan uşağa süd
vermirlər”.
Bu nümunələrə diqqət yetirdikdə aydın olur ki, bir çox
atalar sözləri və məsələlərin məzmununa əlavələr edilmişdir.
Şərh olunan fikrə müvafiq olaraq müəllif hazır nümunələrə
“əlgəzdirmiş” dir. Əsərdə: “Toydan sonra nağara”, Od olmayan
yerdən tüstü çıxmaz”, Rüstəm kişinin ipinin üstündə odun
yığmaq olmaz”, “Karın könlündəki özünün olsun”, “Toydan
sonra nağara”, “Xoş gəldin bayram ağa”, “At ölər nalı qalar,
igid ölər namı qalar”, İpinin üstündə çöp yığmaq olmaz”, “Kar
könlündəkini anlar”, “Zər qədrini zərgər bilər”, “Yanmayan
yerdən tüstü çıxmaz” və s.
Ümumiyyətlə götürsək, M. İbrahimov romanda atalar
sözləri və məsələlərdən əsasən olduğu kimi istifadə etmişdir:
“Örtülü bazar, dostluğu pozar”, “Ağır oturar, batman gələr”,
“Göz gördüyünə alışar”, “Uman yerdən küsərlər”, “Ev
sözsüz, kor əzabsız olmaz”, “Çox yemək adamı az yeməkdən
də qoyar” və s.
Fazil Əliyev
84
"Ağır otur batman gəl" atalar sözünü Rüstəm kişi qızı
Pərşan üçün deyir. Bu atalar sözü təmkinli olmağa çağırır.
Lakin Rüstəm kişinin dilindən söyləndiyi üçün əsərdə həm də
onun mühafizəkarlığını, “Qız un çuvalıdır, hara qoysalar orda
durar” qənaəti ilə yaşadığını göstərir.
Maya ilə Qaraşın arasında soyuqluq, inciklik baş verər-
kən Səkinə oğlu Qaraşa “Atalar deyib, ev sözsüz, gor əzabsız
olmaz” – deyə müraciət edir. atalar sözü geniş şərh olunması
tələb olunan bir fikri çox yığcam şəkildə ifadə edir. Beləliklə,
təfəkkürü hərəkətə gətirən folklor, deyim tərzi əsərin məz-
mununa hopur, bədii dilin cilalanmasına, axıcılığına şərait
yaradır.
Bir qayda olaraq atalar sözü və məsəllər “atalar deyib”,
“yaxşı deyiblər ki” məzmunlu ifadələr ünvanlı girişlərdən
istifadə olunur. Obrazın təbiətinə, mənəviyyatına uyğun atalar
sözlərinin işlədilməsi əsərdə səciyyəvi cəhət kimi özünü
göstərir. Telli arvad deyir : “Stol bu yastı Salmanı, bu Salman
yapalağı gör necə şişirdib, gör qarnındakı buynuzları necə üzə
çıxarıb. Nə yoldaş tanıyır, hamını buynuzlayır. Yaxşı deyiblər
ki, Allah dəvəyə qanad versə uçurmamış dam qoymaz”. Bu
kiçik parçada işlədilən atalar sözü Salman obrazını yaratmaq
üçün sənətkarın imkanını qat-qat artırır.
“Böyük dayaq” romanında alqışlar, qarğışlar, şöyüşlər,
eyham və yanımalar da əsərin təbii axarında özünü göstərir:
“Qoy xöşbəxt olsunlar”, “Yığıb gora aparmayacağıq ki?”,
“İstəyirsən lap get moltanı gətir”, “Ala, kül töküm danışdığın
sözə!”, “Bizi ələ salmısan?”, “Sənin cilovunu çəkmək mənə
borc olsun”, “Yaltaq köpəkoğlu”, “Evin yıxılsın”, Atana
lənət”, Nə qır saqqız olub, yaxama yapışdın”, “Çor deyirəm,
azar deyirəm”, “Əriyib çöpə dönüb”, “İt kimi peşman olub”,
“Tülkü kimi orada pusursan”, “Erkək balıqdan utanan padşah
qızından deyil ki”, “Ay imanı yanmış”, “Haqqı- sayı ayaq
altına atanı çörək tutsun, haq-say öldürsün”, “Sən də mənə
mollalıq eləmə”, “Özünə xəlbir çala bilmir, başqasına ələk