Microsoft Word O. Xayyam Rubailzr doc
Yüklə 334,63 Kb. Pdf görüntüsü
|
27 İndi ki, dünyanın sonu yoxluqdur Xoş keçin var ikən, elə bil yoxsan.
Bənövşə geyincə bir mavi paltar, Gülün yaxasını açınca rüzgar Ağıllı, bir gümüş bədənli qızla, Mey içər, qədəhi bir daşa çarpar.
Mey xoşdur Kavusun səltənətindən, Tusdan, Qubad şahın məmləkətindən, Səhər bir aşiqin çəkdiyi nalə Xoşdur min zahidin ibadətindən.
Ey saqi, onlar ki köçdülər qabaq, Yatıblar, onları örtübdür torpaq. Şərab iç, düz sözü gəl eşit məndən – Hər nə söyləmişlər küləkdir ancaq.
Ya bu uzun yolun sonuna irsək. Yüz min il keçincə torpaqdan, ey kaş! Bir yaşıl ot kimi yenə göyərsək.
Səni səadətə aparan ağıl, Gündə xitab edir, söyləyir: ayıl! Ot kimi biçildin, bitməyəcəksən Ömrün hər anından istifadə qıl.
Başımda sevimli dilbər həvəsi. Deyirlər ki, tanrı tövbə vəd etmiş, Qoy özünə qalsın onun tövbəsi.
Saqi, lalə rəngli mey gətir, aman,
28 Axıt sürahinin boğazından qan. Mənim dostlarımın içində bu gün Badədən təmiz bir məhrəm yox, inan.
Yaşardı gözləri sıx bulutların, Mey iç, seyrinə çıx gülün, gülzarın. Torpağından bitən bu otlar, sabah Seyrəngahı olar çox insanların.
O saraylarda ki, mey içmiş Bəhram, Orda ceyranlara şirlər olmuş ram. Kəməndlə gur tutan Bəhram gör indi Gorda yatıb necə olmuşdur aram.
Nə soyuqdur, nə də isti bir andır Bulut gül üzünü yuyan zamandır. Bülbül qızıl gülə pıçıldayır ki, Fürsəti qaçırma, mey iç, amandır.
Gecəyə, gündüzə çapardır hər dəm. Burda şahlıq edib məzara girmiş Yüz minlərlə Bəhram yüz minlərlə Cəm.
Ey gözəl, dur bizim xətrimizçün gəl, Olsun müşkülümüz cəmalınla həll! Qədəh qayrılmamış torpağımızdan Dolandır qədəhi məclisdə əl – əl.
Bir nəfəs yol vardır şəkdən yəqinə, Ömrünün hasili bu bir nəfəsdir, Bu əziz nəfəsi xoş keçir yenə.
29 Əlimdə olsaydı əgər iqtidar, Bu köhnə fələki kökündən yıxar. Təzədən elə bir fələk qurardım Ki, hamı yaşardı azad, bəxtiyar.
Dünya – ömrümüzdən keçən bir andır, Ceyhun – gözümüzdən axan neysandır. Cəhənnəm – boş əmək qığılcımıdır, Cənnətsə xoş keçən rahat zamandır.
Onlar ki, oldular ağıl dəryası, Saçdılar ellərə ürfan ziyası, Qaranlıq gecədən baş çıxarmadan Bir əfsanə dedi, çatdı röyası.
Ətrim var, sərv tək ucadır başım, Bir güləm, lalələr olub yoldaşım. Bilinməz torpağın şadlıq evində Neçin bəzəmişdir məni nəqqaşım.
Yarın tellərini öpüb oxşarmış, Boynunda gördüyün qulpu bir əlmiş Cananın boynunu qucaqlayarmış.
Gül dedi: - Bu qədər gözəlliklə mən Nə dərdlər çəkirəm gülab çəkəndən. Bülbül dilə gəlib söylədi gülə: İllərcə ağlayır bir dəfə gülən.
Sonra dəyişməyə neçin əl atdı. Əgər gözəldisə məhvi nə layiq? Çirkinsə nə üçün qüsura batdı.
30
Gözəl bir dilbərlə oturub dünən Bir bulaq başında mey içirdim mən; Elə bir çıxırdı səhər günəşi Qarşıma qoyduğum billur qədəhdən.
Nə yazıq, ömrümüz getdi tufana, Döndü çox ciyərlər əcəldən qana. O dünyadan dönüb gələn olmadı; Bilək neyləyirlər orda insana.
Yerləri, göyləri yaradan ancaq Vurdu bizim qəmli sinəmizə dağ. Yaqut dodaqları, ipək saçları Çəkdi yer altına, eyləydi torpaq.
Əcəlin çənginə düşüncə həmən Ömrümün ağacı qopar kökündən, Onda torpağımdan qədəh düzəlsə Şərabla dolunca dirilərəm mən.
Gəncliyin ən gözəl nəğməsidir eşq, Ey eşq aləmindən xəbərsiz olan, Anla ki, həyatın nəşəsidir eşq.
Könlüm heç bilikdən olmadı məhrum, Bir çox sirrlər mənə oldular məfhum. Yaşadım dünyada yetmiş iki il Yenə heç nə mənə olmadı məlum.
Doymaqçün ən böyük qədəhlə içdim. Ağlımı, dinimi boşayaraq mən Meynənin qızını nişanlı seçdim.
31
Səhərdir, gəl içək gül rəngli badə, Bu adi şöhrəti gəl verək badə. Yarın tellərini öpüb saz çalaq, Uzaq əməllərdən qaçaq dünyadə.
Tövbə rəvamıdır mey olan yerdə, Onu izləyirlər tərk edənlər də. Tövbənin yerimi çiçəklər açıb Bülbül şirin nəğmə oxuyan yerdə?
Kimin bir çörəklik buğdası vardır, Başını çəkməyə yuvası vardır, Nə ağadır, nə də kimsəyə nökər; Şad olsun, zənn etsin dünyası vardır.
İndi ki, hər şadlıq getmişdir badə, Bir yaxşı dost qalıb o da ki, badə. Buraxma sevinclə qədəhi əldən, Köməyin bir odur sənin dünyadə.
Çatmaz boş göylərə kimsənin səsi. Torpağın altından başqa mənzil yox, Uzundur dünyanın bu əfsanəsi.
Bu fələk ki, bizi hərlədir hər an, Seçilməz sehrbaz fanuslarından. Günəş çırağıdır, dünya fənəri, Bizsə şəkil kimi içində heyran.
Birdir, göyü yeddi, ya səkkiz bilək. Ya çöldə qurd yesin, ya da qarışqa,
32
Başımda olsa da məstlik havası Şərab ver, şərabdır ruhun qidası. Dünya əfsanədir, ovcuma mey qoy! Ömür bir küləkdir, yoxdur vəfası.
Bir balıq ördəklə qovrulan zaman Dedi: - Ümid varmı bir də bu arxdan Çəkilmiş su gəlsin, ördək söylədi: - Biz yanandan sonra qoy qopsun tufan.
Yaz bulutlarından yuyunur çiçək, Yenidən olmuşdur dünya sevincək! Gül üzlü dilbərlə mey iç çəməndə, Ölən insanların yadilə kef çək.
Ömrümdə heç ayıq olmamışam mən, Qədir gecəsi də sərxoşam meydən. Dodağımda qədəh, küplə döş – döşə Yatıb qalacağam yerdə sübhəcən.
İpimi əyirən sənsən, neyləyim, Yaxşılıq, yamanlıq nə gəlsə məndən Yazıb rəva görən sənsən, neyləyim.
Qorxma bu cahanın hadisatından, Çəkir hadisələr dünyada bir an. Ömrü qənimət bil, keçmişdən qorxma! Çəkinmə gələcək günçün heç zaman.
Yazıq insanların ətini didmək, Yüklə 334,63 Kb. Dostları ilə paylaş:
|