9
filoloji
elmləri
namizədi
Lalələr bitirən hər laləzarın
Laləsi qanıdır bir şəhriyarın.
Torpaqdan göyərən incə bənövşə
Xalıdır bir gözəl dilbər nigarın.
Bu ot ki göyərib çay qırağından
Bitib bir dilbərin al dodağından.
Asta gəz, çəməndə hər qızıl lalə
Çıxıb gözəllərin boz torpağından.
Bilinməz nə vaxtdan hərlənir bu tas;
Nə zaman pozular bu gözəl əsas.
Belə nazik fikri dərindən duyub,
Ağıl ölçüsüylə dərk etmək olmaz.
Bizdən əvvəl varmış bu axşam – səhər,
Yəqin bir məqsədlə dönərmiş göylər.
Amandır, asta gəz, göz bəbəyidir
Nazənin gözəlin, bu gəzdiyin yer.
Səhərin mehindən açılıb güllər,
Gül – çiçək eşqilə ötür bülbüllər.
Zövq al bu bağçadan, çox belə güllər
Yaradıb, sovurub torpağa illər.
Dünən meyxanada mən bir qocadan
Soruşdum ki, gedib bu qədər insan,
Onlardan xəbər ver. Dedi: - Şərab iç!
Gedənlər qayıtmaz bir də heç zaman.
Səhər zamanıdır, ey nazlı dilbər!
10
Mey gətir, çal sazı, oxu nəğmələr.
Yüz min cəmşidləri, keykavusları
Yer udub, unudub daş qərinələr.
Gəldik, getdik, dünya nə fayda gördü?
Ömrümüzün kökü harda göyərdi,
Fələkin odunda yanan canlardan
Yüksələn tüstüdən kim xəbər verdi.
Həyatın sirrini bilsəydi ürək,
Bilərdi ölümün sirri nə demək.
Bu gün sağlığında bir şey bilməyən
Ölüb getdi, sabah nə dərk edəcək?
Əfsus, gəncliyimin dövranı getdi,
Ömrümün xoş bahar zamanı getdi,
Gənclik dedikləri o quş, bilmirəm,
Nə zaman tərk edib bu canı getdi.
Düşmə arxasınca sən biliklərin,
Oxşa tellərini incə dilbərin.
Zəmanə qanını tökməzdən əvvəl
Mey iç, meyxanalar olsun qoy yerin.
Əkmə qəm acağı qəlbində bir an,
Şadlıq kitabını oxu hər zamanı.
Şərab iç, xoş keçin, bəlli bir şeydir
Dünyada nə qədər yaşayır insan.
Sabahı bilən yox, olma pərişan,
Çalış, qəlbin dərddən olmasın şan – şan;
Şərab iç, ay üzlüm, ay işığında;
Çox gəzər ay, bizdən tapmaz bir nişan.
11
Bahardır, seyrə çıx bir çəmənzara,
Yoldaş ol iki – üç gözəl dildara.
Qədəhi al ələ, badə içənlər
Uymaz məscidlərə, kəlisalara.
Nə yazıq, saraldıq bir yarpaq kimi,
Biçdi ömrümüzü göy
1
oraq kimi.
Göz yumub açınca yaşamadıq, ah!
Söndü həyatımız bir çıraq kimi.
Madam gönlümüzcə olmayacaq iş,
Nə fayda verəcək çalışmaq, təşviş!
Dünyaya gec gəldik, tez getməliyik
Deyə, bu həsrətlə günümüz keçmiş.
Səadət axtarma, həyat bir andır.
Hər toz Cəmşid şahdan, Keydən nişandır.
Ömrün mahiyyəti, dünyanın halı
Röyadır, xəyaldır, ahdır, yalandır.
Yazdır, bulut gülə səpir jaləni,
Qalx, şərab içməyə al piyaləni.
Bu gün seyrangahın olan çəmənlər.
Qəbrindən bitirər sabah laləni.
Hər çiçək yaratsa bu qoca dövran,
Yenə də torpaqla eyləyər yeksan.
Bulut su yerinə torpaq çəksəydi
Yağardı göylərdən dost qanı hər an.
Xəyyam ki, tikərdi hikmət xeyməsi,
Yandırdı ömrünü qəmin kürəsi.
1
Эюй – фяляк.
12
Ömrünün ipini əcəl qayçısı
Qırıb məhv elədi, çıxmadı səsi.
Sadəlövh könlümdən mən cana gəldim,
Cəfakeş canımdan fəğana gəldim,
Mənsiz də dünyanın işi keçərmiş,
Əcəba, nə üçün cahana gəldim?!
Könül, zəmanədən ehsan gözləmə,
Dövran gərdişindən səhman gözləmə,
Sən dərman axtarsan, artacaq dərdin
Döz acı dərdinə, dərman gözləmə.
Mey içsən ağıllı bir insanla iç,
Ya incə gülüşlü bir cananla iç
Çox içmə, gizlin iç, meyə alışma,
İçsən xumar gözlü bir ceyranla iç.
Göyləri bəzəyən parlaq ulduzlar
Dünyaya gəlirlər, gedirlər təkrar,
Göyün ətəyində, yerin qoynunda
Tanrı ölməyəncə doğulan xalq var.
Toz oldu bu qara qəbrə gedənlər,
Çürüdü, töküldü zərif bədənlər,
Ah, bu nə şərabdır, getmiş özündən
Ondan azca dadıb, az nuş edənlər.
Biz bir oyuncağıq, fələk oyunbaz,
Bu bir həqiqətdir, deyildir məcaz.
Vücud səhnəsində oynadıq, bir – bir
Ədəm sandığına görməsək olmaz.
13
Çətin sövdalara düşmə heç zaman,
Doldur piyaləni, nuş et durmadan.
Üzümün qızıyla oturub keyf çək
Haram qız yaxşıdır, halal anadan.
14
İnsana daima qəm verir fələk,
Bir qursa, birini dağıtsın gərək.
Dünyaya gəlməyən bilsə gələnlər
Nə çəkir, gəlməkçün bəsləməz dilək.
Biz getsək yenə də duracaq cahan,
Bizdən qalmayacaq bir iz, bir nişan.
Biz yoxkən çəkmirdi o heç bir zərər,
Getsək də görünməz onda bir nöqsan.
Ey fələk, xəsisə izzət verirsən,
Ev, hamam, dəyirman, sərvət verirsən,
Sənin tək fələkə tüpürmək gərək;
Azad adamlara zillət verirsən.
Ey dost, tamah üçün gəzib dörd yanı,
Nə qədər ölçəsən bütün dünyanı
Gediblər, gedərik, gəlib – gedərlər,
Bir an muradınca yaşayan hanı!
Ulduzla doludur bu böyük eyvan,
Onlara çox ağıl qalmışdır heyran.
Ağıl kələfini itirmə əsla!
Kainat özü də qalıb sərgardan.
Saqi, xoş ətrili qırmızı mey ver,
Boş danışıqlara qoyma qalsın yer!
Zaman torpağımı kuzə etməmiş
Mey içim, edim mən çəmənzari seyr.
Xoş həyat kədərlə vurulmaz başa,
Şad könül şüşəsi çırpılmaz daşa.
Kim bilir dünyada nələr olacaq!
Dostları ilə paylaş: |