Microsoft Word Qebele-Son variant
Yüklə 0,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şıx Tacı, Hacı Hüseyn
- Qaraağac ziyarəti
Məhəmməd kişi 1937-ci ilin qurbanı olub. Qəfil evindən aparılıb, sonrakı taleyindən xəbər ala bilməyiblər. Ailəni sarsıtmaq istəsələr də, ürəklərindəki allah sevgisini heç bir qanlı-qadalı hadisə qorxutmur. Uca dağların döşündə, Pəhləvan yurdunda dəfn olunan babaları İbrahim kişinin künbəzi də köhnə kişilərin tanrı sevgisindən soraq verir. Nəvə Əhməd isə gözəl avazı, xeyirxah fəaliyyəti olan dindar kimi 1996-ci ildə Həccə getmək səadətinə də yiyələnib. Hacı Əhməd Əfəndi Türkiyəyə səfəri zamanı qardaş ölkənin ilahiyyatçı alimləri onu Qurani-Kərimi mükəmməl bilən və elmi əsaslarla izah edən alim adlandırmışlar. Uzun müddət Göyçay məscidində, sonralar isə Ağdaş rayonunda imam işləyib, yaşadığı Dızaxlı kəndi ilə yanaşı bu rayonlarda və Qəbələnin hər yerində nüfuz sahibi olan hörmətli şəxs kimi ad qazanıb. Bu sevginin nəticəsi idi ki, Əhməd baba dünyadan köçəndə yas mərasiminə yığışan minlərlə insan yaxşılardan birini də ehtiramla yola salırdı... Qəbələnin özündə Şıx Tacı, Hacı Hüseyn baba xatırlanır.. Kötüklü kəndində ziyil övliyası dəri xəstəliklərinə şəfa sayılır. Topbağda Yel, Dalaq və Yara piri adında bir neçə ziyarət isə qədim zamanlardan soraq verən daş abidələr hesab edilir. Məzar daşlarının üstündə kitabələr indi də qalır. Qaraağac ziyarəti isə Mıxlıqovaq kəndindədir. Bu kənd rayonun digər yerlərindən elə bu amilinə görə fərqlənir. Əvvəla hər məhəllədə bir qəbiristanlıq var, halbuki bir-birinə yaxın olan məzarıstanlar sadəcə ölülərin dəfn olunması üçün yox, həm də övliyalar kimi yad edilir... Qaraağac baba adı ilə tanınan ziyarət kənddə inanılan ocaqdır. Kənd başında yaşayan əhalinin qəbiristanlığı olan bu yer müqəddəs sayıldığından sitayiş edilir. Hazırda övliyanın içərisində keçmişin yadigarı olan Cümə məscidinin uçulmuş divarları qalır. İnşasında yumurta sarısından istifadə olunmuş Şərq üslubunda tikilən bu məscid qeyri- adi görünüşü ilə o ərazidə xüsusilə seçilirmiş. Ramazan ayında, kənd əhalisi evlərində hazırladıqları yeməkləri bura gətirər və ağsaqqalların köməyi ilə ən yoxsul ailələrə paylanardı. Burada yığılan fitrə də ehtiyacı olanlara verilərdi. Sovet hakimiyyəti illərində bu bina da qara siyahıya düşərək, xalqın etiqad yeri olan dini abidə təzyiqlərə məruz qalır. Böyük Vətən müharibəsi illərində məsciddən anbar kimi istifadə edilib, sonradan tamamilə dağıdılıb... Həmin ziyarət olan həyətdə böyümüşəm. Uşaqlığım düz qəbiristanlığın yanında keçib. Arada 50 metr məsafə var. Bağımızın ortasındakı övliyada bu nəslin nümayəndələri və kənd başında rəhmətə gedənlər dəfn olunur... Bu həyətdə yaddaşımı silkələyən minlərlə xatirə var. Halbuki uşaqlıq dünyasının hafizəsində ancaq bir neçə yadda qalan məqamlara yer ayrıla bilər. Yalnız özünü dərk edib, mənlik şüuru yaranandan sonra nəsə xatırlayıb, yaddaşı çözələmək mümkündür. Ancaq mənim həyatımdakı rənglər işıqlı aləmlə qaranlıq dünyanın vəhdəti və bu iki bir- birinə əks olan qüvvələrin real mübarizəsi qavramaq iqtidarında olmadığım dünyanın əzəli ilə sonu arasında dayanan aləmdən ibarət idi... Atamızı vaxtından əvvəl itirdiyimiz üçün həmin məzarıstanın yanında anam bizi, beş körpəsini çətinliklə boya-başa çatdırdı. Nə qədər desə ki, “buradakı ziyarət bizim babamızdır, heç ondan qorxarıqmı?”- yalan idi. Baxışlarından bilirdik ki, məzarların xofu, gecələr vahiməli bayquş səsləri, həyətimizdəki sarı ilanlar, qaranlıq dünyanın gerçəklikləri nə qədər acı olsa da, taleyi bu həyətə yazılmış qadın müqəddəs yalanlar uydurmağa məcbur qalmışdı. Qismətinə düşən qədərlə barışmalı idi. Evimizin böyüyü idim, ikinci sinifdə oxuyurdum, balacamız, sonbeşiyimiz isə iki aylıq körpə idi. Qəfil ölüm atamızı əlimizdən alıb son bildiyim o məkana apardı. Elə gözümüzün qabağındaca torpağa qoyuldu. Sonra get-gedə bu ölüm də adiləşən hadisələrdən birinə çevrildi. Bəzən mənə elə gəlirdi ki, elə atam kimi biz də vaxtsız qırılacaq bu yolun düz yaxınlığındayıq. Ucuz bilinən ölümün hər an yaxınlaşacağını düşünəndə özümə balaca məzar yeri də cızmışdım. Amma sən demə insan bu barədə nə düşünə bilər, nə də ömür dünyasına özü əlvida demək gücündədir. Hər şeyi nizamlayan, elə tale yolunun da hüdudlarını çəkən tanrı imiş. Onun istədiyi vaxt gerçəkləşən sonsuzluq da son deyilmiş, torpaqdan yaranan insanın torpağa dönüşüymüş. Ziyarətimizdəki müqəddəslərin kimliyi barəsində dəqiq məlumatımız yoxdur. Ucqar kənd olduğundan bu daş abidələrin hamısı oxunmayıb. Bir neçə şəkli hörmətli alimimiz Məşədixanım Nemət bu mövzuda yazdığı elmi topluya daxil edib... Öz dövründə Əfəndi hesab edilən bu insanların müqəddəs ruhları həmişə yad olunur. Ailəmizin dördüncü övladı doğulanda adını İsmayıl qoyduq və nədənsə adını uluların adıyla Əfəndi deyə çağırmağa başladıq. Elə o vaxtdan da bu ləqəb üstündə qaldı. Bakıda yaşayan əmim bizə köməklik üçün iki qardaşımı şəhərə apardı. Uşaqlar da məktəbli olarkən əmimin dünyadan köçməsi hər ikisinin həyatına acı təsirini göstərdi. Bu uşaqlar da allahın onlara cızdığı yetimlik taleyini yenə yaşamalı oldular. Həmin Əfəndi dediyimiz qardaşım beşinci sinifdə oxuyanda doqquz mərtəbəli binanın üstünə qalxıb, göyərçin tutmaq istəyir və üzü aşağı yıxılır. Televizor antennasına ilişərək yeddinci mərtəbənin eyvanına düşür. Bu hadisə möcüzə idi, necə ola bilərdi ki, qəfil bir sim sayəsində qurtuluş mümkün olmuşdu... Və sonralar onun yaşadığı hadisələrə baxanda bir daha əmin olduq ki, Allahın nəzərində olanlar Allah istəmədiyincə ölə bilməzmiş. Çünki Əfəndi qardaşımın başına gələn hekayətlər ölümü yetişməyən bir gəncin həyat gerçəklikləridir ki, onları dəf etmək cəsarəti də ilahidən gəlirmiş. Yəni hələ Allahdan ipi üzülməyibmiş. Bəlkə də müqəddəsliyinə inandığımız insanın ləqəbini daşıdığı üçün də onu taleyin fəlakətlərindən qoruyan ruhlara hörmət əlaməti olaraq tanrı əmanətindəyimiş.... QARABAĞ DÖYÜŞÇÜLƏRİNƏ DÖVLƏT QAYĞISI Bakı Dövlət Universitetini yenicə bitirmişdim. Qızlarla Yasamalda balaca bir mənzil kirayələmişdik. Gecə qəfil çalınan qapı zəngindən diksindim. “Allah xeyrə calasın” deyə- deyə saatın əqrəbinə baxdım. Dördün yarısı idi. Kim ola bilərdi? Ev yiyəsinin “kimsən” sualına, qardaşım Şakirin “Şəlaləni istəyirəm” kəlməsini eşidəndə səsinin titrəyişindən hiss etdim ki,... Bu saatda ancaq bəd xəbər verilə bilərdi. Ayaqlarım necə yığıldısa heç astanaya çıxacaq gücüm qalmadı, hələ nəyin baş verdiyini bilməsəm də, başa düşdüm ki, Yüklə 0,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|