Microsoft Word Qebele-Son variant
Yüklə 0,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
çox dəhşətli bir xəbəri eşidəcəm. “Qorxma, bacı, hər şey qaydasındadır. Əfəndi yaralanıb, vertolyotla gətiriblər, xəstəxanadadır” sözlərini elə dedi ki, sanki adi bir hadisəni nəql edir, öz bacısını ovundurmaq istəyir ki, sarsılmasın. Axı baxışlar daha ağır xəbər deyirdi. Necə yəni yaralanıbdır?. Heç iki ay deyildi ki, İsmayıl Naxçivanik yaxınlığında erməni dığalarının atdığı güllə ilə ağır yaralanmışdı, Mirqasımov adına respublika xəstəxanasında əməliyyat edilərək, güllə bədənindən çıxarıldı, iyirmi gündən sonra elə xəstəxanadan cəbhəyə yollandı. Bizimlə görüşmədən, nə həkimlər, nə də biz qoymurduq deyə xəlvəti yoldaşlarının yanına qayıtmışdı. “Bəs bu dəfə harasına güllə dəyib, axı bu dəfə başqa görkəmdəsən, uşağa nə olub?” Suallar cavabsız qalmışdı... Musa Nağıyev adına xəstəxananın həyətində iynə atsan yerə düşməzdi. O qədər yaralı gətirmişdilər ki, bütün palatalar tutulmuşdu. Elə yaralı qardaşımın yatdığı palatada yeddi oğulun hamısı eyni zədəni almışdılar. Hamısının ayağı yox idi. Rəngi ağappaq olan yaralı əsgər qardaşım hüşsuz idi, ancaq sayıqlayırdı, nə dediyi də başa düşülmürdü. Gözümüzün qabağında canlı meyid idi. Var gücümlə qışqırıb, ağlamaq istəsəm də digər yaralıların könlünə dəyməmək üçün səsimi boğmaq məcburiyyətində qaldım, için-için göz yaşlarımı qəlbimə axıtmalı oldum. Gözlərini açıb üzümüzə baxacaq gücü belə qalmamışdı. Fərrux yüksəkliyində “qrad yağışı”na düşən “20 yanvar batalyonu” xeyli itki vermişdi, həmin gün çoxlu qurbanlarımız olmuşdu. Elə itkin düşən əsgərlərin də valideynləri gözləyirdilər ki, gözünü açacaq İsmayıldan oğullarını xəbər alacaq, övladlarını soraqlayacaqlar. Ancaq sən demə Azərbaycan tarixinə yazılan ən qanlı səhifələrdən biri də bu hadisə imiş. Bəli, o vətən oğlundan söhbət gedir ki, deyirdi “Biz söz vermişik, ermənidən qorxan kişi deyil. Kim ayaq üstündə dura bilirsə, yeri cəbhədir”. Lap erkən getmişdi müharibəyə. Qəfil yoxa çıxması bizi təşvişə saldı. Sorağını Qarabağdan eşitdik. Allahverdi Bağırovun könüllülər dəstəsinə yazılır. Kiçik olduğu üçün onu geri qaytarmaq istəyirlər. Hələ on altı yaşı tamam olmamışdı. İnadını görüb, daha maneə olmurlar. Allahverdi Bağırov onu “Malış” adlandırır, qələbə bayrağının da onun əli ilə taxılacağını bildirir. Əvvəllər ancaq arxa cəbhədə iştirak etsə də (əsgərlərə güllə daşıyırmış, onların tapşırıqlarını yerinə yetirirmiş), sonradan mərdliyini, qorxmazlığını görüb, özləri ilə döyüşə buraxırlar. Ömrün bu yaşında ölümün gözünə dik baxmaq hər kişinin işi deyil, belə söyləyir, əsgər dostları. Və çiyin-çiyinə döyüşə atılır ərənlərlə. Balaca Malış qranatamyotla çoxlu döyüşlərdə iştirak edir. Döyüşə getməzdən öncə uşaqlarla olan söhbətlərindən danışanda vətənimizin necə igid qəhrəman övladlarının olduğuna yenidən əmin olursan. “Orada, cəbhədə qorxaq adam yox idi, hamı cəsarətli idi, hamıda qarşısındakı düşmənə nifrət hissi o qədər güclü idi ki, ancaq intiqam barədə düşünürdük. Bu döyüş zəfərlə bitməlidir, əməliyyat uğurlu olmalıdır, hətta günün sonunda əməliyyat ürəkaçan olanda itirdiyimiz yoldaşlara belə heyfslənmirdik, vətən şəhidləridir deyib, növbəti döyüşə daha da hazır vəziyyətdə olurduq”. İlk dəfə 5x45 gülləsi ilə yaralanarkən sağ qalması möcüzə oldu. Çünki bu güllə bədəndə oynayır, bir neçə yerdən hərəkət edərək, bütün istiqamətləri zədələyir. Qolundan dəyən həmin güllə ürək nahiyəsinə yaxın, çiynində böyük bir dəlik açsa da həyatı üçün qorxulu olmadı. Həkimlər deyirdi ki, qolu yaxşı işləməyəcək, elə ki, müharibəyə yenidən qayıtdı, çiyninə qranatamyot götürdü, hərəkətdə olan çiyin növbəti dəfə də bərkidi, əzələ mətinləşdi. Sonda isə ayağına protez geymək, taxta qoltuqlarda gəzmək məcburiyyətində qalanda canını dişinə sıxıb, digər bir acıya tab gətirməli oldu. “Qrad yağışı”ndan qurtula bildi, ayağını itirsə də, bədənində hələ də bir neçə qəlpə parçası gəzdirsə də allahın ona verdiyi ömür payını mərdliklə yaşayır. Sağ-salamat vətən torpağının üstündə gəzir, onun azad olunacağı günü səbirsizliklə gözləyir. Hələ üstəlik sevib-seçdiyi qızla ailə həyatı da qurub, iki övladları var. Unudulmaz prezidentimiz Heydər Əliyevin ona bağışladığı mənzildə yaşayır. Ümummilli liderimiz Heydər Əliyev tərəfindən səksən əlil ailəsinə verilən mənzillərdən biri də İsmayıl Osmanovundur. Oğlu İbrahim, qızı Sədaqət isə ataları ilə fəxr edirlər... Bu vətən onu sevənlərin, həqiqətin uğrunda ölməyi bacaranlarındır. Minlərlə igidlər var ki, torpağa bağlılığını ölümləriylə sübut etdilər. “Bir can nədir ki, onu səndən əsirgəyək?”- deyənlər ölümün gözünə dik baxa-baxa Azərbaycanın düşmənlə üzbəüz nöqtələrinə yola düşdülər. Qəbələ rayonundan da yüzlərlə oğul Qarabağın müdafiəsinə qalxdı. Döyüş fədakarlıq sevir. Ömrünü xalqına halal edənlər bu yolda da sözlərinin üstündə kişi kimi durdular və şəhidlik zirvəsinəcən yüksəldilər. “Şəhidlər muzeyi” bu oğulların ömür dünyasından soraq verir. Burada onlar haqqında ətraflı məlumat və keçdikləri döyüş yolu barəsində geniş bilgi var. Bu muzeydə Qəbələlilərin döyüş şücayəti, igidlik səhifəsi öz əksini tapıb. Bu oğulların hər biri vətənə borcunu canı-qanı ilə ödəyiblər. Həyata vaxtsız əlvida desələr də adları hələ çox yaşayacaq. Əbədiləşən isimləri, hərbiyə yola salındıqları kənddə zaman-zaman anılır, gənc nəslin öz qəhrəmanını tanımaq həvəsi və müəllimlərin xatirələri çözələndikcə dastanlara düşür. O dastanlara ki, mayası həqiqətdən yaranan ölməz vətən aşiqlərinin ruhu vətənin azad olunacağı gün rahatlıq tapacaq, məzarları nura boyanacaq. 291 nəfər müharibə veteranı isə o dəhşətli hadisələri unutmayacaqlar. Ölümün pəncəsindən qurtulan oğulların bir qismi həm də göstərdiyi döyüş şücayətinə görə ölkə başçısı tərəfindən təltif olunub. Bu döyüşçülər arasında Milli Qəhrəman adı, “Hərbi xidmətlərə görə” medalı, “Azərbaycan Bayrağı” ordeni alanlar da var. Şəhid ailələrinə, müharibə iştirakçılarına dövlət qayğısı bu rayonda da geniş vüsət alıb. Bu imtiyazlı ailələrin problemləri tez həllini tapır. Onların torpaqla təminatı, fərdi ev tikintisi üçün sahələrin ayrılması, sahibkarlıq fəaliyyətinin genişləndirilməsi üçün imkan yaradılması və s. bu kateqoriyalı insanlara göstərilən dövlət qayğısının təzahürüdür. Rayonda Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyinin vəsaiti hesabına Qarabağ əlilləri və şəhid ailələri üçün tikilmiş 16 mənzilli 2 yaşayış binasının istifadəyə verilməsi də bir qrup insanın mənzilə olan ehtiyacını ödədi. Hər cür şərait yaradılmış, mebellə, soyuducu və qaz sobası ilə, eləcə də digər zəruri ləvazimatlarla təmin olunmuş mənzillər ailələrə paylandı. Növbəti illərdə belə tikintilərin rayonda artacağı şəksizdir. Yüklə 0,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|