_________________Milli Kitabxana
________________
397
Dinçiyə məktubu" – İnama Doğru kitabında – s. 31, 32); "Korlar üçün abe və
ya Qiblələr", "Dinçilər, Dünyaçılar" – Oğuz yönü, s. 145, 146).
Dünyanı simalı görmək istəyən, simalılardan ibarət istəyən yazarın bu
yöndəki devizi budur: Ulus'al biçim, kişisəl içim. (Formaca milli, məzmunca
bəşəri). ("Türküm, başqa xalqlara xəyanət hesabına sənə xeyir vermək istəyən
övladını özündən sayma, qəbul eləmə onun xidmətini!"; "Türküm, sən də
xalqsan, başqaları da. Başqalarını sevməyən türkə bel bağlama, inanma,
türküm, kor say sən onu! O sənə düşmən artırar" – YOS, s. 455; "Ruslaşan türk
rusla doğmalaşarsa və türklə yağılaşmazsa, "atdan qəlbi" olar". Rusun əlindəki
çörəyə görə ruslaşan türk – itə tən olar. Rusa döndüyü halda rusla
doğmalaşmayan, türkə yağılaşan türk isə "itdən alçaq olar" – orada, s. 456).
Dünya, Həyat, Bəşər özünün bütöv, dolğun təcəssümünü bütün insanların,
bütün millətlərin, bütün konfessiyaların, bütün düşüncə tərzlərinin qovşağında
tapa bilər. Bu əlvanlığın bir ortaq, birləşdirici şərti var ki, bu onların ayrı-
ayrılıqda hər birindən yüksəkdir: İnsani İdrak. İnsani və İdraki! Fərd–Ailə–
Millət–Vətən–Dövlət–Cəhət–Din–Fəlsəfə–Başqa görüşlər, düşüncələr...
("YOS-um əlimdə bütün qitələri, bütün ölkələri, bütün elləri, tarixin və
dünyanın bütün sənətkarlarının iş otaqlarını – özlərinin yol yoldaşlığıyla –
gəzib-dolaşmaq istərdim – alnım açıq, başım uca: mən heç kəsə özümdən boya
vurmamışam, ağa qara, qaraya ağ yaxmamışam; heç kəsin əməyini, ləyaqətini
danmamışam.
Ancaq mövqe universallığına söz vermirəm. Mövqeyim bəllidir:
İnamçılıq (Asifçilik) – Mütləqçilik – İşıqçılıq – Həyaçılıq; harda, nədə olur-
olsun – istər Doğuda, istər Batıda, istər Güneydə, istər Quzeydə; istər
müsəlmanda, istər xristianda, istər hinddə, istər çində, istər Afrikada, istər
Avstraliyada; istər rusda, istər farsda, istər ermənidə...". Oğuz yönü, s. 459).
Həqiqət bunların hamısından keçir, Mütləq bunların hamısında yaşayır;
bunlar yaşayırsa, Mütləq (İnsan) – yaşayır. "Biz bəşəri Zərdüştə, Buddaya,
İsaya, Məhəmmədə çağırmırıq – cəbhələşməyə çağırmırıq – birliyə çağırırıq";
"İnsanların bir bölüyü Buddaçı ola bilər, bir bölüyü İsaçı, bir bölüyü
Konfutsiçi, bir bölüyü Məhəmmədçi, insanların hər bölüyü bir millətdən ola
bilər, bu – onların bir-birini sevib anlamasına mane olmaz – hər biri öz yolunu
Hürmüzd işığıyla işıqlandırarsa" – Oğuz yönü, s. 405, 410). Bunların hər biri
özündən böyük, artıq, yüksək olan Anlamı (Mənanı) yaşadır; özündən böyük
Anlamı yaşadan – İnsanı yaşadır. "İnsan – yaşamalıdır" tələbi beləliklə
gerçəkləşir.
Bunda Fərdiyyətin üzərinə çox böyük yük düşür. Yazar fərdiyyəti
Həqiqətin Yiyəsi deyə öyür, özünün bir sıra haraylarını belə fərdlərə ünvanlayır
("Ən Uca", "Mütləq Həqiqətçinin Aqibəti", "İnsan Qəlbinin Dedikləri",
"Safruhun Diptixi", "Safruha xoşbəxtlik yoxdur", "Həqiqətin Yiyəsi" və b.k. –
İnama Doğru kitabında). Heç kəsdən heç nə gözləmədən, ummadan Həqiqətin
_________________Milli Kitabxana
________________
398
təəssübünü çəkmək – başqalarından heç bir kömək olmazsa, bu yolu təkbaşına
tutub getmək. Haray çəkənə hay verən olacaq – bəşər ölməyib, dünya boş deyil.
Mütləqin də dediyi budur.
Yazar insani mübarizənin Peyğəmbərlik vüsətini qəbul edir, alqışlayır, ən
yüksək insani gərginlik sayır, ancaq möcüzəçiliyi, fövqəlbəşər varlıqlar,
fövqəltəbii qüvvələr, fövqəlidrak yaradıcılıqlar haqqındakı əfsanələri rədd edir,
bunun Mütləqə, İnsana, Peyğəmbərlik halı kimi yüksək insani təzahürlərə ziyan
verdiyini dönə-dönə vurğulayır ("İsa'nın xəstələri sağaltması, ölüləri diriltməsi
barədəki əfsanələrin hamısı real həyatda baş vermiş hadisələr olsa belə, bunlar
Onun Peyğəmbərliyinə dəlalət eləmir. Çünki ən möcüzəli həkimlik də yalnız
həkimlikdir – peşədir, sənətdir, ixtisasdır – Peyğəmbərlik deyil" – Oğuz yönü,
s. 409; "İsaya dedilər: "Möcüzə göstər!" Suyu çaxıra çevirdi. Ataya dedilər:
"Möcüzə göstər!" Suyun özünü göstərdi. Birinci halda gözbağlıcaya bənzər bir
şey alındı, ikincidə insanın gözü açıldı, möcüzənin əsl ünvanı göründü" – YOS,
s. 453). Yazar peyğəmbərlərin "möcüzə göstərməsini" (tarixiliyi bir yana
qoysaq) onların kütləyə, obıvatelə bac verməsi adlandırır.
Yazar 1975-ci ildən Azərbaycanda fəaliyyət göstərən Mütləqə İnam
Ocağının mənsubudur (Evladıdır). Bu Ocaq mərhum filosof, tənqidçi, Mütləqə
İnam adlı dünyabaxışı yaratmış, İnam Ata (Asif Ata) adı ilə tanınan, 1979-cu
ildən özünü Peyğəmbər elan etmiş Əfəndiyev Asif Qasım oğlunun
(25.IX.1935–05.VI.1997) adıyla bağlıdır. Bu Yolun öz fəlsəfəsi var, onun da
adı Mütləqə İnamdır. İnam Ata (Asif Ata) tərəfindən yaradılmış bu fəlsəfəyə
görə, Dünya, Həyat, İnsan öz Anlamlarından yaranıblar: Dünya – dünyalıqdan;
Həyat – həyatlıqdan, İnsan – İnsanlıqdan. Dünyalıq, Həyatlıq, İnsanlıq əzəli,
əbədi, sonsuz və kamildir. Onların daşıyıcıları tamamilə ölsələr də, anlamları
(mənaları) qalar və özlərinə yeni təzahür biçimləri taparlar...
Bu İnama söykənən yazarın yaradıcılığı həyat eşqiylə doludur, oxuyanın
qəlbini həyata inam və sevgiylə isidir, dünyanı bütün əlvanlığı və genişliyi ilə,
zamanı bütün sonsuzluğuyla sevdirir. Onun əsərlərinin bu hava ilə nəfəs
almasından başqa da hər üç kitabında ayrıca, "yaşamaq eşqi" anlamına gələn
"Gözəllik" boğçası (bölməsi) var.
Yazar öz əsərlərinin janrını da özü yaratmışdır. O, 15 mindən artıq deyim
(aforizm biçimli, aforizm tutumlu söz) yazmaqla Azərbaycan ədəbiyyatında
deyimi müstəqil janr səviyyəsinə qaldırmış, onu adda-buddalıqdan çıxararaq,
ardıcıl düşüncə, məzmun ifadəçisinə çevirmişdir. Bundan əlavə, özünün
"İçsəs", "Haray", "Cikkə" adlandırdığı janrları da yaratmışdır. Bunlar
deyimlərdən ibarət, kiçik ölçülü (0,5–3 kitab s.) əsərlər olub, adətən ardıcıl
inkişaf etdirilən süjetlərdir" (qurma-qurama, kompilyasiya, təsadüfi deyimlər
qomu deyil). Müəyyən bir mövzu deyimlər vasitəsiylə qoyulur, inkişaf etdirilir
və bitirilir. İçsəs, Haray və Cikkələrdəki hər bir deyim həm nisbi müstəqilliyə