Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
_________________Milli Kitabxana ________________
42 20.01.1990 Bakı Qırğınının növbəti ildönümüdür. “Xalqımızı” öyən, “yağı düşməni” söyən duzsuz “şoular” ölkəni bürüyüb. Heç bir anlamı da yoxdur, ona görə də heç bir etkisi yoxdur. *** Bu görkəzmələr Babək rayonunun məscidlərindəki İmam Söyün təziyyəsinin növ müxtəlifliyidir və bu gedişlə çox keçməz ki, bu dəfəki Qırana da təziyyə saxlarıq. *** Hamı da hamının qurduğunu qırmağa çalışır — hər kəsin özünü qırdığı sanki az imiş... ***
Bir sözlə: Özünü arsızlığa vurmasan, Bəşərdə Həqiqət görə bilməzsən. ***
Qəribədir! Bəşər boyda varlıq adamın gözünə görünmür, adamı ovutmur; adamın gözü daim o Həqiqət boyda yoxluğu arayır, onunla ovunur... Bu da Bəşərin, “Az. dili”ndə desək, açerednoy paradoksudur. ***
İnsan ormandan çıxmaq istəmir — qorxur: çıxaram açıqda, düzdə qalaram; hər yandan görünərəm; heç bir yırtıcıdan daldalana, qoruna bilmərəm — yaşaya bilmərəm... ***
Ormandan qıraqda bir az burnunu göstərən tək-tüklər də tezcə qaçıb girirlər yenə ormana, ormandakı İstedad kahasına, Mədəniyyət yarğanına, İgidlik- Qəhrəmanlıq-Döyüşkənlik kolluğuna — fızıllığa-cəngəlliyə... ***
Mən bu yanğımı açıb-tökməkdən özümü saxlayıram, harayımın yönünü dəyişirəm. *** Mən dünyanı, yenə “Az.dili”ndə desək, “xali” saymıram, çünki bu dünyada İnam Atanın Ocağı, onun Dost-Doğması, “İnsan fəlakət içərisində”, “Bəşər aqibəti”, “Taun” və bk. ölməz haraylar yazarı Sabir Yanardağı var. *** Mən o Harayların yazarını tam Həqiqətçi sayıram; açıqda-açıqlıqda, düzdə, düz və düzgün sayıram, çünki onda heç bir orman bürüncəyi görmürəm. ***
Ya Allah! Yanıltma məni bunda! Bundaysa da yanıltma məni! ***
Mən Məcnunam — Həqiqətin Məcnunu. Mənə görə: Məcnun — quru deyil; nəinki quru deyil, əksinə, hamıdan axar-baxarlıdır, otlu-suludur, eşqli-nəşəlidir; hamıdan fəaldır, qoçaqdır; ancaq xidmətçi deyil, xadim deyil. ***
_________________Milli Kitabxana ________________
43 Həqiqət mənim məşuqəmdir, mən Həqiqətin aşiqiyəm. Mən uluyam, məşuqəm məndən uludur. Mən — Ulu’nun aşiqiyəm, ən Ulunun, Mütləq Ulunun. ***
Həqiqətsiz bəşər — şərdir, şər! “Şər nədir?” sorusunun yanıtı budur. ***
Türk budun’una diləyin nədir, ey Böyük Türkçü? — Həqiqət, Həqiqətin yiyəsi olmaq. Qoy getdikcə daha çoxlu türk Həqiqətin Yiyəsi adına yüksəlsin — Həqiqətlə qovuşsun!
*** Atamız var olsun!
(Yanvar 2002. Bakı). AMAL MƏQAMI (İçsəs) İnam (Ata) gəlişi gecikməyib görəsən?! *** Yer üzündə yeni, möhtəşəm, sadə, ilahi, insani sivilizasiya yaranacaqmı? İndiyəqədərki sivilizasiyaçılar üçün əlçatmaz mədəniyyət yaranacaqmı? ***
Sanki dünya savaşa hazırlaşır.. Dövlətə sevgi yox, dinə sevgi yox, ulus duyğusu sönməkdə — demək olar sönmüş; qadınlıq kişi gözündə (elə qadın gözündə də) şəhvaniliyə sığınmış — elə buna görə ata ölmüş, ana ölmüş, yar ölmüş, ailə ölmüş, ölməzliyə inam, ad-sana sevgi ölmüş... *** Yer yumrusunda istiləşmə gedir, su çatışmır, hava korlanır, torpaq çatışmır, iştahlarsa aşıb-daşır... ***
Ağrılar — yalnız qorxudur, öyrətmir, — öyrənməli bir şey, öyrənməyə həvəs yox...
*** O biri cins — yalnız şirnikdirir, öyrətmir, cəlb etmir, vəcdə gətirmir, yaşama bağlamır, çağırmır, qanadlandırmır və məhz bunun üçün — öyrətməmək, çağırmamaq, bağlamamaq, qanadlandırmamaq, qoruyuculuğa sövq etməmək, şövqləndirməmək üçün — küçədə tumançaq gəzir — itə tökülür... ***
_________________Milli Kitabxana ________________
44 Öz ulusuna sevginin yoxluğu indi başqa ulusa nifrətlə pərdələnir — əslində bu da boş şeydir və beşgünlükdür; — indi adamlar “kürəsəlləşirlər” — duza gedirlər — quyuya düşürlər... *** Onlar özləri üçünsə də həyatı sevmirlər — başqası üçün həyatı korlayırlar, başqasını həyatdan məhrum eləmək istəyirlər — onlar savaş istəyirlər, “dünya savaşı olsun” deyirlər — nüvə savaşı, lazer savaşı, ulduz savaşı, internet savaşı... ***
Onlar — insanlara qarşı bakteriyalarla ittifaqa girirlər — “o birilər qırılsın, biz qırılmayaq, qalaq” deyirlər; bu zaman “biz” əvəzliyinin içinə nə doldurduqlarını da əslində düzgün bilmirlər; onların “biz”inin içindəki yaxına sevgi, doğmalığa səcdə yox, başqasına nifrət, yadlığa, uzağa — “qloballaşmaya” doğru kor yürüşüdür... ***
İnam Ata onlar haqda belə deyir: “Yeriyəndə geridə qalır, yüyürəndə quyuya düşür”. Qloballaşma elə quyudur. *** İnamın gəlişi gecikməyib görəsən? Bu ağac o peyvəndi tutacaqmı? *** ...Sənin payız mehin əsir, İlahi! Sən öz mehinlə mənə nəyi müjdələyirsən?! Bəlkə: “İnam vaxtıdır!” deyirsən? “İnam heç vaxt gec deyil, gecikmiş deyil və tez deyil” deyirsən? “İnam həmişə olub və olacaq!” deyirsən bəlkə, İlahi, mənə özünün bu sərin mehinlə, bu sirli, sehrli gecənlə, bu cazibəli səhərinlə, bu gülüşlü gündüzünlə, bu şəfqətli Günəşinlə, bu qubarlı qürubunun kədərli məlahətiylə?! Bəlkə bunu demək istəyirsən, İlahi, mənə?! ***
Mən sənə inanıram, İlahi! Və deyəsən səni düzgün anlayıram, rəmzlərini düzgün oxuyuram. Sənə o qədər inanıram ki, Atam olursan, — Atamı da İnam adlandırıram. ***
Məni Atam yaradır — İnamım yaradır — dünyanı inamsızlıq, şübhə öldürdüyü halda... *** Deməli, İnam (Ata) gəlişi gecikməyib, Onun əsl vaxtıdır — Özünün “Çağırış”ında dediyi kimi: “Ayılsın dünya! Qalxsın dünya! Düzəlsin dünya! Dirilsin dünya! — Amal məqamıdır!” Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|