34
iftizahamız (biabırcasına) bir şəkildə ittihadiyyədə döyülüb,
eşiyə salındıqdan sonra Yusif və Xəlil nqilabın dəstəsindən
Rəhim Həmdad və Əlizadə brahim Təbrizə gəlib, ittihadiyyədə
işlərini səhmana salırlar. Bunların hər ikisi nisbətən salim
(sağlam) və mülayim adamlar olduğu üçün birinci növbədə 14-
cü məclis intixabatı üzərində Hizbi-Tudə ilə ittihadiyyə
arasında müvəqqəti bir etilaf (saziş) üçün danışıq başlandı.
Nəticədə azadixahlarla kargərlər arasında müvəqqəti olaraq,
zədixurd (vuruşma) azalıb, böyük təbliğatı və müsbət qədəmlər
götürmək üçün imkan yaradıldı. Bu etilafın nəticəsində idi ki,
Təbriz şəhərində və onun homələrində 16 min rəy aparmış
oldular. Əgər maliklər və dövlət məmurlarının hoqqabazlıqları
olmasaydı. Bu dövrdə Təbrizin vəkilinin hamısı azadixahlardan
seçiləcəkdi. Xalqın ruhiyyəsini və azadixahların qüdrətini
göstərən bu məsələ barəsində üzərində məlumat verildikdən,
burada artıq məhzi-lüzum (hər ehtimala qarşı) fəqət biz
istəyirik göstərək ki, ittihadiyyə əgər sağlam fikirli və düzgün
düşüncəli, pak adamların əlində olmuş olsaydı. Vaxtında irticai
hərəkatların qarşısı alınmaqla milli nehzətimiz daha tez
meydana çıxardı. Ondan böyük nəticələr almaq üçün əldə kafi
imkan ola bilərdi. Mütəəssifanə əvvəldən iş nalayiq və möğqez
(qəzəli) əlinə düşündüyünə görə uzun müddət Azərbaycan
zəhmətkeşlərini hədəfsiz bir şəkildə macəralara sövq etməklə
azadixah kütlə içərisndə nifaq bir vasitə olub, qalmış, ondan
müsbət bir nəticə əldə edə bilməmişdi. 14-cü məclis
intixabatının intihasında (sonunda) macəra axtaran Xəlil nqilab
1944-cü ilin fərvərdinin axırlarında Yusif ftixari ilə əlaqəsini
pozur, Hizbi-Tudəyə yaxınlaşmağa zəminə düzəldib, üçüncü
dəfə olaraq. Təbrizə gəldi. O vaxt ittihadiyyə təşkilatının
başında Rəhim Həmdad dururdu. Həmdad Hizbi-Tudə ilə
intixabat işində etilaf etdiyi halda ittihadiyyəni bitərəf
saxlamağa çalışırdı. Xəlil nqilab, Əlizadə Namiq Tehranda
Yusif ftixari ilə bir yerdə olduqlarında Hizbi-Tudə ilə saziş
edərək, Təbrizdə ittihadiyyələri birləşdirməyə gəlmişdir. O vaxt
339
dövlət tərəfindən təklif olunan bütün layihələri nəzərdən
keçirib, təsdiq etdikdən sonra icra məqsədi ilə dövlətə
qaytarmaq ixtiyarına malik idi. Əlbətdə ümumi bu layihələri
nəzərdən keçirilb, qəbul və ya rədd edilməsi məclisin ümumi
iclasına mərbud olan (aid olan) məsələ idi. Bu vasitə ilə biz
müqənninə işini fövqüladə bir surətdə surətləndirməyə
müvəffəq olmuşduq. Necə ki, yuxarıda göstərdim. Biz istər
məclisdə, istərsə məclis xaricində nizamnamə layihəsinin
tənzimləməsinə bir neçə satdan artıq vaxt sərf edə bilməmişdik.
Onda bəzi mühüm nöqsanlarda var idi. Məsələn məclisin
rəyasət üzvlərinin təcdidi (əvəzlənməsi) unudulmuşdur.
Halbuki, əməldə böyük müşkülata səbəb olurdu. Bundan başqa
kiçik nöqsanlar da var indi ki, biz fikir edirik. Müruri-zaman ilə
onları islah edə bilərik. Milli Məclis istər qurulduğu günlərdə,
istərsə sonralar bizim işlərimizin düzgün bir surətdə icra
edilməsində fövqüladə müəssir kömək göstərirdi. Məxsusən
Milli Hökumət zamanı məclisin rəyasət heyəti çox şədid
fəaliyyət göstərirdi. Adətən biz gördüyümüz işləri başlamadan
ə
vvəl ona qanuni şəkil verib, məclisdən keçirməli idik. Əgər
məclis həmkarlıq fikrində olmasaydı, bizim verdiyimiz
layihələri təxirə sala bilərdi. Ağa Qiyamı bu işləri təsvib etmək
üçün heyəti rəisəyə lazım olduğunu bəyan edib, dedi: “Bu
məsələyə görə mən Ağa Pişəvərini doktor Məhdaşı və lhamını
müvəqqəti rəyasət heyəti üçün pişnəhad edirəm”. Ağa
Qiyaminin təkilfi məclisdə əksəriyyətlə qəbul edilib, müvəqqəti
heyəti-rəisə öz yerlərində hazır oldular. Ağa Pişəvəri: “Əgər
icazə versəniz məclisin nizamnaməsini Ağa Vilayi oxusunlar.
Mən pişnəhad edirəm ki, nizamnaməni oxuyandan sonra tək-
tək maddələrinə rəy alınsın. Nizamnamə barəsində hər kəsin
təklifi olsa yazıb, rəyasət heyətinə versin ki, gələcəkdə onu
nəzərdə tutsunlar. Ağalardan xahişim vardır. Milli məclis
mitinq deyildir. Əl vurmaq və ibrazi - ehsasat etmək məclisə
yaramaz. Bu qism ibrazi-ehsasat məclis üçün münasib deyildir.
Ə
gər biz istəsək işimizi qabağa aparaq, gərək məclisin daxili
338
işi məclisin intixab etdiyi ədliyyə vəzirinə tapşıraq. Bu işi bu
surətdə qəzavət qüvvəsi ilə icraiyyə qüvvəsi bir-birinə qarışmış
olardı. (Onda demək olardı ki,) vətəndaşların bir-biri ilə olan
ə
laqələrini təyin edən qüvvə kiçilərdi. Bu mülahizələr ilə heyəti
Milli Məclisə müərriflik edərək, ən ali qəzai məqam hesab olan
“divani-ali təmiz” rəisimizi baş müəddəiyül-ümumi (baş
prokuroru) da müərriflik etdi. Divani-alinin (kanstitusiya
məhkəməsi) rəyasət heyətinə Ağa Qiyami, baş müddəiyül-
ümumiliyə Ağa Firidun brahimi kandid göstərmişdi. Milli Şura
Məclisnin daxili nizamnaməsindən iqtibas olan layihənin rədd
etməyimizin səbəbi də onun bizim məclis şəraitimizə uyğun
olmaması idi. O nizamnaməyə görə məclis həmişə iclas etməli
və məclis nümayəndələri dövlət işlərindən bərkənar olmalıdır
(çıxarılmalıdır). Bizim üçün bu təqribən qeyri mümkün olan
şə
rt idi. Bizim işçilərimiz daimi olaraq işdən azad edib,
Təbrizdə saxlaya bilməzdik. Onsuzda təcrübəli, savadlı iş
bacaran adamlarımız kifayət etmirdi. 101 nəfər fəal üzvdən əl
götürmək olmazdı. Bundan əlavə onların maaşını təmin etmək
Azərbaycan üçün ağır və çətin idi. Əslən ran məclisi boş
boğazlar yığıncağı olub, heç bir müsbət iş görməyə qadir
olmadığını
biz
ə
məldə
görmüşdük.
Ona
görə
nümayəndələrimizi dövlət işindən məhrum etməyib, məclis
nümayəndəsinin, eyni zamanda dövlət işlərində çalışa
bilməsinə icazə verdik. Fəqət kabinə üzvləri (vəzirlər) kabinə
üzvlüyündə qaldıqları müddətdə nümayəndəlik ixtiyarından
məhrum edildilər. Onlar da vizarətdən (vəzifədən) düşdükdən
sonra məclisə gəlib nümayəndəlik Haqq və ixtiyarından istifadə
edə bilərdilər. ran məclisinin düçar olduğu boşboğazlıq
naxoşluğunun Azərbaycanda qarşısını almaq üçün bizim
məclisimizin rəyasət heyətinin təşrifatı bir müəssisə olmaqdan
xilas edən əməli və ciddi bir fəaliyyət halına salaraq, milli
məclisin ümumi iclasların tətil olduğu müddətdə (fasiləsiz
zamanında) onun tapşırıqlarını icra etməyi bu heyətin öhdəsinə
qoyduq. Bundan əlavə nizamnamə mocibincə rəyasət heyəti
35
Təbrizdə srafil Qadiri və Kazım Haşiminin vasitəsilə yeni bir
həmkarlar ittifaqı təşkil olunduğunu yuxarıda yazmışdıq. Bu
həmkarlar ittifaqı zəif olsa da Hizbi-Tudə tərəfindən təqviyət
olunduğuna görə əhəmiyyətli idi. Xəlil nqilab Tehranda Tudə
başçılarına ittihadiyyələri onların istədiyi şəkildə birləşdirməyə
söz verdiyinə baxmayaraq, Təbrizə gəldikdən sonra
nümayəndələrin təhti-təsirində qalaraq, oyun oynamaq və
ittihadiyyəni müstəqil saxlamaq, onun başında durmaq
istəyirdi. Tudəyə verdiyi qəti vədənin xilafına olaraq cürbəcür
bəhanələrlə Hizb- Tudə nümayəndələrinin ittihadiyyəyə nüfuz
tapmasına yol vermirdi. 10 günə tamam etməli olduğu işi 3 aya
dək qurtarıb, həmişə orada qalmaq üçün 22 Tir (ay) hadisəsini
meydana çıxarıb. 22 Tir hadisəsi Rusiyada ittifaq düşən 9
yanvar hadisəsi xatırladan qanlı bir polis macarasıdır. Xəlil
polis göstərişi ilə hazırlanmış nəqşəsini (planı) etmək üçün tirin
onundan başlayaraq, inqilabi nitqlər söyləyib, böyük şüarlarla
fəhlələri üsyana və qiyama dəvət etməkdə idi. Polis və istandar
isə onun hərəkətinə kamal bitərəliklə baxıb, bəlkə yeri
düşdükdə daha artıq ciddiyyət göstərməsinə imkan və şərait
yaratmaqdaydılar. Nəhayət, həmin ayın 20-də ittihadiyyənin
məkzi olan Tərbit xiyabanini özünün iddiasına qiyam mərkəzi
qərar verib, minlərlə fəhlələri ora dəvət edib, hökuməti ələ
götürmək şüarını meydana atmışdır.
Bu işə öz etibarnaməsini məclis tərəfindən qəbul edilməsi
üçün cürbəcür təşəbbüslərə əl atan Fətəli pəkçiyan da onu
himayət edib, yol göstərməkdə israr etdiyini qeyd etmək
lazımdır. Xəlilin saldığı hay-küy nəticəsində tamam
gecəgündüz tərbiyət xiyabanı cəmiyyət ilə dolu idi. nqilabın
ə
trafını almış, yəni 3 nəfər mərmuz əşxas (şəxslər) isə yaxında
aşna olanların iddiasına görə polis tərəfindən kəməri əsləhə
(tapanca bel bağlayaraq) ilə müsəlləh olaraq binanın qapısında
və xiyabanda keşik çəkməkdə idilər. Inqilab hər neçə saatdan
bir balkona çıxıb, var qüvvəsi ilə bağıraraq, xalqı üsyana dəvət
edirdi. O vaxt ki Azərbaycanın ustandarı bəzi əşxasa müraciət
Dostları ilə paylaş: |