75
yil, məhz özünün yorulmaq bilməyən qədəmləri ilə gəlib çıx-
mışdır:
Mehrabı eşqdir uca göylərin,
Eşqsiz, ey dünya, nədir dəyərin.
Eşqsiz olsaydı xilqətin canı,
Dirilik sarmazdı bütün cahanı.
Ş
airin öz müasirlərinin məhəbbət adlı ülvi bəşəri hissə
münasibətini bildirmək üçün misralarına verdiyi səlahiyyət çox
önəmli səslənir. Desək ki, bu qüdrətli qələm sahibinin həmin
mövzuya həsr etdiyi misraları ulu sələfinin ötdüyü nəğmə ilə çox
həmahəng səslənir, yanılmarıq. Şairin eşq və məhəbbət möv-
zusunda söz açan misralarının bir baxımdan çox geniş ehtiva da-
irəsi vardır. Dünyanın əksər diyarlarını gəzib dolandıqdan sonra
topladığı söz və hikmət sərvəti onu Nizami dühasının məntiqi ilə
səsləşən bir nəticəyə gətirib çıxardır:
Eşqsiz yaşamaq dərddir,
Tənhalıqdır.
nsanın varlığı
Məhəbbətdədir (23, s.93).
Qulamrza Səbri Təbrizinin ünvanı bir də “Şair filosof”
sözləri ilə ifadə olunur. lk təmasda düşünməli olursun: bu filo-
sofun yaradıcılığında həminmənsubiyyətə dəstək verən qüvvə
barədə nə demək olar?
Ş
airin yaradıcılığında bu sorğuya qənaətləndirici cavab
verən misralar, poetik anlayışlar yetərincədir.
O, vətəninə, xalqına, doğma torpağına okean çəkili mə-
həbbəti olan bir vətənpərvərdir. Şairin müqəddəs adlandırılmağa
layiq olan bu xüsusiyyəti Təbrizindən, Bakısından, Eynalısından,
vətəninin bağından, gülündən-çiçəyindən söhbət açanda sanki
76
misralarına məhəbbətdən sevgidən qanad taxıb qənaətinin sora-
ğ
ını dünyaya yaymaq istəyir.
Ş
air dostluqda, sevgisində ardıcıl və sədaqətlidir.
Ş
air Adəmdən Xatəmə qədər dünyada gəzib dolaşmış
dinlərin və əqidələrin ən müqəddəsini bəşərə, insanlığa xidməti-
ni hesab edir. O, saxta və qondarma inam və əqidələrin külünü
göyə sovurmağa bütün varlığı ilə hazırdır.
Ş
air cibləri üçün vətəni və xalqın mənafeyini hərraca qo-
yanların amansız düşmənidir.
Ş
air yer üzündə haqqın, ədalətin əbədi zəfər çalacağına
sonsuz etiqad bəsləyir.
Ş
air vətənin dilbər guşələrindən olan Qarabağın qor-
xudan, səksədən xilas olacağı günə o qədər də uzun yol qalmadı-
ğ
ına ürəkdən inanır.
Bu sadaladığımın sərhədlərini istənilən qədər genişlən-
dirmək olardı. Bunların sırasında baş motivi insanın yer üzünün
əş
rəfi kimi ilahi qüdrətli, zaman hikmətli varlığına inamıdır. Ulu
Səməd Vurğun nə qədər filosofanə demişdir: Soyuq məzara da
ziynətdir insan.
Bunlar bir həqiqətdir. Bəs şairin insanla, onun qüdrəti ilə
bağlı həqiqət barədə inamı hansı ladda səslənir? Bu barədə izah
üçün meydanı şairin misralarına vermək ən doğru seçim olardı:
Dünya insanla başlayıb,
nsanla yaşayır,
nsanla da qurtaracaq.
nsan yoxsa –
Dünyanın nə dəyəri olacaq?
Bir söz sərrafı kimi onun müşahidə qabiliyyəti o qədər
vüsətli, o qədər itidir ki, adi həyati hadisələrin arxasında yuvala-
nan həqiqətlərə də nüfuz edə bilir. Bu obyektlər daha ağır çəkili
məzmuna malik olduqda isə onun aşkara çıxardığı mənalar daha
çəkili və ictimai dəyərli olur. Dediyimiz bu həqiqət barədə dol-
77
ğ
un təsəvvür yaratmaq üçün şairin “Utanıram” adlı şeiri geniş
ehtiva qüdrətinə malikdir. Şeirin sərlövhəsi ilə ilk tanışlıqdan
oxucunun zehnindən müxtəlif mənalar axıb keçir: görəsən, şair
nədən utanır? Cəmiyyət həyatından zehnində canlanan ictimai-
siyasi mənbələrdə bu sorğuya cavab axtarmalı olur. Axtarışlar
onu ağır çəkili və ictimai siqlətli mənalar qaynağına aparıb çı-
xardır. Sən demə, maddi və mənəvi sərvətləri aşıb-daşan doğma
vətənin xaricdən saysız-hesabsız yardım almağa qol qoyan səla-
hiyyət sahiblərinin bu sahədə atdıqları qeyri-məqbul addımlar
onu sarsıdır.
Ş
airin xəcalət çəkməsinə başqa çəkili səbəb də vardır. Bu
da naz-nemətlər diyarı olan vətənində olan ac və səfil uşaqların
ehtiyac içərisində əl-ayaq çalmalarıdır. Müəllifə görə altı “Qara
qızılla” dolu olan vətənin övladları, necə deyərlər, süd gölündə
üzməlidirlər.
Ş
eirin çox mənalı tərəfi müəllifin mövcud şəraiti yara-
danları bir sərraf səriştəsi ilə açıqlamasıdır. Amma hər şey göz
qabağında deyilmi? Xalq arasında illərin sınaq yollarını uğurla
keçib gəlmiş bir el deyimini yada salsaq hər qəbildən olan sorğu
aydın şəkildə cavabını tapardı:
“Elçisi gülüm olanın, başına külüm olar”. Düşünürəm ki,
ə
lavə izaha ehtiyac qalmır:
Utanıram –
Görəm xaricdən,
Bir belə
Yardım olur Azərbaycana.
Bir halda ki,
Sərvət ayaq tutub yeriyir
Məmləkətdə.
Utanıram görməyə-
Ac uşaqları.
Bir halda ki, məmləkətin
Altı “Qara qızılla” doludur(25, s.54).
78
Bu mövzu şairin oxucuları ilə görüşə imkan tapdığı üçün
demək olar ki, bəlkə də əhatəsində olduğu, görüb müşahidə
etdiklərinin diktəsi ilə bu hadisəyə müxtəlif münasibətlər və
müxtəlif əhval-ruhiyyədə toxunmuşdur.
Amma bir cəhət məncə, heç bir əlavə izah və təqdimə
ehtiyac duymur. Şair rüşvət, karrupsiya ünvanlı min iştihalı, min
üzlü ifritənin varlığı qədər sevdiyi vətəninin və xalqının amansız
düşməni hesab edir. Hətta, müsahibələrindən birində dediyi kimi
o rüşvətə ermənidən daha amansız düşmən kimi baxır.
Ş
airin öz ünvanı ilə adlandırığı “Karrupsiya” adlı əsə-
rində dünyanın bütün nemətlərini udsa da gözü doymayan bu
qarınqulunun vətəni hədələyən bütün düşmənlərdən təhlükəli ol-
duğunu tərənnüm edir. Şair bu inamını gizlətmir ki, əgər vətən
bu ifritəsifət yağıdan xilas olsa ondan sonra qalan düşmənlərinə
qalib gələ bilər. Məncə, zəka və ədalətli baxış sahibləri şairin bu
rəyi ilə razılaşmaqdan imtina etməzdilər. O, bu barədə rəyini
şə
hamətlə etiraf edir ki, xalqın və məmləkətin sərvətlərini içə-
ridən talayan bu əjdaha iştəhalı düşmənə qalib gəldikdən sonra
məmləkəti ədalətlə idarə etmək o qədər də çətin deyil. Bir qəzet
müxbirinin yazdığı kimi karrupsiyaya qarşı cahad elan etməyin
vaxtı çoxdan çatmışdır. Hətta, bir gün belə yubanmaq ağır nə-
ticələr verə bilər:
Azərbaycan gərək xilas ola,
Korrupsiyadan.
Ondan sonra
Xarici düşmənləri
Düşünmək gərək.
Ə
n qorxulu düşmən
çəridədir (25, s.110).
Tarixin uzun əsrlik salnaməsində erməni ekstirimistlə-
rinin əli ilə törədilən “Qarabağ faciələrinin” hər səhifəsi şəhid-
Dostları ilə paylaş: |