Ələsgər Mirzəzadə
82
gördük...” Hadisədən bir neçə gün sonra məlum olur ki,
Göytəpə körpüsündə doğranmış və elə oradaca, xüsusi
tunel-quyuya tökülmüş cəsədlər Əlqasımlı kəndinin
adamları imiş. Bu olayın kökü Üçtəpənın yerli rusları ilə
qonşu Əlqasımlı kəndinin türkləri arasında anlaşıl-
mazlıqdan baş verən hadisədən törəmişdi. 17 nəfər Əlqa-
sımlını Prişib pristavlığına təhvil verən ruslar sonradan
öyrəndilər ki, 17 nəfərin hamısı pristavlığın əsgərləri (əksəriy-
yəti erməni əsgərləri olub) tərəfindən doğranaraq quyuya
tökülüb. Yerli adamların məlumatına görə, sovet hökumə-
tinin yarandığı ilk günlərdə pristavlığın belə “körpü üstü”
əməliyyatları tez-tez olarmış. Belə hadisələr bölgəmizin hər
tərəfində baş vermişdir. Bunları üzə çıxarıb yaddaşlara yaz-
maqdansa, unuduruq deyəsən?! Vətənini, ailə-uşaqlarını
qorumağa qalxan, “müsəlmandır!”, “türkdür!” deyə xalqım-
ızın övladlarını qırıb tökən erməni liderlərinə, onlara havadar
olan XI Qızıl Ordunun şərəfinə, vaxtilə çox təm-təraqlı
abidələr ucaltdıq. Bu gün ölkəmizdə hələ də “23 fevral”ı
bilmədən bayram edənlər var. Heç olmasa müasir gənc-
lərimiz “20 Yanvar”ı, “Xocalı faciəsi”ni unutmasınlar! Əziz
həmvətənlər, XX əsrin əvvəllərində öz mənfur niyyətlərini
həyata keçirmək üçün erməni-daşnak və rus qüvvələri
Azərbaycanın digər bölgələri ilə yanaşı Cəlilabad bölgə-
sində də soyqırım etmiş, qətliamlar törətmişlər. Kəndlərdə
və Prişib nahiyəsində baş verən hadisələr bunu sübut edir.
Təkcə Göytəpə (keçmiş Prişib) çayının sahilindəki (hazırkı
parkın çaya tərəf sahili) tunel-quyu tapılsa, günahsız
insanların kütləvi məzarlığı aşkar olunar və onların
şərəfinə bir “soyqırım” abidəsi ucalar.
Tarix və zaman Muğan tarixinə dair elmi araşdırma
83
Muğanda sənətkarlıq və ticarət
Maldarlıq, sənətkarlıq və ticarət üçün təbii sərvəti
başdan aşan, qoyunçuluq, yunçuluq və əkinçilik üçün əl-
verişli şəraiti hər zaman diqqəti cəlb edən Muğanın
özünəməxsus məşğuliyyəti, həyat tərzi olub. Ev peşəsi, sə-
nət və sənətkarlığın müxtəlif sahələri hələ qədim zaman-
lardan muğanlıların məişətində vacib sayılıb və milli
mədəniyyətimizin inkişafında özünəməxsus yer tutub.
Orta əsr müəllifləri Muğanda müxtəlif sənət sahələrinin:
dulusçuluğun, dəmirçiliyin, misgərliyin, çəkməçiliyin,
toxuculuğun, boyaqçılığın, dabbaqlığın, xarratlığın və
bənnalığın mövcudluğundan yazırlar. Muğan ölkəsinin
Muğan, Bacrəvan, Bərzənd, Varsan kimi iri yaşayış
sahələri (şəhərləri) peşələr üzrə məhəllələrə bölünürdü.
Məsələn, boyaqçılar, dulusçular, xalçaçılar, dabbaqçılar və
s. məhəlləsi. Hər bir peşə sahibi istehsal etdiyi malı öz
sənətkar emalatxanasından satırdı. Yəni emalatxana həm
də dükan rolunu oynayırdı. Bu gün Muğan düzündə
arxeoloji qazıntı zamanı orta əsrlərə aid mədəni
təbəqələrdən aşkar olunan rənglı saxsı məmulatlarınin,
müxtəlif növ silah nümunələrinin (qılınc, xəncər, nizə, ox
ucluqları, mancanağa aid daş mərmisi və s.), bəzək
əşyalarınin və s.aşkar olunması burada mədəniyyətin nə
qədər yüksək səviyyədə olduğunu sübut edir. Daşdan
yonulmuş qəbirüstü daş Qoç fiqurları, üzərində müxtəlif
işarələr işlənmiş (çərxi-fələk, nəbati, həndəsi və s.) baş
daşları, qırmızı və bişmiş kərpiclərlə ucaldılmiş qala və
bürclər öz əzəmətini saxlamaqdadır.
Ələsgər Mirzəzadə
84
XII yüzillikdə şəhərlərdə əhalinin çoxalması nəticə-
sində əkinçilik, maldarlıq və sənətkarlıq məhsullarına tələba-
tın artması, əmtəə (bazar üçün istehsal olunan mal) – pul
münasibətlərinin inkişafı və bir sıra mühüm karvan yolla-
rının buradan keçməsi Azərbaycanda, o cümlədən Muğanda
daxili və xarici ticarətin canlanmasına səbəb olmuşdu.
Muğan elə bir coğrafi məkanda yerləşirdi ki, şərqlə qərbin,
şimalla cənubun “qapısı” sayılırdı. Şimallı-cənublu Muğan
düzünün şərqində yerləşən Xəzər dənizi bir cox ticarət-
çilərin, işğalçı qoşunların, səyyahların azmaması üçün
“xəritə” rolunu oynamışdır. Buradan gəlib-keçənlər
Muğan şəhərlərini, Muğan camaatını “ziyarət” edərək
keçmişlər. İstər ərəb və səlcuqların, istər Teymur sülalə-
lərinin, istərsə də Avropa və şərq tacirlərinin bu yurdda
izləri görünür. Tacirlər, səyyahlar, tarixçilər Azərbaycanın
bu vilayəti haqqında maraqlı səlnamələr yazmış, öz
izlərini qoyub getmişlər.
Bütün maddi, mədəni sərvətlər içərisində Muğanın
xalı - xalçası əvəzsiz gözəlliyi ilə məşhur olub. Muğan
cinsli qoyunların yunundan toxunan xalça və xalça
məmulatları quruluş və bədiiliyinə görə də özünəməx-
susluğu ilə seçilib. Xalçaşünas-alim Lətif Kərimovun
qeydlərində bildirilir ki, - "Muğan” XIX əsrin əvvələrinə
qədər ayrıca bir müstəqil qrup olaraq tanınıb. Bəzən ərazi
baxımından asılı olmayaraq "Muğan” xalçalarını səhvən
Şirvan qrupuna da aid etmişlər”.
Arxeoloqlar toxuculuğun tarixini e.ə VII-VI minillik-
lərə aid etmişlər. Onlar Muğan, Qarabağ, Naxçıvan,
Mingəçevir, Qazax və digər yerlərdə aparılan qazıntılar
Tarix və zaman Muğan tarixinə dair elmi araşdırma
85
zamanı aşkar etdikləri alətlərdən tağaları, sümükdən
düzəldilmiş biz və iyləri maddi dəlil kimi göstərməklə
xalçaçılığın bu ərazilərdə yaranmasına şübhə yeri qoy-
mamışlar. Miladdan öncə VI-V əsrlərə aid Pazırık kurqanın-
dan tapılan ən qədim xalça nümunəsinin işarələri Azərbay-
canın Muğan, Qarabağ və Qazax xalçalarının kodlaşmış
motivləri ilə uyğunluq təşkil edərək bir çox tarixi həqiqətlərə
işiq salır.
Şərq xalqlarının və müəlliflərinin salnamələrində isə
Azərbaycan – Muğan xalçalarının ecazkarlığı barəsində
zəngin məlumatlar indi də araşdırıcıları düşünməyə vadar
etməkdədir.
X əsrin "Hüdud-ul-aləm” əsərində qeyd edilir ki,
Muğanda toxunan xovlu, ya xovsuz xalçaların misli
Muğan xalçaları və xurcunlar (Həməşərə - Cəlilabad)
Dostları ilə paylaş: |