52
edir.
Bank əməliyyatlarına ƏDV tətbiqinin spesifik cəhəti ondan ibarətdir ki, əksər
maliyyə xidmətlərindən ƏDV tutulmur. Avropa Birliyi (AB) zonasında kreditlərin
verilməsi, bank qarantiyaları, ödənişlər, pul baratları, çeklər, və s. ƏDV ödəmələrinə
cəlb olunmur. Bununla yanaşı ƏDV-nin kredit təşkilatlarına tam aid olmadığını iddia
etmək olmaz. Bir tərəfdən, kredit təşkilatları da başqa hüquqi və fiziki şəxslər kimi
fəaliyyətləri üçün gərək olan məhsul və xidmətləri əldə edərkən, malın qiyməti daxilində
Ə
DV ödəyirlər. kinci tərəfdən, maliyyə xidmətlərinin ƏDV-dən tam azad edilməsi
bütün ölkələri əhatə etmir. Bir sıra ölkələrdə ƏDV güzəştlərinə cəlb olunmayan maliyyə
xidmətlərinin çeşidi artırılıb. Kanada, Sinqapur, Avstraliya və s. ölkələrdə belə bir
təcrübədən istifadə olunur. ƏDV güzəştləri əvəzində xüsusi vergilər tətbiqi praktikası da
mövcuddur və məsələn, Fransada bu məqsədlə maliyyə vasitəçiliyi ilə məşğul olan
təşkilatların əməkdaşlarının əmək haqqına belə xüsusi vergilər təbiq edilir.
Bu praktik nümunələrdə başqa bir çox bank əməliyyatlarının, daha dəqiqi, banklar
tərəfindən göstərilən xidmətlərin ƏDV-yə cəlb edilməsi texniki tərəfdən çətinlik
yaratmır və bu tip xidmətlər xarici ölkələrdə ƏDV-yə cəlb olunur. Məsələn, Ukraynada
qiymətlilərin saxlanması, yubiley sikkələrinin satışı, operativ lizinq və s.
ə
məliyyatlardan ƏDV tutulur. Latın Amerikasının bəzi ölkələrində bir sıra bank
ə
məliyyatlarından – bank hesabından vəsaitlərin silinməsindən, nağd vəsaitlərin
götürülməsindən və s.-dən ƏDV tutulur. Ötən əsrin 90-cı illərindən belə bir tədbirlər
Argentina, Braziliya, Kolumbiya, Venesuela və s. ölkələrdə tətbiq olunub. Bank
transaksiyalarına ƏDV-nin dərəcəsi 0,2-2% həddində müəyyən edilib və müxtəlif
ölkələrdə fərqli bank əməliyyatlarını əhatə edib. Məsələn, Kolumbiyada əmanət faizləri
üzrə müştərinin hesabına köçürülən vəsaitlər də ƏDV-yə cəlb edilir, Ekvadorda isə hətta
hesaba daxil olan vəsaitlərdən də ƏDV tutulur. Argentinada da həm debet, həm də kredit
transaksiyalarına ƏDV tətbiq olunur. 2001-ci ildə Argentinada bu vergi 0,6%,
Braziliyada 0,36%, Venesuelada 0,75%-li dərəcələrlə tutulur. Bu verginin müsbət fiskal
53
nəticələri (ÜDM-in 1%-nə yaxın vergi daxilolmalarının əldə edilməsi), bəzi hallarda
neqativ nəticələrdən (iqtisadi artıma mane olması) aşağı olub. Venesuelada bir dollar
vergi ödəyən kredit təşkilatı bu əlavə vergiyə görə 28 sent gəlir itkisi ilə üzləşib,
Kolumbiyada isə bu göstərici 41 sent olub.
Xarici təcrübənin təhlilindən aydın olur ki, bank əməliyyatlarının ƏDV-yə cəlb
edilməsi məsələsi kifayət qədər mürəkkəb bir problemdir və təkcə cari fiskal məqsədlər
naminə bu əməliyyatları ƏDV-yə cəlb etmək effektiv deyil.
Bank sistemində stabilliyin qorunmasında makroiqtisadi tənzimləmə mexanizmi
kimi istifadədə məcburi ehtiyat normaları, əlbəttə ki, gərəkli bir vasitədir.Məcburi
ehtiyat normalarının bu xüsusiyyətləri də, neqativ effektləri də xarici ölkələrdə, xüsusilə
inkişaf etmiş ölkələrdə nəzərə alınıb.Əksər ölkələr məcburi ehtiyat normaları
mexanizmindən istifadə etməyiblər, ancaq normalar kifayət qədər azaldılıb.Cədvəl 4-dən
bu normaların məqbul səviyyədə olduğu aşkarlanır.
Cə
dvə
l 4
nkiş
af etmiş
ölkə
lə
rdə
mə
cburi ehtiyat normaları
Ölkə
lə
r və
regionlar
Ehtiyat normaları: öhdə
liklə
rə
%-lə
Yerinə
yetirilmə
müddə
ti
ABŞ
3-10%
2 həftə
Yaponiya
0,5-1,3%
1 ay
Böyük Britaniya
0
-
Avropa Birliyi
2,0%
1 ay
Bəllidir ki, post socialist ölkələrinin bir qismində - Rusiya, Ukrayna, o cümlədən
Azərbaycanda məcburi ehtiyat normaları nisbətən yüksəkdir.(MərkəziBank 2009-cuildə
likvidliyi yüksəltmək üçün məcburi ehtiyat normasını öncə 3%-ə,sonra 0,3-ə qədər
azaldıb). Məsələn, Rusiyada əhalinin əmanətləri üçün normalar 7%, başqa cəlbolunan
vəsaitlər üçün 10% təşkil edir.Ukraynada tələbolunan əmanətlər üzrə 6%, depozitlər
üzrə 7%-li normalar tətbiq olunur. Ancaq bu ölkələrdə pul-kredit siyasətinin daha
54
effektiv həyata keçirildiyini, bank sisteminin AB ilə müqayisədə daha stabil olduğunu
iddia etmək olmaz. nkişaf etmiş ölkələrdə məsələnin bu tərəfi–effektiv pul-kredit
siyasətinin monetar stabilliyin yalnız məcburi ehtiyat normalarından asılı olmaması,
yüksək dərəcəli normaların yığım, investisiya və iqtisadi inkişaf səviyyəsinə maneçiliyi
dərk olunub və buna görə də ABŞ-da normaların yüksək səviyyəsi 12%-dən 10%-ədək
azaldılıb.Ötən əsrin 80-ciillərində orta 6%-li dərəcələr tətbiq edən Almaniya isə bugün
AB-nin üzvü kimi 2%-lidərəcə ilə kifayətlənir.
nkişaf etmiş ölkələrdə tətbiq edilən məcburi ehtiyat normaları təkcə dərəcələrin
aşağı olması ilə seçilmir. Bu normaların tətbiqi xüsusiyyətlərindən biri də dərəcələrin
differensiasiyasıdır. Dərəcələrin differensiasiya olunması həm müxtəlif növ passiv
ə
məliyyatlar, həm də əmanət məbləğlərinin həcminə görə aparılır. Müxtəlif ölkələrdə
depozit növlərinə görə məcburi ehtiyat normalarının dərəcələri differensiasiya edilir.
Məsələn, Almaniyada depozit sertifikatları üzrə normalar tətbiq edilmədiyini nümunə
göstərir. Bundan başqa, ABŞ-da tələbli əmanətlər üzrə 10%-li, müddətli əmanətlər üzrə
3% və ya başqa faiz normalarının tətbiqi praktikası da mövcuddur.
ABŞ-da məcburi ehtiyat normaları həm də proqressiv şkalalar üzrə tətbiq edilir.
Kredit təşkilatları əsas depozit növlərinin 7,1 milyon dollara qədər olan məbləğinə görə
0% dərəcə üzrə, növbəti 41,3 milyon dollar məbləğə görə 3% dərəcə üzrə, qalan yüksək
məbləğlərə isə 10% dərəcə üzrə məcburi ehtiyat fondu yaratmalıdırlar.
Faiz gəlirlərinin aşağı dərəcələrlə vergiyə cəlb edilməsi və ya vergitutma
bazasından çıxılması yığım və investisiyaları, ardıcıl olaraq dayanıqlı iqtisadi inkişafı
stimullaşdırır, kredit təşkilatlarının effektiv fəaliyyətinə imkan yaradır. Bütövlükdə
maliyyə xidmətlərinin ƏDV-yə cəlbi çətin və qeyri-effektiv olsa da, bəzi bank
xidmətləri üzrə ƏDV tətbiqi mümkündür və gərəklidir.