Microsoft Word Yeni kitab A5-son docx



Yüklə 2,8 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə53/78
tarix04.11.2017
ölçüsü2,8 Kb.
#8308
1   ...   49   50   51   52   53   54   55   56   ...   78

 
184 
28 fevral 2004). Yaxud bu kontekstdə daha operativ addımı bu 
günlərdə AMEA Nizami adına  Ədəbiyyat  İnstitutunun  əmək-
daşları Azərbaycan  ədəbiyyatının tarixini uydurma hesab edən 
E.Bişopa “Amerika aliminin qərəzli mövqeyi”nə qarşı atdı  və 
haqq da etdi (“Ədəbiyyat” qəzeti, 30 yanvar 2004). Amma 
buradaca başqa bir bəyanatda  əksini tapmış fikrə  şərik olub, bir 
balaca şamil olunma dairəsini genişləndirməklə sual edək: 
“... bəs Füzulidən Mirzə Cəliləcən Azərbaycanın klassik və 
çağdaş yazıçıları mətbuat səhifələrində ən ağır təhqirlərə məruz 
qalanda” niyə ziyalı sözünün kəsəri dərhal boy göstərmədi?” 
(“Hələ gec deyil”, “Ədəbiyyat” qəzeti, 27 fevral 2004). Bəlkə 
buna görə yazıçı Elçin son müsahibəsində ədəbi prosesin məhz 
ziyalı mövqeyindən, ziyalı yanaşmasından xali olduğunu vur-
ğulayıb onlardan bir qismini fəal müdaxiləyə çağırır: “Elə bir 
məqam çatıb ki, ədəbiyyatın taleyinə (keyfiyyət göstəricisinə!) 
biganə olmayan və  ədəbiyyat haqqında söz demək iqtidarında 
olan qələm sahiblərinin hamısı əl-ələ verib ədəbiyyatın təəssü-
bünü çəkməli, yəni ədəbiyyatı qeyri-ədəbiyyatdan, ədəbi maku-
laturadan müdafiə etməlidir! (“Yazıçıların qurultayı  ədəbiy-
yatımıza və ədəbi prosesə sahib çıxmalıdır”. “525-ci qəzet”, 11 
fevral 2004). 
Hələliksə, görünür, bu gün susmuş, zamanındasa ədəbi irsə 
sədaqət, ziyalı məramına riayət nümayiş etdirən o mətnlərə üz 
tutası olacağıq ki, orada “mütləq və sabit sənət mövqeyi”nin 
layiqli ifadəsi,  ədəbiyyat üçün ömür “nisar etməyin” bariz 
nümunəsi var. Axı “... qurtaran, yox olan ömürdə ölümdən son-
ra da nə isə qurtarmır, nə isə qalır və zamanın sonrakı axarına, 
sonrakı davamına daxil olur”. 
Biz bəlkə  də elə bir mühit içində yaşayırıq ki, ölümdən 
sonrakı  həyatın zamana qarışan sonsuzluğunda onun əbədi, 
fasiləsiz davam edən xidmətinin gücünü sezə bilmirik. Artıq bu 
zamanın yox, bizim günahımızdır. 
 


185 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
USTAD DƏRSLƏRİ 
 
 
 


 
186 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “Ziyalının missiyası  və rolu məqama xidmət 
etmək deyil, məqamlar arasında vəhdətə xidmət 
etməkdir, nəsillərlə  əsrlər, yaxınlar və uzaqlar 
arasında da əlaqə  və ahəng yaratmaqdır, işığı 
keçməyə,  şamı sönməyə qoymamaqdır, ocaqdan-
ocağa od daşımaqdır”. (Y.Qarayev)  
 
 


187 
YADLAŞMAYAN İRSİN ÜNVANI –  
KAMAL TALIBZADƏ 
 
“Nəsillərin  əlaqəsi qırılanda tarixin  yükü ağırlaşır. Mənim 
məramım elmin gücü, qəlbin və zəkanın enerjisi ilə milli vicda-
nı oyatmaq, milli şüurun təkamülünə yol açmaq, milli mən-
liyimizi amansız bir ehtirasla xalqı millətsizləşməyə sürükləyən 
məhdud tayfa psixologiyasının və ucuz baqqal əxlaqının mən-
gənəsindən xilas etməkdir”. 
Bu sözləri professor Nizaməddin  Şəmsizadə 90-cı illərdə, 
akademik Kamal Talıbzadəyə həsr etdiyi kitabında qələmə alıb. 
O dönəmdə ki, əsrlər və nəsillər, irslər və varislər bölünmüş za-
manın o tay-bu tay hüdudlarında qalıb gen və qan, kök və 
mənşə yaddaşına olan cavabdehlik və  mənəvi məsuliyyət his-
sini eroziyaya uğradırdılar. Məhz növbəti yaddaşsızlıq və unut-
qanlıq xətasının baş verməməsi, “xalq və mən” şüurunun yeni-
dən (artıq neçənci dəfə!) təhlükə qarşısında qalması üçün 
millətin aydınlarına heç bir mərhələdə olmayacaq qədər qədir-
şünaslıq etmək gərəkirdi. Keçmişi rekonstruksiya işi, dünəndən 
bu günə, sələfdən xələfə, nəhayət, ziyalıdan xalqa gələn əlaqə-
lərin, üzvi və mənəvi bağlılığın orqanik tamlığına nail olmaq – 
yeni epoxanın təlqin etdiyi vəzifələr belə idi və ona aparan 
magistral yolda ən yaxşı (və  dəfələrlə  sınanmış) arsenal kimi 
xalqın milli-mənəvi dəyərlərinə,  əxlaqi meyarlarına, o cümlə-
dən düşüncə sahiblərinin irsinə iz tutulurdu. Belə  ədəbi irsin 
layiqli daşıyıcısı olmaq prioritetini nümayiş etdirən Kamal 
Talıbzadənin yaradıcılığı yeni ovqat və statusda özünüifaya 
çalışan ziyalı  məramının realizəsi, subordinasiyası pozulmuş 
cəmiyyətin əzəli harmoniyasının bərpası üçün ibrət nişanəsi idi. 
Əks halda əvvəldə  gətirdiyimiz sitatın layiqli ünvanı olmaz, 
vəhdətə, bütövlüyə doğru getdiyimiz yolda karımıza gələn 
mənəviyyat timsalına çevrilməzdi.  
Azərbaycan humanitariasının ötən onilliklər  ərzində qazan-
dığı  uğurlar,  əldə etdiyi nailiyyətlər sırasında Kamal Talıbza-
dənin yeri və rolu əlahiddə əhəmiyyət kəsb edir. Bu əlahiddəlik 


 
188 
yalnız sanballı elmi monoqrafiya və tədqiqat əsərlərinin səciy-
yəsi ilə qapanmır, eyni zamanda onların hər birinin düşüncə 
sistemimizdə intəhasız iştirakı, fasiləsiz dövriyyəsi ilə tutum 
qazanır. Altmış ilə yaxın bir dövrün məhsulu sayılan sənət 
örnəklərinin effekti təsiri bir çox tendensiya və  təmayüllərin, 
bədii-estetik meyarların formalaşmasında münbit zəmin, ori-
yentir rolu oynayıb. Heç şübhəsiz, bu missiyanın bədii fikirdə 
permanent və sürəkli iştirakı daima davamını tapacaq, çağdaş 
və  gələcək zamanın irəli sürdüyü problemlərin həlli və  təhlili 
tələbatı bu əsrlərə yenidən, ardıcıl istinad etməyi, onları milli 
dəyərlər işığında “oxumağı” zəruri edəcəkdir.  
Kamal Talıbzadənin həyatı müştərək zaman və “mən”in qüt-
bündə  qərar tutub: iki əsrin müasirinə çevrilib, iki ziddiyyətli 
epoxanın iştirakçısı olub və ən əsası, eyni taleyi yaşamış atası 
Abdulla  Şaiqin adını adında yaşamaqla iki ömrün nuruna sı-
ğınıb, onun məsuliyyət və səviyyə yükünü əzm və ləyaqətlə da-
şıyıb. Eyni sözləri alimin böyük tədqiqatlarla zəngin yaradıcılıq 
yoluna da şamil etmək olar: Abbas Səhhət haqqında ilk məz-
munlu sözü ötən  əsrin  əvvəllərində Hüseyn Minasazovdan 
oxuyuruq, fəqət ilk konseptual, monoqrafik tədqiqat kontek-
stində qiyməti isə Kamal Talıbzadə verib. Tənqid janrının milli 
ədəbiyyata gətirilməsinin, onun klassik nümunələrinin “baniyə-
karı” Mirzə  Fətəli Axundov olub. Eyni “baniyə-kar” rolunu 
Kamal Talıbzadə onun sistemli tarixini yaradanda həyata ke-
çirib. Lakin yalnız “baniyə-kar” olaraq gördüyü xidmətlərin 
miqyas və vüsəti deyil, hər bir əsərində spesifik çalar kəsb edən 
mühüm məziyyətlər onlardan bəhs etməyə yetərincə əsas verir.  
Kamal Talıbzadənin elmə ilk töhfəsi onun namizədlik dis-
sertasiyası kimi yazdığı “Abbas Səhhət” monoqrafiyasıdır. Bu 
monoqrafiyanı “Romantizmin Abbas Səhhət yaddaşı”nın bər-
pası naminə atılan ilk addım hesab etmək olar. Tədqiqat 
əsərinin fundamentallığı, pozitiv xarakteri və özəlliyi də məhz 
bu cür yanaşma metodunun dominantlığı ilə  şərtlənir. Abbas 
Səhhətin həyat və yaradıcılıq yolunu, onun məram-məslək 
çalışmalarını kompleks şəkildə tədqiqata cəlb edən müəllif bir 


Yüklə 2,8 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   49   50   51   52   53   54   55   56   ...   78




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə