fermentində zülalla möhkəm birləşmiş bir ədəd mis ionu vardır. Bəzilərində
prostetik qrupunda vitaminlər, şəkərlər, fosfat turşusu, mononukleoidlər olur.
Hazırda 2000-ə qədər ferment məlumdur. Buna görə fermentlərin
öyrənilməsini asanlaşdırmaq üçün onları təsniflşdirirlər. Beynəlxalq Biokimyaçılar
İttifaqının fermentlər üzrə komissiyası fermentlər üçün yeni təsnifat təklif etmişdir.
Bu təsnifat 1961-ci ildə biokimyaçıların Moskvada keçirilən beynəlxalq
konqresində bəyənilmiş və qəbul edilmişdir. Yeni təsnifata əsasən fermentlər
kataliz etdikləri reaksiyaların növlərinə görə aşağıdakı altı sinfə bölünürlər. 1)
Oksireduktazalar. 2) Transferazalar. 3) Hidrolazalar. 4) Liazalar. 5) İzomerazalar.
6) Liqazalar ( sintetazalar). Bu siniflərin hər biri müəyyən sayda yarımsiniflərə,
qruplara bölünür.
1. Oksireduktazalar sinfinə bioloji oksidləşmə proseslərini kataliz edən,
hidrogen ionlarının və elektronların daşınmasını həyata keçirən fermentlər daxildir.
Buraya peroksidaza, katalaza və s. fermentləri daxildir. Peroksidaza və katalaza ya
hidrogen atomlarını substratdan hidrogen – peroksid molekuluna keçirir
(peroksidaza), ya da hidrogen–peroksidi suya və molekulyar oksigenə parçalayır:
2H
2
O
2
O
2
+ 2H
2
O.
2. Transferazalar – müxtəlif kimyəvi qrupların bir molekuldan digərinə
keçirilməsi ilə nəticələnən reaksiyaları kataliz edirlər. Məsələn, fosfotransferazalar,
aminotransferazalar, metiltransfera-zalar. Burada aminotransferazalar – amin
qrupunu amin turşulardan ketoturşulara daşıyan fermentlərdir.
3. Hidrolazalar – molekuldaxili rabitələrin hidrolitik (su molekulunun
birləşməsi ilə müşayiət olunan) parçalanma reaksiyalarını kataliz edən
fermentlərdir. Məsələn, fosfotazalar fosfat turşusunun mürəkkəb efirlərini hidroliz
edirlər. Karboksiesterazalar – üzvi turşuların mürəkkəb efirlərini hidroliz edir,
qlükozidazalar isə qlükozidlərin hidrolizini sürətləndirən fermentlərdir. Buraya
mürəkkəb karbohidratları hidrolitik yolla parçalayan fermentlər, məsələn, amilaza,
sellülaza kimi fermentlər də daxildir. Peptid rabitəsini hidroliz edən fermentlər
(pepsin, tripsin və s.) də bu sinfin nümayəndələrinə aiddir.
4. Liazalar substratdan bu və ya digər kimyəvi radikalı ayıran fermentlərdir.
Karboksilazaları bu qrupun fermentlərinə misal göstərmək olar. Karboksilazalar
aminturşuların tərkibində olan karboksil qruplarını onların molekulundan ayırır və
karbon qazına çevirirlər.
5. İzomerazalar üzvi birləşmələrin müxtəlif izomerlərin qarşılıqlı
çevrilmələrini kataliz edir. Bura sis-trans-izomerazalar aiddir.
6. Liqazalar sinfinə pirofosfat rabitələrinin parçalanmasından alınan
enercidən istifadə edərək, sadə birləşmələrdən mürəkkəb maddələrin sintezini
sürətləndirən fermentlər daxildir. Liqazalar zülalların, nuklein turşularının
sintezində mühüm rol oynayırlar.
MÜHAZIRƏ 3. MIKROORQANIZMLƏRIN GENETIKASI, ƏTRAF
MÜHIT AMILLƏRININ MIKROORQANIZMLƏRƏ TƏSIRI,
MIKROORQANIZMLƏRIN DOĞURDUĞU MÜHÜM BIOKIMYƏVI
PROSESSLƏR
Plan
1. Mikroorqanizmlərin genetikasi, gen mühəndisliyi və onun praktiki
əhəmiyyəti
2. Xarici mühit amillərinin mikrooqranizmlərə təsiri
3. Fiziki amillərin mikrooqranizmlərə təsiri
4. Kimyəvi amillərin mikrooqranizmlərə təsiri
5. Bioloji amillərin mikrooqranizmlərə təsiri
6. Mikroorqanizmlərin doğurduğu mühüm biokimyəvi prosesslər
1. Mikroorqanizmlərin genetikasi, gen mühəndisliyi və onun praktiki
əhəmiyyəti
Genetika orqanizmlərin irsiyyəti və dəyişkənliyi haqqında elmdir. Hər bir
orqanizmin inkişafı onu əhatə edən mühitdə baş verir. Mühitin müxtəlif amilləri
orqanizmlərin inkişafında ona təsir edərək dəyişkənlik əmələ gətirir.
Mikroorqanizmlərdə baş verən dəyişkənlik uzun illərdən bəri tədqiqatçıların
diqqətini cəlb etmişdir. Mikroorqanizmlərdə nəzərə çarpan dəyişənlik hadisəsi
barədə elmdə iki cərəyan meydana gəlmişdir. Bunlardan biri polimorfizm (Negeli,
Xalauer), digəri isə monomorfizm (Kon, Kox) idi. Birincilər mikrob növlərinin
həddən artıq dəyişkənliyə uğradıqlarını iddia etdikləri halda, ikincilər bu növlərin
sabit qaldığını, dəyişilmədiyini göstərirdilər.
Beləliklə, müəyyən olunmuşdur ki, dəyişkənlik digər canlılar kimi,
mikroorqanizmlərə də xas olan xüsusiyyətdir.
Lakin mikroorqanizmlər ali orqanizmlərə nisbətən daha tez dəyişkənliyə
uğrayırlar. İlk dəfə 1925-ci ildə Q.A.Nadsen və Q.S.Filippov rentgen şüalarının
təsiri ilə maya göbələklərinin dəyişilmiş formalarını almışdır. Beləliklə, onlar bu
şüaların mutagen təsirini kəşf etmişlər.
Xarici mühitin təsiri altında mikroorqanizmlərdə baş verən dəyişiklik
sayəsində koloniyanın rəngi, forması, ölçüsü və s. xüsusiyyətləri dəyişilir. Burada
təkcə morfoloji əlamətlər deyil, fizioloji, biokimyəvi xüsusiyyətlər də dəyişir.
Hazırda dəyişkənlik və irsiyyət hadisələri digər orqanizmlərə nisbətən
mikroorqanizmlərdə daha tam öyrənilmişdir. Bu da bakteriyalardan çox asanlıqla,
qısa müddət ərzində onlarla və hətta yüzlərlə nəsil alınması ilə əlaqədardır. Digər
orqanizmlərdə olduğu kimi, bakteriyalarda, viruslarda irsiyyət və dəyişkənlik
hadisələri DNT ilə əlaqədardır.
İrsiyyətin mexanizmi bütün canlılar üçün ümumidir, lakin hər bir canlı
orqanizm özünə xas olan xüsusiyyətlə digərindən fərqlənir. İrsiyyətdə əsas rolu
nuklein turşuları, xüsusilə hüceyrənin nüvəsində yerləşən DNT oynayır. Hər hansı
orqanizmin spesifik xüsusiyyətini əmələ gətirən zülal sintezini DNT kodlaşdırır.
Xromosomu əmələ gətirən DNT zəncirinin ayrı-ayrı hissələrində olan irsi
informasiya daşıyan genlər orqanizmin irsi xüsusiyyətini müəyyənləşdirən amildir.
Hər bir irsi əlamət uyğun genlə müəyyənləşir.
DNT molekulunda və bakteriyanın vahid xromosomunda irsi informasiyaların
kodu xətt üzrə yerləşir, bu da biokimyəvi növbəliyə səbəb olur.
Dostları ilə paylaş: |