Heyvanlar və bitkilər öz həyat tərzi və aydın nəzərə çarpan əlamətlərinə görə bir-
birlərindən kəskin fərqlənirlər ki, bu da həmin canlıları iki aləmə – heyvanlar və bitkilər
aləminə aid etməyə imkan verir.
Mikroorqanizmlər aləminə isə bir-birinə oxşamayan, yalnız mikroskopda
görünən, differensiasiya olunmamış, ölçüləri və sadə quruluşları ilə oxşar olan
mikroorqanizmlər toplanmışdır. Digər canlılardan fərqli olaraq bunların xarici
nəzərə çarpan aləmətləri də bir-birinə çox oxşardır. Digər canlılarda olduğu kimi,
bunların hüceyrələri eyni plan üzrə qurulub, vahid struktura malik olub qidalanır,
tənəffüs edir, çoxalır, müəyyən vəzifə daşıyır, ifraz edir. Ona görə də
mikroorqanizmlər kəşf edildikdən sonra bunların hansı aləmə aid edilməsi böyük
çətinlik törətmişdir. 1886-cı ildə tanınmış alim Hekkelin təklifi ilə mikroorqanizmlər
III aləmə – protistlərə daxil edilmişdir.
Protistlərə bitki və heyvanlardan fərqli olan, morfoloji görünüşcə zəif
diferensiasiya olunmuş, əsasən birhüceyrəli orqanizmlər aiddirlər. Hüceyrə
quruluşuna əsasən protistləri 2 qrupa ayırmaq olur: birincisi hüceyrələri heyvanlara
və bitkilərə oxşar olan ali protistlər qrupudur ki, bunlara eukaroitlər deyilir. Bu
qrupa (göy-yaşıl yosunlardan başqa) bütün yosunlar, göbələklər və ibtidailər
daxildir. Bunlarda nüvə xüsusi membran ilə əhatə edilmişdir.
İbtidai protistlərə isə hüceyrə quruluşuna görə yuxarıdakılardan kəskin
fərqlənən çox sadə quruluşa malik olan bakteriyalar və göy-yaşıl yosunlar aiddir.
Bunlar da prokariotlar qrupu adlanırlar. Bunlarda nüvə membransız olur.
Viruslar hüceyrə quruluşu olmayan hissəciklərdən təşkil olunduğuna və canlı
hüceyrələrdən kənarda sərbəst çoxala bilmədiklərinə görə digər orqanizmlərdən
fərqlənirlər (yalnız canlı hüceyrə daxilində çoxalırlar).
Eukariot orqanizmlərdən yosunları alqologiya, göbələkləri mikologiya,
mikroskopik ölçülü ibtidailəri isə (protozoalar) protozoologiya elmi öyrənir.
Eukariotların hüceyrələrində mitoxondrii və plastidlər vardır.
Prokariotları fərqləndirən əlamətlərdən əsası membranla əhatə olunmuş
nüvənin olmamasıdır. Bundan əlavə prokariotların mitoxondrii və xloroplastları
yoxdur.
Prokariotlar morfoloji cəhətcə az diferensiasiya olunmuşdur və quruluş tipinə
görə bunların formaları məhduddur (dairəvi, düzgün və əyilmiş çöplər,
qıvrımlılar).
Eukariotların həyatı oksigendən asılı olduğu halda, prokariotların isə
müəyyən qrupları anaerob şəraitdə yaşaya bilir və inkişafına lazım olan enercini
qıcqırma və ya anaerob tənəffüs prosesindən alırlar. Hətta bəzi bakteriyalar isə
enercini qeyri-üzvi maddələrdən və ya elementlərin oksidləşməsindən alırlar.
Eukariotlardan fərqli olaraq bakteriyaların, aktinomisetlərin və göy-yaşıl
yosunların bir çoxu atmosfer azotunu fiksə etmə qabiliyyətinə malikdirlər.
5. Prokariot orqanizmlərin sistematikası
Prokariotların təsnifatı mikrobiologiyanın ən vacib və mürəkkəb sahələrindən
olmasına baxmayaraq, az işlənilmişdir. Ona görə də canlı varlıqların sistemində
mikroorqanizmlərin vəziyyəti bu vaxta qədər mübahisəlidir. Bu, bir tərəfdən
mikroorqanizmlərin spesifik görünüşə malik olmamaları, quruluşlarının çox
sadəliyi və vizual əlamtlərin stabil olmaması, digər tərəfdən isə növlərin, cinslərin
və sıraların fiziologiyası barədə faktıki materialların nisbətən az olması ilə
əlaqədardır.
Mikroorqanizmlərin təsnifləşdirilməsi barədə ilk təşəbbüs V əsrin 2-ci
yarısında olmuşdur. 1786-cı ildə O.Müller o vaxta qədər məlum olan
mikroorqanizmləri tərliklərə aid edib, hamısını Monas və Vibrio cinslərinə bölmüş
və bunlara yalnız bakteriyaları daxil etmişdir.
Sonra X.Erenberq (1838) yenə də bakteriyaları tərliklərə daxil edib, onları iki
fəsiləyə bölmüşdür: monodinlər və vibrionillər. Bu alim Müllerdən fərqli olaraq
çoxlu yeni mikrob növlərinin təsnifini vermişdir.
İlk dəfə F.Kon (1857) bakteriyaları ibtidai bitkilərə, Nigeli (1857) isə bunları
xüsusi qrupa – şizomisetlərə daxil etmişlər. Sonralar Leman və Neyman (1896)
bakteriyaları növlərə ayırmaq istəyərkən, onları 3 fəsiləyə bölmüşdür: dairəvilər,
çöpvarilər, qıvrılmışlar. Lakin bu təsnifatda əsasən morfoloji xüsusiyyətlər nəzərə
alındığından, nəzəri və təcrübi tələblər ödənilə bilmirdi. Mikroorqanizmlər barədə
məlumatlar toplandıqca, bu təsnifatlar getdikcə mükəmməlləşirdi. Hazırda
mikrobiologiyada mikroorqa-nizmlərin sistemləşdirilməsində iki istiqamətdə
aparılan təsnifatdan istifadə olunur. Birinci təbii təsnifat olub, 1936-1950-ci illərdə
Klyuver, Van-nil və Stepner tərəfindən irəli sürülmüşdür.
Keçmiş SSRİ-də N.Krasilnikov (1949) bu istiqaməti müdafiə etmiş və öz
təsnifatını təbii təsnifat əsasında tərtib etmişdir. Təbii təsnifat tərəfdarları iddia
edirlər ki, təsnifat orqanizmin tarixi inkişafını əks etdirməli və filogenetik əsasda
qurulmalıdır.
İkinci istiqamət tərəfdarları təsnifatı, mikroorqanizmlərin ümumi əlamətlərinə
görə düzəltməyi irəli sürürlər. Bu süni təsnifat adlanır. Süni təsnifat əsasında
hazırda mikroorqanizmlərin təsnifləşdirilməsində Amerika alimi D.Bercinin (1974)
təyinedicisi qurulmuşdur. Bu təyinedici Amerika bakterioloqlar cəmiyyətinin
qərarına əsasən 1923-cü ildən dövri olaraq nəşr olunur.
Müasir mikrobiologiyada mikroblar təsnifləşdirildikdə onlarda olan
əlamətlərin kompleksi nəzərə alınır. Bunlardan morfoloji, kultural, fizioloji,
biokimyəvi, toksigenlik, patogenlik, antigen quruluşu və s. nəzərə alınır.
Orqanizmləri
qruplaşdırmaq
üçün
mikrobiologiyada
aşağıdakı
kateqoriyalardan istifadə olunur.
Növ - bir və ya bir neçə növ müxtəlifliyi olan orqanizmləri əhatə edir: cins –
yaxın növlər, fəsilə - yaxın cinslər, sıra – yaxın fəsilələr, sinif – yaxın sıralar, tip –
yaxın siniflər qruplarından ibarət olur.
Mikroorqanizmlər İsveç alimi K.Linneyin bitkilərə tətbiq etdiyi binar
nomenklaturasına
müvafiq
adlandırılır.
Məsələn,
vərəm
törədicisi
–
Mycobacterium tuberculosus adlanırlar. Burada Mukobakterium – bakteriyanın aid
olduğu cinsi göstərir, tuberkulosus isə spesifik epitetdir (xəstəlikdir). Bu adlar
beynəlxalq miqyasda qəbul edildiyindən yer kürəsinin hər yerində eynidir.
Mikroorqanizmlər qrupu çox genişdir. Mikroorqanizmlərə rəngarəng
orqanizmlər daxil olduğuna görə, bunların təsnifləşdirilməsi çox vacib
məsələlərdən biridir. Bu vaxta qədər müxtəlif alimlərin təsnifatından istifadə
Dostları ilə paylaş: |