147
MADAM Kİ, HAMİYANİ-ZÜLMƏT
Madam ki, hamiyani-zülmət
Xoşlar ki, dəvam edə cəhalət;
Heyhat, bilimrıi onda millət
Tovhid nədir və ya nübüvvət?
Məktəb edir iqtiza zəmanə,
Bixar ola ta güli-fərasət;
Ey seyr arayan o gülsitanə,
Əsli yoxu bəkləmək nə hacət?!
Xab et hələ, qafılanə xab et!
Tainki uyub yatan ayılmaz,
Fərq etməz ola ya ağ, ya qarə;
Xəstə ki, başmda huş qalmaz,
Dərdin düşünüb bulurmu çarə?
Ancaq ona türfə-türfə dəllak
Eylər hərə bir əcəb təbabət!
Ey xəstə, ayılma, etmə idrak,
Həp qanını əmsə də həcamət!
Dönmə o yana, bu yanə, xab et!
Aldanma, quzum, ki ləfzi-kafər
Təshih olunub çıxa lüğətdən;
Madam ki, sağdı Mirzə Qənbər
Eymən deyilik bu məFənətdən;
Qoymaz ki, bu xəlqi cismi-vahid
Hökmündə olub edə məişət;
Əfsaneyi-küfrü şirkü mülhid,
Heyhat, olurmu tərki-adət?!
Bu nüktəni qanə-qanə xab et!..
MƏSLƏHƏT
Ağrın alım, ay Məşəd Sijimqulu,
Altmışa yetdin, demə oldun ulu,
Şükr ola Allaha, canındır sulu,
Çox da, kişi, tutma beş əlli pulu,
Ver pulunu, dadlı, ləzətli zad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
148
Hophopnamə
Öz dediyindən görünür övrətin
Birdir, olur evdə fəna halətin;
Var imiş evlənməyə də qüdrətin,
Bəs niyə yox laəqəl üç külfətin?
Yoxsa qonum-qonşuda, axtar, yad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
İndi ki, var elçi də Səfdər kimi,
Bir bala qız al boyu ər’ər kimi,
On-on iki sinndə dilbər kimi,
Zülfü qara, sinəsi mərmər kimi,
Qoy başını sinəsinə, bir dad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
Saxlama kaftar kimi bir övrəti,
Boşla onu, basdı səni nikbəti,
Tap özünə bir sənəmi xəlvəti,
Bağrına bas yari-mələksurəti,
Sən də igidlər kimi iş gör, ad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
Oğlun uşaqdır, hələ xamdır, naşı,
Ancaq iyirmi beşə çatmış yaşı,
Çıxmaz onun bir para işdən başı,
Neyləyir evlənməyi, atsın daşı,
Öz kefinə bax, kişi, dad ver, dad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
And verirəm mən səni imanına,
Bağla həna rişinə, qıy canına,
Bir, iki, üç övrəti düz yanına...
Vermə zərər sərvətü samanına -
Sən nə qəzet qan və nə də «İrşad» al!
Qoy babalm boynuma, get, arvad al!
Fikr elə bir, kimdi bir arvad alan?
Rus, yəhudi! - Deyil ərzim yalan.
İldə bir arvad alı mö’min olan,
Ləzzəti bir, feyzi də mindir, inan!
Gəlməsə bir qız bu cürə, aldad al!
Qoy babalın boynuma, get, arvad al!
149
Mirzə Ələkbər Sabir
ŞİRVAN
Şe’rimi, Molla dayı, zənbilə salsan, mənə nə?!
Düşməyib əmdəni səhvən yada Şirvan, mənə nə?!
Özüm aciz deyiləm, şəhrimizin ətvarın
Çəkərəm nəzmə, əgər olsa da hədyan, mənə nə?!
Əvvələn, ümdeyi-mətləb bu ki, şəhr əhli təmam
Tənbəlü kahilü bihimmətü nadan, mənə nə?!
Məhfılü məclisimiz, mədrəsəvü məscidimiz,
Həm qiraətxanəmiz bağlı, pərişan, mənə nə?!
Əvəzində buların çayçı, çaxırçı dükanı
Gecə-gündüz doludur cümlə müsəlman, mənə nə?!
Füqəranın qanını çox da sorullar lotular,
Şeyxlər xəlqə satır huriyü qılman, mənə nə?!
Qanmasan sözlərimi jurnala da yazma dəxi.
Məsləhət amma budur, fıkr elə, bir qan, mənə nə?!
BİR CİBİMDƏ ƏSKİNASIM, ...
Bir cibimdə əskinasım, bir cibimdə ağ mənat,
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
Pişgahi-çeşmi-canimdə vətən etsə vəfat, -
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
Qarşıma tə’zim üçün səf bağlasa kuhsarlər,
Axsa aclar didəsindən cuyi-cuşişbarlər.
Baxmaram, ancaq çoxalsın kassada dinarlər,
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
Xuni-ixvan ilə qoy olsun vətən bir laləzar,
Zalimanın zülmü hərgiz etməsin vicdanə kar,
Tək ucalsın şə'nimiz, olsun təəyyüş bərqərar.
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
Şimdi bəzi etməm, mənə lazım şu imranın sonu,
Çün pula möhtacdır dünyadə hər anın sonu,
Bərcəhənnəm, olmasın yeksər müsəlmanın sonu!
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
150
Hophopnamə
Çeynənildi millətin, neylim, hüquqi-əqdəsi?!
Ya ki, heç bir yerdə yoxdur hörməti, şə’ni, səsi,
Boylə-boylə sözlərin mən olmaram baziçəsi!
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!
Müxtəsər, çəkmə yanımda bir də vicdan namini,
Ac qalıb, zar ağlayan bikəs yetiman namini.
İstəsən könlüm açılsın - söylə milyan namini!
Olsun, olsun, qoy çox olsun boylə ləzzətli həyat!..
AY HARAY!
Ay haray, bir neçə şair, neçə şair kimilər
İstəyir döndərələr Gəncəyə Şirvanımızı!
Yeni məktəb denilən bid’ətin icrası ilə
Bir də bərbad edələr xaneyi-viranımızı!
Kafir olduqları yetməzmi ki, bu hərzələrin,
İstəyirlər çəkələr küfrə müsəlmanımızı!
Ey bizi elmə dəlalət eləyənlər, bilirik,
Qəsdiniz elm deyil, səlbdir imanımızı!
Şaxlarıq hörməti-islamı, daha doğru desək,
Açmarıq məktəbə hərgiz də cibişdanımızı!
Deyilik biz nuxulu, gəncəli, ya kim bakılı, -
Belə boş işlərə vəqf eyləyək ehsanımızı!
İstəyirdiz bizi bir fənn ilə iğfal edəsiz, —
Necə gördüz sizi təkfır edən ixvanımızı?!
Kafir etdikmi nəzərgahi-cəmaətdə sizi?!
Tamdızmı bizi, gördüzmü də vicdanımızı?!
Gedin indi özünüzdən, dəxi bizdən də deyin!
Ala bildizmi hələ məktəbə sibyanımızı?!
Dostları ilə paylaş: |