Moderniteden postmoderniteye uzanan bir köPRÜ: zygmunt bauman

3.4.4. Asimilâsyon ve Kimlik 
İnsanların  aidiyet  duygularını  karşılayan  kimlik  sorunsalı,  modern  öncesi 
dönemde  dinsel  ve  feodal  bir  tanımlama/belirleme  ile  çözümlenmiş  ya  da  bir  sorun 
olarak  görülmemiştir.  Kimlik,  modernite  süreci  içinde  değerlendirilen  Aydınlanma, 
Fransız  Devrimi,  kentleşme  ve  kapitalizm  gibi  gelişmeler  sonrasında  daha  çok  ırk, 
milliyet,  sınıf  gibi  niteliklerle  kendini  göstermektedir.  Bu  geriye  doğru  gidişe  rağmen 
‘kimlik’  kavramı,  sosyal  bilimler  literatürüne  yirminci  yüzyılda  girmiştir.  Bu  nedenle 
burada  söz  konusu  edilen  kimlik,  hem  dinsel  hem  de  milli-kültürel  kimliğin  birleştiği 
Yahudiler  üzerinde  uygulanan  asimilâsyon  deneyimleri  bağlamında  düşünülmektedir. 
Bauman’ın asimilâsyon üzerine düşüncelerine bakmadan önce millet, ırk ve devlet gibi 
kavramlara bakarak asimilâsyonun çerçevesini daha net göstermek gerekir. 
                                                           
359
 Bauman, 
Modernlik ve Müphemlik
, s. 34.  
360
 Bauman, 
Parçalanmış Hayat-Postmodern Ahlak Denemeleri
, s.284 
361
 Zygmunt, 
Modernite ve Holucaust
, s.130 

---

145 
 
Irk,  fiziksel  antropolojinin  tanımlama  çabasında  olduğu  ve  daha  çok  insanların 
fiziksel şekline yönelik bir tanımlamadır. Irk, ölçülebilir özelliklerden hareketle insanlar 
arasındaki ayrımı göstermek için kullanılan bir sınıflandırma biçimidir. Bu anlamda ırk, 
insanları  kategorize  eder.  Irk,  daha  çok  modern  düşüncenin  ve  bilimin  doğayı 
fethederken  kullandığı  sınıflamanın  insanda  bulunan  ve  muhtemelen  de  son  doğa 
özelliği için ürettiği bir sistemdir. Nitekim Bauman, aynı bağlamda ırkın “kuşkuya yer 
bırakmayacak biçimde, doğaya özgü –kuşkusuz insan etkisi ve denetimi dışında- bir şey 
olarak  algılanır.  Irk  fikri,  insanlar  arasında  ne  insan  eseri  ne  de  insan  çabasıyla 
değiştirilebilir olduğu düşünülen türden ayrımları temsil eder. Irka sıklıkla katıksız bir 
biyolojik  anlam  verilir:  Yani  bireysel  karakter,  kabiliyet  ve  mizaç,  kafatası  ya  da 
bedenin öteki parçalarının şekli ve ölçüsü gibi, gözlenebilir, dışsal niteliklerle yakından 
ilişkilidir,  ya  da  genlerin  niteliği  ile  bir  daha  değişmemek  üzere  belirlenmiştir”
362
 
diyerek, ırkın insanın bir tercihi olmadığını gösterir. 
Yapılan
 
bilimsel  araştırmalarla  elde  edilen  sonuçlara  göre,  dünya  üzerindeki 
ırkların  haritası  çıkarılmıştır.  Bu  haritaya  göre  ırklar  iskelet  yapısı  açısından  dünyada 
beş  temel  kısma  ayrılır:  kafkas,  moğol,  kongo,  capoid  ve  avustralya  ırkları.  Sonraki 
etnik veya millet gibi oluşumların, bu beş temel ırkın birleşimleri sonucu melezleşmiş 
ırklar  olduğu  söylenebilir.
363
 Bununla  birlikte  fiziksel  antropolojinin  belirlediği  ırk 
tasnifi  ile  sosyal-politik  alanda  kendini  gösteren  ırkçı  ideolojiler  birbirinden  farklıdır. 
Modern  ideolojilerden  olan  milliyetçi  düşüncenin  hemen  bir  adım  ötesinde  duran 
ırkçılık,    yirminci  yüzyılda  önce  Faşist  Mussolini  İtalya’sında  daha  sonra  da  Hitler’in 
Nazi  Almanya’sında  politik  bir  akım  olarak  karşımıza  çıkar.
364
 Faşist  ideolojilerin 
yarattığı ırkçı ve trajik olaylara bakıldığında, ortaya çıkan şiddetin kaynağında saf ırka 
ulaşma arzusu bulunur. Faşist ideolojinin ana söylemi, kendisinden olmayan ötekileri -
ki  kendi  toplumsal,  ekonomik,  siyasi  problemlerinin  nedeni  olarak  gördükleri 
düşmanlardır- toplumdan ayıklayarak, dışarı atarak ‘daha iyi’ bir ‘biz’ olacaklarına dair 
körleşmiş düşünmedir: “Irkçı dünya görüşünün varsaydığı sorunlara tek uygun çözüm, 
hastalığa  yol  açan  ve  enfeksiyon  yaratıcı  ırkın  –hastalık  ve  kirlilik  kaynağının- 
                                                           
362
 Bauman,