Namiq atabəYLİ
Yüklə 53,14 Mb. Pdf görüntüsü
|
91 Gizlədib qoynunda hər cürə viranə məni. Bu mənə fəxrdi ki, Piri mənəm muğilərin, Tutmayın dəhrdə tay gədayə, sultanə məni. Ey Ata, dağa nə təsir edəcək daneyi-qum, Haqq elə dağ yaradıb Azərbaycanə məni! 105 Ġstərəm mən səni, ey Ģux, mənə sən yar olasan, Bütün ömrüm boyu bir sevgili dildar olasan. Çəkəm hər nazını mən dərdü-qəmimlə, ey gül, Verdiyin dərdü-qəmə özün də qəmxar olasan. Sərəm aĢiq baĢımı əyağın altında yerə, Kəsəsən boynumu sən, cəlladi-xunxar olasan. DüĢəm eĢqinlə sənin dəĢti-biyabana, gözəl, Məni Məcnun eləyib, Leyli-sitəmkar olasan. Nəmə lazımdı o gül, bülbülü ötmürsə onun, Mən sənə bülbül olum, sən mən gülzar olasan. Çəkiləm meykədəyə sağəri-səhpalər ilə, Ġçəm gülçin meyi-nab, sən dəxi xummar olasan. Ləbi-ləlini öpəm, arizi-lalən qızara, Tazə dağ çiçəyi tək tazə nöbahar olasan. Çıxarıb Ay üzünü bulud saçından diĢarı, Gecəyə iĢıq salıb, bədri-aĢikar olasan. Ata bu qəzəlləri hüsnünə təriflə yazıb, Oxu, ey canani-yar, bəlkə, huĢiyar olasan. 92 106 XoĢ keçmədi bir gün də bu dövran ilə könlüm, BoĢ keçmədi bir gün də bu peyman ilə könlüm. Süz, saqi, qədəh ötürmə, bu can sənə qurban, Qıyma darıxa sevgili canan ilə könlüm. Sülh bayrağı qaldırsa da, bu cihada əğyar, AlmıĢ hədəfə kirpiyi peykan ilə könlüm. Süd çeĢməsi—köksündə, nə baldır dodağında, ÇəkmiĢ göbəyin müĢkünü ceyran ilə könlüm. Atdıq baĢımızdan nə ki dərdü-qəmimiz var, Keçməz bu həyat yolları peĢman ilə könlüm. Ötdü ömürün illəri həsrətdə, sədd əfsus, Üqbadə qurar divanı hicran ilə könlüm. Ey Ata, acı dərddi bu eĢq əhlinə sevda, Dərdi də sevər dərdinə dərman ilə könlüm. 107 Gördüm səni, ey gül, nə gözəl rənalar içrə, Sevdim səni, ey Ģux, canı-cananələr içrə. EĢqin çəkib hər cövrini öz yarım əlindən, Gəzdim əlacı səhrada divanələr içrə. Ənqa kimi atəĢdə yanıb, bağrımı yaxdım, BaĢdan yazınız ismimi pərvanələr içrə. Füzuli, Seyid, Vahidi dövrün mənəm indi, 93 Gəncineyi-xazinədə dürr mənalər içrə... Məcnunə məni eyləməsin tay ədu-əğyar, Yoxdu yerimiz dəhrdə əfsanələr içrə. DüĢdüm piyadə Ģətrəci-eĢq ilə ġah oyna, Qurban elədim ömrümü boĢ xanələr içrə. Olseydi əgər dünyadə bir etibar, ey dil, Sürməzdi Ata ömrünü meyxanələr içrə. 108 (14) Yenə qəlbimdə mənim cuĢə gəldi ―ġur‖ səsi, Xanımın, Hacıbabamın, Yaqubumun gur səsi. Çəkib hardan-haraya ġuĢaya qaytardı məni, Qədir Rüstəmovumun həmən o məhĢur səsi… ―BərdaĢt‖, ―Əraq-Kabil,‖ ―Herat‖ gəzdim ―Zil-Qatar‖da, Rübabə Ərdəbilə yetirdi ―Mahur‖ səsi. Əlibaba, Ariflə, Alim də Zahid ilə, Ağaxan, Mənsum ilə qaldırdılar sur səsi. ―ÜĢĢaq‖ ―Hüseyni‖də ―Raki-Hindi‖ dolaĢdım mən, ―Pəncgah‖, ―Rak Xorasan‖ ―Rast‖ edə fəxfur səsi… ―Çahargah‖,‖Zabil-segah,‖ ―Bayati-ġiraz‖ istərəm, ―Hümayun,‖ ―ġüĢtər‖ ilə yaĢayam ―Mənsur‖ səsi. Ey Ata, Xan Arazım aparsa da ―DəĢti‖ qızı, Qaytarar Saramızı Güllümüzün hürr səsi!.. 109 (15) Uçurdu gör necə də çərxi-fələk xanəmizi, 94 Dağıtdı əğyar-ədu badeyi-peymanəmizi. Biz içib məsti-xumar olmuĢ idik bircə gecə, Sübhikən bayqu səsi pozdu bu məstanəmizi. Necə xoĢ dəmlərdi o huri-qılmanlar ilə, Ədu-əğyar necə qapatdı meyxanəmizi. Hanı dost, qardaĢ hanı, yoxdu yanan dərdimizə, Bizim də yad edələr gənceyi-viranəmizi. Qoy solan güllər üçün ağlasın bülbül özünə, Biz xərabatilərik: ağlarıq cananəmizi… Eyy Ata, vaiz ağzı versə də fənayə bizi, YaĢadar əhli-qələm dillərdə əfsanəmizi. 110 (19) Gəl, zülfünü çək sən darağa, Ģanəsi qalsın, Zülfündən onun üstündə bir danəsi qalsın. Yandır məni öz eĢqinə bir Ģəm kimi, ey Ģux, Ruhum Ģəminin üstündə pərvanəsi qalsın. Süzgün baxıĢın könlümü sərxoĢ eləyibdir, Ömrün boyu səndən mənə peymanəsi qalsın. AĢiqin özü zindana saldırdı Züleyxa, Zəncirdə onun Yusifi-divanəsi qalsın. Fərhad baĢına külüngü dağlarda ki çaxdı, Öldükdə onun yerində cananəsi qalsın. BoĢ çöllərə üz tutmağı Leyli deməmiĢdi, Məcnun özü etdi bunu əfsanəsi qalsın. Yüklə 53,14 Mb. Dostları ilə paylaş:
|