5
gürcü pedaqoqu A.Zaxarov ―Qafqaz tatarlarında xalq təhsili‖ adlı
məqaləsində yazırdı: ―O, birinci dərəcəli Ģair kimi tanınmaqdadır.
Onun bədii əsərlərindən ―Ġlham dəqiqələri‖ adlı əsəri Təbrizdə
nəĢr edilmiĢdir. ―ġirvan xanlığının tarixi‖ adlı bir əsər də
yazmıĢdır ki, hələ də çap olunmamıĢ qalır.‖
53 illik qısa ömrü ərzində Hacı Seyid Əzimin təkcə yazdığı
qəzəlləri hesablasaq, görərik ki, o, 1000-dən yuxarı belə miniatür-
Ģedevrlər yaratmıĢdır. Klassik ədəbiyyatımızın bu son nəhəngi öz
qısa ömrü ərzində gələcək nəsillərə dəryaca bədii irs qoyaraq, bu
dünyanı yarımçıq həyatla tərk etdi. Onun qəzəl, qəsidə,
mədhiyyə, mərsiyə, növhə, sinəzən, nət, minacat, rübai, qitə,
müxəmməs, müsəddəs, tərci və tərkibbənd, həcv, təxmis, təmsil,
mənzum hekayə, məktub, satira və s. yaradıcılığından hələ
dəryadan bir damla belə çap üzü görmüĢdür. Seyid Əzim ədəbi
okeanı hüdudsuz və intəhasızdır... O, zamana, məkana və kitaba
sığmayan bir əbədiyyətdir.
Hacı Seyid Əzim ġirvaninin insanĢünaslığının mühüm bir
qanadı onun Azərbaycanda ―Məclis‖ adlandırılan Qərb tipli ilk
yeni məktəbdə müəllimlik fəaliyyətidir. BaĢqa sözlə desək, o,
bizim ilk milli müəllimimizdir. Əgər M.F. Axunadovu milli
maarifçilik hərəkatının baĢçısı sayırıqsa, heç Ģübhəsiz, Seyid
Əzim də həmin məktəbin və hərakatın ilk milli müəllimidir.
Çox təəssüflər ki
, bu böyük pedaqoqun pedaqoji irsi indiyəcən
tamamən diqqətdən kənarda qalmışdır. Belə ki, şair-pedaqoqun yazıb,
lakin nəşr etdirə bilmədiyi “Rəbiül-ətfal (Uşaqların baharı), “Tacül-
kütub” (Kitabların tacı), “Məcmueyi-asari-Hacı Seyid Əzim Şirvani”
və s. adlı dərs və müntaxabat kitabları dövrün rus və digər milli
ziyalıları tərəfindən yüksək qiymətləndirilmiş, hətta Zaqafqaziya
ibtidai məktəblər müfəttişi A.Çernyayevski özünün tərtib və
nəşr
etdirdiyi
azərbaycanlılar
üçün “Vətən dili” kitabında bu
materiallardan geniş istifadə etmişdir.
6
Seyidin hələ 1874-cü ildən də 5 il daha əvvəldən, (1869-cu ildən)
Ģəxsi təĢəbbüsü ilə baĢlayan bu maarifçilik yolu onun həyat
odisseyasının ən önəmli bir xəttidir.Yeni tipli məktəb ideyasını o,
müəyyən mənada, dövrün bir çox ġirvanəsilli münəvvərləri ilə,
konkret desək, XIX əsrin 70-90-cı illərinin görkəmli maarif və
mətbuat xadimləri Cəlal Ünsizadə (―Ziya, ―Ziyayi-Qaqaziyyə,‖—
1879-1884,-- qəzetlərinin, ―KəĢkül‖ jurnalının redaktoru),
xüsusən onun qardaĢı—Hacı Səid Ünsizadə ilə birgə
gerçəkləĢdirmiĢ, beləliklə Azərbaycanda müasir təhsil hərakatının
əsasını qoymuĢdur. Ruhani Ġdarəsinin üzvü olan Hacı Səid əfəndi
―Məclis‖ adlı bu məktəbi Ruhani Ġdarəsinin təlimatına istinadən
yaratmıĢ, 1877-ci ildə Tiflisə, Qafqaz Sünni Ruhani Ġdarəsinə
ezam edilərək, burada həmçinin xüsusi maarif mətbəəsi açmıĢ,
―Ziya‖ (―Ziyayi-Qafqaziyyə‖) adlı maarifçi qəzet təsis etmiĢdir.
Deməli,
dövrün milli mətbuatında fəal çıxışlar edən Seyid Əzim
həmçinin Azərbaycan milli mətbuatının ilk korifeylərindən biridir.
Onun “Əkinçi”, daha sonralar “Ziya”, “Ziyayi-Qafqaziyyə”,
“Kəşkül” və s. dövri mətbuatımızadakı publisistik çıxışları tariximizin
öyrənlməmiş qalan ən parlaq səhifələrindəndir.
Qısa 53 illik ömrünün 19 ilini (34 yaşından) Azərbaycanda ilk
yeni (Avropa) tipli məktəbdə müəllimlik fəaliyyətinə həsr etmiş
Seyid Əzim xalqımız üçün M.Ə.Sabir kimi satirik dühaların,
Soltan Məcid Qənizadə kimi ölməz pedaqoqların... yetişməsində
də önəmli tarixi rol oynadı. Məhz Ģair-pedaqoq Seyid Əzimin
verdiyi milli təhsilin nəticəsi idi ki, 13 yaĢlı M.Ə.Sabir onun
ġamaxıdakı ―Məclis‖ adlı ―üsuli-cədid‖ məktəbində öyrəndikləri
əsasında cəmi bir ildən sonra, 1875-ci ildə öz etnik kimliyi
barədə satirik planda uĢaq düĢücələrini poetik Ģəkildə belə dilə
gətirmiĢdi:
Babam sünni, nənəm Ģiə, dürək mən,
Nə farsam mən, nə hindəm mən, Türə k mən!
7
Muğanda muğbeçə, məsciddə əkbər,
Təfavüt yox... Həqiqətdə zirək mən!..
Ölməz satirik M.Ə.Sabir sonralar yazdığı ―Ənin‖ (Ah-nalə)
Ģeirində milli mətbuatımızım atası Həsən bəy Zərdabiyə
onun cənazəsi baĢında üz tutaraq demiĢdi:
Həsənim, şimdi qıl behiştə xüram,
Onda Seyyid Əzimə söylə salam:
Key məhin şairi-bədii-kəlam,
Bir xəbər tutmazsan vətəndənmi?
Ürəfa məskəni olan Şirvan
Cühəla xabgahidir əlan;
Bizi iğfal edən bu nüktə həmən
Kəndimizdən deyil, zəmanədənmi?
Ömrün heç 50 yaşına belə çata bilməyən Sabir öz “ahıl çağında”
rəhmətlik Seyidə təkrarən bir müəllim kimi üz tutub, ondan
Vətənin və Zəmanənin (Tarixin) aqibətini soruşurdu. Yalnız
Seyid Əzim olmaq lazım idi ki, yerli qaragüruhun fəal dəstəyi
ilə şəxsi məktəbinin bağlatdırıldığıı, 1879-cu ildən çarizmin “siyasi
cəhətdən şübhəli şəxs” hesab edərək pedaqoji fəaliyyətdən
uzaqlaşdırdığı bir tarixi şəraitdə sonacan mücadilə apararaq,
Vətənin , Xalqın (Türklüyün) və Tarixin qarşısında tam haqlı
olduğunu sübut edə biləsən.
Azərbaycanımızın yeni tipli ilk Məktəbinin ilk pedaqoji
xadimi, ilk Böyük Müəllimi olmaqla, Seyid Əzim ġirvaninin öz
oğluna söylədiyi: “Cəfər, ey nuri- dideyi-Seyyid!” xitabı bütün
Azəri gəncliyi üçün əbədi bir Atalıq müraciətidir. Sözün hər
mənasında, bu dahi Ģair-pedaqoq öz timsalında milli həyatımızda
ilk Müəllim-Ata obrazının əsl nümunəsi olmuĢdur.
Cəfər, ey nuri-dideyi-Seyyid!
Qönçeyi-növrəsideyi-Seyyid!
Üləma haqqını riayət qıl.
Dostları ilə paylaş: |