Namiq atabəYLİ

21 
 
 
  Yüz qönçə dəhan, Ģahi-xuban, yüz canı-canan, 
  Yüz min mahi-liqa ola, könlüm səni istər. 
 
  Leylayi-eĢq ilə dəli Məcnuna dönsəm, 
 Yüz dəĢt ilə səhra ola, könlüm səni istər. 
 
 Yusif deyiləm mən, nəmə lazımdı Züleyxa, 
                                 Yüz aĢiqi-rüsva ola, könlüm səni istər. 
 
                                 Yüz nərgizi-fəttani-mələk, huriyi-qılman, 
                                 Yüz min büti-ziba ola, könlüm səni istər. 
 
                                 Min kövsəri-xüld, zəmzəmi-nab, min meyi-gülfam, 
                                 Min gülçini-səhba ola, könlüm səni istər. 
 
                                 Bir tək səri-kuyinə Ata bənd olub, ey Ģux, 
                                 Yüz dünyəvi-uqba ola, könlüm səni istər.     
 
     * (S.Ə.ġirvaniyə nəzirə: 
   ―Yüz sərvi-xuraman ola, könlüm səni istər, 
    Yüz baği-gülistan ola, könlüm səni istər‖.)      
                                        PS: Bu və sonrakı dırnaq iĢarəsi ilə verilmiĢ bütün beytlər 
                                        mötərizədə ismi  keçən müəlliflərindir. Həmin qəzəllər  
                     bu  Ģairlərin əsərinə nəzirə kimi qələmə alınmıĢdır. 
 
                                            3 
                                Zülfi-siyəhin içrə, gülüm, Ģanələr ağlar, 
                                Viraneyi-qəlbəm, mənə viranələr ağlar. 
 
                                Mənlə nə qiyas Yusifə, divaneyi-eĢqəm, 
                                 Halımı görüb, Məcnuni-divanələr ağlar. 

---

22 
 
 
                               Sındı qədəhim, keyfimi təlx eylədi dövran, 
                               Meysiz günümə meykədə, meyxanələr ağlar. 
 
                                Zülmət gecələr qoynuna saldı məni tale, 
                                SönmüĢ çırağam, Ģəmimə pərvanələr ağlar. 
 
                               Saqi, nə zəhrdi mənə bu təklifi-meynab, 
                               Ləzzətsiz ötən bəzmimə peymanələr ağlar. 
 
                               Satdın məni əğyara sən, ey bivəfa dilbər, 
                               Halını görüb, halıma biganələr ağlar. 
 
  Namiq Fərəcəm: Ateyi-ürfan bilir ellər, 
  Ölsəm, mənə bu dünyada fərzanələr ağlar. 
 
                                            4 
                                Sənin, ey güli-həmra, iĢin yalnız xar ilədir, 
                                Burax bu yar həvəsin, ürəyin əğyar ilədir. 
 
                               Nədir, ey Dağı çapan, həĢr veribsən özünə, 
                               Bilməyirsənmi ġirin Xosrövi-xunxar ilədir? 
 
                               Məhəbbət aləminin fərqi nədir fəlsəfədən, 
                               Ġnqilab, inkiĢaf həm inkarı inkar ilədir. 
 
                               Odur ey, zilə qaxıb ―ġur‖ ilə gənc xanəndə, 
                              ―Muğamat‖ aĢiqidir, qəlbi həmən tar ilədir. 
 
                                Demə: çox dövrə vurar göydə bəyaz ulduzlar, 
                                AĢiqin dövranı bir zülfü qara yar ilədir. 

---

23 
 
 
                                Deyildir iznsiz ol cövri-cəfa Məcnuna, 
                                Leylayi-sitəm ona könüldən əhrar ilədir. 
 
                                 Ey Ata, bu dünyanın dərdləri qalamayıb bizə, 
                                 Burax bu göftguləri, bizimki əĢar ilədir. 
 
 
                            5 
                        “Bağ içrə gəlib yarımı əğyar ilə gördüm, 
                         Qan oldu könül kim o gülü xar ilə gördüm.” 
                                                     (S.Ə.Şirvani) 
 
                        Məcnunu uzaq Leylidən bir quli-biyaban, 
                             Sənanı da bir deyrdə zünnar ilə gördüm. 
 
                             Hər kimdə könül vardı: yıxıq saray kimiydi, 
                              Hər kimdə qızıl var idi, Ģahmar ilə gördüm. 
 
                             Tar çal, oxusun ―Rəhab‖ı  xanəndə bizimçin, 
                              Hər yerdə könül nəğməsini tar ilə gördüm. 
 
                             Ey kim ki, deyir: eĢqü-məhəbbətdə səfa var, 
                             AĢiq ürəyin Ģamü-səhər zar ilə gördüm. 
 
Zindana atar aĢiqini Züleyxayi-eĢq, 
 Mən Yusifi də axırda əhrar ilə gördüm. 
 
Satma bu nazı-qəmzələri aĢiqə, ey Ģux, 
Karın güdəni həmiĢə tüccar ilə gördüm. 
 

---

24 
 
                           Gəzmə qayalar çapanı gəl ağulu düzdə, 
                            ġirin sevəni dəhrdə kühsar ilə gördüm. 
 
                            Ey dil, Atada kimsəyə yoxdu bi(r) təmənna, 
                            Hər beytini min dürr ilə, Ģəhvar ilə gördüm. 
 
                                      6 
                         Yanma, ey Ģamü-fəraq, hali-pəriĢanımıza, 
                          Nə fayda bu yanmağın bu dili-suzanımıza?! 
 
                          Biz pəri çöhrələrin qadələrin alanlarıq, 
 Olardı hökm eləyən hələm ki  sağ canımıza. 
 
Bu da bir fəxrdi ki, bilib  bizi əyaq tozu, 
 O gözəllər ki gecə əyaq qoyar yanımıza. 
 
Məhəbbət aləminin biz ki dəli Məcnunuyuq, 
Qoymarıq özgələrin dəĢti-biyabanımıza. 
 
 Bizə bu xoĢdu ki, eĢq-məhəbbətin qullarıyıq, 
 Əymərik bircə kərə baĢını dövranımıza. 
 
Bizləri meykədələr küncünə sıxdıqca zaman, 
Dərdləri qərq edərik badeyi-peymanımıza. 
 
Ey Ata, bir nədi, min can verərik canana, 
Bu böyük arzu, həvəs sığarsa, imkanımıza. 
 
                                                   7 
                        Qaldır qədəhi, saqi, bu peymanə bizimdir, 
                        Bu keyf bizim, meykədə, meyxanə bizimdir. 

---