Namiq atabəYLİ

33 
 
 
                                                    18 
                         Bu gələn, bilməmiĢəm, sən demə, cananə imiĢ, 
                         Bütün qəsdi-qərəzi min belə qurbanə imiĢ. 
 
                        Baxıb Leyla üzünə eĢqinə düĢmüĢdüm onun, 
                        Onu hər kim ki sevib, bir dəli divanə imiĢ. 
 
                        Dedilər Fərhadi-eĢq var bu fəna mülkündə, 
                        Demə,  dağlarda gəzən bir ġirin əfsanə imiĢ. 
 
                        Oxuyub dünyada hər bir kitabı baĢ yordum, 
                      Əsl ömrün kitabı, sən demə, meyxanə imiĢ. 
 
                      ġəhidi-eĢqi-cünun dəhrdə tək Qeys deyil, 
                      Hər yeni Ģəmə yanan bir yeni pərvanə imiĢ. 
 
                    ġəhid Ġlhamə görə Fərizə candan keçdi, 
 O da Leyla kimi bir aĢiqi-əhranə imiĢ. 
 
Ey Ata, bir gün Əcəl süzsə Ölüm meyin bizə, 
Qoy desinlər bu da bir sonuncu peymanə imiĢ.  
 
                                                   19 
“Bayram günüdür, zövqü-səfa xanələr içrə, 
  Cananım oturmuş neçə cananələr içrə.” 
                      (Qasım bəy Zakir. Şuşa.1784-1857) 
 
                     Saqi, bu nə dərddi bu Ģərab içrə veribsən, 
                     Cam-cam bu ki ağudu bu peymanələr içrə. 
 

---

34 
 
                     Əğyari-ədu ki oturub Xan Qarabağda, 
                     Könlüm dolaĢa Vətəndə viranələr içrə?! 
 
                     Tərsa ġirinin felinə Fərhadımız uydu, 
                      Ġlk oldu Ģəhid eĢqinə divanələr içrə. 
 
                     Dərddən ―Qarabağ Ģikəstəsi‖n oxuma, ey Ģux, 
                     Duymaz səni bir kimsə bu biganələr içrə. 
 
                      Dəryayi-Xəzər, Badi-kübə dadıma yetməz, 
                     ―Yanmaqdı mənim Ģöhrətim pərvanələr içrə.‖ 
 
                      Ey Ata, Ģəhid getdiyi gündən ġuĢa-könlüm, 
                      Ağlardı ruhum meykədə, meyxanələr içrə. 
   
                                                          20 
                           “Əgərçi xoşdu mənə ətri, həm səfası gülün, 
                          Cəfası çoxdu, nə hasil ki, yox vəfası gülün.”  
                                      (Xurşidbanu Natəvan, Xan qızı. Şuşa. 1832-1897
) 
 
                          Çəkil, ey bülbüli-zar, getmə Gülüstanə tərəf, 
                          Səni də məhv eləyər möhnəti-bəlası gülün. 
 
                          Güli-Leylayə uyan ey ürəyim, farağat dur, 
                           DüĢəcək səhralara eĢqə mübtəlası gülün. 
 
            Qanlıdı, qarğılıdı, tikanlıdı niyə bilməm, 
                           Növbahar gəlincə tüm hali-macərası gülün. 
 
                           Boyayıbdır əlini Ģəhidi-Bülbül qanına, 
                           Nədən ki çox əladır xar ilə arası gülün. 

---

35 
 
 
                          Eyləyib xuni-cigər hicrlə aĢiqlərini, 
                          Vüsali-eĢqə görə bu gün qan davası gülün. 
 
                     Cəfayi-xarə görə sevən qəlbdə fəryaddır, 
Sağalmaz həĢrə kimi vurduğu yarası gülün. 
 
Ən qara günlərindi, eylə fəğan, ey Bülbül, 
AĢiqə göz dağıdır əlində hənası gülün. 
 
Beççeyi-bülbül tək ötmə belə, ey Ata, 
Natəvan qalıb bu gün ġuĢada anası gülün. 
 
 
                                                    21 (9)* 
  Qəmlər yemə, gəl, dünyəvi-aləm belə qalmaz, 
  Min dərdin ola könüldə: bu qəm belə qalmaz. 
 
 SolmuĢsa da, gül bağçamızın rövnəqi, hərgah, 
           Bülbül nə qədər ağlasa, matəm belə qalmaz. 
 
  Ömrün nə qədər baĢdan aĢan dərdləri varmıĢ, 
  Gəl, badə içək keyf ilə, bu dəm belə qamaz. 
 
  Əğyara uyub, tərk eləyib yar bizi çoxdan, 
   Əğyar özü də bilər ki, həmdəm belə qalmaz. 
 
  Tək-tək  o gözəllər ki, vəfasız çıxıb eĢqə, 
   Ġnanma da bu təklərə gəl, cəm belə qalmaz. 
 
   Yoxdu o gözəllər ki, qəlbə zövq verərdi, 
  Ol  bəzmimizin zövqü bizə kəm belə qalmaz. 
 

---

36 
 
                         Yar da, ey Ata, küsübdü bizdən necə möhkəm, 
                          Bir gün dəyiĢər öfkəsin, ötkəm belə qalmaz. 
 
                   *Qeyd: mötərizə içərisindəki nömrələr müəllifin əvvəlki  
                   qəzəllər kitabında  getmiĢ bəzi əsərlərinin əski versiyadakı 
   sıra göstəriciləridir. Həmin qəzəllər yeni versiyada  təkrarən   
    iĢlənilmiĢ və  əlinizdəki Ġthaf çələnginə daxil edilmiĢdir. Bu,  həm də  
  iki yanaĢı əsrin dahilərini görüĢdürməyin rəmzi ifadəsidir. 
   Müqayisə üçün bax: ―Vahidiyəm Azərbaycanımın‖ kitabı, naĢir:   
―Step.Ltd‖ Kino ġirkəti, Bakı-2014. Əsər üçün ―Facebook‖-da  
―Namiq Atabeyil‖   ilə Ġnternet axtarıĢı etmək olar. 
 
 
 
                                                         22 (5) 
  Dedim:- Ey gül, nə gözəl  gülzarda hal eyləmisən? 
  Dedi:- BoĢ eĢqə düĢüb, fikri-xəyal eyləmisən. 
 
  Dedim:-Səndən ötəri bütün canımdan keçərəm, 
  Dedi:-Bihudə yerə cana zəval eyləmisən. 
 
  Dedim:-Gər sən olmasan, çöli-biyabandı yerim, 
  Dedi:-Sən də özünü Məcnun misal eyləmisən. 
 
   Dedim:-O Ay üzünü görməyə könlüm can atır, 
   Dedi:-Yoxsa məni bir mahi-cəmal eyləmisən? 
 
   Dedim:-EĢq məktəbində Qeyslərə dərs demiĢəm, 
                 Dedi:-Çoxmu dəlini əhli-kəmal eyləmisən? 
 
   Dedim:-Mən istəmirəm dərdimi əğyar da bilə, 
   Dedi:-Asan iĢini neçin məhal eyləmisəm? 
 
   Dedim:-Ahu gözünü qıyma mənə baxanda, yar, 
   Dedi:- QaĢımı, Ata, çoxdan hilal eyləmisən. 
 
 

---