Namiq atabəYLİ

99 
 
                            “Şanə hər dəmdə ki, ol zülfi-pərişanə dəgər, 
                             Tari-mulər dağılıb, hər biri bir yanə dəgər.” 
 (Mirzə Mehdi  Naci. Gəncə. 1805-1883. 
  S.Ə.ġirvanı ilə yaxın dost olmuĢdur.) 
 
Əgər ol pəriçöhrə bizi qəlbə qəbul edə, 
Ordakı kiçik yerim təxti-Süleymanə dəgər. 
 
Ədəb-ərkan ilə dost könlümüzü Ģad eləyə, 
Bizə  bir salam bütün Asəfi-dövranə dəgər. 
 
Atma, ey afəti-can, müjkan oxunu ürəyə, 
Atdığın oxlar özü min yeni peykanə dəgər. 
 
Ġnsana məhəbbətdi Sənani-eĢqin məramı, 
Belə saf məhəbbəti yüz dinü-imanə dəgər. 
 
Nifrəti bayraq edib, xalqa savaĢ açsa kimi, 
Mənə bir ay üzlü Ģüx min elə rəhbanə dəgər. 
 
Ey Ata, Naciyə də ehtiram ilə baĢ əyək, 
Ġncisə Gənceyi-pir, xüsrəti ġirvanə dəgər.  
 
                           118 
Ġstərdi könül sən kimi bir can mənim olsun, 
Bir can alıcı sevgili canan mənim olsun. 
 
Sən at oxunu, qəlbimə dəysin oxun, ey Ģux, 
DüĢmüĢ ayağın altına qurban mənim olsun. 
 
Bir-bir çıxaraq diĢarı Fərhad ilə Qeysi, 

---

100 
 
Tüm ərseyi-eĢq içrə bu meydan mənim olsun. 
 
Hər kəs bu dərin dəryada qəvvas ola bilməz, 
Qəvvası mənəm dəryaya, mərcan mənim olsun. 
 
EĢq ilə ağır xəstə düĢübdür sənə könlüm, 
Sən dərdimi ver, dərdinə dərman mənim olsun. 
 
Dilsiz də, ağızsız da sənin qurbanınam mən, 
Hökmünü oxu, boynuma qəltan mənim olsun. 
 
Əğyari-dunun alinə uydun niyə, ey Ģux, 
Vəslindən uzaq, atəĢi-hicran mənim olsun? 
 
Həm yerdə, həmi göydə o çərx fırladır ərĢi, 
Bir sabit ömür, taleyi-dövran mənim olsun. 
 
Ey Ata, Sözün  köhlənini çox göyə qovma, 
Bu, bəsdi desən: Azərbaycan mənim olsun!!. 
 
                                                                     119 
Gözün, ey nuri-çeĢmim, bir nur Ģəklin göstərir, 
Kim gözün səndən çəkir, bil, kur Ģəklin göstərir. 
 
Canım var, yara qurban, gətirmiĢəm səninçin, 
Könlüm əziz taxtına öz mur Ģəklin göstərir. 
 
Əyağın altındakı qurbanını qəbul et, 
Çünki gəlib hüzura Mənsur Ģəklin göstərir. 
 
Museyi-imranınam, gəlmiĢəm əyağinə, 

---

101 
 
Astnan, ey Allahım, öz Tur Ģəklin göstərir. 
 
Badeyi-gülfam içib, məst olmuĢ bir rindinəm, 
Gözlərin gözlərimə məxmur Ģəklin göstərir. 
 
Ata açıb könlünü xəzinə tək dünyaya, 
Hatəmi-tai kimi məĢhur Ģəklin göstərir. 
 
                                               120 ( 83) 
   Bu pəri gör necə də qəlbimizi qan elədi. 
   Bizə biganə qalıb, aləmi heyran elədi. 
 
   Ona öz gizli olan eĢqimizi nəql elədik, 
   O, bir az  üstə qoyub ərzə nümayan elədi. 
 
             Neçə Məcnunu salıb Leyli tək eĢqin oduna, 
             Dünyanın tən yarısın dəĢti-biyaban elədi. 
 
   Bu güli-çöhrənin öz dodağında bir xalı var, 
                           Yanağı qeyzə gəlib Xaliqə nöqsan elədi. 
 
           Belə tərsa ġirinin olmadı aləmdə tayı, 
           Neçə Fərhadı  ġirin canına qurban elədi. 
 
           Necə  biz tikmiĢ idik onunçun EĢqin sarayın,  
           O, bizim könlümüzü eylə də viran elədi. 
 
      Ey Ata, ömür boyu qəlbimizi qoyduq açıq, 
      O seçib özgə könül özünə ünvan elədi. 
 
                                           121 
         Gəlir ikən bu dünyaya nə biləydik nədir dünya, 
         Əməldənmi, xəyaldanmı qurulub bu məkrü-riya? 
 
         Deyir, hər Ģey üzərində hökmü-fərma Məqam vardır:  

---

102 
 
         Kimə Allah  iradəsi, kimə  də o, puldu guya... 
 
          Gədalıqdan çıxıb  xalqa bəylik  edən bu cah-cəlal: 
          Arvad üzlü kiĢilərin göstərdiyi boĢ tamaĢa... 
 
          Deməzdim mən, riyakarlıq öz-özündən bitib burda, 
                        Onu ġeytan ilə bahəm gətirməyib Insan, aya?! 
 
   Çox deyirlər, qələm əhlin sevən yoxdu bu dövrdə, 
   Bir bülbül ki bədxu oldu, ora düĢməz güli-rəna! 
 
   Yalan dünya, yalanlardan Ģan-Ģöhrət ki yaratmısan, 
                                  Yaratdığın boĢ köpükdür, göstər bizə hanı məna?.. 
                                  Ey Ata, dur bir kənarda kitabsızlar aləmindən, 
                                  Ġnan, belə  məkrlərdən daha xoĢdu nəzmi-xülya! 
 
 
                              122 
                            “Ey nazlı nigar, şur ilə meyxanədə rəqs et, 
                             Məst ol, çal, oxu, məclisi-məstanədə rəqs et.”  
                                  (Əfzələddin Xaqani Şirvani. Məlhəm kəndi. 10126-1199) 
 
At çadranı, at qoftanı, at ruyi-rübəndi, 
Ey ahu, bu gün Ģövq ilə gərdanədə rəqs et. 
 
 Bir cilvənə dəyməz sənin, ey gül, bütün aləm, 
 Bülbül kimi coĢ, çağla, bu seyranədə rəqs et. 
 
 Al çöhrəni aç ki, qara zülfün üzə düĢsün,  
                             Qov türreyi-tərrarələri, Ģanədə rəqs et. 
 
 Saqi, Ģərabın vaxtın ötürmə dəmim ötdü,  
                              Dəmdən-dəmə gəl badeyi-peymanədə rəqs et. 
 
  Çəngi səsinə meyxanada ruhumu oynat, 
  Od da alıĢa atəĢə, pərvanə də,  rəqs et! 

---

103 
 
 
                               Ey Ata, bu nəxcirvana ġirvan tutacaq toy, 
                               Qalx Məlhəmə ki bu seydi-xaqanədə rəqs et. 
 
                                                         123 
                              Mən ki, ey dil, o gözəl Ģuxda vəfa görmüĢ idim, 
                              Səri-kuyində neçə zövqü-səfa görmüĢ idim. 
 
                             Canı ol  Ģuxə verib, ölməmək idi qəsdim, 
 O könül sultanımı əfvi-əta görmüĢ idim. 
 
Mənə nazını satıb, buseyi-borc verdi, fəqət 
          Mən onun hər qadasın cana fəda görmüĢ idim. 
 
O Ģuxun hicri məni atəĢə yaxdı, deməyin, 
           Necə pərvanə yaxar canın oda görmüĢ idim. 
 
          Üzü çərxi-fələyin siması tək dönmüĢ idi, 
 Elə ki eĢqə uyub, onda xəta görmüĢ idim. 
 
 Belə bivəfalara yar deyəli, el içində, 
                              DüĢəçəksən gözdən bir gün, Ata, görmüĢ idim. 
 
                                                     124 
  Ey dil, yenə öz könlümüz al qan olacaqdır, 
  Bu eĢqi-məhəbbət evi  viran olacaqdır. 
 
  Dildarımız öz eĢqimizi əğyara satdı, 
  Bir gün gələcək bu iĢə peĢman olacaqdır. 
 
  Qaldır qədəhi, saqi, könül dərdlərim üstən, 
   ġadlıq gətirən qəlbə bu peyman olacaqdır. 
 
            Bildik onu da Leylayi-dərdin sonu yoxdu, 

---