Namiq atabəYLİ

78 
 
                                                                85 
                                   Canı öz sevgili cananıma qurban demiĢəm, 
                                   O, mənə öl desə də, mən ona min can demiĢəm. 
 
                                   Məni göz yaĢlarımın sellərində boğsa belə, 
                                   Mən onun gözlərinə löleyi-mərcan demiĢəm. 
 
                                   Məni Məcnun eləyib, salsa da boz çöllərə o, 
                                   Mən ona hüsndə bir ahuyi-ceyran demiĢəm. 
 
                                   Mənə bir mur qədər verməsə də diqqət o Ģux, 
                                    Mən onu könüllərə təxti-Süleyman demiĢəm. 
 
                               Ey Ata, gizlədir ol mah məndən Ay üzünü, 
                                    Mən onu çox da ki öz qəlbimə mehman demiĢəm. 
 
 
                                                              86 
                                 Nurunu salar  haçan  bağü-gülüstanə Səhər: 
                                 Allahım, xoĢ üzünü göstərər insanə Səhər!! 
 
                                 Gözü kor eyləməsin ayrılığın qəmli üzü, 
                                 Çevirib hicri-Ģəmi vəsl ilə əfĢanə Səhər. 
 
                                 Necə çırpar özünü sahilə hər dalğeyi-eĢq, 
                                 Elə bir ox eliyər kirpiyi müjkanə Səhər. 
 
Günüzün günortası duran tülkü ac qalacaq, 
 Edər ahunu Ģikar pələngə, aslana Səhər. 
 
Gecəni bağrı yanıq bülbüli-zar eylədi kor, 
GünəĢi güzgü tutub gül üzlü canana Səhər. 
 
Ey Ata,  zülməti gəl Fərhadi-eĢq ilə dağıt, 
Açar öz gül camalın canani-mehmana Səhər. 
 

---

79 
 
                                                     87 
                           Gedək, ey dil, yenə də bir daha ol yarə sarı, 
                               O, yarı atıb gedib çox da ki əğyarə sarı. 
 
                                ġoru baldan bahadı dövri-dunun bazarında, 
                                Çevirən yoxdu üzün burda xiridarə sarı. 
 
 Bülbüli-Ģeyda necə naləsin ərĢə çıxarıb, 
 Çevirib gül də üzün gülüstanda xarə sarı 
 
           Sata-satdır bu cahan içrə əhdü-ilqarın, 
 Tüpürən də yoxdu sidqü-etibara sarı. 
 
  Sözün ağzındakı saqqız eləyib əhli- bəĢər, 
   Nə deyək siması yox bu əhli-əfkara sarı. 
 
                                Demə ki yar da satıb öz əxi-yarinə bizi, 
                                Əxi qayin olacaqsa, yeriyək çarə sarı. 
 
                                Ey Ata, könlümüzə xoĢdu yari-cövri-cəfa, 
                                          Necə pərvanə gedər yanmağa odlarə sarı. 
 
                                                         88 
70-ci illərin II yarısı (XX əsr) ADU-nun rektoru Faiq Bağırzadə  
   bizum auditoriyaya yaĢlı bir müəllim gətirdi, onu təqdim edərək 
   belə dedi: ―Bu , əruzĢünas-alim Əkrəm Cəfərdir. O, sizin üçün 
 ―Əruzun nəzəri  əsasları‖ adlı bir dərslik yazmıĢdır. Bu kitabı Ģəxsən 
                                    səhifə-səhifə oxumuĢam. Əkrəm müəllimin özünü də Akademiyadan   
                                     Universitetə dəvət etdim ki, çox çətin  anlaĢılan bu poetik  
sistemi bizim tələbələrə Ģəxsən  özü baĢa salsın. Bu kiĢi dünyada  
nadir insandır. Ondan əruzu öyrənin. Hər kim əruzu yaxĢı  
bilsə, onu Unibersitetdə saxlayacağıma söz verirəm‖.  
Bu qəzəli nadir Ģəxsiyyət, əsil milli ziyalı, nəğməkar Ģair,  
unudulmaz alim Faiq Bağırzadənən iĢıqlı, vətənpərvər, hümanist 
xatirəsinə ithaf edirəm.O illər Sərbəst Ģeitin poetikası ilə  
məĢğul olurdum. Respublika Tələbə Elmi Konfranslarında  
Qızıl medal, I Dərəcəli Diplom və s. almıĢdım. Ədəbiyyatın 

---

80 
 
                                   gələcəyini sənaye erasının modernist cərəyanında görürdüm. 
Elmi rəhbərim məni ona vermədi. Əkrəm müəllim məni 
                                    ayrıca dilə tutsa da, həmin  gənclik səhvim üzündən və  
                                    elmi sahələrə bir sıra  proteksionist, habelə rüĢvətxorluq  
                                   münasibətləri  səbəbindən (sonralar  savadlı bir tələbə yoldaĢım  
                                    ADU-da aspıranturaya məcburi rüĢvətlə girdiyini mətbuatda açıq 
                                    etiraf etdi) məni  aspirantura qapısından uzaq saldılar. 
                                
Faiqa, yaddan çıxmaz qəlbində kan olan bir Ģəxs,
 
Azəri-yurdumuzda ġamə*  qurban olan bir Ģəxs. 
 
Yazdığınız ―Naz olsun!‖ u sevməyən qəlb aĢiq deyil, 
Duya bilməz onu yalnız əqli nadan olan bir Ģəxs. 
 
Sən ki etdin bir gör nələr ol Sovetlər dönəmində, 
Necə silsin bunu yaddan əsli insan olan bir Ģəxs? 
 
O sən idin ki sevdirdin  bizə ―Əruz‖ dərsliyini, 
Pirimizdir Əkrəm Cəfər, sən də rəhban olan bir Ģəxs. 
 
Ol Muxtarı, ol Səlimi, Bəxtiyarı, Mir Cəlalı, 
Yad etməzmi paki-qəlbdən rahi-ürfan olan bir Ģəxs?! 
 
Faiq müəllim! O illər ki qızıl çağıydı ADU-nun, 
Çəkərdi nur karivanın ġəmsi-sarban olan bir Ģəxs. 
 
Namiqa, yad eylə hər gün ol mürĢidi-piranəni, 
Yad etməzmi öz keçmiĢin Azərbaycan olan bir Ģəxs?!. 
PS: ―ġam‖ kəndi Faiq müəllimin Zəngazurda erməni vandalları 
tərəfindən dağıdılmıĢ dədə-baba yurdu olmuĢdur. 
 
                                                      89 
                                Bir vaxtı ki mən də hələ ol canı görərdim, 
                                Dünyadə hara baxsam, o cananı görərdim. 
 

---