Nə SƏNİNLƏ, NƏ DƏ SƏNSİz varis
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
Nərgiz Azərin həyatına ona sevgi bəxŞ etmək, onunla xoŞbəxt bir ailə qurub ana olmaq üçün girmiŞdi. Ancaq Azər Nərgizin həyatına sadəlövh bir qızı aldadıb bədbəxt etməkçün gəlmiŞdi… İndi Nərgizçün həyat bitib. Azərçünsə əvvəlki axarı ilə davam edir… Bu gün cəmiyyətimizdə nərgizlər və azərlər yetərincədir. Hər gün bir nərgizin səhvindən bir azər yaranır… Səhvləri görmək azdır. Onlardan nəticə çıxarmaq lazımdır. Nəticə çıxaranlar, hər halda uduzmurlar. Növbəti addımlarını atanda ehtiyatla atırlar. Nəticə çıxara bilməyənlər isə bədbəxt olurlar… Gündəliklərə qayıdaq… Dərd ortağım, sevimli günlüyüm. Artıq neçə vaxtdır ki, yaza bilmirdim... Yenə təkəm, onsuz da elə bu yazıq ürək təkdi də... Həyatımda olanlar, baŞıma gələnlər məni rahat qoymur. Çox narahatam. Bu gün yenə adi gündür, dayımgildəyəm, Bakıda. Günortadı, istidi, uŞaqlar həyətdədir. Dayımın yoldaŞı yemək biŞirir, dayı iŞdədi, mən də indi pəncərənin yanında oturmuŞam. Sevimli günlüyüm, sənə hər gün bu maraqsız ömrümdə nələr baŞ verdiyini yazmaq istərdim. Elə anlar olur ki, çox zəif olduğumu baŞa düŞürəm. Çünki olanlardan qaça bilmirəm. İndi də eyni vəziyyətdəyəm. O olanları tam olaraq açıq-aydın heç kimə deməmiŞəm axı... Ona görə ağlımdan keçəndə də dəli oluram. İndi elə vəziyyətdəyəm ki, artıq məni maraqlandırmır, qorxutmur ki, mənim dəftərim kiminsə əlinə keçər… Mən də insanam axı... Mənim hisslərim, yəni heç kimi maraqlandırmır?! KaŞ mən də yazar olaydım, baŞıma gələnləri yazardım, minlərlə insan oxuyub nəticə çıxaraydı… Ancaq eybi yox, mən də ürəyimi bu dəftərimə, sevimli günlüyümə, dərd ortağıma yazaram. ***
downloaded from KitabYurdu.org 25 may idi, praktikaya çıxırdıq. Zaçotlar tam qurtarmamıŞdı. Anam xəstə idi. Həm ürəyi pis ağrıyırdı, həm də təzyiqi onu çox narahat edirdi. Qısası evdə vəziyyət çox pis idi. Pulumuz da yox idi. Həm də ki, pul hardan olsun?! Atamın vəfatına görə ayda 100 manat pensiya alırıq. O pula kommunal borclar, yeməyimiz, geyimimiz, evə lazım olan nə varsa, hamısı - mənim, anamın yol pulum, bacımla mənim məktəb xərclərimiz ödənirdi. Heç bir qohum bir dəfə də maraqlanmırdı ki, biz necə dolanırıq... Dayım, hələ məni böyüdən dayım da elə də çox maraqlanmır. Təkcə illik təhsil haqqını 210 manatı verir. İstəsəm, bilirəm ki, heç vaxt yox deməz, amma istəyə bilmirəm... Praktika vaxtları idi. Zaçotların da yarısı qalmıŞdı. Starostamız pul tələb edirdi. Mən evə gəlib evdəki vəziyyəti görürdüm, anama da yazığım gəlirdi. Pul istədiklərini deyə bilmirdim. Hardan tapacaqdı kı? Gedib ən yaxŞı halda o da kimdənsə borc alacaqdı, sonra da o 100 manat pensiyadan çox Şeyə qənaet edib pulu qaytarmaq məcburiyyətində qalacaqdı… Artıq axırıncı semestr idi deyə zaçota hazırlaŞmağa vaxt vermədilər. Təkcə tarix dedilər ki, bu tarixdə bu fənnin zaçotu yekunlaŞmalıdır. Çox əlacsız qalmıŞdım. Səhərə kimi Allahıma yalvardım ki, möcüzə yaratsın. Səhərin açılmağından qorxurdum. Starosta zəng eləyəcək – Şöbə müdirinin yanına çağıracaqdır, danlamağa. Neyniyəcəkdim...? Gecə idi. Anam çox ağrıyırdı, yatmıŞdı. Bacı da yatmıŞdı. Yerimin içində oturub ancaq fikirləŞirdim ki, sabah neynəyəcəm? Mənə dost deyən, həmiŞə yanındayam deyən, bir süfrədə çörək kəsdiyim İəhla yadıma düŞdü, qərara gəldim ki, ondan istəyim. Mesaj yazdım ki, səhər mənə 50 manat gətirə bilərsən? Günortaya dayıya zəng eliyəcəm, dəqiq bilirəm verəcək. Amma səhər mənə 50 manat ver, Şöbə müdiri ilə üzülüŞüm. İəhladan elə reaksiya gözləmirdim. Yazdı ki, pulumuz yoxdu, mama əlində olan pulu qonŞu istədi, ona verdi. downloaded from KitabYurdu.org
Mən ağlamayım, bəs kim ağlasın mənim günümə? Yenə yazdım ki, bacı qurban, sən (sevgilindən) istəyə bilməzsən? Günortaya 100 faiz qaytaracam. Sadəcə, səhərə lazımdır. Yazdığı o oldu ki, sənə görə sevdiyimdən pul istəyə bilmərəm, baŞqasından tap. İstəyəcəyim kim ola bilərdi, onu fikirləŞirdim. Əliyə (Azərin dostu) mesaj yazdım - dedi ki, vallah bu gün imtahanlara verdim. Ağlıma gələn inandığım axırıncı adam Ramil (o da Azərin yaxın dostu idi) oldu. Ona yazan kimi dedi ki, o nə sözdür, problem deyil, səhər imtahanda gəl götür, o biri imtahanın pulunu verərəm sənə. Rahat oldum. Səhər Ramildən pul aldım (yerin dibinə girsəydim, bundan yaxŞı idi). Pulu starostaya verdim, canım qurtardı. İndi dayıya zəng eləməliyəm. Bir yandan isə səfeh Şeyləri fikirləŞirəm. FikirləŞirdim ki, Azər məni sevsəydi, maraqlanardı mənim problemlərimlə. Amma mən Ramillə söhbət eləyirəm, gəlib maraqlanmır da ki, biz nə danıŞırıq. Hələ də nəyəsə ümid edirdim. Hər Şeyin bitdiyini bilə-bilə. *** Bu arada məni bütün varlığı ilə sevən Sabir əsgər getdi. O hərdən zəng eliyəndə demək olar bəhanələr tapırdım ki, zənginə cavab verməyim. O, elə bilirdi onun yolunu gözləyirəm. Vallah, neçə dəfə olub ki, sevmədiyimi bildirmiŞdim ona. Amma mən Azəri sevdiyim kimi o da məni sevirdi. Məsələn, anam da bilirdi, üzümə vururdu ki, Sabirə ərə gedəcəksən. Nəysə... Günorta dayıya zəng elədim pul istəməkçün. Dayıya zəng çatmadı. Dayımın yoldaŞıyla danıŞdım, dayını soruŞdum, səsi tutqun idi. - Nərgiz, dayı Moskvaya, mal verməyə gedib, artıq 3 gündü. Uzağı bir həftəyə qayıdar. Telefon əlimdə donub qalmıŞdım. Axı Ramilə söz vermiŞdim ki, pulu çatdıracam. 2 gün də keçdi. Onların imtahanıydı, dayıdan xəbər yox, anam xəstə, evdə heç 5 manatımız da yox idi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|