57
Heç də təsadüfi deyil ki, kibertexnologiyalar inkişaf
etdikcə bununla bərabər dilimizə yeni terminlər daxil olur.
Bunlardan biri də kibercasusluqdur. Kibercasusluq hazırda
dünya dövlətlərinin təhlükəsizliyini təhdid edən ən aparıcı
silahlardan birinə çevrilib. Kibercasusluq sayəsində bu gün
hər hansı bir şəxsin ofisində olan ən gizli informasiyadan
başlamış ən ciddi dövlətlərin, hətta bəzi nüvə dövlətlərinin
belə milli təhlükəsizlik şuralarında səslənən fikirlər və
planlara qədər əldə etmək olur. Ona görə də, ciddi
təhlükəsizlik sisteminə malik olan ölkələr, böyük dövlətlər
bunun qarşısını almaq üçün həm hərbi, həm də sivil
müstəvidə tədbirlər həyata keçirirlər. Məsələn, kiberməkana
nəzarət etmək üçün ABŞ ordusunda Kiberqüvvələr Əlahiddə
Komandanlığı yaradılıb. Bizcə, bu cür institutlar hər bir milli
dövlətdə yaradılmalıdır. Hazırda kiberməkanda milli
mənafeləri qorumaq milli dövlətləri düşündürən başlıca
məsələlərdən biridir. Ona görə də, biz heç bir halda
kiberməkanı, internet məkanını sadəcə demokratiya, azadlıq,
insan hüquqlarını təmin edən bir resurs kimi nəzərdən
keçirməməliyik. Eyni zamanda, biz bunu bir təhdid kimi
görməliyik və buna qarşı önləyici tədbirlər almalıyıq. Əlbəttə
ki, bu bir yandan hərbi-siyasi səviyyədə dövlət tərəfindən
həyata keçirilməlidir. Digər tərəfdən, sosial-mədəni səviyyə-
də isə fərdlər və ziyalılar tərəfindən reallaşdırılmalıdır. Çünki
bu birləşdirici, inteqrasiyaedici, amma həm də dağıdıcı ünsür
imperialist güclərin təzyiqindən əziyyət çəkən xalqlar üçün,
eyni zamanda, ciddi bir təhlükədir.
Başqa bir təəssüfedici məqam ondan ibarətdir ki,
“üçüncü dünya” ölkələrində internet resurslarının, kibertex-
nologiyaların qara bazarından bəhrələnmək və manipulyativ
informasiyalardan bəhrələnərək, bunun üzərində ictimai mü-
58
nasibətləri qurmaq meyilləri daha güclüdür. Çünki manipul-
yativ informasiyalar fərdin özündən xəbərsiz olaraq, onun
şüuraltı hafizəsinə təsir göstərməklə onun yönləndirilməsi
konsepsiyasını özündə əks etdirir. Və qlobal kiberdünyanı
idarə edən güclər də məhz həmin hədəfi nəzərə alaraq, bu
auditoriya üçün düşünülmüş məxsusi informasiyalar istehsal
etməklə çirkli internet bazarı münasibətlərini stimullaşdırır-
lar. Bu isə eynən genetik modifikasiya olunmuş məhsullara
bənzəyir. Xəbərimiz olmadan illər keçdikdən sonra nəsilartır-
ma qabiliyyətini, düşünmə qabiliyyətini məhdudlaşdıran
genetik modifikasiya olunmuş məhsullar kimi bunlar da dü-
şüncələrimizi, beynimizi eyni dərəcədə zədələyərək xəstəlik
yaradır. Bölücülük, vətəndaş-dövlət bağlarını qoparan xəstə-
lik yaradır, cəmiyyətdə qütbləşməni stimullaşdıran və cə-
miyyətin substratları hesab edilən institutları dağıdan sindrom
yaradır. Buna görə də, hər bir Azərbaycan ziyalısı və xüsusən
kiberməkanda xalqı təmsil edən media nümayəndələri bu
məsələləri dərindən düşünməli, kiberdünya ilə əlaqələri də
məhz bu müstəvidə bu amilləri nəzərə alaraq qurmağı
bacarmalıdırlar.
59
IV FƏSĠL
Ġnfoimperializmin konseptual
əsasları və ideoloji vasitələri
4.1. “Geosiyasi demokratiya” prinsipi; infoimperia-
lizm çərçivəsində “demokratiya” və “insan haqları” məsə-
ləsi xüsusi institusional vasitədir
Bu, bir gerçəklikdir ki, beynəlxalq informasiya şəbəkə-
sinin hakimlərinin-infokratların ən çox istifadə etdikləri vasi-
tələrdən birini də müxtəlif geostrateji konsepsiyaların
hazırlanması və bu kontekstdə ideoloji baxımdan istifadə
olunması təşkil edir. Bu sırada istifadə edilən xüsusi informa-
tiv-ideoloji vasitələrdən biri də “demokratiya konsepsiyala-
rı”dır. Belə ki, infokratlar konkret imperialist güclərin trans-
milli maraqlarının təmin olunması naminə ideoloji müstəvidə
formal institusional məfhum kimi “demokratiya” kateqoriya-
sından təsir vasitəsi kimi istifadə edirlər. Onların fəaliyyətin-
də demokratiya əsl məcrasından və mahiyyətindən çıxarılır,
sadəcə, təsir və təzyiq vasitəsi kimi istifadə edilir ki, burada
da son məqsəd transmilli maraqların təmin olunmasıdır.
Beləliklə, infokratların “demokratiya” məfhumu üzərin-
dən etdikləri ideoloji və informasiya manipulyasiyalarının
mahiyyətini anlamaq üçün formal institusional kateqoriya
kimi “demokratiya” məfhumunun mahiyyətinə və infokratla-
rın bundan istifadə formaları və mexanizmlərinə nəzər yetir-
mək lazımdır.
Müasir elmi-nəzəri mənbələrdə və empirik araşdırma-
larda ən çox rast gəldiyimiz anlayışlardan biri də demokratiya
60
məfhumudur. İdeoloji oriyentasiyasından və strateji substrat-
larından asılı olaraq, bir çox nəzəri mənbələrdə və empirik
araşdırmalarda demokratiya anlayışı müxtəlif mənalarda
işlədilir və bu məfhuma münasibətdə fərqli yanaşmalar müşa-
hidə edilir. Bir çoxları demokratiyanı mütləq mənada “xalq
hakimiyyəti” kimi təsvir edir, bəziləri onu “xalqın iradəsinin
təzahürü” adlandırır, digərləri isə utopik idarəetmə sistemi
kimi səciyyələndirirlər. Bir çox araşdırmaçılar demokratiyanı
siyasi rejim növlərindən biri kimi diqqətlərə təqdim edir,
bəziləri onu siyasi fəaliyyət tərzi kimi xarakterizə edir,
digərləri isə fəaliyyətin ideoloji prinsipləri və meyarları kimi
təsvir edirlər. Bəzilərinə görə demokratiya siyasi sistemin
xarakteristikasıdır, digərlərinə görə, bu, ictimai quruluşun
idealıdır, bir qisim araşdırmaçılara görə isə, dünyagörüşü
formasıdır.
Araşdırmaçı alim Cozef Şumpeter yazır ki, demokratiya
dedikdə, ilk növbədə, xalqın ali və ümumi iradəsinin
bilavasitə gerçəkləşdirilməsi (xalqın özü tərəfindən) nəzərdə
tutulmamalıdır: “Bəziləri demokratiyanı xalq idarəetməsi
kimi təsvir edir və buradan da yanlış nəticələrə gəlinir.
Əslində, təcrübi gerçəkliklər sübut edir ki, demokratiya
xalqın idarəçiliyi ola bilməz. Xalq idarəetməsi praktik
mənada real və məntiqli deyil. Xalq yalnız ona verilmiş
hüquqlar çərçivəsində seçim edə bilər və hakimiyyətin
hüquqi mənbəyi qismində çıxış edə bilər. Məhz belə bir
durumun fonunda bir neçə meyara və tələbə cavab
verilməlidir ki, həqiqi mənada xalqın iradəsinə əsaslanan
demokratik idarəetmə sistemi formalaşdırılsın. – Birincisi,
xalqın dövlət vəzifələrinə və idarəetmə sisteminə seçilmək
üçün layiqli nümayəndələri olmalıdır. Məhz bu amil xalqın
iradəsinin ən yüksək səviyyədə təsbit və təmin edilməsi və
Dostları ilə paylaş: |