209
Ġstanbulun tər qoxusu indi üstümdədi. Bütün bu
həyəcan və hərəkətin içindən keçəndən sonra gecə
qaranlığında qurbanını boğazlayıb məni kisəsinə
atan alçaq quldur xaraba evində «tfu, hamısı sənin
üzündəndir» deyə üstümə tüpürəndə elə inciyirdim
ki, az qala yox olmaq istəyirdim.
Amma mən olmasam, nəqqaĢın yaxĢısıyla
pisini kimsə bir-birindən ayıra bilməyəcəyinə, buna
görə də nəqqaĢlar bir-birinə qəsd eləməyə
baĢlayacağına görə yox da olmadım, ən bacarıqlı,
ən ağıllı nəqqaĢın kisəsinə girib bura gəldim.
Ondan daha yaxşı nəqqaşsınızsa, məni əldə
eləyin.
210
20. MƏNİM ADIM QARADI
Atası ġəkurəylə bir-birimizə yolladığımız
məktublardan nə qədər xəbərdardı? ġəkurənin
məktubundakı atasından çox qorxan o ürkək qız
ədasına baxsaydım, aralarında mənimlə bağlı heç
bir sözün belə olmaması barədə nəticə çıxarmalı
olacaqdım, amma vəziyyətin belə olmadığını
sezirdim. Boğçaçı Esterin baxıĢlarındakı biclik,
ġəkurənin pəncərədə peyda olmasındakı sehr,
əniĢtəmin
məni
nəqqaĢlarının
yanına
211
yollamasındakı qətiyyət, bu səhər üçün çağıranda
onda hiss elədiyim çarəsizlik əhvalımı pozurdu.
Səhər əniĢtəm məni üzbəüz oturdar-oturtmaz
Venesiyada gördüyü portretlərdən danıĢmağa
baĢladı. Cahanpənah PadĢahımızın elçisi sifətiylə
bir çox saraya, varlı evinə, kilsəyə girib-çıxıb.
Minlərlə portretin qarĢısında günlərlə durub gərili
kətanın, taxtanın üzərinə, çərçivənin içinə, divarlara
rəsm edilmiĢ saysız-hesabsız üz görüb. «Hamısı
bir-birindən fərqli, ayrı, bənzərsiz insan üzləridi!» –
dedi. Bunların müxtəlifliyindən, rənglərindən,
üzlərinə çıxan iĢığın yumĢaqlığı, xoĢluğu, hətta
sərtliyindən, gözlərinin içindəki mənadan sərxoĢ
olub.
«Sanki xəstəliyə yoluxmuĢ kimi hamısı öz
portretini çəkdirirdi», – dedi. «Bütün Venesiya
çəkdirirdi. Pulu və gücü olanlar həm öz həyatından
yadigar, xatirə olsun deyə, həm də sərvətlərinin,
güclərinin,
iqtidarlarının
iĢarəsi
kimi
öz
portretlərini çəkdirirdilər. Elə orada, qarĢımızda
durmaq, mövcud olduqlarını bir-birilərinə hiss
etdirmək, hamıdan fərqli, baĢqa cür olduqlarını
təlqin eləmək üçün».
Sanki qısqanclıqdan, hikkədən, acgözlükdən
söz açan kimi, sözləri alçaldıcıydı, amma
Venesiyada gördüyü portretlərdən söz açanda üzü
212
bəzən bir anlığa uĢaq sifəti kimi iĢıqlanıb həyatla
dolurdu.
Rəsm hamisi olan varlılar, prinslər, böyük
ailələr hər fürsət düĢəndə üzlərini rəsm etdirməyi
sanki yoluxucu xəstəliyə çevirmiĢdilər. Hətta
kilsələrin divarlarına Ġncildən, dini rəvayətlərdən
səhnələr rəsm etdirəndə belə həmin gavurlar Ģərt
qoyurdular ki, öz üzlərinin rəsmi də o səhnələrə
salınsın. Beləcə, məsələn, müqəddəs Stefanın
basdırılmasını göstərən rəsmə baxanda bir də
görürdün aa, qəbrin qırağında ağlaĢanlar arasında
sarayının divarlarındakı rəsmləri nəĢə dolu, Ģən-
Ģaqraq, öyünə-öyünə sənə göstərən prins də var.
Sonra Müqəddəs Pyotrun xəstələri kölgəsiylə
sağaltdığını göstərən divar rəsmində, qıraqda əzab
içində qıvrılan bəxtsiz xəstənin nəzakətli ev
sahibinin donuzdan da sağlam qardaĢı olduğunu
bilib dinib-danıĢmadan xəyala dalırdım. Ertəsi gün
də bu dəfə ölülərin dirilməsini göstərən bir rəsmdə
bir az əvvəlki günorta yeməyində, əməlli-baĢlı
tıxdığını gördüyüm süfrə qonĢumun ölüsünə tamaĢa
eləyirdim.
«Bəziləri iĢləri elə irəli aparıblar ki, –
əniĢtəm sanki Ģeytanın çəkilməsindən söz açan
kimi, qorxuyla dedi, – məhz rəsmə düĢmək üçün
rəsmin qələbəliyi içində qədəhlərə içki dolduran
213
uĢaq, zinakar qadını daĢlayan qəddar, ya da əliqanlı
qatil olmağa belə razılıq vermiĢdilər».
«Bu, eynilə, – özümü baĢa düĢməyən kimi
göstərib dilləndim, – qədim Əcəm əfsanələrindən
söhbət açan kitablarda ġah Ġsmayılın taxta
oturmasını görməyimiz kimi bir Ģeydi. Ya da
Xosrovla ġirinin hekayəsində onlardan çox sonra
hökm
sürən
Teymurun
rəsm
edilməsiylə
rastlaĢmağımıza oxĢayır».
Bu məqamda evin içində taqqıltımı vardı?
«Amma o firəng rəsmləri elə bil bizi
qorxutmaq üçün çəkilir», – əniĢtəm sonra dedi.
«Bizi yalnız çəkdirənlərin gücü və var-dövlətiylə
qorxutmurlar. Həm də bu dünyada mövcudluğun
çox gözəl və əsrarəngiz Ģey olduğuna inandırmağa
çalıĢırlar. Bənzərsiz üzləri, gözləri, duruĢlarıyla, hər
qatı kölgə içində olan əlbəsələriylə əsrarəngiz bir
varlıq nümunəsinə çevrilib bizi qorxutmaq
istəyirlər».
Bir dəfə Komo gölü qırağındakı bir varlı
malikanəsində
çılğın
həvəskarın,
krallardan
kardinallara, əsgərlərdən Ģairlərəcən firəng tarixinin
bütün məĢhurlarının üz təsvirlərini topladığı
möhtəĢəm portretlər qalereyasının otaqlarında necə
itdiyindən danıĢdı. «Qonaqsevər ev sahibinin məni
iftixarla gəzdirdiyi evin otaqlarında bir az da öz
istəyimlə gəzməyim məqsədilə məni tək qoyanda, –
Dostları ilə paylaş: |