Poetik san'atning kelib chiqishiga ochiq-oydin
ikki sabab bulib, ikkalasi xam
tabiiydir. Birinchidan, taqlid, o‘xshatish insonga bolalikdan xos bulgan xususiyat.
Inson boshqa jonli mavjudotlardan o‘xshatish qobiliyatiga ega ekanligi bilan ham
farqlanadi, hatto dastlabki bilimlarni u o‘xshatishdan oladi va bu jarayon
samaralari barchata huzur bag‘ishlaydi. Buni quyidagi dalil ham isbotlaydi: biz
haqiqatda yoqimsiz ko‘ringan narsalarga, masalan, jirkanch jonivor va murdalar
tasviriga zavq bilan boqamiz.
Buning sababi shundaki, bilim olish faqat
faylasuflargagina emas, balki boshqa kishilarga ham juda yoqadi, farq shundaki,
oddiy odamlar bilish uchun tomosha qilmaydilar.
Ular tasvirga zavqlanib
qaraydilar, chunki unga boqib «manavi narsa bunday ekan», deb mulohaza
yuritishni o‘rganadilar. Agar o‘xshashi tasvirlangan narsani avval ko‘rmagan
bo‘lsa, o‘xshatishdan emas, balki bichim, bo‘yoq yoki shunga o‘xshash boshqa bir
narsadan zavq tuyadilar. Zeroki, o‘xshatish garmoniya va ritm singari qadimdanoq
odamlarning tabiatiga xos xususiyatdir10 (vaznlar
- ritmning maxsus turi ekanligi
sir emas), odamlar qadimdanoq tabiat
an o‘xshatishga qobiliyatlidirlarki, ular buni
oz
-
ozdan
taraqqiy ettira borib, badiha she'rlar (improvizatsiya)dan haqiqiy
poeziyani yuzaga keltirganlar.
Poeziya shoirlarning shaxeiy xarakteriga muvofik ikki turga bo‘linadi:
chunonchi, jiddiyroq shoirlar g
o‘zal qiliqlar va unga monand kishilarni tasvir
etadilar. Xuddi oldingilari gimn va madh qo‘shiqlar yaratganidyok, keyingilari
dastlab hajviy qo‘shiqlar to‘qiydilar. Shoirlar Gomergacha ham ko‘p bo‘lgan
bo‘lsa-
da, biz Homerning «Margit»i va shu xildagi asa
rlariga monand biron asarni
ta'kidlay olmaymiz. Mana shu she'rlarda eng qulay yamb o‘lchovi paydo bo‘ldiki,
u hozirgacha yambik (istex%zoli) vazn,
deb ataladi, chunki uning vositasida
kishilar bir-
birlariga istexzo qilganlar. Natijada,
qadimgi shoirlarning
ba'zilari
qahramonlik vazni va ba'zilari yamblarning ijodkorlari bo‘lib qoldilar.
Gomer poeziyaning murakkab turida ham shu qadar buyuk ediki, u mukammal
she'r ijod qilibgina qolmay, balki dramatik tasvirlarni ham yarata oldi. U
masxaralashga emas, kulgil
i
narsaga dramatik pardoz berib, birinchi marta
komediyaning asosiy shakllarini ham bunyod qildi,
binobarin, «Iliada» va
«Odisseya» tragediyaga qanchalik taalluqli bo‘lsa, uning «Margit»i komediyaga
shunchalik monanddir. Tragediya va komediyalar vujudga kelganida esa, tabiatan
poeziyaning shu turlariga moyil bo‘lgan yambchilar endi komik shoirlar, epiklar
esa tragiklar bo‘lib
qoldilar, chunki
mazkur shakllar avvalgilariga nisbatan
ahamiyatliroq va munosibroq edi.
Dostları ilə paylaş: