P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

Yaqubun  cavan  bir  şagirdi  var  idi.  Gözü  Koroğludaydı.  Eyvazın 
adını  eşitdikdə  Koroğlunu  tanıyıb  astaca Yaqubun  qulağına  dedi:
-  Evin  yıxılsın,  ay usta, bu,  K oroğlu  özüdü.
Yaqub  şagirdə bir  şillə vurub  dedi:
-  Ay it balası,  sən hardan bildin ki, bu Koroğludu.  K oroğlunun heç 
tozu  da gəlib  İstanbula çıxmaz.
Koroğlu  gördü  şagird  onu  tanıdı.  Koroğlu baxıb  gördü  ki,  şagirdin 
baxışları  Eyvazın baxışlarına bənzəyir.  Koroğlu dedi:
Atı çapdım   Ç ənlibelin düzünə,
Qurban  olum  şagirdinin  gözünə,
Xırda x ə tə m 1  doğra  sazın üzünə 
Usta,  qulun  olum,  yola  sal  məni.
Ə fəl  Yaqub  yenə  də  K oroğlunu tanım ayıb  dedi:
-   A y  arvadm ı...  m ən  h ə r  il  K oroğluya  bir  saz  yollayıb  yüz  tüm ən 
alıram.  Sənin  canında yüz bit  də  yoxdu ki,  m ənə  verəsən.
Koroğlu dedi:
Usta,  söylə  görüm ,  dəstm uzdun neçə,
A lçaxda  oturub  danışm a  ucə,
Əyri  qılınc  istər ortannan  biçə,
Usta,  qulun  olum,  yola  sal  məni.
K oroğlu  qəzəblənib  qılıncını  çək m ək   istəyəndə,  “Allah  şeytana 
lənət  eləsin,  belə  usta  sazbənd  ələ  düşm oz”  -   deyə,  yenə  bir  türkü 
söylədi:
Ç əm libeldə  bəy  dey ərlər,  bəy  m ənəm ,
U sta  sə n ə  dolaşuban  dəym ənəm ,
Beş yüz  tü m ən   desən,  boyun  əym ənəm ,
Usta,  qulun  olum,  yola  sal  məni.
U sta Yaqub  Koroğlunu  tanıyıb  ayaqlarına düşüb  dedi:
-  Ey  Cəlali  Koroğlu,  səni  tanım adım ,  m enim   günahım dan  keç. 
Koroğlu dedi:
-  Bağışladım ,  m ənim   üçün  burğulu  saz  bağlam ısansa,  gəti.
1  S əd o f
Usta  Yaqub  durub  torbanın  içində  bir  saz  gətirdi.  Koroğlu  sazı 
çalıb  bəyəndi.  Sonra  bəndlərini  açıb  heybəsinə  qoydu,  əlli  tüm ən 
Yaquba,  iyimıi beş  tüm ən  d ə  şagirdinə  verib  dedi:
-   H ər  il  sənə  yüz  tüm ən  verirəm,  yenə  də  m əni  tanımırsan.  Bu 
oğlan  heç  m ənim   bir  tikə  d ə  çörəyim i  yem əyib,  am m a  m əni  tanıdı. 
Eşidib bilsəm ki, m ən gedəndən sonra bundan pulu alıbsan, özündən küs.
Koroğlu usta Y aquba dedi:
-  D əvə  gördün?
Yaqub:
-  Heç qığını  da  g önnədim  -  dedi.
Sonra  sağollaşıb  qarının  evinə  sarı  yollandı.  Y olda  bir  osmanlı 
m o lla  ilə rastlaşdı.  K oroğlu  m ollaya salam  verib  dedi:
-  M olla, qoca anam  can üstədi, Allah xatirinə gedək onun başı üstə 
b ir  Q uran oxu.
M olla dedi ki, bəri başdan pulumu ver, sonra gedək.  Koroğlu mollaya 
bir bacaqlı verdi. M ollanın gözlərinə işıq gəldi. Koroğlu ilə bərabər qa- 
rının evinə yollandı. Koroğlu mollanı  içəri keçirib həyətin qapısını b ağ- 
ladı.  M olla baxıb gördü ki, qarı həyətdə gəzir, Koroğluya üz tutub dcdi:
-   Ay oğul,  sən  deyirdin  anam  can  üstədi,  bu ki  gəzib  dolanır.
K oroğlu dedi:
-  M en  evdən  çıxanda  ölürdü,  göriinür,  m əndən  sonra dirilib.
M olla dedi:
-  Daha m ənə  görə  qulluğun  yoxdursa,  m ürəxxəs  olum.
K oroğlu  dedi:
-  M olla, qələm ,  kağız  götü,  dediklərim i  yaz.
M olla qələm -kağızını  hazırladı.
K oroğlu dedi:
-   M olla,  Sultan  M urad  xotkarın  adından  qızı  N igar  xanım a  bir 
n am ə  yaz.
M olla  dcdi:
-  Q ələt elorom,  m ən belə  nam ə yaza bilm ənəm .
Koroğlu  “yaz”  -   dedi  m o lla :-  “yaza  b ilm ə n əm ” .  Koroğlu  durub 
m ollam n  hülqumundan  yapışdı.  M ollanın  gözləri  hədoğodon  çıxdı, 
nəfosi  kəsildi.  O,  macal  tapıb  dedi:
-   Ağa,  qurbanın  olum,  öldürm ə,  yazım  da.
K oroğlu  dedi:  -   Götü  yaz!
M olla:  -  “No  yazım ?”  -   dedi.

---

Koroğlu  dedi:
-  Yaz ki,  çavuş  Rövşəni M əkkədən  sənin yanına yollayıram .  Belə 
mömün,  nam az  qılıb  oruc  tutan,  orucunu  yem əyin,  halal-haram   bilən 
bir cavan yer üzünə gəlm əyib. M ənə necə xidm ət edirdinsə,  ona da elə 
qulluq  göstər.
M olla  fıkirləşdi  ki,  bu  savadsız  bir  adamdı,  nam əni  oxuya  bilməz, 
özüm   istodiyim   kimi  yazaram.  M olla  yazdı:  “Ey  N igar  xanım ,  çavuş 
R övşən  vəlodüzna,  anasının  əm cəyini  kəsən  bir əclafdı,  analar bunun 
kimi  haranızada doğmayıb.  A m andı qoym a şəhərə girsin,  yoxsa şəhəri 
alt-ü st e d ə r” .  M olla nam əni  qurtarandan  sonra  Koroğluya  dedi:
-  M öhürünü ver basım.
Koroğlu  dcdi:
-  Ver görüm ,  necə  yazıbsan?
M ollanın əli  getdi ürəyinə, ürəyində dedi:  “D ədəm  vay,  bunun sa- 
vadı  varm ış” .  Dedi:
-  Bir  az  qalıb  dayan,  qurtarım   sonra.
K oroğlu  zorla  dartıb  nam əni  m ollanm   əlindən  aldı.  K oroğlu  n a- 
m əni  oxuyub  m ollanın  hulqum undan  tutub  onu  quş  kimi  ayağının  al- 
tına  saldı.  M olla  çox  yalvarıb  iltimas  edib  dedi:
-  Başına  dolanım,  ağa,  bayaq hulqum um dan elə  m öhkəm  yapışdın 
ki,  qorxudan  başımı  itirib  heç  bilm ədim   nə  yazdım.  İcazə  vcr,  sən  is- 
tədiyin  kiıni  yazım.
Koroğlu  dcdi:
-  Götü təzədon yaz!
M olla qələm -kağız götürüb N igar xanıma atası Sultan M uradın dı- 
lindən  yazdı  ki:  “Çavuş  Rövşəni  M əkkədən  sənin  yam na  yolladım, 
bclə  mörnün,  namaz  qılıb  oruc  tutan,  halal-haram ını  bilən  bir  cavan 
həlo  yer  üzüno  gəlmoyib.  M onə  necə  xidm ət  edirdinso,  ona  da  elə 
qulluq  göstər.  Rövşəni  İstanbulun  dörd  ağaclığında  qarşıla” .
Koroğiu nam oni oxuyandan sonra Sultan M urad xotkarın adına dü- 
zəltdirdiyi  m öhürü onun  altına basdı,  sonra dedi:
-   M olla  bir namo  do  yaz  yeddi  hasarın  gözətçilərinə.
Molla:  -   Neco  yaznn?  -   dedi.
Koroğlu  dedi:
-   Yaz  ki,  çavuş  Rövşəni  mon  M əkkədən  yollam ışam ,  o  m ənim  
m ohrom im di,  heç  biriniz  ona  m ancçilik  etm ədən buraxın  getsin Nigar 
xanım ın yanına,  onunla  söhbət ctsin.
M olla bu nam əni də yazıb  Koroğluya verdi. K oroğlu bu nam əni də 
oxuyub  Sultan  M uradın  m öhürünü  ona  da  basıb  nam ələrin  ikisini  də 
büküb başlarım  bağlayıb  saxladı.
M olla dedi:
-  Ağa,  daha  işin yoxdursa,  m əni  m ürəxxəs  elə  gedim.
Koroğlu dedi:
-  Get.
M olla getm ək  istəyəndə  K oroğlu  dedi:
-  A y  molla,  sənə  verdiyim   o  bacaqlı  qəlpdi,  onu  qaytar başqasını 
verim.
M olla  tez pulu  qaytarıb:  -   “Ağa,  qurbanın  olum,  bir  yaxşısım  ver 
səni halal eləyim ” -  dedi.
K oroğlu  bacaqlını  ahb  cibinə  qoydu.  Sonra  “kəsilən  başın  səsi 
çıxm az”  -   deyə  şeşpərini  çəkib  m ollanın  başm ı  xəşilə  döndərib  k ə l- 
ləsi üstə  cəhənnəm ə yolladı.  K oroğlu m ollanm  m eyidini  qarının  diva- 
rının  yanına  gətirib  divara  bir  təpik  vurdu.  Divarı  uçurub  ölünü  onun 
altında basdırdı.  Qarı  b aş-g ö zü n ə  döyüb  deyirdi:  “A llah  evini  yıxsın, 
ay bala,  m ənim  evim ə  qan tökdün,  niyə b elə  elədin” .
Koroğlu dedi:
-  Ay  dinsiz,  elə  eləm ə  ki,  səni  də  bunun yanında basdırım.
Qarı  qorxuya  düşüb,  “q ə lə t  elədim ,  h ər n ə  istəyirsən  e lə ” -  dedi.
Koroğlu  bazardan  aldığı  ağ  rəngli  m olla  köynək-tum anını  paltar-
larınm  üstündən  geydi.  B aşına  ağ  əm m am ə  qoyub  bir  əb a  da  çiyninə 
saldı.  Əbanın  altından  xən cərin i  belinə  m öhkəm   bağlayıb,  bir  əlində 
çəlik,  o biri  əlində təsbeh bir  gözünü yum ub N igar xanım ın cvinə  sarı 
yola düşdü. N igar xanım ın im arətinin bir n eçə addım hğında gözətçilər 
Koroğlunu saxlayıb  dedilər:
-  Hacı,  hara gedirsən,  bura N igarın  im arətidi,  içəri  getm ək olmaz.
Koroğlu dedi:
-  Ay  lənətə  gəlm iş  kafırlər bir -   “ziyarətin  qəbul  olsun,  ay  hacı” 
da dilinizə  gəlm ir?
G özətçilər soruşdular:
-   Sən  necə  hacısan?
K oroğlu dedi:
-  M ənim  adım çavuş R övşendi.  Elə bu saat M əkkədən Sultan M u- 
radm qulluğundan  gəlirəm .  N ə  olar ki,  N igar xanım  gəlib  bir m əni  zi- 
yarət edə.

---