380
III. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu
XIX əsrin sonu-XX əsrin əvvəllərində xalça məmulatı istehsalında xeyli irəliləyiş müşahidə edilsə
də, bu sahə fabrik-zavod mərhələsinə yüksəlmiş ipəkçilikdən fərqli olaraq, hətta manufaktura mərhələsinə
keçə bilməyib, hələ də özünün sənət və xırda əmtəə istehsalı səviyyəsini saxlamışdı. Bu, hər şeydən
əvvəl, xalça məmulatı istehsalının spesifik xüsusiyyətləri ilə bağlı idi. Belə ki, daha çox şəhərlərdə
cəmləşmiş bir çox sənət sahələrindən fərqli olaraq, yolsuzluq şəraitində mərkəzlə zəif əlaqəsi olan və
böyük ərazilərə səpələnmiş xalçaçılıq daha çox kəndlərdə inkişaf etdiyindən, iri ticarət kapitalının
diqqətindən kənarda qalmışdı. Daha doğrusu, infrastrukturun zəif inkişaf etdiyi bu şəraitdə böyük kapital
sahibləri bu sahəyə vəsait ayırmağa cəsarət etmirdilər. Onlar kəndlərdə istehsal edilmiş yüksək keyfiyyətli
xalça məmulatlarını xarici bazarlardakı qiymətindən xəbərsiz olan kənd toxucularından dəyər-dəyməzinə
alaraq böyük gəlir götürürdülər. Bu məsələdə xarici bazara işləyən tacirlərlə xalçaçılar arasında vasitəçilik
edən alverçilər mühüm rol oynayırdılar [16,s.67].
Naxçıvan diyarında XVIII-XX əsrin əvvəllərində toxunmuş xalça məmulatlarının xeyli sayda
nümunəsi dövrümüzə qədər gəlib çatmışdır. Apardığımız çöl tədqiqatları zamanı Naxçıvan Muxtar
Respublikasının Babək, Culfa, Kəngərli, Sədərək, Naxçıvan şəhəri, Ordubad, Şahbuz və Şərur
rayonlarında tədqiq etdiyimiz dövrdə toxunmuş şəxsi kolleksiyalarda saxlanılan 24 ədəd yun xovlu xalça,
4 ədəd "Namazlıq", 4 ədəd yun xovsuz zili, 2 ədəd duz torbası, 2 ədəd xurcun, 1 ədəd məfrəş üzü, 1 ədəd
şəddə və 1 ədəd kilim aşkar edilərək elmi ictimaiyyətə təqdim edilmişdir [8,s.131-149].
Tədqiqat zamanı
aydın olmuşdur ki, şəxsi kolleksiyalarda saxlanılan xovlu xalçaların ən qədim nümunəsi 1800-cü ildə
Şərur rayonunun Maxta kəndində toxunmuşdur.
ƏDƏBİYYAT
1.Azərbaycan etnoqrafiyası. I cild, Bakı, 2007
2.Azərbaycan xalçaları. Naxçıvan qrupu. Bakı, 2012
3.Azərbaycan tarixi. 7 cilddə, II c., Bakı, 1998
4. Budaqova S. Naxçıcvan diyarının siyasi tarixi. Bakı, 2014
5.Həbibullayev O.H. Kültəpədə arxeoloji qazıntılar. Bakı, 1959
6.Kərimov L. Azərbaycan xalçaları. Bakı, 1961
7.Məmmədov R. Naxçıvan şəhərinin tarixi oçerki. Bakı, 1977
8.Muradov V. Naxçıvan xalçaçıları. Bakı, Elm, 2013
9.Muradov V. Azərbaycanda xalçaçılıq sənəti. Bakı, 2013
10.Sadıqov M. Qoyunçuluq. Bakı, 1965
11.Vahidov R. Mingəçevir III-VIII əsrlərdə. Bakı, 1961
12.Алиева А. Ворсовые ковры Азербайджана XIX - начала XX века, Баку, 1987
13.Гейдаров М.Х. Города и городское ремесло Азербайджана XIII-XVII в.
Баку, 1982
14.Григорев В.Н. Статистическое описание Нахичеванской провиции. СПб.,
1833
15.Исаев М.Д. Ковровые производство Закавказье. Тифлис, 1932
16.Исмаилов М. Социально-экономическая структура Азербайджана в эпоху
империализма. Баку, 1982
17.Латышев В.В. Известия древних писателей о скифах и Кавказе. т. I, СПб.,
1890
18.Пиралов А.С. Краткий очерк кустарных промыслов Кавказа. СПб.,1913
19.Сумбатзаде А.С. Промышленность Азербайджана в XIX в. Баку, 1964
20. Фазлуллах Рашид ад-Дин. Джами ат-таварих (Сборник летописей).
Перевод А.К.Арендса. т. III, Баку, Изд-во АН Азерб. ССР, 1957
21.Хатисов К. Кустарные промыслы Закавказского края. Тифлис, 1897
22. Худуд ал-алем. Л., 1939
23.Шопен И. Исторический памятник состояния Армянской области в эпохи
ее присоединения к Российской империи. СПб., 1852
24.Qriffin Levis. The Praktikal Book of oriental Rugs. N-Y.,1995
DAĞLIQ QARABAĞ MÜNAQİŞƏSİNDƏ STATUS-KVO MÜHARİBƏ RİSKİNİ ARTIRIR
Vuqar MƏMMƏDZADƏ
Xülasə: Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin sülh yolu ilə həlli uzandıqca bölgədə vəziyyət getdikcə
gərginləşəcək. İsti aylar yaxınlaşdıqca atəşkəsin pozulması halları artacaq. Rəsmi Bakı Ermənistana təzyiqin
artırılması üçün beynəlxalq vasitəçilərin atəşkəsin pozulması hallarını araşdıran qrupun yaradılmasına da
razılıq verməyəcək. Əslində rəsmi İrəvan da anlayır ki, Dağlıq Qarabağ ətrafındakı rayonları boşaltmağa razı
olmayana qədər atəşkəs daima pozulacaq, bölgədə müharibə risqi azalmayacaq. Buna baxmayaraq,
Ermənistan prezidenti Serj Sərkisyan Dağlıq Qarabağ ətrafındakı rayonları boşaltmaq qərarına hazır deyil.
Çünki,
həmin
rayonların
işğalında
Serj
Sərkisyan
bilavasitə
iştirak
edib.
Bütün hallarda münaqişənin həlli Dağlıq Qarabağ ətrafındakı rayonların boşaldılmasından keçir. Bu olmadan
müharibə hər an başlaya bilər.
Açar sözlər: Dağlıq Qarabağ, müharibə,Status-kvo, risk
Nagorno-Karabakh War Increases the Risk of the Status Quo
Abstract: The peaceful settlement of the Nagorno-Karabakh conflict, the longer the increasingly tense
situation in the region.Closer to the increase in ceasefire violations during the warmer months.Official Baku
to increase pressure on Armenia to establish a group of international mediators in cases of violations of the
cease-fire will not agree. In fact, official Yerevan also understands that unless you agree to evacuate the
regions around Nagorno Karabakh has always broken the cease-fire, not reduce risk of war in the region.
Nevertheless, the Armenian President Serzh Sargsyan is not ready to loosen the regions surrounding
Nagorno-Karabakh. Because of the occupation of these regions Serzh Sargsyan participated directly.
In all cases, the liberation of regions around Nagorno Karabakh tries to resolve the conflict. Without this war
could start at any moment.
Keywords: Nagorno-Karabakh,war, the status quo, risk
Sovetlər birliyinin süquta uğradığı illərdə keçmiş “ittifaq ölkəsində” gedən siyasi proseslər
nəticəsində müstəqillik qazanan respublikalar kimi Azərbaycan da öz daxili və xarici siyasətini sərbəst
müəyyənləşdirmək hüququ qazandı. Azərbaycan müstəqillik əldə etdiyi zamanlarda xarici havadarlarının
dəstəyi ilə Ermənistan tərəfindən elan olunmamış müharibəyə məruz qaldı, torpaqlarının 20 faizi işğal
olundu və yarım milyondan çox əhalisi məcburi köçkün vəziyyətilə üzləşdi. Müharibə davam etdiyi bir
zamanda Azərbaycanda ard-arda hakimiyyət dəyişikliyi baş verdiyi üçün cəbhədə mövqeylərimizin
zəifləməsinə gətirib çıxartdı. Savaşın getdiyi dövrdə bölgədə geosiyasi vəziyyətin Azərbaycanın lehinə
olmaması 1994-cü ildə cəbhədə atəşkəs sənədinin imzalanmasına gətirib çıxardı. Bu sənəd Azərbaycan
tərəfindən 8 may 1994-cü ildə imzalanmışdır (Azərbaycan tarixi, 2008: 271). Sənədə Ali Sovetin sədri
Rəsul Quliyev və Dağlıq Qarabağın azərbaycanlı icmasının rəhbəri şəxsində Şuşa rayonu İH başçısı
Nizami Bəhmənov, erməni tərəfdən Ermənistan parlamentinin sədri Babken Ararksyan və Dağlıq
Qarabağın erməni icmasının rəhbəri şəxsində "DQR parlamentinin sədri" Karen Baburyan imza atmışdır.
Sənəd 12 may 1994-cü ildən qüvvəyə minmişdir (Strateji Təhlil, 2013: 69). Elə həmin gündən cəbhə
xəttində aktiv hərbi əməliyyatlar müvəqqəti olaraq dayandırılmışdır (Tomas de Vaal, 2008: 40).
Azərbaycan tərəfi sənədə iki əlavə ilə imza atmışdı. Bişkek protokolunun 5-ci abzasında "tutulmuş
ərazilər" sözləri "işğal olunmuş ərazilər" sözləri ilə əvəzlənmiş və atəşkəsdən sonra cəbhə xəttində
yerləşdiriləcək müşahidəçilərin isə "beynəlxalq müşahidəçilər missiyası" olması qeyd olunmuşdur.
Bu sənədə əsasən, tərəflər tezliklə beynəlxalq vasitəçilik sayəsində "Böyük sülh sazişi" imzalamalı
idilər (Thomas de Waal, 2003: 53).
Sənəd
3 nüsxədə Azərbaycan, erməni və rus dillərində hazırlanmışdır. "Bişkek
protokolu" Qarabağ müharibəsi ərəfəsində cəbhə bölgəsində atəşkəsi nəzərdə tutan, bir növ siyasi
müraciət və ya sülhə çağırış məqsədli və hüquqi xarakter daşımayan sənəddir. Bu sənəd hüquqi xarakter
daşımadığına və üstəlik, heç bir tərəfə hüquqi öhdəliklər qoymadığına görə bir növ siyasi müraciət və ya
sülhə çağırışdan ibarət idi. Buna görə də Azərbaycan tərəfinin təkid etdiyi düzəlişlərin o qədər də böyük
əhəmiyyəti yox idi. Bununla belə, Bakı yalnız onun istəklərinin təsbit olunduğu kağızı imzalamağa
razılaşırdı ( Эхо, 2011: 1,3). Bunun nəticəsində 1994-cü il mayın 12-də cəbhədə atəşkəsə nail
Azərbaycan Dövlət İqtisad, Universitetinin Müəllimi, vuqar-memmedzade@mail.ru