Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
327 – Mister Qrey, heç mən də bilmirdim. Məncə, bunun günahı son təcrübədədir. О mənə çox Ģey öyrətdi. – Hər ikimizə.
Kristian yenə də ciddiləĢib. Ġndi mənə elə gəlir ki, rəqs meydançasında yalnız ikimiz varıq və orkestr. Biz öz ayrıca hava Ģarımızdayıq. Mahnı bitir və biz əl çalırıq. Müğənni Sem ehtiramla təzim edərək öz orkestrini təqdim eləyir. – Ledini rəqsə dəvət edə bilərəm? Ucaboy kiĢini tanıyıram, hərracda Kristianla rəqabət aparmıĢ adam idi. Kristian həvəssiz əlimi buraxır, amma özü də heyrət içindədir. – Bəli, buyurun. АnasteyĢa, bu Con Flinndir. Con, bu AnasteyĢadır. Lənət Ģeytana! Kristian gülümsəyir və rəqs meydançasının kənarına çəkilir. – AxĢamınız xeyir, АnasteyĢa, – doktor Flinnn deyir və mən Ģivəsindən onun ingilis olduğunu anlayıram.
www.vivo-book.com
328 – Salam, – cavab verirəm. Orkestr baĢqa bir mahnını ifa eləməyə baĢlayanda doktor Flinn də rəqs etməyə baĢladı. О, yetərincə cavandır, düĢündüyümün əksinə olaraq, hərgah üzünü görə bilmirəm. Maskası Kristianın maskasına oxĢayır. Ucaboydur, amma Kristian qədər yox və onun kimi ahəngdar hərəkətlərə də malik deyil. Daha nə deyim? SoruĢum ki, niyə Kristianın qeyri-sabit xarakteri var? Üstəlik, niyə Flinn mənə üstünlük verib? Bu ondan öyrənmək istədiyim yeganə Ģeydir, amma nədənsə bu sual mənə kobud görünür. – Sizinlə nəhayət Ģəxsən tanıĢ olmağıma çox Ģadam, АnasteyĢa. Bura xoĢunuza gəlir? – XoĢuma gəlirdi, – pıçıldayıram. – Оо, ümid edirəm, əhval-ruhiyyənizin dəyiĢməyində mən təqsirkar deyiləm. – О, hərarətlə gülümsəyir və mən daxilən sərbəstləĢməyə çalıĢdım. – Doktor Flinn, psixiatrsınız. Və mənə görün nə deyirsiniz. О gülümsəyir. www.vivo-book.com
329 – Problem də elə bundadır, deyilmi? Məni psixiatr olmağımda? Hırıldayıram. – Məndə nəsə xoĢagəlməz bir Ģey tapmağınızdan narahatam, ona görə də bir azca xəcalət çəkirəm. Ümumiyyətlə, sizdən Kristian haqda soruĢmaq istərdim. – Birincisi, mən iĢ baĢında yox, xeyriyyə tədbirindəyəm, – o, təbəssümlə pıçıldayır. – Ġkincisi, sizinlə, həqiqətən, Kristian haqda danıĢa bilmərəm. Bundan baĢqa, – məni cırnadır, – hələ ay var, gün var.... Təəccüblə ona baxıram. – Bu, peĢə zarafatımızdır, АnasteyĢa. Utanıram və rəng verib-rəng alıram, sonra azacıq qərəz duymağa baĢladım. О, Kristianla bağlı zarafatlar edir. – Siz
yalnız mənim
Kristiana dediklərimi təkrarladınız… sizin bahalı Ģarlatan olmağınızı. Doktor Flinn qəhqəhə çəkir. – Təxminən siz deyən kimidir. – Ġngilissiniz? – Bəli. Londonda doğulmuĢam.
www.vivo-book.com
330 – Bura necə gəlib çıxmısınız? – Bəxtim belə gətirib. – Özünüz haqda danıĢmağa xəsislik edirsiniz, düzdür? – DanıĢılası xüsusi bir Ģey yoxdur. Mən adi və sadə bir adamam. – Təvazökarlığa bax ha! – Bu, Britaniya cəhətidir. Xüsusən, milli səciyyəmizə uyğun.
– Аа. – Mən də sizi eyni Ģeydə ittiham edə bilərəm, АnasteyĢa. – Elə mən də adi bir qadınam, doktor Flinn. О fınxırır. – Yox, АnasteyĢa. Siz qapalı olmağa meyillisiniz. – Özüm haqda danıĢılası heç nə yoxdur, – gülümsəyirəm. – Buna böyük Ģübhəm var, – qəfildən o, üzünü turĢudur. Qızardım. Musiqi bitən kimi Kristian yanımda peyda olur. Doktor Flinn məni sərbəst buraxır. www.vivo-book.com
331 – Sizinlə tanıĢlığa Ģad oldum, АnasteyĢa.
О, yenə də hərarətlə gülümsəyir və duyuram ki, qapalı testdən keçmiĢəm. – Con, – Kristian ona təzim eləyir. – Kristian, – Doktor Flinn təzimə cavab verir, çevrilir və qələbəlikdə yox olur. Kristian çiyinlərimi qucaqlayır və növbəti rəqsə hazırlaĢır. – O, düĢündüyümdən də cavanmıĢ, – donquldanıram. – Həm də dəhĢətli dərəcədə hövsələsizdir. Kristian təəccüblə baĢını yana əyir. – Hövsələsiz? – Hə, mənə hər Ģeyi danıĢdı, – zarafat eləyirəm. Kristian gərilir. – Belə olan halda Ģələ-küləni toplaya bilərsən. Əminəm ki, mənimlə bir daha üz-üzə gəlmək istəməzsən, – sakitcə deyir o. Yerimdə donub qalıram. www.vivo-book.com
332 – Narahat olma heç nə deməyib! – Səsimdəki təlaĢ duyulur. Kristian özünü itirmiĢ halda gözlərini döyür, sonradan sifəti açılır. О, yenidən məni qolları arasına alır. – Onda rəqsdən həzz alaq, – sevinclə gülümsəyərək məni fırladır. Niyə elə düĢündü ki, onu ata bilərəm? BaĢa düĢmürdüm. Biz bir az da rəqs meydançasında qalırıq və qəfildən duyuram ki, ayaqyoluna ehtiyacım var. – Ġndi dönürəm. Yolda xatırlayıram ki, çantamı banket masasında unutmuĢam, çadıra doğru gedirəm. Ġçəridəki qəndillər hələ də yanmaqdadır, amma çadırda heç kim yoxdur, yalnız uzaq küncdə bir cütlük oturub. Çantamı götürürəm. – АnasteyĢa? Zərif səsdən diksinirəm. Ətrafa boylanıram və qara məxmərdən olan uzun, dar paltarlı qadını görürəm. Onun zövqlü, qızılı saplı maskası baĢqalarının maskalarına
Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|