27
öz barmaqlarını qulaqlarına tutur, paltarlarını baĢlarına çəkirdilər və
müxafilətçilikdə möhkəm dayanıb, olduqca təkəbbür edirdilər. Sonra mən
onları uca səslə sənin fərmanının itaətinə də`vət etdim, aĢkar və gizli Ģəkildə
tövhid və iman həqiqətini onlar üçün bəyan etdim. Mən onlara dedim: «Öz
allahınızdan bağıĢlanmaq istəyin. O çox bağıĢlayandır. O, səmanın bərəkətli
yağıĢlarını bir-birinin ardınca sizə göndərər. Sizə çoxlu mal və övladla kömək
edər. YaĢıl bağlar və axan çayları sizin ixtiyarınızda qoyar. Niyə siz Allahın
əzəmətinə ianmırsınız? Halbuki, sizi müxtəlif mərhələlərdə yaratdı. Bilmirsiniz
Allah-təala yeddi səmanı necə bir-birinin üzərində yaradıb. Ayı səmanın
ortasında aydınlıq vasitəsi və günəĢi yanar çıraq etmiĢdir. Allah sizi bir ot kimi
yerdən bitirdi. Sonra yenə sizi həmin yerə qaytaracaq və yenidən çıxacaqsınız.
Allah yeri sizin üçün geniĢ döĢənəcək etdi ki, geniĢ yollarla və onun dərələrilə
keçib, istədiyiniz yerə gedəsiniz».
Nuh (ə) sonra onların hidayətindən ümidsiz halda dedi: «Ġlahi, onlar mənə
itaətsizlik göstərdilər və mal və övladları onlara ziyandan baĢqa bir Ģey
verməyən insanlardan itaət etdilər. Yolunu azmıĢ bu rəhbərlər böyük məkr
iĢlətdilər və dedilər: «Allahlarınızdan və bütlərinizdən əl çəkməyin! Xüsusilə
Vüdd, Süva`, Yəğus, Yə`uq və Nəsr bütlərini buraxmayın! Onlar çoxlu
insanları yolundan azdırdılar. Ġlahi, zalımlara azğınlıqdan baĢqa bir Ģey vermə!»
Nəhayət onların hamısı günahlarının hesabına qərq olub, cəhənnəm oduna
düĢdülər və özlərinə Allahdan baĢqa köməkçi görmədilər. Nuh (ə) dedi: “Ġlahi,
kafirlərin heç birini yer üzündə qoyma! Çünki, əgər onlar qalsalar, sənin
bəndələrini yoldan çıxaracaqlar və onlardan günahkar və kafir nəsildən baĢqa
bir Ģey törəməyəcəkdir. Ġlahi! Məni, mənim ata və anamı, evimə imanla daxil
olan insanları və bütün kiĢi və qadın mö`minləri bağıĢla və zalımlara həlakət və
məhv olmaqdan baĢqa bir Ģey vermə!”
3
3
Nuh surəsi, 1-28-ci аyələr.
28
QƏZƏB TUFANI
HƏZRƏT HUDUN (Ə) ƏHVALATI
Ərəbistan yarımadasının xəritəsinə baxın. Onun sağ tərəfində geniĢ bir
səhralıq görəcəksiniz. Ona Rub`ul-Xali deyirlər. Həyat əlamətlərindən
tamamilə uzaq olan bir yer... Nə su, nə bitki...
Amma, görəsən bu yerlər min illər bundan öncə də səhralıq olmuĢdurmu?
Yox. Bu vahiməli torpaqlar, məhsuldar yer və yaĢıllıq olmuĢdur. Arxeoloqlar
orada qumların altında dəfn olunmuĢ qədim bir Ģəhərin qalıqlarını tapmıĢlar.
Tarixdən qabaqkı dövrdə bu yerlərdə güclü Ad qəbilələri yaĢayırmıĢlar.
Bunlar ərəb qəbilələrindən olub, çox keçmiĢ zamanlarda orada sakin olmuĢlar.
Tarix onların barəsində bir söz demir. Yalnız Qur`ani Kərimdə bu barədə bə`zi
mətləblər söylənilmiĢdir.
Ad qəbilələri bitki və yaĢıllıqla dolu olan o məntəqədə yaĢayırdılar. Orada
vaxtı-vaxtında yağıĢlar yağır, yer yaĢıllaĢır və səfalı olurdu. Hovuzları su ilə
dolur, tarlalar gözəlləĢirdi.
Beləliklə onların torpaqları xurma və üzüm ağaclarıyla doldu. Tarlaları
yaĢıllaĢdı, bağları geniĢləndi.
O zaman insanlar ev və bina tikməyə çox diqqət göstərirdilər. Me`marlıq
sənətində, qala və saray tikmək iĢində xüsusi məharətləri vardı.
Onlar güclü və qürurlu insanlar idilər. Ne`mətin bolluğu onları azğınlığa
çəkmiĢdi, ağıl və düĢüncənin səsinə səs vermirdilər. Onlar büt və heykəllərə
ibadət edirdilər. Öncə onları öz əllərilə düzəldir və sonra onlara pərəstiĢ
edirdilər. Onlar öz ibadətgahlarını təpələrin baĢında tikib, heykəllərini orada
yerləĢdirirdilər. Onlar deyirdilər:
-Bu bizim yaĢıllıq allahımızdır. O, dəniz allahıdır. Bu quru allahıdır. Bu döyüĢ
allahıdır.
Buna görə də onlar qarĢılarına çıxan bütün məsələlərdə onlardan kömək
istəyirdilər.
Əhqaf torpaqları yaĢıllıq və çəmənlik idi. Onların heyvanları artdıqca naz-
ne`mətə, xoĢgüzəranlıq və əyyaĢlığa, qürur və təkəbbürə daha çox qərq
olurdular. Elə bilirdilər ki, bütün ne`mətlər onların allahlarındandır. Ona görə
də qabaqkından daha artıq bütpərəstliyə alıĢırdılar.
Onlar günahsızlara daha çox zülm etməyə baĢladılar. Əqidə və yaĢayıĢlarında
onlarla bir olmayanlara qarĢı kobud rəftar edirdilər. Pak insanlar qorxu içində
yaĢayırdılar. Onlar zəif azlıqlar idilər, güc vasitələri isə mülkədarların əlində
idi.
Bütün sərvətlilər zalım idilər. Onların uca boyları, güclü əzələləri və bərk
ürəkləri var idi. Elə bil ürəklərini daĢdan düzəltmiĢdilər.
O zaman, Allahın geniĢ dünyasının həmin nöqtəsində Hud (ə) yaĢayırdı. O,
saleh, mehriban və xeyirxah bir insan idi. Allah-təala onu peyğəmbərliyə seçib,
qəbiləsinə tərəf göndərdi. Hud (ə) öz də`vətini yeganəpərəstliyə də`vət,
bütpərəstlikdən, daĢdan düzəltdikləri və heç bir xeyir və ziyanları olmayan
allahların ibadətindən çəkindirməklə baĢladı.
29
Hud (ə) Allah adamı idi və bütpərəstlərdən qorxmurdu. Onlar cismi cəhətdən
güclü insanlar idilər, amma, Hudun (ə) güclü iradə və ruhiyyəsi var idi. O,
Allahla idi və Allah da onunla. Allahsa hamıdan güclüdür.
Hudun (ə) risalətinə iman gətirən pak insanlar çox az idilər. Zalım və əyyaĢlar
Hudu (ə) və onun risalətini məsxərə edirdilər. Onu nadan və dəli adlandırırdılar.
Ad əhalisi Allahın peyğəmbərinə əzab-əziyyət verir, onu daim hədələyirdi.
Hud (ə) öz də`vətini davam etdirdi. O həmiĢə öz qəbiləsinə nəsihət edir,
Allahın ne`mətlərini və onun bərəkətlərini onların yadına salırdı. Amma, heç bir
faydası yox idi. Onlar güman edirdilər ki, allahları onlara ruzi yetirir, yağıĢ
göndərir, ot və bitki bitirir, bərəkət verir və onlar artıb, inkiĢaf edirlər. Ona görə
də dedilər:
-Hud (ə) dəlidir. Allahlar ona nifrin etmiĢlər.
Onlar Hudu (ə) öz də`vətini davam etdirərsə, pis aqibət və nəticə ilə
qorxudurdular. Ona dedilər:
-Allahlar səni cəzalandıracaqlar.
Hud (ə) Ad zülmkarlarını və onların allahlarını mübarizəyə çağırırdı.
Hud (ə) öz risalətini davam etdirdi. Zalımlar Hudun (ə) qarĢısında bir iĢ
görməyə aciz qalmıĢdılar. Ad camaatı iki dəstəyə bölündülər: Sayca çox az
olan, Allaha və qiyamət gününə iman gətirmiĢ Ģəxslər və Hudun (ə) risalətinə
kafir olub, öz tüğyan, təkəbbür, fəsad və azğınlıqlarını davam etdirənlər.
Onların islah olunmalarına heç bir ümid qalmamıĢdı və eləcə öz azğınlıqlarında
sərgərdan idilər.
QƏRİBƏ ŞƏHƏR - İRƏM
Ad qəbiləsi o dövrdə dünyanın ən böyük Ģəhərini bina etdilər. O, Ġrəm Ģəhəri
idi. Onun oxĢarı heç bir yerdə tikilməmiĢdi. ġəhər uca binalar, bağ və
bostanlarla dolu idi. Onu zülmkar və bütpərəst ġəddad tikdirmiĢdi.
Orada yaĢamaq üçün ġəddad, onu özünə cənnət olaraq düzəltdirmiĢdi. O
güman edirdi ki, həmiĢə diri qalacaq və heç vaxt ölməyəcəkdir. O çox qüdrətli
idi, odur ki, həmiĢə yaĢayacağını xəyal edirdi.
QITLIQ
YağıĢ zamanı çatdı. Amma, yağıĢ yağmırdı. Buludlar Əhqaf göylərindən
keçib, uzaq məntəqələrə gedirdilər. Burada bir yerdə cəm olur və sonra
dağılıĢırdılar. Ad camaatı çəmənliklərdən, əkin sahələrindən, dağ
meyvələrindən və bostanlardan istifadə edərək öz günlərini keçirirdilər.
Həmin il yağıĢsız keçdi. Onların məhsulları azaldı. Heyvanların bə`zisi
aclıqdan məhv oldular. Bə`zi ağaclar qurudular. Ad camaatı bütlərə üz tutdular.
Onlara ibadət edir və onların yanında qurban kəsirdilər. Amma, heç bir faydası
yox idi.
Yenə də yağıĢ zamanı çatdı. Buludlar toplandı. Ad camaatı sevinib, Ģad
oldular. Tünd rəngli buludlar idi. Bə`ziləri dedilər:
-Bu buludlar yağıĢ buludlarıdırlar.
Dostları ilə paylaş: |