185
III. 5. 6. ġəxsiyyətin mənlik Ģüuru
Ġnsanın bir Ģəxsiyyət kimi formalaĢmasında onda mənlik
Ģüurunun inkiĢafı xüsusi rol oynayır. Mənlik Ģüurunun
formalaĢması insana özü haqqında təsəvvürlərini, özünün zahi-
ri
görkəmini,
əqli,
mənəvi,
iradi
keyfiyyətlərini
qiymətləndirmək imkanı verir. Bu baxımdan mənlik Ģüuru
insanın özünü Ģəxsiyyət kimi tanıması və dərk etməsi
prosesindən ibarətdir. Psixoloji ədəbiyyətda «mənlik Ģüuru»
dedikdə insanın özünün tələbat və qabiliyyətlərinə, fikir və
hisslərinə, davranıĢ və fəaliyyət motivlərinə Ģüurlu münasibəti
nəzərdə tutulur. Ġnsan baĢqa adamlarla qarĢılıqlı əlaqə və
ünsiyyət prosesində özünü ətraf mühitdən ayırır, özünü fiziki
və psixi cəhətdən dərk etməyə baĢlayır, bir növ öz «mənini»
baĢa düĢür, anlayır. Öz məni haqqında subyektiv təəssürat ilk
növbədə onda ifadə olunur ki, insan özünün hazırda, keçmiĢdə
və gələcəkdəki eyniliyini anlayır.
Ġnsanın öz «mənini» kəĢf etməsi Ģəxsiyyətin uzun-
müddətli inkiĢaf prosesinin nəticəsidir. Bunun əsası bir növ
hələ körpəlik dövründən qoyulur. Hələ üç yaĢlı uĢaqda özü
haqqında təsəvvür yaranmağa baĢlayır. Bu dövrdə uĢaq «mən»
kəlməsini iĢlətməklə özünün müstəqilliyə olan meylini büruzə
verir. Onda mənlik Ģüurunun ibtidai forması müĢahidə olunur.
UĢağın öz «mən»ini kəĢf etməsi sonrakı dövrdə –
yeniyetməlik və ilk gənclik yaĢ dövründə özünü daha aydın
göstərir. Yeniyetmədə özünə, öz Ģəxsi həyatına, Ģəxsiyyətinin
xüsusiyyətlərinə
marağın
yaranması
onda
özünüqiymətləndirmə tələbatı, özünü baĢqaları ilə müqayisə
etmək meyli yaradır. Nəticədə yeniyetmə özü üçün öz
«mən»ini bir növ kəĢf edir. Ġlk gənclik dövründə məktəblilərdə
böyüklük hissi yüksəlir. Onlar özlərinin artan imkanlarını dərk
etməyə baĢlayırlar. Bu dövrdə məktəblilərdə mənlik Ģüuru,
özləri haqqında təsəvvürləri dəyiĢir. Oğlan və qızlarda mənlik
Ģüurunun məzmunu dəyiĢir, özləri haqqında təsəvvürləri artır.
186
Onlar özlərinin xarici görkəmini, simalarını tamamilə yeni
Ģəkildə qavramağa baĢlayırlar. Bütün bunlar böyük
məktəblilərdə «mən» obrazının formalaĢmasına gətirib çıxarır.
«Mən» obrazının əsasını insanın özü haqqında bilikləri təĢkil
edir. «Mən» obrazında insanın öz-özünə münasibəti də xüsusi
yer tutur. Ġnsan öz özünə baĢqalarına bəslədiyi kimi münasibət
göstərə bilər, hörmət və ya nifrət edər, sevər və ya zəhləsi
gedər, hətta özünü anlaya və anlamaya bilər.
Həyati faktlar göstərir ki, insanda «mən – obraz» eyni
vaxtda müxtəlif xarakterli ola bilir. Bunlara «real mən», «ideal
mən» və «sosial mən» obrazlarını aid etmək olar.
«Real mən» dedikdə insanın indiki anda özünü necə
təsəvvür etməsi, özünün bacarıq və qabiliyyətlərini, rollarını,
statusunu necə qavraması, əslində necə adam olmasını təsəvvür
etməsi nəzərdə tutulur. Bu zaman insan özünə öz gözü ilə
baxır, özünü obyektiv, necə varsa elə də qiymətləndirir.
Təcrübə göstərir ki, bəzən insan özünün bu obrazını
baĢqalarından gizlədə bilir.
«İdeal mən»ə gəldikdə burada insanın özündə görmək
istədiyi keyfiyyətlərə malik obrazı nəzərdə tutulur. Burada
insanın özü haqqında idealları xüsusi yer tutur. «Ġdeal mən»
obrazında insanın yüksək qiymətləndirdiyi keyfiyyətlər öz
əksini tapır. Ġnsan daima öz «ideal mən»inə nail olmağa can
atır.
« Sosial mən» digər mən – obrazlardan fərqlənir. Burada
insan həmiĢə özünə baĢqalarının gözü ilə baxır. «Sosial mən»
obrazı aĢağıdakı suallara uyğun yaradılır: baĢqa adamlar onu
necə görürlər? O, özünü baĢqalarına necə göstərmək istəyir?
Özünü necə göstərsə baĢqalarının rəğbətini qazana bilər? Məhz
buna görə də insan baĢqa adamlarla ünsiyyətə girərkən özünün
«sosial mən»indən çıxıĢ edir.
Özünüqiymətləndirmə və Ģəxsiyyətin iddia səviyyəsi.
Özünüqiymətləndirmə Ģəxsiyyətin özünü, öz imkanlarını, key-
fiyyətlərini, qabiliyyətlərini, özünün baĢqa adamlarla
187
münasibət sistemindəki yerini qiymətləndirməsindən ibarətdir.
Özünüqiymətləndirmə insanın özünüdərketməsi ilə sıx
bağlıdır.
Bu
baxımdan
insanın
mənlik
Ģüurunun
formalaĢmasında özünüqiymətləndirmə xüsusi yer tutur.
Özünüqiymətləndirmə zamanı adətən qiymətin əxlaqi,
estetik, intellektual, emosional və s. növlərindən istifadə olu-
nur. Lakin təcrübə göstərir ki, bütün hallarda onların içərisində
emosional qiymətlər əsas
yer tutur. Bütün hallarda
özünüqiymətləndirmədə emosional çalar üstünlük təĢkil edir.
Özünüqiymətləndirmə
səviyyəsində
qiymətverən
və
qiymətləndirilən eyni adam olduğuna, mən-mənə qiymət
verdiyinə görə burada özünüsevmə, özünəhörmət, ləyaqət hissi
özünə geniĢ yer edir. Ona görə də burada subyektiv amillərin
təsiri qaçılmaz olur.
Psixoloji
tədqiqatlar
özünüqiymətləndirmənin
üç
səviyyəsini müəyyənləĢdirməyə imkan vermiĢdir: 1) Adekvat
özünüqiymətləndirmə. Bu cür özünüqiymətləndirmə zamanı
insan özünün bütün keyfiyyətlərini olduğu kimi, imkanlarına
uyğun qeyd etməklə özünü düzgün qiymətləndirir. 2) Qeyri –
real
yüksək
özünüqiymətləndirmə.
Bu
cür
özünüqiymətləndirmə zamanı insan özünü onda olan
keyfiyyətlərdən, imkanlardan yüksək qiymətləndirir. Adətən bu
cür özünüqiymətləndirmə ĢiĢirdilmiĢ xarakter daĢıyır, insanın
özündən bədgümanlığı ilə nəticələnir. Ona görə də bu cür
adamlar baĢqaları tərəfindən rəğbətlə qarĢılanmırlar. 3) Qeyri-
real aşağı özünüqiymətləndirmə. Bu cür özünüqiymətləndirmə
zamanı insan özünün keyfiyyətlərini, imkanlarını layiq olduğ-
undan aĢağı qiymətləndirir.
Qeyri-real
yüksək
və
qeyri
–
real
aĢağı
özünüqiymətləndirmə eyni dərəcədə ziyanlıdır. Məsələn, öz
imkanlarını qeyri-real yüksək qiymətləndirən Ģagird və ya
tələbələrdə çox vaxt özünəarxayınçılıq hissi yaranır. Nəticədə
nəzərdə tutduqları məqsədlərinə nail ola bilmirlər. Öz
imkanlarını qeyri-real aĢağı qiymətləndirən Ģagird və ya
Dostları ilə paylaş: |