(M,t) müstəvisində
dM/dt – nin kəmiyyəti əyriyə toxunanın meyl bucağının tangensinə
bərabərdir. Nəticədə,
dM/dt-nin (12,12) tənliyi ilə ifadə olunmuş
M,t dəyişənlərindən
asılılığını bilərək, toxunanın əyriyə istiqamətini tapmaq olar, hansı ki, bu tənliyin həlli
qrafikidir.
Toxunanın istiqamətini şəkildə göstərmək üçün kiçik düz xətt parçasını f bucağı
altında (
M,t) – nin hər hansı bir nöqtəsindən elə keçirmək lazımdır ki, tg
ω
=/(
M,t) olsun
(şəkil 12.3). Əgər nöqtələrin sayını artırsaq – hansıların ki, üstündən toxunan xətt
çəkilmişdir – onda şəkildən göründüyü kimi, differensial tənliyin (12,12) həlli olan çoxlu
əyrilər əmələ gələcəkdir. Bu tənliyin sonsuza qədər çoxlu həlli vardır, müstəvinin hər bir
(M
0
, t
0
) nöqtəsindən isə bir həll keçir. Beləliklə, tənliyin konkret həllini tapmaq üçün ilkin
şərtləri (M
0
, t
0
) vermək lazımdır.
Differensial tənliyin həlli funksiya adlanır, hansının ki, bu tənliyin yanına qoyulması
onu bərabərliyə çevirir. Differensial tənliyin həlli qrafikləri bu tənliyin inteqral xətləri
adlandırılır. Bir neçə misalı nəzərdən keçirək. V.V.Nalimov naukometriya ilə məşğul
olarkən elmin inkişafının iki modelini formalaşdırmışdır (8). Bu sadə modeldə nəzərdə
tutulurdu ki, nəşrlərin sayının artma sürəti nəşrlərin ümumi sayına proporsionaldır:
dy/dt=ky (12, 13)
burada
y – nəşrlərin sayıdır;
k – konstantadır. Tənliyin həlləri
e
t
; tipli funksiyalardır,
yəni
t zamanı artdıqca nəşrlərin sayı eksponensial olaraq artır. Belə ki,
t - >∞ olanda,
y(t)=e
t
funksiyası hədsiz qədər böyük qiymətlər qəbul edir, (12,13) modeli ancaq məhdud
zaman intervalında doğrudur. Aydındır ki, müəyyən
t – t
*
zamanında nəşrlərin sayının
artması mütləq dəyişməlidir. Hər hansı elmi istiqamət üçün doyma (tormozlanma) dövrü
olması qaçılmazdır.
dy/dt=ky(b-y), (12.14)
tənliyini nəzərdən keçirək, burada
k və
b – konstantadırlar. Nə zaman ki,
y böyüyür
və kəmiyyətcə
b ilə müqayisə oluna bilər, onda
(b – y) - >0 olur və nəticədə
dy/dt->>0
olur, yəni
y-nun artımı dayanır.
Qeyd edək ki, bu
məntiqi tənlik qeyri-xəttidir, belə ki,
onun sağ tərəfində y2 vardır.
Göstərilmiş misallarda dinamik model bir differensial tənlik ilə təsvir olunur. Daha
realistik modelləri tənliklərin məcmusunu nəzərdən keçirməklə almaq olar. Bir neçə
məlum funksiyası və onların törəməsi olan tənliklərin cəmini
differensial tənliklərin sistemi
adlandırırlar. Tənliyə qoyulan zaman onları bərabərliyə çevirən yt(t) (i=1,..,n) funksiyaların
cəmini
differensial tənliklər sisteminin həlli adlandırırlır.
Bu tədris vəsaitində differensial tənliklər sistemləri nəzərdən keçirilir – hansıların ki,
tərkibində onlarda olan naməlum funkiyalar qədər tənliklər vardır, həm də ki, onların
hamısı yeganə olan
t müstəqil dəyişmənin funksiyalarıdırlar.
Aşağıdakı növdən olan differensial tənliklər sistemini nəzərdən keçirək (12.15):
dx/dt=P(x,y)
dy/dt=Q(x,y)
qeyd edək ki, tənliyin sağ hissəsində
t dəyişəni açıq şəkildə yoxdur. Belə sistemləri
ikinci sıradan olan avtonom dinamik sistem adlandırırlar. Sistemin (12.15) əsas həndəsi
interpretasiyası
faza müstəvisi adlandırılan (
x,y) müstəvisinin nəzərdən keçirilməsi ilə
bağlıdır və yuxarıda təsvir olunmuş həndəsi interpretasiyada əhəmiyyətli dərəcədə fərqlənir.
Onu konematik adlandırmaq olar, belə ki, bu interpretasiyada hər bir həllə fəzada əyri
deyil, nöqtələrin hərəkətinə uyğun olaraq əyrilər qoyurlar.
(12.15) tipli sistemlər təkamül proseslərinin təsviri üçün istifadə olunur. Faza
fəzasında nöqtə sistemin vəziyyətini müəyyən edir. Bu nöqtəyə qoyulmuş
dx/dt,
dy/dt
koordinatları olan vektor vəziyyətin dəyişməsinin sürətini təyin edir. Vektorun sıfıra
çevrildiyi nöqtə, yəni
dx/dt=dy/dt=0, tarazlıq vəziyyəti və ya sistemin xüsusi nöqtəsi
adlandırılır. (12.15) sistemin həllini
(x, y) :x= φ (t),y=Ψ (t) fəza müstəvisində parametrik
əyrilərlə təsvir edəcəyik. (12.15) sisteminin (
x, y, t) fazasında həndəsi interpretasiyasını fəza
müstəvisində interpretasiyası ilə müqayisə edək.
1. Faza müstəvisinin hər trayektoriyasına (
x, y, t) fazasındakı inteqral əyrilərinin
cəmi proyeksiya olunur. Bu əyrilər bir-birilərindən
t əvəzinə
t-C-ni alırlar, burada C –
sərbəst konstantadır (şəkil 12.4a).
2. Əgər (
a, b) nöqtəsi (12.15)
P (a, b) = 0; Q (a, b) = 0 sisteminin tarazlıq
vəziyyətidirsə, onda inteqral əyri
t oxuna paralel olaraq düz olacaqdır. Bu düz xətt (
x, y)
müstəvisinə yeganə olaraq (
a, b) nöqtəsinə proyeksiya olunur.
3.
Əgər sistem a periodu ilə periodik həllə malikdirsə, onda (
x, y, t) fəzasında uyğun
əyri inteqral
a addımı olan spiralı təmsil edir. Bu spiral faza müstəvisində qapalı əyri kimi
proyeksiya olunur (şəkil
12.4.b).
Şəkil
12.4
Həllərin
(
x,
y,
t)
fəzasında
və
faza
müstəvisində davranışı.
Spiralın (
x, t) və
ya (
y, t) müstəvisinə
proyeksiyasında
x (t) və
ya
y
(t)
dəyişənin
dəyişmələrini göstərən sinusoidal əyrini almış oluruq.
Differensial tənlik sistemlərindən çox vaxt texniki qurğuların (mexaniki, elektrikli
və s.) təsviri üçün istifadə olunur. Differensial tənliklər sistemi sonsuz qədər çoxlu həllərə
malikdirsə (konkret həll ilkin şərtlərlə müəyyən olunur), onda texniki qurğular (maşınlar,
mexanizmlər) da sonsuz qədər çoxlu rejmlərə malik ola bilər. Təcrübədə bu qurğular
kifayət qədər müəyyən rejimlərdə işləyirlər, bu da konkret ilkin şərtlərin seçimi ilə izah
olunur, həm də qurğu özü öz işini stabilləşdirir.
Kəfkirli divar saatı haqqında xrestomatik misalı nəzərdən keçirək. Əgər kəfkir şaquli
vəziyytdən kifayət qədər çox aralanıbsa, saat müəyyən rəqs amplitudası ilə uzun müddət
işləyəcəkdir. Əgər kəfkir kifayət qədər çox əyilməyibsə, onda o qədər də böyük olmayan
rəqs sayından sonra saat dayanacaqdır. Beləliklə, bu dinamik sistemin iki stasionar həlli
var: saatın normal gedişinə uyğun olan periodik həll və tarazlıq vəziyyəti (kəfkirin sürəti
sıfıra bərabərdir).
Yerdə qalan bütün sonsuz qədər çoxlu həllərin hər biri iki stasionar həlldən birinə
sürətlə yaxınlaşır, iki həlldən hər biri o mənada müvazinətlidirlər ki, başlanğıc anında
stasionar haldan o qədər də çox kənara əyilməyən həll yenidən stasionar hala doğru can atır.
Xüsusi
nöqtələrin ətrafında altı
tip faza trayektoriyası
ola
bilər,
onlar
sxematik olaraq şəkil
12.5-də göstərilmişdir
(faza trayektoriyasında
olan
oxlar
t
parametlərinin
dəyişməsi
istiqamətlərini
göstərir). Şəkil 12.5-də