Dastanın türk, Ə.Axundov variantında “buta”dan tamamilə fərqli bir üsula rast gəlirik.
Lətif şahın və Mehriban Soltanın bir-birinə olan qarşılıqlı məhəbbət hissi şəkil vasitəsi ilə
yaranır.
Şəkil vasitəsi ilə aşiq ilə məşuqun bir-birinə qovuşmasına biz XII əsr dahi Azərbaycan şairi
Nizami Gəncəvinin “Xosrov və Şirin” poemasında rast gəlirik. Poemada rəssam Şapur Xosrovun
şəklini Şirinə üç dəfə göstərir. Elə birinci dəfə Xosrovun şəklini görməklə Şirinin qəlbində
məhəbbət hissi oyanır:
...Xosrovun surəti dəydi gözünə
Gözəllərə dedi: “Şəkli gətirin,
Kimdir onu çəkən, mənə yetirən”.
Şəkli gətirdilər, əlinə aldı,
Bir saat lal-dinməz, seyrinə daldı,
Ürəyi gəlmirdi, qoysun irağa,
Həya qoymayırdı qucaqlamağa,
..O şəkli görürkən ruhu gedirdi
Gizlətsələr yenə tələb edirdi.
Məlumdur ki, Nizami yaradıclığının əsas kökü, qaynaqları xalq yaradıclığından, xalqın
hikmət dünyasından yoğrulmuşdur. Eyni zamanda Nizami yaradıcılığı sonrakı dövr şifahi
ədəbiyyatımızın inkişafına təsir göstərmiş, əsərlərinin el variantları yaranmışdır. Nizaminin
“Xəmsə”si dastan yaradıcılığının əsas qaynaqlarından olmuşdur. “Leyli və Məcnun”, “Şahzadə
Bəhram”, “Fərhad və Şirin” və s. dastanlar “Xəmsə”dən istifadə yolu ilə yaranmışdır. Deməli,
“dastançı hər hansı bir yolla isə Nizaminin əsəri ilə tanış olmuş, ilk ilham, ilk yaradıcılıq təkanını
ondan almış, sonra da xalq içərisində, şifahi ədəbiyyat xəzinəsində yaşamaqda olan nağıl,
rəvayət, əfsanə, şeir və s. istifadə edərək öz dastanını yaratmışdır”.
Aşıq Şenliyin yaradıcılığında Nizami qəhrəmanlarına-Leyli, Məcnun, İsgəndər və
başqalarına poetik duyumlarda tez-tez müraciət edilir. “Lətif şah” dastanında da bu kiçik
epizodlar onun “Xəmsə”dən barındığını göstərir. Dastanda tacir Xoca Heydər həm də mahir
rəssamdır. O, ticarət etdiyi ölkələrdə çəkdiyi şəkilləri satıb pul qazanarmış. Türbə yaylasında
Lətif şahın gözəl simasını görüb şəklini çəkir. Həmin şəkli Xoca Heydərin evində Mehriban
Soltan görür. “Bir könüldən min könülə Lətif şaha aşiq oldu. Xoca Heydərdən soruşdu:
•
Xoca, bu şəkil kimindir?
Xoca Heydər dedi:
•
Xanım qız, Yəmən şahının oğlu Lətif şahın əksidi.
Qız Lətif şahın bir şəklini tacirdən alıb dedi:
•
Xoca, bu şəkili bundan sonra, heç kəsə verməzsən, əgər nəbadə verəsən, boynunu
vurduracağam”.
Lakin Xoca Heydər verdiyi sözə əməl etmirdi: qazanc məqsədilə ticarət etdiyi ölkələrdə Lətif
şahın şəklini satırdı.
Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, variantlarda dastan qəhrəmanlarının bir-birilə ilk tanışlığı
iki vasitə-buta və şəkil vasitəsi ilə olmuşdur. “Buta”almaq orta əsr klassik dastanlarımız üçün
səciyyəvi cəhətdir. “Lətif şah” dastanının XIX yüzilliyin sonunda yarandığını qeyd etmiş olsaq,
dastan qəhrəmanlarının şəkil vasitəsi ilə tanışlığının səbəbəsiz olmadığını görərik. Çünki XIX
yüzilliyin sonu, XX əsrin əvvəllində mövcud ictimai-siyasi şəraitlə, folklorun xalq həyatına daha
dərindən nüfuz etməsi ilə əlaqədar, “buta” artıq özünün mifik tutumunu qoruyub saxlaya
bilmirdi. Dastan yaradıcıları bu cəhəti müəyyən qədər “reallaşdırmışlar” ki, son dövrlər /XIX-
XX əsr/ yaranan dastanlarda bu, özünü qabarıq şəkildə göstərir.
Bütün variantlardan fəqli olaraq 1961-ci il variantında Dərdli şah Lətif şahın xəstəliyini
sağaltmaq, dərdinə əlac etmək üçün Lələyə üç gün möhlət verir. Lələ Lətif şahın eşqə mübtəla
olduğunu bilirdi. Lələ dünya gözəli qızını bəzədib Lətif şahın yanına göndərir, lakin Lətif şah
onu bəyənmir.
Dastanın türk variantında Fas padşahının pəhləvanı İsfəndiyarın anasının yuxusu
verilmişdir. Digər variantlarda buna təsadüf etmirik. İsfəndiyarın anası gecə yuxuda görür ki,
“İsfəndiyar qannı dəryanın içindədi. Nə qədər əlini atdı, tutammadı. On üç-on dörd yaşında gənc
bir oğlan İsfəndiyarı öldürdü”. Sözsüz, sınama, yuxu yozumlar əski inamlarla bağlıdır.
İsfəndiyarın anası onu səfərdən yayındırmaq istəyir. İsfəndiyar buna razı olmur. Döyüş
meydanında İsfəndiyar pəhləvan Lətif şahla qarşılaşanda anasının yuxusu yadına düşür.
Yenə həmin variantda Fasın xristian ölkəsi olduğu göstərilir.Mövcud variantların heç
birində bu xüsusiyyətə rast gəlinmir. Xoca Heydər Mehriban Soltanın şəklini Fas padşahına
göstərir. Padşah elçi göndərir. Hindistan şahı Əziz Soltan Fas padşahı müsəlman olmadığına
görə qızı vermir. Belə olduqda Fas padşahı öz pəhləvanı İsfəndiyarı qoşunla göndərib Mehriban
Soltanı zorla almaq istəyir. Lətif şah öz sevgilisinin vətənini qoruyur, İsfəndiyarı məğlub edir.
Fas padşahı bundan bərk qəzəblənib sərkərdəsi Xıdırcanı İsfəndiyarın qisasını almağa göndərir.
Dəryada tufana düşən Lətif şah Xıdırcanın gəmisinə rast gəlir.Gəmidəki yaralı əskərlər Lətif şahı
tanıyırlar. Xıdırcan Lətif şahı Fas padşahının yanına gətirir. İsfəndiyar pəhləvan həm də Fas
padşahının bacısı Əsma xanımın nişanlısı idi. Padşahın vəziri müsəlman olduğundan Lətif şaha
qanı qaynayır, ona kömək edir. Əsma xanımın köməkliyi ilə Lətif şah zindandan qurtarır. Lətif
şah onu düşmən pəncəsindən xilas edən Əsma xanımla evlənir. Dastanın 1961,1965-ci il
Ə.Axundov variantlarında Əsma xanımın milliyyətcə xristian olduğu göstərilmir.
Dastanın türk variantında digər variantlardan fəqli cəhət nəzərə çarpır. Dastanın nəzm
hissəsinin poetik forması rəngarəngdir. Belə ki, burada qoşmalardan sonra cinaslı, cinassız
bayatılar verilmişdir. Ehtimal ki, bu, dastan söyləyən peşəkar ifaçı aşığın əlavəsidir. Dastanı
söyləyən müəyyən epizod barədə lirik-psixoloji əhvali-ruhiyyəni daha emosional aşılamaq üçün
yerinə və məqamına uyğun bayatılardan istifadə etmişdir. Həmin bayatılardan bir neçəsinə
diqqət yetirək:
Gözədə
Kəhlik
otlar gözədə,
Sənə də qurban olum,
Sənə baxın gözə də.
Endi zülfün,
Gərdənə endi zülfün.
Dəstələ qoy qoynuma,
Qan eylər indi zülfün və s.
Bu qəbil poetik müraciətə biz Aşıq Şenliyin “ Məhəmməd və Guldənə” dastanında da rast
gəlirik ki, bu barədə bir qədər sonra danışılacaqdır.
“Lətif şah” dastanının variantları arasındakı fərqli cəhətləri nəzərdən keçirdikdə aydın olur
ki, variantlar arasında ümumi, oxşar cəhətlər çoxdur. Oxşar cəhətlər nəinki əsas qəhrəmanlar,
hətta ikinci dərəcəli surətlərdə də nəzərə çarpır. Surətlərin psixologiyasında, onların cəmiyyətə