525
Loyola bilməli, bu haqda heç kimə xəbər verməməli idi. İş
ondadır ki, əvvəlki döyüşlərdə ispanlar hərbi əməliyyatlara
başlayanda onların nə edəcəklərini araukanlar əvvəlcədən
hali olurdular. Silahlı toqquşma baş verəndə isə əksər
hallarda, hücuma birinci olaraq konkistadorlar yox, arau-
kanlar keçirdilər. Bu dəfə polkovnik Alonso düşmənə
gözlənilməz və sarsıdıcı zərbə endirməyi planlaşdırmışdı.
Həmin zərbə nədən ibarət idi?
Araukaniyada müharibə başlanandan bəri bütün hərbi
toqquşmalar Bio-Bio çayının yaxınlığında baş verirdi.
Araukanlar da konkistadorlara qarşı ən güclü pusquları
ölkənin məhz həmin yerlərində qurur və istədikləri
nailiyyətləri əldə edə bilirdilər. Bu dəfəki hücum əməliyyatı
Anqud körfəzinin şimal hissəsində başlamalı və And dağla-
rına kimi dayanmadan irəliləməli, oradan isə Bio-Bio çayı-
na qədər yürüş etməli idi. Eyni vaxtda isə general-kapitan
Onyes de Loyolanın qoşunu Bio-Bio çayını keçib, Alonso-
nun qüvvəsi ilə Osorno vulkanının ətəyində görüşməli idi.
Birinci mərhələdə kapitan Xuan Odovaldonun başçılıq
etdiyi ekspedisiya Anqud körfəzinin şimal sahilinə çıxaraq,
məğrur araukanlara arxadan zərbə endirir, lakin həmin vaxtı
Loyola öz qoşunu ilə gözləmə mövqeyi tutmuşdu. Bu da ki,
Xuan Odovaldonun ekspedisiyasının faciəli surətdə darma-
dağın edilməsi ilə nəticələnir. İkinci mərhələdə əsir alınmış
526
silahdaşlarını azad etməkdən otrü, Araukaniyanın içəri-
lərinə ölkənin şimal sərhədlərindən kəşfiyyat dəstəsi daxil
olur və kor-təbii halda, aborigenlərlə konkistdorlar arasında
qanlı döyüşlər başlanır. Polkovnik Alonso ümumi razılığa
əsasən, böyük bir dəstə ilə Anqud körfəzinin şimal sahilinə
çıxarılmalı, general-kapitan Loyola isə mobil qüvvələr ilə
ölkənin şimal sərhədlərini keçməli idi. Həmişəki kimi arau-
kanlar əsas qüvvələrini ölkənin şimal hissəsində yerləşdir-
mişdilər. Məhz buna görə də Alonso öz ekspedisiyası ilə
Araukaniyanın mərkəzini işğal etməyə müvəffəq olmuşdu.
Plana əsasən Loyola da şimal sərhəddində yerləşən düşmən
qüvvəsini məhv etməli və ölkənin içərilərində Alonsonun
ekspedisiyası ilə birləşməli idi. Lakin şimaldakı ispan
dəstələri hindular üzərində qələbə əldə edə bilməmişdi.
Bununla da araukanlar öz qoşununun bir hissəsini cənuba
göndərmiş. Araukaniyanın mərkəzini Alonsonun döyüşçü-
lərindən təmizləmişdilər. Deməli, Araukaniyadakı məğlu-
biyyətə görə nəinki qraf Ferdinand, hətta general-kapitan
Onyes de Loyola da təqsirli bilinməli idi. Çünki məhz o,
araukanların böyük bir hissəsini məhv edə bilməmişdi.
Araukaniyadakı məğlubiyyət nəinki Çilinin general-
kapitanını və Perunun vitse-kralını, hətta İspaniyanın
kralını da hiddətə gətirmişdi. Həmin məğlubiyyətdə bütün
müharibə iştirakçıları təqsirləndirilirdi. Hamı kral qarşısın-
527
da bəraət qazanmaq üçün birbirlərini ittiham etməyə başla-
dılar. Perunun vitse-kralı, Çilinin general-kapitanı Onyes de
Loyolanı və İspaniyadan gələn ekspedisiyanın rəisi polkov-
nik Alonso Odovaldonu, Çilinin general-kapitanı polkovnik
Alonso, polkovnikin öz köməkçisi qraf Ferdinand Morelo-
su, qraf isə ekspedisiya iştirakçılarının mərd və qəhrəman
döyüşçülərini məğlubiyyətin baş verməsində ittiham edirdi-
lər. Kral II Filipp isə həmin məsələni araşdırmaq üçün
Peruya xüsusi nümayəndəsini göndərmişdi. Kral nümayən-
dəsi əsl təqsirkarları araşdırıb üzə çıxarmalı idi.
XXIII fəsil. Polkovnik Alonsonun
Araukaniyadakı sonuncu hərbi əməliyyatı
Migel və onun dostları İspaniyaya yola düşməzdən əvvəl
boş vaxtlarını Portobelonun limanında keçirirdilər. Əsasən
onları burada yaranmış müstəmləkə qanunları və həm-
yerlilərinin yeni həyat tərzinə necə öyrəşdikləri maraqlan-
dırırdı. Şəhər limanının cənubundakı fort və bastionlar
ondan xəbər verirdi ki, heç də buradakı yaşayış məskunla-
528
şan ispanlar üçün sakit keçmir. Əsas təhlükəni aborigenlər
yox, İngiltərədən gəlmiş korsarlar yaradırdı. Demək olar ki,
hər il başqa limanlarda olduğu kimi ingilis korsarlarının
gəmiləri Portobelo sahillərində görünürdü. Xüsusən də
Frensis Dreykin və Con Xoukinsin başkəsənləri buradakı
mülki əhalidə vahimə yaradır və onların dinc həyat sürmə-
lərinə maneəçilik törədirdilər. Avropanın döyüş teatrlarında
hamıya meydan oxuyan ispan əsgəri, burada fəaliyyət
göstərən dəniz quldurlarının qarşısında aciz qalmışdılar.
Əlbəttə, bunun birçə səbəbi vardı: korsarlar necə ki, sahil
zolağına gözlənilməz və gizlin halda sahilə yaxınlaşaraq öz
quldur əməllərini həyata keçirirdilər, eləcə də gözlənilməz
və gizlin halda da yoxa çıxırdılar.
Migel limanda olarkən tez-tez polkovnik Alonso ilə
görüşür və onunla dəniz quldurları haqqında maraqlı və
lazımlı söhbətlər aparırdı. Alonso hər gün öz komandasına
bacarıqlı və təcrübəli matroslar və mərd əsgərlər qəbul
edirdi. O, istəmirdi ki, dəniz quldurları ilə toqquşma baş
verən zaman peşəkar komandası düşmən qarşısında aciz
görünsün. Əlbəttə, Migel də gələcəkdə belə bir komandanın
yaradılmasını planlaşdırırdı. Alonsodan fərqli olaraq o, öz
komandasının yarı heyətini İspaniyada, qalan heyətini isə
Qızıl Kastiliya sahillərində təşkil etmək istəyirdi. Koman-
danın özəyini isə cavan idalqonun yaxın dostları və
Dostları ilə paylaş: |