15
Demək lazımdır ki, fikirlərdə uyğunsuzluq əsasən hamı
tərəfindən qəbul edilmiş “güclü dövlət” – “zəif dövlət” konsepsiyasının
olmaması ilə bağlıdır.
Məşhur filosofların, futuroloq və sosioloqların mülahizələrində
qloballaşma şəraitində dövlətin rolu haqqında proqnozlarla bağlı
maraqlı bir ziddiyyət müşahidə etmək olar. Neoliberal konsepsiyanı
fəal təbliğ edən bu insanlar qlobal siyasi və iqtisadi proseslərin
mərhələlərinin xarakterindən asılı olaraq, müasir şəraitdə dövlətin
rolu və yeri barədə ziddiyyətli fikirlər söyləyirlər. Belə təəssürat
yaranır ki, elm aləmində tanınmış bu tədqiqatçılar öz əsərlərində
dünya ictimaiyyətinə dərin nəzəri araşdırmaların yekunlarını, fəlsəfi,
elmi nəticələri təklif etmək əvəzinə, sadəcə öz hökumətlərinin
hədəflərinin heroldu (carçısı) rolunu yerinə yetirirlər.
Bu müəlliflər iri beynəlxalq korporasiyaların ideoloqları və
onların maraqlarının müdafiəçiləri rolunu öz üzərinə götürdüklərini
əslində gizlətmirlər. Məsələn, P.Draker hesab edir ki, qlobal biliklər
cəmiyyətində və qlobal iqtisadiyyatda formalaşmaqda olan yeni
dəyərlər sistemində milli dövlətə yer olmayacaq. Onun fikrincə, milli
dövlət vaxtı keçmiş formadır və bu forma sənaye cəmiyyəti üçün
yararlı idi, amma postsənaye cəmiyyəti üçün qəbuledilməzdir,
qloballaşan postsənaye cəmiyyətində idarəçilik təsisatları dövlət
əsasında deyil, korporativ əsasda, şəbəkə əsasında yaranacaq
15
.
Halbuki 1993-cü ildə dərc olunmuş və mənim yuxarıda istinad
15
Дракер П., Посткапиталистическое общество. Новая
постиндустриальная волна на Западе. Антология, М. 1999 г, стр. 67-101.
16
etdiyim “Postkapitalizm” əsərində P.Draker əks fikrin tərəfdarı idi. Bu,
müəllifin özünün baxışlarının siyasi transformasiyasına dəlalət edir.
S.Hantinqton məşhur “Sivilizasiyaların toqquşması” əsərində
yazır: “Dünya siyasət meydanında əsas oyunçular yenə də milli
dövlətlərdir. Onların davranışı, əvvəllər olduğu kimi, yenə də öz
qüdrətini artırmaq və çiçəklənmək cəhdi ilə təyin olunur, amma bu
davranış həm də üstünlük verilən mədəni dəyərlərlə, ümumi və fərqli
cəhətlərlə müəyyən edilir. Qeyri-Qərb ölkələrinin qüdrəti və özünə
əminliyi artdıqca onlar öz məxsusi dəyərlərini daha çox bərqərar edir
və Qərbin onlara “sırıdığı” dəyərləri rədd edirlər”
16
. Amma hər halda,
Hantinqtonun hansı mövqeyə tərəfdar olması aydın deyil. Məsələ
ondadır ki, müəllif elə həmin kitabın sonrakı hissələrində dövlətlərin
öz suverenliyini tədricən itirməsi haqqında yazır. Hantinqtonun XXI
əsrdə dövlətin roluna baxışında ziddiyyət danılmazdır.
F.Fukuyamaya gəlincə, o, İsveçrənin “Le Temps” qəzetinə
müsahibəsində (1 dekabr 2011-ci il) müasir dövlətlərin roluna qiymət
verərək deyib: “Danılmazdır ki, həm Avropada, həm də ABŞ-da daha
güclü və dözümlü şəxsi maraqlar qarşısında hakimiyyətin bir növ
iflicinin şahidləriyik. Qərarlar qəbul edilməsi prosesi ləngiyir və işlər
o qədər də yaxşı getmir… Otuz il əvvəl sadəcə prinsip üzündən,
tetçerizm və reyqanizm siyasətini davam etdirərək dövlətin
funksiyaları məhdudlaşdırılıb. İndi biz açıq-aydın görürük ki, xüsusən
16
Bax: Самюэль Хантингтон. Столкновение цивилизаций. Стр. 15, 22.
17
maliyyə sektorunda tənzimləmənin yetərincə olmaması çox
zərərlidir”.
2001-ci il sentyabrın 11-də radikal islamçıların Nyu-Yorkdakı
ticarət mərkəzinə hücumu göstərdi ki, dövlətin zəifliyi böyük strateji
problemlərə gətirib çıxarır. Beynəlxalq terrorizm və kütləvi qırğın
silahlarının imkanları birlikdə dövlətin qayğılarına vətəndaşların və
ölkənin təhlükəsizliyinin təmin olunması ilə bağlı yeni problemlər
əlavə etdi. F.Fukuyama məhz bunu əsas götürərək yazır: “11 sentyabr
hadisələrindən sonra dövlətçiliyin zəiflədilməsi deyil, onun
gücləndirilməsi məsələsi dünya siyasətinin əsas vəzifəsinə çevrilib”.
(Amerika qoşunlarının İraqa, həmçinin NATO-ya daxil olan dövlətlərin
qoşunlarının Liviyaya müdaxiləsi də F.Fukuyamanın bu fikrini təsdiq
edir).
F.Fukuyama daha sonra davam edir: “Beləliklə, gələcək dünya
nizamı üçün ən vacibi dövlət qurmağı öyrənməkdir… “Dövlətçiliyin
qürubu”nu dəstəkləyənlər, – istər azad bazarın, istərsə də çoxtərəfli
müqavilələr ideyasının tərəfdarları, - müasir dünyada suveren milli
dövlətlərin gücünü məhz nəyin əvəz edəcəyini izah etməlidirlər.
Əslində bu uçurumu müxtəlif tərkibli beynəlxalq təşkilatlar,
cinayətkar sindikatlar, terror qrupları doldurub. Onlar müəyyən
dərəcədə hakimiyyətə və legitimliyə malik ola bilərlər, amma bunların
hər ikisinə nadir hallarda malik olurlar. Aydın cavab olmadığı üçün biz
yalnız suveren milli dövlət məsələsinə qayıtmalı və onu hansı yolla
18
güclü və uğurlu etməyin mümkün olduğunu anlamaq üçün bir daha
cəhd göstərməliyik”
17
.
XXI əsrdə dövlətin rolunun aradan qalxacağını proqnozlaşdıran
müəlliflər, sadəcə, müasir dövrün diqqətəlayiq, cəmiyyətdə
gözlərimiz önündə baş verən dəyişikliklərlə bağlı olan bir
xüsusiyyətinə məhəl qoymurlar. Bu dəyişikliklər müasir dövlətlərin
funksiyalarına da aiddir. Özü də bu funksiyalar azalmır, əksinə,
güclənir, yeni elementlərlə zənginləşir. Professor S.P.Perequdov
tamamilə haqlı olaraq hesab edir ki, müasir dövlət öz mövqelərini
qloballaşmaya təslim etməyib, onun iqtisadiyyatı idarə etmək
qabiliyyəti də yox olmayıb. Amma bu idarəçiliyin formaları və deməli,
onun strategiyası dəyişib. Ona görə qloballaşmaqda olan
iqtisadiyyatda dövlətin yeni rolunun azalmasını və ya ümumiyyətlə,
yoxa çıxmasını söyləməyə əsas yoxdur – sadəcə onun rolu dəyişir
18
.
S.P.Perequdovun
və
transformist
yanaşmanın
başqa
nümayəndələrinin fikrincə, qloballaşma bütün müasir dəyişikliklərin
hərəkətverici qüvvəsidir (hərçənd, dərk edilmiş, məqsədli siyasətin
təzahürüdür – R.M.), bu dəyişikliklərin gedişində iqtisadi və sosial-
siyasi tərkib hissələrin transformasiyası həyata keçirilir. Müasir
dünyanın fərqləndirici xüsusiyyətlərindən biri dövlətin yeni, daha
ədalətli dünya nizamı formalaşdırmaq cəhdidir. Bu, o deməkdir ki,
müasir qloballaşma şəraitində milli dövlətlər əvvəlki funksiyalarını
17
Фрэнсис Фукуяма. Сильное государство. Стр. 198, 199.
18
Перегудов С.П. Новейшие тенденции в изучении отношений
гражданского общества и государства. Жур. «Полис», 1998 г., №1.
Dostları ilə paylaş: |